Οι έφηβοι του Πανιωνίου γίνονται άνδρες

Την ευκαιρία να πλαισιώσουν την ανδρική ομάδα του Πανιωνίου στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, θα έχουν τέσσερις έφηβοι, που προέρχονται από την παραγωγική διαδικασία της Ακαδημίας της ομάδας της Νέας Σμύρνης.   

Ο λόγος για τους Αλέξανδρο Λάζαρη, Γιώργο Κανελλόπουλο, Σπύρο Σκαρμούτσο και Δημήτρη Κωστακόπουλο, οι οποίοι καλούνται να «κολυμπήσουν σε βαθιά νερά» και να σταθούν στο πλευρό των συμπαικτών τους, οι οποίοι έχουν την εμπειρία της κατηγορίας.

Η εξάπλωση της Πανδημίας που έχει προκαλέσει την διακοπή κάθε αγωνιστικής δραστηριότητας έχει… φρενάρει την προσπάθεια των κυανέρυθρων να καλύψουν το χαμένο έδαφος, λόγω έλλειψης προετοιμασίας, με τους τέσσερις έφηβους παίκτες να ανυπομονούν να πιάσουν δουλειά.

Κανελλόπουλος: «Με ενέργεια και συνείδηση στην αποστολή μας»

Μάλιστα, ο Γιώργος Κανελλόπουλος, που παίζει στη ακαδημία του Πανιωνίου για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά και ήταν μεταγραφική επιλογή του Θανάση Κωνσταντώνη από τον Άρη Γλυφάδας, όχι μόνο πήρε προαγωγή για την 12αδα της ανδρικής ομάδας, αλλά, λόγω και των ισχνών επιλογών στην θέση του πλέι μέικερ, παίρνει θέση στην βασική πεντάδα του Πανιωνίου.  Κάτι που αποτελεί πρόκληση για τον παίκτη ο οποίος, όπως και οι άλλοι τρεις συμπαίκτες του από την εφηβική ομάδα, προετοιμάζεται για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις!

 «Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε να παίξουμε τόσο άμεσα στην πρώτη ομάδα, αλλά οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες, καθώς είχαμε και την χρονική σύμπτωση με την έναρξη του εφηβικού πρωταθλήματος. Μας δόθηκε το δικαίωμα της επιλογής για να συνεχίζαμε μόνο στην εφηβική, αλλά όταν ο Πανιώνιος σου δίνει φανέλα στην ανδρική ομάδα, δεν υπάρχει…δίλλημα. Και τονίζω ο Πανιώνιος.

Σύμφωνα με τα όσα συνέβαιναν τα προηγούμενα χρόνια, δεν υπήρχε συνέχεια των εφήβων παικτών από την ακαδημία στην ανδρική ομάδα μπάσκετ του συλλόγου

Είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία, την οποία, προσωπικά, «διψάω» να την βιώσω. Σίγουρα, το επίπεδο της Β΄ Εθνικής, συγκριτικά με το εφηβικό πρωτάθλημα, είναι πολύ διαφορετικό και σαφώς δυσκολότερο. Στην δική μας περίπτωση, όμως, η μετάβαση, όσο γρήγορα και αν έγινε, είναι πιο ομαλή, αν κάνουμε σύγκριση με την αντίστοιχη ενός εφήβου που παίζει με την ανδρική ομάδα στην Α1 κατηγορία. Εμείς κάνουμε βήμα προς τα επάνω. Η άλλη περίπτωση είναι άλμα και όπως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν, οι έφηβοι παίκτες στην Α1, είχαν μόνο συμπληρωματικό ρόλο στις προπονήσεις. Στην φετινή ομάδα του Πανιωνίου, έχουμε την προοπτική να παίξουμε, να διεκδικήσουμε χρόνο συμμετοχής και ρόλους. Συνεπώς, μόνο χαρά για μπάσκετ μας προσφέρει η ανδρική ομάδα και μόνο θετικά στοιχεία πρόκειται να αποκομίσουμε στην συνεργασία μας με μεγαλύτερους παίκτες και αντιπάλους» λέει ο Γιώργος Κανελλόπουλος που αντιλήφθηκε από το πρώτο παιχνίδι με την Μεγαρίδα, ότι με την απόδοση του, θα γίνεται σταδιακά και υπολογίσιμος για κάθε αντίπαλο.

 «Θεωρητικά, οι περισσότεροι αντίπαλοι δεν υπολογίζουν αγωνιστικά έναν 17χρονο παίκτη. Στο παιχνίδι με την Μεγαρίδα, σκόραρα δυο συνεχόμενα τρίποντα και στην συνέχεια μπήκε στο παιχνίδι, ο Μάριος Μπατής που άρχισε να με μαρκάρει όσο το δυνατόν πιο «κλειστά» για να έκανα λάθη. Ο Μπατής έχει παίξει 15 χρόνια στην Α1 και ήταν μια ψυχολογική κατάκτηση μου, ότι αναγκάστηκε ο αντίπαλος προπονητής να χρησιμοποιήσει στο μαρκάρισμα μου, έναν τόσο έμπειρο παίκτη. Στις δυο-τρείς πρώτες φάσεις, ένιωσα δέος, αλλά στην συνέχεια η ψυχολογία μου προσαρμόστηκε. Προσπάθησα να αποφύγω τα λάθη και με γρήγορες ματιές στον προπονητή μου, να εφαρμόζω το σύστημα επίθεσης που ήθελε. Το όποιο άγχος έχουμε, εγώ και οι συμπαίκτες μου από την εφηβική ομάδα, πρέπει να είναι δημιουργικό. Προσωπικά, θέλω να έχω σταθερή απόδοση και ας μην είμαι-αυτό που λένε-σούπερ. Σημασία έχει να βοηθήσουμε την ομάδα, γιατί ο Πανιώνιος περιμένει απ’ εμάς».

Η συνύπαρξη  των μεγαλύτερων ηλικιακά παικτών με τους τέσσερις εφήβους, αποτελεί ένα από τα «στοιχήματα» της φετινής ομάδας του Πανιωνίου.

 «Ο νέος προπονητής μας, Γιώργος Μπιτζάνης και οι μεγαλύτεροι συμπαίκτες μας, ο Γκαβανόπουλος, ο Λυκογιάννης, ο Δερμιτζάκης, ο Φωτίου, ο Αυγενικός, μας βοηθούν στις νέες εικόνες και παραστάσεις που λαμβάνουμε στις προπονήσεις και στους αγώνες. Ανέχονται τα λάθη μας και προσπαθούν να μας…αφαιρέσουν άγχος. Γνωρίζουν τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα της ηλικίας μας. Ειδικά, ο Λυκογιάννης και ο Γκαβανόπουλος, μου έχουν πει, ότι λόγω της θέσης που αγωνίζομαι μου, ότι πρέπει να λαμβάνω πρωτοβουλίες και να κάνω αυτό που πιστεύω, χωρίς να πιέζομαι. Μας έχουν υποδεχτεί πολύ θετικά και όσο περνά ο καιρός και γνωριζόμαστε στο γήπεδο, θα βρούμε και την απαραίτητη «χημεία» στο παιχνίδι μας».

Στο τελευταίο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, πριν από την διακοπή του πρωταθλήματος, ο Κανελλόπουλος έπαιξε με ελαφρύ διάστρεμμα στο δεύτερο ημίχρονο.

 «Ήταν το πρώτο παιχνίδι που είχαμε σημαντική μαχητικότητα και πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να πετυχαίναμε την πρώτη νίκη. Έπαιξα με σφιγμένα δόντια για να «έβγαζα», έστω και μια άμυνα. Αυτό μου ζήτησε και ο κόουτς. Ο στόχος κάθε εφήβου παίκτη, είναι η προσφορά του στην ομαδικότητα του παιχνιδιού. Ειδικά, στην ανδρική ομάδα, πρέπει να διαβάζεις κάθε φάση και να δίνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για την ομάδα. Στο Ηράκλειο, ήταν το πρώτο παιχνίδι που δεν παίξαμε ατομικά και γι’ αυτόν τον λόγο, ήμασταν ανταγωνιστικοί για 35 λεπτά και χάσαμε στις λεπτομέρειες. Αυτή η αγωνιστική αλληλεγγύη, θα μας κάνει πολύ καλύτερους, όταν επιτραπούν ξανά οι προπονήσεις και θα αρχίσουν οι επίσημοι αγώνες. Με τον ΟΦΗ, δείξαμε, μόλις ένα δείγμα της μεγάλης διάθεσης για δουλειά που έχουν όλοι. Παίζουμε στον Πανιώνιο που είναι μαθημένος στις δυσκολίες. Θα είμαστε καλύτερη ομάδα, όταν αρχίσουμε ξανά. Χωρίς να είμαι υπερβολικά ενθουσιώδης, πιστεύω ότι ο Πανιώνιος όχι μόνο θα πετύχει τον στόχο της παραμονής, αλλά μπορεί να τερματίσει στην μέση της βαθμολογίας. Η φετινή ομάδα δημιουργήθηκε σε χρόνο-ρεκόρ, το πρόγραμμα ήταν δύσκολο στην αρχή του πρωταθλήματος και χρειαζόταν, αυτονόητα, πίστωση χρόνου».

Ο Κανελλόπουλος δεν μπορεί να περιμένει για την επιστροφή του στο Ανδρέας Βαρίκας.

 «Είναι το δεύτερο σπίτι μου. Έχει αύρα και δυναμική το συγκεκριμένο γήπεδο. Εγώ που δεν μένω στην Νέα Σμύρνη, μου λείπει πιο πολύ και όταν μπαίνεις μέσα και βλέπεις στους τοίχους τι έχει πετύχει στο παρελθόν η ακαδημία του Πανιωνίου, καταλαβαίνεις ότι αν επιστρέψει και ο κόσμος στις εξέδρες, η δυναμική της έδρας, θα είναι πολλαπλάσια» υποστηρίζει ο πλει μέικερ της ομάδας που έχει πανεπιστημιακή κατεύθυνση στα οικονομικά και ως δεύτερη επιλογή, στην γυμναστική ακαδημία.

Κωστακόπουλος: «Να παίζουμε με ενέργεια και χωρίς φόβο».

Εννέα χρόνια στην Ακαδημία του Πανιωνίου μετρά και ο Δημήτρης Κωστακόπουλος. Από την ομάδα των προμίνι μέχρι την ανδρική ομάδα, ο Δημήτρης νιώθει «τεράστια ικανοποίηση γι’ αυτή την μετάβαση, επειδή οφείλω στον Πανιώνιο που μου έχει δώσει πολλά στην ενασχόληση μου με το μπάσκετ» θα πει ο ίδιος.

 «Aρχικά, με αιφνιδίασε η προοπτική της ανδρικής ομάδας, γιατί συνέπεσε χρονικά με την έναρξη του εφηβικού πρωταθλήματος και είχαμε επικεντρωθεί σ’ αυτή την πορεία. Πάντα, όμως, αποτελεί ευκαιρία για κάθε έφηβο να παίξει στην ανδρική ομάδα και ειδικά όταν προέρχεται από την ακαδημία του συλλόγου. Δηλαδή από τα «σπλάχνα» του. Για εμένα και όσους συμπαίκτες μου αρχίσαμε το μπάσκετ από τόσο μικρή ηλικία, η φετινή συμμετοχή μας στην πρώτη ομάδα είναι η ολοκλήρωση μίας μακράς πορείας από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση. Και ειδικά, όταν έχεις μάθει μπάσκετ στον Πανιώνιο, είναι τεράστια τιμή να είσαι μέλος της ανδρικής ομάδας» υπογραμμίζει ο Δημήτρης που έχει βάλει την θεωρητική κατεύθυνση στην πανεπιστημιακή «πυξίδα» των μελλοντικών σπουδών του.

Οι διαφορές του εφηβικού πρωταθλήματος και αυτού της Β’ Εθνικής στην σύγκριση δυνατοτήτων και απαιτήσεων, είναι σημαντικές και μπορεί η μετάβαση των τεσσάρων εφήβων να έγινε εν μια νυχτί, αλλά η ανταπόκριση και η προσαρμογή τους έχουν θετικό πρόσημο.

 «Στην ανδρική ομάδα, τα σώματα των παικτών είναι διαμορφωμένα και πιο δυνατά από τα δικά μας. Η μετάβαση μας έγινε πολύ γρήγορα, αλλά θεωρώ ότι η ευκαιρία που μας δίνεται είναι διπλή, γιατί λόγω της συμμετοχής της ομάδας στην Β’ Εθνική, δεν παίζουν ξένοι παίκτες και υπάρχει το περιθώριο να είσαι μέλος της ομάδας και όχι…θεατής. Η μετάβαση είναι σαφώς πιο ομαλή, γιατί, απ’ όσο γνωρίζω, όταν ο Πανιώνιος έπαιξε ξανά στη Α1 κατηγορία πριν από τρία χρόνια, τρείς παίκτες, ο Τόλιας, ο Δημητρακόπουλος και ο Ρουμελιώτης ανέβηκαν στην ανδρική ομάδα, αλλά δεν είχαν ευκαιρίες συμμετοχής στους αγώνες, παρά μόνο την εμπειρία της προπόνησης και προφανώς σε συμπληρωματικό ρόλο. Στην φετινή ομάδα του Πανιωνίου που δομήθηκε αναγκαστικά με χρονική πίεση, υπάρχει προοπτική για τους έφηβους παίκτες. Πιστεύω ότι ούτε με…έσπρωξαν στα βαθιά νερά, ούτε ότι δεν ξέρουμε να κολυμπήσουμε.  Εμπιστοσύνη χρειαζόμαστε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, και είναι βέβαιο ότι θα ανταποδώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη. Πιστεύω ότι δεν επιλεχθήκαμε στην ανδρική ομάδα μόνο επειδή έχουμε ταλέντο, αλλά για να μας δώσουν ρόλους και να μας ανατεθούν συγκεκριμένες αποστολές».

Τα στοιχεία που καλούνται να παρουσιάσουν οι 4 έφηβοι παίκτες της ανδρικής ομάδας, είναι τρία, όπως τα αριθμεί ο Δημήτρης Κωστακόπουλος:

«Να έχουμε αυτιά και μάτια ανοιχτά και ετοιμότητα για να δώσουμε την ενέργεια που μας διακατέχει. Στην ανδρική ομάδα, η πειθαρχία υπαγορεύεται για τους νεότερους παίκτες, όχι με την κακή έννοια. Δηλαδή, στα αποδυτήρια εμείς ακούμε και δεν μιλάμε. Όπως και να το να φέρουμε τις μπάλες, δεν είναι τιμωρία. Οι μεγαλύτεροι παίκτες και φυσικά ο προπονητής, μας βοηθάνε ουσιαστικά. Μας δίνουν κουράγιο για την άμυνα και περιμένουν την αυτοπεποίθηση μας στην επίθεση. Να μην διστάσουμε.

Συνολικά, η αποστολή μας είναι να παίξουμε με ενέργεια και χωρίς φόβο. Ούτε με άγνοια κινδύνου, όμως. Η εμπειρία είναι πρωτόγνωρη και προσωπικά, μπορεί να μην ανυπομονούσα να παίξω πρόωρα στην ανδρική ομάδα, αλλά είναι επιπλέον κίνητρο να είμαι εκεί και να προσπαθώ. Παράλληλα, θα προσπαθήσω να βοηθήσω και την εφηβική ομάδα, όσο περισσότερο αντέξω χρονικά, γιατί θα μπούμε και στην τελική ευθεία για τις πανελλήνιες εξετάσεις και χρειάζεται συνδυασμός του μπάσκετ με το διάβασμα».

Το παιχνίδι του Πανιωνίου με τον ΟΦΗ, παρά την τέταρτη ήττα, είναι σημείο αναφοράς για το άμεσο μέλλον της ομάδας, όπως λέει ο Δημήτρης.

 «Αυτό το ταξίδι μας έκανε πολύ καλό. Υπήρχε διάχυτη απογοήτευση από τις εμφανίσεις στα τρία προηγούμενα παιχνίδια και είχαμε ψυχολογικό πρόβλημα. Μιλήσαμε, βγήκαν μπροστά οι μεγαλύτεροι παίκτες και χάσαμε από την κούραση. Η ομάδα έδειξε, όμως, ότι θα έχει μόνο καλύτερη συνέχεια. Διαθέτει ποιοτικούς και έμπειρους παίκτες που έχουν το ένστικτο της κατηγορίας. Παίζουν με το μυαλό τους.

Δεν έχουμε, όμως, άλλα περιθώρια για άτυχα αποτελέσματα. Πρέπει να πάρουμε θετικά αποτελέσματα. Με την δουλειά για να παίξουμε καλύτερο μπάσκετ, όπως πραγματικά μπορούμε, την διάθεση που έχουμε για να είμαστε μαχητικοί και τη συνολική δυναμική του Πανιωνίου, θα πετύχουμε τον στόχο της παραμονής. Στην ακαδημία μπάσκετ του Πανιωνίου, μάθαμε τον πρωταθλητισμό. Μας έλεγαν και προετοιμαζόμασταν για το πρώτο σκαλοπάτι, από την εποχή των τουρνουά υποδομών. Όπως, και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι από την παραγωγή της συγκεκριμένης ακαδημίας, έχουν «βγει» πολλοί παίκτες που αγωνίζονται σε ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών και ξεχωρίζουν».

Λάζαρης: «Είμαστε στην…τσίτα»

Ο Αλέξανδρος Λάζαρης πέρασε τις πύλες του Ανδρέας Βαρίκας σε ηλικία επτά ετών, μαθαίνοντας μπάσκετ με την φανέλα του Πανιωνίου.

 «Πανιώνιος δεν ήμουν, αλλά έγινα, αφού περισσότερα από τα μισά χρόνια της ζωής μου, μέχρι τώρα, τα έχω περάσει στην ακαδημία μπάσκετ» λέει ο αρχηγός της εφηβικής ομάδας και ένας εκ των τεσσάρων παικτών που πήρε «προαγωγή» στην ανδρική. Ο Αλέξανδρος, μαζί με τον Δημήτρη και τον Σπύρο, είναι οι «παλιοσειρές» της ακαδημίας και στην ευκαιρία που τους δόθηκε να παίξουν στην ανδρική ομάδα, έκαναν μαζί το βήμα ανόδου.

 «Στον Πανιώνιο, ανδρώθηκα. Έχω περάσει απ΄ όλες τις ομάδες της ακαδημίας, έχω κάνει φιλίες και νιώθω ότι ακόμα και με «κλειστά μάτια», ξέρω κάθε γωνιά του γηπέδου «Ανδρέας Βαρίκας». Η συμμετοχή στην ανδρική ομάδα, αποτελεί για εμένα, το επιστέγασμα αυτής της πορείας και της ενασχόλησης μου με το μπάσκετ. Άπειρες ώρες προπονήσεων, δεκάδες παιχνίδια και τώρα στην πρώτη ομάδα. Το αγωνιστικό επίπεδο είναι διαφορετικό, όπως και η νοοτροπία. Βέβαια, έχουμε μάθει να κάνουμε πρωταθλητισμό στους Παίδες και στους εφήβους του Πανιωνίου και προσωπικά δεν άνοιξα την πόρτα ενός άλλου, μπασκετικού «κόσμου». Έχουμε μάθει στην ακαδημία του Πανιωνίου, να μην χάνουμε, σε όποια κατάσταση κι αν είμαστε. Χρειάζεται, φυσικά, να ανέβουμε αγωνιστικό επίπεδο, γιατί όταν προπονείσαι με άνδρες, υπάρχει μεγαλύτερη σκληράδα και δύναμη» υποστηρίζει ο Αλέξανδρος Λάζαρης που είχε, φυσιολογικά, άγχος στο ντεμπούτο του με την ανδρική ομάδα και στο παιχνίδι με την Μεγαρίδα, αλλά στην συνέχεια, έκανε «σύμμαχο» του, τον χρόνο, ώστε να προσαρμοσθεί, όσο το δυνατόν περισσότερο.

 «Ήταν το «βάπτισμα πυρός» και ήταν φυσιολογικό να έχω λίγο τρακ. Όσο έπαιζα, όμως, ένιωθα και καλύτερα. Είμαι 11 χρόνια στον Πανιώνιο, αλλά οι εικόνες, οι παραστάσεις και οι συνεργασίες στην ανδρική ομάδα, είναι διαφορετικές και πρωτόγνωρες. Πρέπει να ακούμε όσα μας λένε οι προπονητές και οι συμπαίκτες, να διεκδικήσουμε τον ρόλο μας και να γίνουμε κομμάτια της ομάδας. Μπορεί να μας παρατηρούν σε λάθη που κάνουμε, αλλά γνωρίζουμε ότι είναι καλό για την βελτίωση μας. Μας έχουν «αγκαλιάσει» και το λάθος «συγχωρείται», γιατί έχει φανεί η διάθεση που έχουν και οι τέσσερις έφηβοι να συνεισφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στην ανδρική ομάδα. Προσωπικά, το ζητούμενο δεν είναι να συμπληρώνουμε τέσσερις θέσεις στην 12άδα της ανδρικής ομάδας και να είμαστε «ξένα σώματα». Ο στόχος της προσπάθειας μας είναι να αφομοιωθούμε στην ομαδικότητα του παιχνιδιού και ο προπονητής μας, όταν γυρνά στον πάγκο να ξέρει ότι έχει «βάθος» επιλογών. Να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του για να μας χρησιμοποιεί και να μας αναθέτει αποστολές, έστω και λίγων λεπτών. Γι’ αυτόν τον λόγο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από ενέργεια. Στην…τσίτα, όπως λένε».

Από τον Λάζαρη, όπως και από τους άλλους έφηβους παίκτες της ανδρικής ομάδας, λείπει πολύ το μπάσκετ και το «Ανδρέας Βαρίκας», λόγω της παύσης προπονήσεων και αγώνων από τα περιοριστικά μέτρα για την δεύτερο «κύμα» της πανδημίας.

 «Όσο κι αν προπονούμαστε ατομικά και διατηρούμε την φυσική κατάσταση μας, χωρίς μπάλα δεν γίνεται…δουλειά. Το μπάσκετ, μαζί με το σχολείο, είναι η καθημερινότητα μας. Δεν μπορώ να μείνω μακριά από το μπάσκετ και φυσικά ανυπομονώ, όπως και όλοι οι συμπαίκτες μου να βρεθούμε ξανά μαζί στο γήπεδο. Ειδικά, στον Πανιώνιο που δείξαμε μια σημαντική αγωνιστική και ψυχολογική συσπείρωση στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, η διακοπή μας κάνει κακό και μας αφήνει ανενεργούς. Δεν έχουμε προλάβει να αποκτήσουμε το απαραίτητο «δέσιμο», αν και θεωρώ  ότι όταν τελειώσει η καραντίνα, θα δουλέψουμε ταχύρυθμα και θα εμφανισθούμε σε καλή κατάσταση. Τουλάχιστον, μέχρι και την διακοπή, νομίζω ότι διαπιστώσαμε ποιοι είμαστε και πόσα περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν. Σε όλους, υπάρχει η βεβαιότητα ότι θα πάμε πολύ καλύτερα, μετά την διακοπή και είναι, επίσης, σημαντικό να παίξουμε στο «Ανδρέας Βαρίκας». Άλλη αίσθηση, άλλη αύρα, άλλη δυναμική. Αν επιτραπούν και οι θεατές, δεν χρειάζεται ανάλυση, πόσο δυνατός θα είναι ο Πανιώνιος στην έδρα του…».

Για τον μελλοντικό δικηγόρο, Αλέξανδρο Λάζαρη, η ακαδημία του Πανιωνίου είναι «σχολείο» του μπάσκετ.

 «Ο Πανιώνιος διδάσκει μπάσκετ, έχει παράδοση, έχει επιτυχίες σε πανελλήνια πρωταθλήματα και έχει αναδείξει παίκτες που αγωνίζονται στις δυο μεγαλύτερες κατηγορίες, αλλά με την φανέλα άλλων ομάδων. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο και φυσιολογικό ακόλουθο για παίκτες που μαθαίνουν μπάσκετ στον Πανιώνιο και είναι ταλαντούχοι, να φτάνουν στην πρώτη ομάδα του συλλόγου και να επιβραβεύουν τους κόπους τους και την παραγωγική διαδικασία του συλλόγου».

   Σκαρμούτσος: «Βιώνω το παιδικό «όνειρο» μου»

Το όνειρο του βιώνει και ο Σπύρο Σκαρμούτσος, ο οποίος πέρασε από όλες τι βαθμίδες της Ακαδημίας,  φτάνοντας μέχρι την ανδρική ομάδα.

 «Και βέβαια, σκεφτόμουν τα προηγούμενα χρόνια ότι θα ερχόταν η συμμετοχή μου στην ανδρική ομάδα. Δεν βιαζόμουν, γιατί μεγαλύτερη σημασία έχει το ταξίδι από τον προορισμό. Δεν μπορούσα να προβλέψω ότι αυτή η ανδρική ομάδα, θα ήταν του Πανιωνίου, αν και είναι η φυσιολογική εξέλιξη μίας ακαδημίας, είναι να καταλήγουν στην πρώτη ομάδα, οι παίκτες που παράγει και έχουν φορέσει για πολλά χρόνια την φανέλα του συλλόγου» λέει ο Σπύρος και συνεχίζει: «Ήταν αιφνιδιαστική η επιλογή μας στην πρώτη ομάδα από το εφηβικό τμήμα, αλλά δεν είχαμε να σκεφτούμε κάτι περισσότερο ή λιγότερο. Μπήκα στην ομάδα για να βιώσω το «όνειρο» που είχα από παιδί και στον σύλλογο που έμαθα να παίζω μπάσκετ και να κάνω πρωταθλητισμό με την παιδική και την εφηβική ομάδα. Ειδικά, στην φετινή περίοδο, η ευκαιρία για εμάς τους έφηβους, είναι διπλή, γιατί πιστεύω ότι αν ο Πανιώνιος ήταν στην Α1 κατηγορία, μόνο με…κυάλια, θα βλέπαμε αυτή την προοπτική συμμετοχής. Οι λόγοι είναι γνωστοί και ευνόητοι και δεν χρειάζεται να τους αναλύσω. Βέβαια και τώρα, η προσαρμογή δεν είναι εύκολη, αλλά είναι εφικτή, γιατί οι μεγαλύτεροι μας έχουν υποδεχτεί θερμά και μαθαίνουμε δίπλα τους. Σε καμία περίπτωση, δεν νιώσαμε περιθωριοποιημένοι. Αντίθετα, ευχαριστιόμαστε αυτό που κάνουμε. Να βοηθάμε στις προπονήσεις, δείχνοντας ανταγωνιστικότητα στους μεγαλύτερους. Και οι ίδιοι ζητάνε την κόντρα. Θα μας ζητηθεί να παίξουμε στα όρια μας και ίσως χρειασθεί και η ατομική υπέρβαση μας».

Ο Σπύρος θέλει να συνδυάσει σπουδές και αθλητισμό, καθώς, εκτός από την επιτυχία στον Πανιώνιο, στοχεύει και στην εισαγωγή του σε τμήμα του Πολυτεχνείου.

 «Η φετινή χρονιά είναι δύσκολη για εμάς τους εφήβους και γίνεται ακόμα δυσκολότερη, λόγω των εμποδίων που υπάρχουν με την πανδημία του κορονοϊού σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αρχίσαμε, σταματήσαμε, προσπαθούμε να διατηρηθούμε ατομικά σε καλή κατάσταση και όταν επιστρέψουμε σε κανονικότητα προπονήσεων, θα πρέπει να βοηθήσουμε την ανδρική ομάδα να πετύχει τον στόχο της παραμονής και τη εφηβική να κάνει την καλύτερη δυνατή πορεία. Υπάρχουν τα διαβάσματα και η συγκέντρωση στις εξετάσεις. Προσωπικά, θα το παλέψω σε όλα τα «μέτωπα», βάζοντας προτεραιότητες.  Πιστεύω ότι τα καλύτερα είναι μπροστά για τον Πανιώνιο, όπως και θεωρώ ότι ο στόχος της παραμονής για την ανδρική ομάδα είναι δυσκολότερος από την κατάκτηση ενός παιδικού ή εφηβικού πρωταθλήματος, γιατί στην πρώτη περίπτωση υπάρχει η πίεση της επιβίωσης, ενώ στην δεύτερη η πίεση της επιτυχίας. «Ζεις», όμως κι αν δεν πάρεις τον τίτλο, ενώ αν αποτύχεις στην διεκδίκηση της παραμονής…».