Το Shot Clock αναφέρεται στο παιχνίδι του Χασάν Γουάιτσαϊντ, το οποίο, όσο όμορφο δείχνει, τόσο βλαβερό είναι για μια ομάδα με στόχους.
Για δύο συνεχόμενα βραδιά, ο coach Walton επέλεξε τον Γουάιτσαϊντ για εκτεταμένο χρόνο στο παρκέ. Εδώ σε μια κλασική drop coverage απέναντι στον Στεφ Κάρι...
Ο Γουάιτσαϊντ είναι ένας εξαιρετικός παίκτης. Για το fantasy. Όχι όμως για το σύγχρονο NBA, για το οποίο είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα άδειων στατιστικών. Επιθετικά είναι μονοδιάστατος και καθυστερεί την ομάδα. Αμυντικά είναι -αντίθετα με ότι πιστεύει κανείς αν δει απλά τα στατιστικά- κάκιστος. Δε μπορεί να παίξει σε περίπλοκες άμυνες, δεν μπορεί να μαρκάρει στη περιφέρεια, δεν αντιλαμβάνεται σωστά τις φάσεις. Το γεγονός ότι "γράφει" αρκετές τάπες ανά αγώνα δε ξεγέλασε καμία από τις ομάδες που διεκδικούν έναν ανταγωνιστικό ρόλο στη φετινή λίγκα.
Έτσι, ο Χασάν βρέθηκε μετά από χρόνια στον πάγκο μιας κακής ο ομάδας, έχοντας όμως και πάλι βρει ένα ρόλο μεγαλύτερο από ότι μπορεί να προσφέρει.
Υπάρχουν φαγητά που είναι γευστικά, αλλά δε δίνουν τίποτα ουσιαστικό στον ανθρώπινο οργανισμό και συχνά τον βλάπτουν. Αυτό ακριβώς είναι και ο Γουάιτσαϊντ για κάθε ομάδα που θέλει να έχει στόχους. Ευτυχώς για αυτόν, το Σακραμέντο δεν είναι μια από αυτές.
Ακολουθήστε το Shot Clock στο Facebook