Κουκουλεκίδης: «Στη Σαουδική Αραβία μου έδωσαν αυτό που ζητάει κάθε προπονητής»

Ο προπονητής της Αλ Χιλάλ, πρωταθλήτρια ομάδα στη Σαουδική Αραβία, Στράτος Κουκουλεκίδης, έκανε τη δική του παρέμβαση στο EOK WebRadio.

Αναλυτικά είπε:

Για το αν νιώθει δικαιωμένος με την απόφασή του να πάει στη Σαουδική Αραβία πριν 5 χρόνια: «Τελικά η Σαουδική Αραβία αποδείχθηκε μια χώρα που με “αγκάλιασε” απ’ την πρώτη στιγμή, μια χώρα που μου έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψω, μια χώρα που για τους περισσοτέρους Έλληνες, όπως και για εμένα, ήταν τελείως άγνωστη απ’ τον χάρτη και ειδικά απ’ τον μπασκετικό χάρτη. Τελικά αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα ότι η επιλογή μου ήταν πάρα πολύ καλή, το να εργαστώ σε αυτήν τη χώρα. Μια χώρα που αλλάζει πρόσωπο καθημερινά, κάθε δευτερόλεπτο. Αλλιώς ήρθα το 2019, αλλιώς τη βρίσκω σήμερα, αλλιώς θα τη δω αύριο και μέχρι το 2030 που είναι το ορόσημο για να πάρει την τελική της μορφή η χώρα. Έκανα καλά που τελικά είπα το “ναι” στους ανθρώπους πρώτα της Αλ Νασρ και μετά της Αλ Χιλάλ. Νιώθω ευλογημένος που αυτήν τη στιγμή συνεχίζω τη δουλειά μου εδώ στη Σαουδική Αραβία».

Για την καθημερινότητα κατά την περίοδο του Ραμαζανιού: «Βρισκόμαστε τώρα στις 21 μέρες. Αλλάζει τελείως το ρολόι του σώματος. Οι προπονήσεις και τα παιχνίδια γίνονται στις 11-12 το βράδυ και απ’ τις 5:30-6 η ώρα το πρωί μέχρι τη δύση του ηλίου δεν υπάρχει ψυχή έξω, μόνο τα σουπερμάρκετ είναι ανοιχτά. Αλλάζει τελείως το ρολόι της καθημερινότητας όταν φεύγεις απ’ το γήπεδο στις 1:30-2 η ώρα. Κοιμόμαστε γύρω στις 6-6:30 το πρωί».

Για το σε τι διαφέρει η φετινή κατάκτηση του πρωταθλήματος απ’ τη προπέρσινη: «Ο φετινός τίτλος διαφέρει στον χαρακτήρα τον οποίον “χτίσαμε”. Πέρυσι η ομάδα ήταν αποδεκατισμένη από τραυματισμούς, χάνοντας πολύ σημαντικούς παίκτες. Οι δύο σημαντικότεροί μας παίκτες είχαν πρόβλημα στα γόνατα, έκαναν εγχειρήσεις και έλειψαν γύρω στους 9-10 μήνες. Δε μπορούσαμε να τους αναπληρώσουμε, άρα ήταν λογικό να παραμείνουμε σε μια αναιμία, να κρατήσουμε δυνάμεις για την επόμενη χρονιά. Φέτος, ενώ στην αρχή ξεκινήσαμε εκπληκτικά, κάποια στιγμή ο ΜακΝτάνιελ μάς άφησε για να πάει στην Ινδονησία κι εκεί χάσαμε λίγο τον έλεγχό μας. Προς το τέλος καταφέραμε να ξαναβρούμε την αρχική μας “ταυτότητα” και νομίζω ήρθε ο τίτλος μέσα από πολλές δυσκολίες. Οι ομάδες έχουν δυναμώσει πάρα πολύ, ακολούθησαν το παράδειγμα να κρατούν τους Αμερικάνους και να “χτίζουν” πάνω τους. Όσο περνάει ο καιρός θα είναι ακόμη μεγαλύτερη η ανταγωνιστικότητα. Ο πρώτος τίτλος ήταν της καταξίωσης, αλλά ο δεύτερος τίτλος, ο φετινός, ήταν για να δείξουμε ότι είμαστε εδώ δυνατοί».

Για την Αλ Χιλάλ: «Η Αλ Χιλάλ είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα κλαμπ στη μέση Ανατολή και με τα ρεκόρ που κάνει στο ποδόσφαιρο, με τις συνεχόμενες νίκες, είμαι ευτυχισμένος γιατί βρήκα αυτό που θέλω να κάνω. Να δουλέψω απερίσπαστα, να μην έχω το άγχος του ότι δεν κέρδισα και μπορεί να με διώξουν. Αυτό το πράγμα μού το έδωσαν απλόχερα εδώ και σαν απόδειξη αυτού έρχεται το γεγονός ότι ανανέωσα για τα επόμενα 2 χρόνια, που σημαίνει ότι θα είμαι για άλλα 5-6 χρόνια στη Σαουδική Αραβία».

Για το αν οι Σαουδάραβες έχουν βάλει το μπάσκετ στην κουλτούρα τους: «Οι Σαουδάραβες είναι πάρα πολύ εκδηλωτικοί. Τα θέλουν όλα γρήγορα, εκτινάσσονται στις καφετέριες ή στα γήπεδα βλέποντας ένα γκολ, παθιάζονται πάρα πολύ, αγαπούν τις ομάδες τους περισσότερο κι απ’ τις… οικογένειές τους. Εδώ στο Ριγιάντ υπάρχει η Αλ Νασρ και η Αλ Χιλάλ, οι δύο μεγαλύτερες ομάδες. Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη αντιπαλότητα, κάποιος χαρακτηρίζεται αν είναι Αλ Νασρ ή Αλ Χιλάλ. Υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δέκα φορές περισσότερο απ’ το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός. Υπάρχει πολύ μεγάλη αντιπαλότητα, χαλούν φιλίες για το αν κερδίσει ο ένας ή ο άλλος, δε μιλούν για κάνα μήνα. Πάνω σε αυτό το κομμάτι, επειδή ο Σαουδάραβας παθιάζεται πολύ και βγάζει τα… απωθημένα του σε κάθε γκολ, στις κουβέντες που κάνω μαζί τους λέω ότι η εναλλαγές στο μπάσκετ είναι συνεχείς. Όταν στα μεγάλα παιχνίδια ερχόντουσαν 10-20 άτομα, τώρα έρχονται 1000. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος. Βλέπουν τόσο πολύ ποδόσφαιρο εδώ, που κάποια στιγμή θα το… βαρεθούν. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Περιμένουν απλά ένα γεγονός. Εμείς περιμέναμε το 1987 και μετά η “ψαλίδα” μεταξύ ποδοσφαίρου-μπάσκετ έκλεισε και είναι ακόμη και εφάμιλλη. Το ίδιο πράγμα θα γίνει κι εδώ, γιατί αγαπούν πάρα πολύ την εναλλαγή των σκορ».

Για το αν ταίριαξε η ιδιοσυγκρασία του με των Σαουδαράβων: «Οι βάσεις τις οποίες παίρνει ο καθένας μας απ’ την οικογένειά του, ούτως ώστε να είναι φιλικός, ειλικρινής και όλα αυτά, η παιδεία που έχουμε πάρει σαν Έλληνες με την κουλτούρα μας, κάνει πολύ εύκολο το να αφομοιωθείς με το γίγνεσθαι της Σαουδικής Αραβίας. Ήταν πολύ εύκολο για ‘μένα. Την πρώτη χρονιά που ήρθα οι ακόλουθοι, στο twitter που χρησιμοποιείται πάρα πολύ στη Σαουδική Αραβία, αν ήταν 1000 στο μπάσκετ, στην Ομοσπονδία, στην ομάδα μας, αυτήν τη στιγμή ξεπερνούν τις 100 χιλιάδες. Ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο άλλων αθλημάτων. Η αναγνωρισιμότητα είναι πολύ μεγάλη αυτήν τη στιγμή, γιατί πέρα απ’ τις επιτυχίες της Αλ Χιλάλ, είναι και οι προσωπικές στιγμές που βιώνεις. Οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί, αν τους δώσεις ένα θα σου δώσουν δέκα. Η συμπεριφορά η δική μου είναι τέτοια που τους κάνει να αισθάνονται φιλικοί και οικείοι μαζί μου. Είναι πάρα πολύ μεγάλη η αγάπη του κόσμου, βγαίνω καθημερινά φωτογραφίες περπατώντας στον δρόμο. Αυτό σημαίνει ανάπτυξη. Αυτή είναι η μεγάλη νίκη του Στράτου Κουκουλεκίδη, κανένα πρωτάθλημα ή τίτλος. Αντιπροσωπεύω την Ελλάδα, πρεσβεύω το ελληνικό μπάσκετ και αυτό είναι ό,τι καλύτερο για τη Σαουδική Αραβία. Δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα μου εμπιστεύθηκε να φέρω Έλληνες προπονητές, όπου είμαστε 7 και όλοι στην Αλ Χιλάλ. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα».

Για το αν βρήκε την Ιθάκη του στη Σαουδική Αραβία: «Πολλοί με ρωτούν αν βρήκα την Ιθάκη μου εκεί, αλλά για εμένα πάντα η Ιθάκη μου θα είναι η Ελλάδα, η Θεσσαλονίκη μου, η Καλαμαριά μου. Κανένας δε θέλει να βρίσκεται μακριά απ’ τον τόπο του. Χάνω πάρα πολλές στιγμές, δεν είναι εύκολο πράγμα. Απλά οι άνθρωποι στη Σαουδική Αραβία μού έδωσαν αυτό που ζητάει κάθε προπονητής και εργαζόμενος, ένα άρτιο περιβάλλον, που σου δίνει τη δυνατότητα να δουλέψεις, να δείξεις τις ικανότητές σου, να αναπτύξεις φιλίες και σχέσεις ζωής. Η Σαουδική Αραβία μού το έδωσε απλόχερα αυτό. Δυστυχώς επαναλαμβάνεται το ρητό “ουδείς προφήτης στον τόπο του”, κάτι που με “πονάει”, γιατί στην όλη πορεία μου καμία άλλη ομάδα δε μου έδωσε το δικαίωμα να δουλέψω. Η Σαουδική Αραβία μού έδωσε όλα τα στοιχεία που ήθελα».