Για την απόφαση του να αποσυρθεί από την δράση, μετά από 23 ολόκληρα χρόνια στον Αμύντα, μίλησε στο ΕΟΚ Web Radio ο Λεωνίδας Ζούπας.
Αναλυτικά ο εμβληματικός αρχηγός της ομάδας του Υμηττού μίλησε:
Για τα συναισθήματά του μετά την απόσυρσή του:
«Νιώθω πολύ χαρούμενος, πολύ «γεμάτος» απ’ όλους τους ανθρώπους που ήρθαν στο γήπεδο για ‘μένα και επικοινώνησαν μαζί μου μόλις έμαθαν ότι ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι την Τετάρτη. Δεν το περίμενα, δεν το είχα σκεφτεί καν. Περίμενα σίγουρα κάποιους ανθρώπους που με έχουν στιγματίσει στην καριέρα μου, αλλά αυτό που έγινε προχθές (Τετάρτη) όχι. Ήταν πολύ δυνατό συναισθηματικά, δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη, ήταν πολύ έντονο».
Για το αν σκέφτηκε ποτέ να φύγει απ’ τον Αμύντα:
«Δεν το σκέφτηκα ποτέ. Κάποιες στιγμές και κάποιες κακές βραδιές όλοι σκέφτονται ότι μία αλλαγή μπορεί να τους βοηθήσει, αλλά πραγματικά δεν το ζήτησα ούτε το σκέφτηκα ποτέ. Δεν πίεσα ποτέ τον εαυτό μου για να κάνω μια αλλαγή».
Για το αν έχει συνειδητοποιήσει ότι δε θα ξαναπαίξει:
«Δεν το έχω σκεφτεί και οι περισσότεροι που με ξέρουν, όταν τους έλεγα ότι σταματάω φέτος με κορόιδευαν. Με ξέρουν και πίστευαν ότι δε θα μπορούσα να σταματήσω και ότι θα ήθελα να συνεχίσω να παίζω. Εγώ ένιωσα ότι είναι η κατάλληλη στιγμή. Κάποια στιγμή πρέπει να ακούς το κορμί σου και την καρδιά σου. Εμένα η καρδιά μου έλεγε ότι έπρεπε να σταματήσω και νομίζω ότι έκανα το σωστό. Ξέρω ότι θα στεναχωρηθώ σίγουρα, ειδικά σε 15 μέρες που θα ξαναρχίσουν οι προπονήσεις. Το πιο δύσκολο θα είναι το Σεπτέμβρη που θ’ αρχίσει η προετοιμασία για τη νέα σεζόν κι εγώ δε θα είμαι εκεί. Ωστόσο, έπρεπε να γίνει και έγινε με τον καλύτερο τρόπο».
Για το πώς ήταν η τελευταία εβδομάδα που ανακοινώθηκε η απόσυρσή του:
«Δεν είμαι πολύ ενεργός στα social media και τις κοινωνικές επαφές. Προτιμώ να λέω πράγματα από κοντά όταν βρίσκομαι με ανθρώπους. Απ’ τη Δευτέρα που ανακοίνωσε η ομάδα ότι θα είναι το τελευταίο μου παιχνίδι, έλαβα όσα μηνύματα δεν έχω λάβει σε όλη μου τη ζωή. Δέχθηκα μηνύματα από συμπαίκτες μου στο παιδικό και εφηβικό, σχεδόν 25 χρόνια πριν δηλαδή, που μιλούσαμε περιστασιακά, μηνύματα από συμπαίκτες μου απ’ όλες τις ομάδες του Αμύντα, από σχεδόν όλους τους προπονητές μου, όπου παρευρέθηκαν και στο γήπεδο, από αντιπάλους παίκτες και προπονητές, από διαιτητές, όλοι είχαν κάτι να μου πουν. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει ποτέ. Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό».
Για τις μελλοντικές σκέψεις του:
«Σκεφτόμουν αρκετά πράγματα πριν σταματήσω. Την τελευταία εβδομάδα δε σκέφτηκα κάτι. Ήθελα ν’ απολαύσω το τελευταίο παιχνίδι, να κάτσω δεκαπέντε μέρες ν’ αποφορτιστώ, να ξεκουραστώ τελείως και μετά θ’ αποφασίσω τις επόμενες κινήσεις μου και το τι θα κάνω από Σεπτέμβρη. Σίγουρα δε θα παίξω πουθενά, δε θα φορέσω άλλη φανέλα ούτε ερασιτεχνικά. Η προπονητική είναι κάτι που έχω στο μυαλό μου και ελπίζω να μπορέσω να είμαι κοντά στο χώρο του μπάσκετ απ’ αυτό το πόστο».
Για το αν πιστεύει ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη μπασκετική στιγμή από αυτήν:
«Σίγουρα όχι, γιατί ήταν όλοι εκεί. Ήταν η οικογένειά μου που με έχει στηρίξει όσο τίποτε άλλο για να κάνω όσα έκανα, ήταν οι προπονητές μου που με έκαναν και μπασκετμπολίστα και άνθρωπο, ήταν οι συμπαίκτες μου απ’ όλες σχεδόν τις ομάδες του Αμύντα που έχω παίξει. Πραγματικά δε μπορούσα να φανταστώ καλύτερο φινάλε. Ήμουν πολύ συγκινημένος για τρεις ημέρες ουσιαστικά. Ήταν φοβερό, γιατί ξέρω πόσο «έτρεξαν» τα παιδιά για ‘μένα για να μου κάνουν τα δώρα και να μ’ ευχαριστήσουν ο καθένας με τον τρόπο του. Πραγματικά ήταν ανεπανάληπτο μια Τετάρτη απόγευμα, καθημερινή μέρα, να ήταν το γήπεδο γεμάτο. Δεν το περίμενα ποτέ και ήταν μοναδικό».
