Ένας Παναθηναϊκός χωρίς κίνητρο κι ενέργεια
Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει την εικόνα του Παναθηναϊκού στη Πόλη και το κίνητρο που δεν υπάρχει εδώ και κάποιο διάστημα στους «πράσινους».
Είναι εύκολο να ζητάμε από μια ομάδα, που πέρα από το γόητρο και την ιστορία της δεν έχει κάποιο βαθμολογικό σκοπό, να παλέψει μέχρι το τέλος της φετινής Euroleague. Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να δουλεύει πράγματα και θέλει να φορμαριστεί και βρει ρυθμό μέχρι την αρχή των ελληνικών playoffs, όπου ξεκινάει για εκείνον η φετινή χρονιά.
Αυτό που βλέπουμε εδώ και κάποιο διάστημα, δηλαδή από την εμφατική νίκη με τη Μακάμπι και έπειτα, τόσο σε Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, να μην υπάρχει η απαιτούμενη ενέργεια κυρίως στο αμυντικό κομμάτι. Η ρακέτα του Παναθηναϊκού μοιάζει ιδιαίτερα τρωτή και αυτό οφείλεται σε μεγαλύτερο βαθμό στην αδυναμία που δείχνουν οι ψηλοί πλέον να ματσάρουν τα αντίπαλα γκαρντ.
Επίσης όσο καλά αμυνόταν το ψηλό σχήμα στο χαμηλό post, άλλο τόσο δυσκολεύεται πλέον. Είναι δεδομένο ότι έχει βγει και μια ψυχολογική κούραση από τους τραυματισμούς, από το κορονοιό και από τις ήττες. Έχουν ενταχθεί δύο νέα παιδιά που προσπαθούν να μπουν στη λειτουργεία και της φιλοσοφία της ομάδας. Ο Κάτας ακόμη προσαρμόζει τα δικά του στοιχεία. Πάντα υπάρχει ένας ενθουσιασμός στην αρχή και είναι δεδομένο πως ο ρυθμός των «πρασίνων» μετά τη νίκη με τον Ολυμπιακό θα ήταν καλύτερος, εφόσον δεν επικρατούσε η αποχή.
Από εκεί και πέρα ο Παναθηναϊκός καλείται να κοιτάξει μπροστά και να παίξει για το καλύτερο θετικό αποτέλεσμα τις εναπομείναντες αγωνιστικές, αλλά κυρίως να δουλέψει για τους βασικούς του φετινούς στόχους που είναι το πρωτάθλημα και το κύπελλο.
Στα του παιχνιδιού…
Η Εφές έχει ίσως τη πιο ταλαντούχα περιφερειακή γραμμή στη λίγκα εδώ και μια διετία. Το Μίσιτς, Λάρκιν, Μπομπουά και Σιμόν είναι κυριολεκτικά τρομερό! Και πως μπορείς να το αντιμετωπίσεις; Κυρίως παίζοντας άμυνα…
Ο μεν πρώτος έκανε ότι ήθελε τους ψηλούς των «πρασίνων» στις αλλαγές και έμπαινε στη ρακέτα με περίσσεια ευκολία. Ο δεύτερος αθόρυβα πρόσθεσε 13 πόντους και 5 ασσίστ και ο τρίτος όταν είχαν σιγήσει οι άλλοι δύο, έδινε ρεσιτάλ κάθε φορά που έμενε για λίγα εκατοστά ελεύθερος.
Ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ είχε ενέργεια… Δεν πίεσε τη μπάλα, όσο θα έπρεπε, αλλά κυρίως άφησε τη περιφερειακή γραμμή να βρει ρυθμό και αυτός είναι ο τρόπος της Έφες. Όταν θα πάρουν τα σουτ οι παίκτες που θέλει, τότε δεν ξέρω πόσες ομάδες στη λίγκα μπορούν πρακτικά να τη σταματήσουν. Οι «πράσινοι» και κυρίως με το τρόπο που αμύνθηκαν απόψε – αρκετά παθητικά – δεν θα αποτελούσαν εξαίρεση.
Για να γίνουμε πιο ξεκάθαροι. Το βασικό στοιχείο στην άμυνα του Παναθηναϊκού απόψε θα έπρεπε να είναι η άμυνα στο ένας εναντίον ενός, όταν θα γινόντουσαν αλλαγές. Η ξεκάθαρη απομόνωση χωρίς κάποια βοήθεια απέναντι σε αυτούς τους αθλητές ήταν έως πολύ εύκολη για τους Τούρκους. Η αλλαγή ρυθμού του Μίσιτς και του Λάρκιν είναι πολύ υψηλού επιπέδου και είναι ελάχιστοι οι ψηλοί που μπορούν να τους αντιμετωπίσουν στο 1v1. Από εκεί και πέρα ΚΑΝΕΝΑ, μα κανένα γκαρντ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στο χαμηλό post, είτε απέναντι στο Ντάνστον, είτε απέναντι στο Πλάις που έδωσε πολύτιμες ανάσες στο χρόνο που αγωνίστηκε.
Επιθετικά οι «πράσινοι» κρατάνε το 18 ασσίστ για 7 λάθη που είναι παραπάνω από θετικό. Ωστόσο αυτό που προβληματίζει είναι το γεγονός ότι δεν απειλούν κάθετα σε μεγάλο βαθμό, πιο συγκεκριμένα στο pick-n-roll. Οι λίγες φορές που πάτησαν στη μέση ή χαμηλή ζώνη(=ρακέτα) δημιούργησαν κάτι καλό. Επίσης εκμεταλλεύτηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό το τρανζίσιον παιχνίδι τους, αλλά δεν πήραν τίποτα από δεύτερες επιθέσεις παρά τα δώδεκα επιθετικά ριμπάουντ.
Θέλω να σταθώ στο Λευτέρη Μποχωρίδη. Ο Έλληνας γκαρντ μπήκε με θράσος πάνω στους Λάρκιν και Μίσιτς και ήταν αρκετά καλός αμυντικό στις περισσότερες συνθήκες του παιχνιδιού. Ωστόσο αυτό που φαίνεται είναι ότι βάζει νέα πράγματα και προσπαθεί να βελτιώσει τις αδυναμίες του. Αφενός αυτή την ενδιάμεση εκτέλεση δεν την έχουμε ξανά δει στο παιχνίδι του, αφετέρου το πρώτο ανάποδο layup ήταν ένας καλός οιωνός για τον ίδιο τον αθλητή. Χρειάζεται όμως περισσότερη συγκέντρωση και να γίνει πιο εύστοχος στα τελειώματα με επαφή. Αυτό θα είναι και η πιο σημαντική άνοδος του, ανεξάρτητα πόσο καλός σουτέρ θα γίνει τα επόμενα χρόνια.