Σούπερ οδηγός Euroleague 21/22: Μέρος 6ο - Last but not least

Ο “Manolo” παρουσιάζει τις ομάδες της διοργάνωσης μέσα από ένα ξεχωριστό και εξαιρετικά κατατοπιστικό αφιέρωμα. Φινάλε με Ερυθρό Αστέρα, Βιλερμπάν και Άλμπα Βερολίνου.

Διαβάστε το πρώτο ,το δεύτερο ,το τρίτο ,το τέταρτο   και το πέμπτο μέρος του αφιερώματος.

Η αναμονή λαμβάνει επιτέλους τέλος, πλέον δεν μετράμε σε ημέρες, αλλά σε ώρες, για την έναρξη της φετινής Euroleague! Στο Superbasket σας παρουσιάσαμε εκτενώς ένα αφιέρωμα για τις ομάδες της διοργάνωσης και σήμερα το ολοκληρώνουμε, με τις τρεις, που είναι λίγο πιο πίσω στα προγνωστικά και φαίνεται ότι θα συμπληρώσουν τις τελευταίες θέσεις. Στο πιάτο σας, λοιπόν, ο Ερ. Αστέρας, η Villeurbanne και η Alba…

CRVENA ZVEZDA

Ο Ερ. Αστέρας μπορεί φέτος, μεταγραφικά, να έμεινε στη σκιά της αιώνιας αντιπάλου του, Παρτιζάν, ωστόσο μπαίνει στη νέα Euroleague με αισιοδοξία, η οποία πηγάζει από τις καλές εμφανίσεις στα φιλικά παιχνίδια, την παρουσία του μετρ της άμυνας, Radonjic, καθώς και την απόκτηση κάποιων ποιοτικών παικτών, όπως οι Hollins, Kalinic, οι οποίοι ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα.

Την περσινή περίοδο ο Ερ. Αστέρας εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τις ορέξεις του Lloyd, ο οποίος είχε συμπαράσταση από τον Walden στην περιφέρεια. Φέτος, ο Radonjic επέλεξε να επενδύσει, όχι σε έναν απόλυτο star, αλλά σε αλληλοσυμπληρούμενα κομμάτια στο παζλ. Κάπως έτσι, ο Wolters επιστρέφει ξανά στο Βελιγράδι για να αναλάβει την οργάνωση, ενώ και ο Ivanovic, μετά την επιτυχημένη του παρουσία στην Buducnost, μοιάζει ιδανικό fit δίπλα του, με ικανότητα τόσο στο σκορ, όσο και στην πάσα. Στη γραμμή των πλάγιων ήρθε να προστεθεί ο 3&D swingman Hollins, που κινείται μακριά από την μπάλα και συνδυάζει καλό σουτ με αθλητικότητα.

Σημαντική ήταν η απόκτηση του Kalinic, ενός combo forward, που μετά τις Fenerbahce και Valencia επιστρέφει στην πατρίδα του, δίνοντας μέγεθος, αμυντική σκληράδα, στατικό σουτ και post game, αναμφίβολα μια σημαντική κίνηση για τον Αστέρα. Στο ρόστερ παρέμεινε ο Dobric, παρά τις «σειρήνες», αλλά και ο Davidovac, με αποτέλεσμα το σύνολο του Radonjic να μοιάζει δυνατό και «γεμάτο» στις θέσεις 1 – 3.

Τα «κακά νέα» ξεκινάνε από εκεί και μετά, καθώς η front line είναι από τις πιο αδύναμες της διοργάνωσης και ειδικά μετά τον τραυματισμό του Aaron White, θα χρειαστεί άμεσα προσθήκη. Ο Kuzmic και πέρυσι δεν έδειξε σε καλή κατάσταση, μετά το σοβαρό τροχαίο ατύχημα του, ενώ ο Zirbes μόνο ως 3^η λύση μπορεί να λογιστεί, ένας banger για λίγα λεπτά. Επίσης στο 4 πλέον, εκτός του επίσης «άτυχου» Luka Mitrovic και τους κατά συνθήκην PF, Simonovic και Kalinic, δεν υπάρχει άλλος παίκτης επιπέδου.

Ο στόχος του Ερ. Αστέρα μοιάζει μια καλή παρουσία, ένα τιμητικό πλασάρισμα, μέσα από τη φιλοσοφία που πρεσβεύει ο Radonjic, δηλαδή σκληρή άμυνα, έλεγχος των ριμπάουντ και του ρυθμού και διάβασμα στην επίθεση. Τα υλικά που διαθέτει η ομάδα μπορούν να δώσουν όλα αυτά σε ένα βαθμό, αλλά όπως προείπαμε, σε κάποιες θέσεις απουσιάζει η ποιότητα. Ίσως, όμως, η θέληση για διάκριση και η δίψα κάποιων παικτών … για εκδίκηση, προκειμένου να αποδείξουν ότι δεν είναι «τελειωμένοι», να είναι καλός σύμμαχος για τη φετινή χρονιά!

KEY PLAYER: Nikola Kalinic

Ο Σέρβος forward επέστρεψε «σπίτι» του, στην ομάδα από όπου αναδείχθηκε και θέλει να την οδηγήσει σε μια καλή χρονιά. Ο ρόλος του αναμένεται να είναι ιδιαίτερα σημαντικός, παίρνοντας αρκετό χρόνο και στο 4. Παρά τη μέτρια περσινή του σεζόν στη Valencia, παραμένει παίκτης πολυσύνθετος και με μεγάλη εμπειρία από τη διοργάνωση, στοιχεία που χρειάζεται ο φετινός Ερ. Αστέρας. Η ικανότητά του στην άμυνα, η έφεση στα ριμπάουντ και η επιθετική απειλή είτε με τρίποντο, είτε με πλάτη στο καλάθι, τον καθιστούν ως ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του παζλ της ομάδας.

MUST OR BUST: Nate Wolters

Εξίσου σημαντικός στα σχέδια του Radonjic είναι ο Wolters, άλλος ένας παλιός γνώριμος της ομάδας. Αναλαμβάνει μεγάλο βάρος στην περιφέρεια του Ερ. Αστέρα, ως ο βασικός χειριστής και οργανωτής, έχοντας πίσω του μόνο τους Ivanovic και Uskokovic. Φυσικά για τις δυνατότητές του δεν τίθεται αμφιβολία, καθώς πρόκειται για pass first guard, με καλά δημιουργικά ένστικτα και εκτελεστική ικανότητα, ωστόσο όσο παραμένει επιρρεπής σε τραυματισμούς (και πέρυσι στην Unics έχασε αρκετά παιχνίδια), τόσο το ρίσκο αυξάνεται, καθώς η ομάδα δεν διαθέτει άλλους «καθαρούς» άσους.

MOTO: Die hard with a vengeance

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ:

VILLEURBANNE

Η πρωταθλήτρια Γαλλίας θα είναι για 3^η σερί σεζόν στην Euroleague και φέτος θα έχει ίσως το πιο δύσκολο έργο από κάθε άλλη χρονιά… Έχοντας σημαντικές απώλειες του βασικού της κορμού, κυρίως στη front line (M. Fall, Yabusele, Bako), μπαίνει στη φετινή διοργάνωση με ένα ρόστερ, όπου δεν ξεχωρίζει κάποιος παίκτης, σε όρους ποιότητας, με την πρόθεση να δοθεί χρόνος σε παίκτες με ταλέντο, προεξέχοντως του wonderkid Wembanyama και σταδιακά να «χτίσει» ένα νέο δυνατό σύνολο. Οι περισσότερες κινήσεις ήταν με παίκτες χωρίς πρόσφατη (ή καθόλου) εμπειρία Euroleague. Ο TJ Parker προτίμησε να φορτώσει την περιφέρεια με πιο ισορροπημένους guard (σε σχέση με τον Cole), όπως οι Jones και Okobo. Λογικά θα δοθεί αρκετός χρόνος και στον Strazel στον άσο, παρόλα αυτά οι λύσεις δεν είναι πολλές, ειδικά με τον Lacombe στα πιτς.

Και στην περίπτωση της Γαλλικής ομάδας, έχουμε να κάνουμε με ένα ρόστερ «γεμάτο» στη γραμμή των forwards, ακολουθώντας την τάση της εποχής. Ο Lighty παρέμεινε τελικά στη Λυών, παρά την … πολιορκία από τον Ολυμπιακό και είναι πλαισιωμένος από τους Kahudi, Howard. Στη θέση 4 αποκτήθηκε ο Wembanyama, μόλις στα 16 του, με τρομερά περιθώρια εξέλιξης και projected top draft pick σε μερικά χρόνια. Ήδη ο μικρός παίρνει αρκετά λεπτά και με το πολυσύνθετο στυλ παιχνιδιού, συν τα φυσικά του προσόντα (ψηλόλιγνος αλλά με γιγαντιαίο άνοιγμα χεριών), αναμένεται σε λίγα χρόνια να μας αφήσει για το ΝΒΑ. Δίπλα του προστέθηκε δύναμη και εμπειρία με τον Raymar Morgan από την Tofas, ο οποίος όμως τραυματίστηκε πριν λίγες ημέρες και έτσι αποκτήθηκε και ο Gist ως έξτρα λύση.

Στη θέση 5 έχουμε τρεις center με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Τον Γερμανό Dylan Osetkowski από την Ulm, με playing style που θυμίζει Dubljevic, τον γίγαντα Yousoupha Fall, o οποίος επίσης διαθέτει μεγάλο potential, καθώς παρά το ύψος του είναι αρκετά γρήγορος και τον αθλητικό Κώστα Αντετοκούνμπο! Γενικά υπάρχουν λύσεις, ωστόσο είναι αμφίβολο πόσο γρήγορα θα δέσουν τόσοι νέοι παίκτες και θα προσαρμοστούν στις υψηλές απαιτήσεις της διοργάνωσης.

Ο Tony Parker φαίνεται ότι έχει όραμα για την ομάδα, επενδύει συνεχώς στο εγχώριο ταλέντο και παράλληλα προσπαθεί να συμπληρώσει το ρόστερ με έμπειρους Αμερικάνους. Από το φετινό ρόστερ λείπει η περσινή επιθετική ποιότητα, αλλά παραμένει σε καλό βαθμό η αθλητικότητα και η αμυντική ικανότητα. Ο αδελφός του θα παρουσιάσει και φέτος ένα σκληροτράχηλο σύνολο, αλλά πέραν των εντυπώσεων η ομάδα πρέπει να κερδίσει και ροζ φύλλα αγώνων, δείχνοντας ανταγωνιστική. Μάλιστα με τη Monaco του … άσπονδου φίλου Mitrovic, ενισχυμένη, η πίεση μεγαλώνει. Θα τα καταφέρει ή θα είναι από τους πρώτους που θα αποχαιρετήσουν νωρίς;;;  

KEY PLAYER: David Lighty

Η παραμονή του πέρασε από χίλια μύρια κύματα, με τον Ολυμπιακό να έχει έρθει σχεδόν σε συμφωνία μαζί του, αλλά τελικά να ανανεώνει το συμβόλαιο του με την Villeurbanne. Ο Lighty είναι ένας 2-way G/F, με πολυετή παρουσία στην ομάδα, ο οποίος λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε περιφέρεια και γραμμή ψηλών. Χωρίς να εντυπωσιάζει, έχει την ικανότητα να προσφέρει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού, σε επίθεση και άμυνα, όντας σταθερός στην απόδοσή του. Με πολλά νέα πρόσωπα στο φετινό ρόστερ, θα πρέπει φέτος να αναλάβει ακόμη περισσότερες ευθύνες και ηγετικό ρόλο. Η πορεία της Γαλλικής ομάδας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την παρουσία του.

MUST OR BUST: Chris Jones

Για 2^η σερί off season, η Villeurbanne ψωνίζει έναν παίκτη από την προπέρσινη Bursaspor, τον συνοδοιπόρο του Alerik Freeman, ο οποίος δεν μακροημέρευσε στη Γαλλική ομάδα. Ο Chris Jones έδειξε πολύ καλά στοιχεία πέρυσι στη Maccabi, ένας κοντρολαρισμένος guard, που μπορεί να δώσει πολλές λύσεις σε άμυνα και επίθεση. Όμως, φέτος θα έχει αυξημένες αρμοδιότητες και υψηλότερη πίεση προς το πρόσωπο του, καθώς θα πρέπει να αποτελέσει άμεσα τον guard με την κατάλληλη ισορροπία σε οργάνωση και σκορ, έχοντας παράλληλα συνεπή αμυντική συμπεριφορά. Ο ρόλος του δίπλα σε Okobo ή Strazel είναι σημαντικός και αν δεν ανταποκριθεί, δεν αποκλείεται η Villeurbanne να βγει σύντομα στην αγορά για έναν άλλου τύπου guard…  

MOTO: Dressed for success with a new outfit

ME MIA MATIA:

ALBA BERLIN

Ολοκληρώνουμε το αφιέρωμα μας με τη θεωρητικά ασθενέστερη ομάδα μεταξύ των 18, για διάφορους λόγους. Η φετινή off season επικεντρώθηκε στη δημιουργία ενός νεανικού και ελπιδοφόρου κορμού, που σταδιακά θα βελτιωθεί και σε 1 – 2 χρόνια, η ομάδα θα μπορεί να είναι ξανά ανταγωνιστική σε αυτό το επίπεδο. Η χρονιά στην Euroleague αναμένεται να έχει μεταβατικό χαρακτήρα και να είναι μια είδους συλλογή εμπειριών για τους νέους παίκτες. Αφενός η απόσυρση του «δάσκαλου» Aito Reneses που αναμόρφωσε τα τελευταία χρόνια τη Γερμανική ομάδα, οδηγώντας τη σε εγχώριους τίτλους και καλές εμφανίσεις στην Euroleague είναι ένα μεγάλο πλήγμα, αφετέρου η απώλεια αρκετών κομβικών παικτών αποδυνάμωσε σε ένα βαθμό το ρόστερ.

Παρόλα αυτά, η Alba παραμένει ένας οργανισμός με μεγάλη τεχνογωνσία και «μπασκετικό φίλτρο» και έχει θέση στη διοργάνωση. Η φετινή στελέχωση είναι η επιτομή πώς χτίζεις ένα ρόστερ πάνω στην ίδια φιλοσοφία, έστω και αν θυσιάζεις σε ένα βαθμό την ποιότητα. Η επιστροφή του Blatt από το δανεισμό του, έρχεται πάνω στην κατάλληλη στιγμή, καθώς ο Ισραηλινός guard είναι έτοιμος να αναλάβει ευθύνες και έχει περιθώρια βελτίωσης. Δίπλα του αποκτήθηκε ο Jaleen Smith, ένας δυναμικός all around guard ο οποίος ήταν αποκάλυψη πέρυσι στο Γερμανικό πρωτάθλημα με τη Ludwigburg. O Lo παρέμεινε και θα είναι και φέτος ένας game changer από τον πάγκο, ενώ περιμένουμε από τον Mattiseck breakout season, έχοντας το χώρο και το χρόνο που χρειάζεται.

Στις θέσεις των wings o Eriksson θα δώσει spacing με το καλό του τρίποντο, ενώ στη θέση του Giffey ήρθε ένας πιο πολυσύνθετος forward, o Zoosman από τη Maccabi, ο οποίος δεν ήταν ευχαριστημένος του από το ρόλο στην ομάδα του λαού και πλέον έχει την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του. Το αρνητικό είναι ότι η Alba θα πρέπει να στηριχθεί σε αυτόν το «σφιχτό» πυρήνα των 5 – 6 παικτών, βασιζόμενη στην καλή επιθετική της λειτουργία, αλλά θα υπάρχουν βραδιές που το έλλειμμα ποιότητας και ποσότητας θα είναι φανερό.

Αντίθετα, η front line είναι πιο «γεμάτη» με περισσότερες λύσεις και χωρίς πολλές αλλαγές σε σχέση με την περσινή σεζόν. Ο Sikma, ένας από τους πιο ολοκληρωμένους PFs όλης της διοργάνωσης θα έχει και πάλι την μπαγκέτα, σκοράροντας, πασάροντας και δημιουργώντας επικίνδυνες καταστάσεις στο high και low post. Το εντυπωσιακό στη γραμμή ψηλών της Alba είναι ότι όλοι οι PF και C (πλην του Koumadje) σουτάρουν με καλά ποσοστά έξω από τη γραμμή του τριπόντου και συνεπώς θα δούμε πολλά 5-οut σχήματα με την αντιμετώπιση τους να είναι δύσκολη από τους αντιπάλους. Τόσο ο αθλητικός Lammers, όσο και οι Olinde, Schneider, Thiemann δεν διστάζουν να σουτάρουν από μακριά και αυτό είναι θετικό στο σύγχρονο μπάσκετ.

Συνολικά, η Alba έχει αποδυναμωθεί φανέρα, αλλά διαθέτει την κουλτούρα για να φτιάξει κάτι καλό πάλι, πάνω στο ίδιο μοτίβο. Γρήγορος ρυθμός, πολλά σουτ και προσπάθεια για outscore των αντιπάλων, όσο και αν τα αποτελέσματα δεν είναι συχνά τα επιθυμητά. Για φέτος δεν μπορεί να έχει υψηλές βλέψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι εύκολη αντίπαλος, ούτε ότι θα παραδώσει τα όπλα αμαχητί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε μερικά χρόνια, αν διατηρήσει τον κορμό της και συνεχίσει τις στοχευμένες κινήσεις, θα μπορεί να μετατραπεί σε μια ομάδα των μεσαίων στρωμάτων της βαθμολογίας, τουλάχιστον.

KEY PLAYER: Luke Sikma

Ο Αμερικάνος πληθωρικός PF, ένας παίκτης μιας άλλης εποχής, «ποιητής» στο low post και ικανός να βγάλει την πιο απρόσμενη πάσα, είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης της ομάδας. Από τα χέρια του περνάνε πολλές επιθέσεις και πέραν της ικανότητάς του ως παίκτης, αποτελεί και πρότυπο για τους νεότερους. Αν μείνει μακριά από τραυματισμούς και πιάσει τα υψηλά στάνταρ απόδοσης, που συνηθίζει, τότε θα είναι και πάλι ένα από τα κορυφαία 4αρια της διοργάνωσης. Το σίγουρο είναι ότι στο Βερολίνο ευχαριστιέται το μπάσκετ και έχει ριζώσει εκεί!

MUST OR BUST: Yovel Zoosman

Μια από τις μεγαλύτερες κινήσεις της Alba ήταν η … αρπαγή του Zoosman από το Τελ Αβίβ! Ο Ισραηλινός forward δεν είχε το χρόνο και ρόλο που επιθυμούσε στη Maccabi και έτσι πήρε το δρόμο της ξενιτιάς, για μια ομάδα όπου ξεκάθαρα θα είναι βασικός SF και θα έχει αυξημένες αρμοδιότητες. Ωστόσο και οι απαιτήσεις θα είναι μεγάλες, καθώς στη θέση 3 το ρόστερ είναι κάπως «άδειο» και αν ο ίδιος δεν ανταποκριθεί, τότε η Γερμανική ομάδα θα είναι κατώτερη του αναμενομένου, αν δεν ενισχυθεί. Παρόλα αυτά, είναι τέτοιο το skillset του Zoosman, που αν προσαρμοστεί και βρει ρυθμό, αργά ή γρήγορα θα καθιερωθεί και θα είναι από τους ουσιαστικότερους παίκτες της Alba.

MOTO: Στο ίδιο έργο θεατές, αλλά με πολλούς νέους συντελεστές

ME MIA MATIA: