Ολυμπιακός – Ένεση σκληράδας και ποιότητας στην front line με Acy

H απόλυτη σκιαγράφηση του νέου ερυθρόλευκου μέλους από τον «Manolo».

Και το όνομα αυτού … Quincy Acy! Ο Ολυμπιακός εξέπληξε τον κόσμο με την επιλογή του, θα έλεγα με θετικό τρόπο, αφενός γιατί το όνομα του Αμερικάνου PF δεν «έπαιξε» στο ρεπορτάζ και αφετέρου, επειδή παρά την αποχή του, ο Acy διαθέτει την εμπειρία από τη διοργάνωση, έτσι ώστε όταν βρει ρυθμό να μπορέσει να μπει άμεσα στο κλίμα της ομάδας.

Αυτό που μπορούμε να πούμε με μια πρώτη ανάγνωση είναι ότι οι ερυθρόλευκοι προτίμησαν έναν παίκτη, ο οποίος αγωνίζεται στο 4, δίνοντας πίστωση χρόνου και άλλη μια ευκαιρία στον Martin, αντί έναν πιο κλασικό αθλητικό p’n’r ψηλό όπως πολλοί πιστεύαμε. Παράλληλα αυτή η κίνηση θα σημάνει κάποιες ανακατατάξεις στο rotation, με τον Vezenkov να ετοιμάζεται να κατεβεί μια θέση για μερικά λεπτά, αγωνιζόμενος και στο 3, ενώ τον Jean-Charles να περνάει στο 5 σε ελαφρά σχήματα, όπου η ομάδα θα ζητάει αμυντική ένταση, αλλαγές και hedge out από τους ψηλούς της.

Ωστόσο, το σημαντικότερο κριτήριο, εκτός της ποιότητας και του «σκληροτράχηλου» προφίλ του παίκτη, για την επιλογή του Acy, φαίνεται ότι ήταν η προϋπηρεσία του στην Euroleague, πριν 2 χρόνια με τη Maccabi, όπου συνέθεσε μια front line με «τρομοκράτες», μαζί με τους Othello Hunter και Tarik Black! Ο Μπαρτζώκας άφησε σε 2^η μοίρα το γεγονός της πολύμηνης αποχής του, θυσίασε ακόμη και κάποια στοιχεία που ίσως ζήταγε σε μεγαλύτερο βαθμό από τον εκλεκτό του, όπως above the rim game και μέγεθος, προκειμένου να βάλει στη μηχανή έναν πολυσύνθετο PF, ο οποίος θα προσδώσει περισσότερο hustling στην άμυνα, physicality και ένα συνδυασμό σκληράδας και ενέργειας, τα οποία χρειαζόταν η γραμμή ψηλών.

Πριν προχωρήσουμε πιο αναλυτικά στη σκιαγράφηση των αγωνιστικών χαρακτηριστικών του, ας δούμε λίγο το παρελθόν του Acy. Ο 31χρονος πλέον PF είναι προϊόν του Baylor, ένα πρόγραμμα που αν φημίζεται για κάτι είναι οι δυναμικοί ψηλοί που βγάζει. Και αν δεν σας αρκεί το όνομα του Acy, να σας πούμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αποφοιτήσει από τους Bears παίκτες όπως οι Johnathan Motley, Ishmail Wainright, Ekpe Udoh και Quincy Miller, όλοι τους με θετική παρουσία στα Ευρωπαϊκά παρκέ.

Μετά την 4ετία του στο Baylor, o Acy επελέγη στο νούμερο 37 του draft του 2012, από τους Toronto Raptors. Τα επόμενα 7 χρόνια θα γινόταν νομάδας στο ΝΒΑ, αγωνιζόμενος για 7 περιόδους σε 6 ομάδες και συγκεκριμένα κατά σειρά στους Raptors, Kings, Knicks, Mavericks, ξανά Kings, Nets και Suns! Η μόνη παρένθεση ήταν η σεζόν 2016 – 17, όταν αγωνίστηκε και στην τότε Development League με τους Texas Legends. Σε αυτά τα 7 χρόνια, ο Acy «μέτρησε» 337 εμφανίσεις (60 ως βασικός) με 16 λεπτά μ.ο. συμμετοχής, με 4.9 πόντους (76-44-35), 3.5 ριμπάουντ, 0.6 ασίστ, 0.4 κοψίματα και 0.4 κλεψίματα μ.ο.

Η περίοδος 2014 – 18 ήταν η πιο παραγωγική της καριέρας του, όταν ήταν σε ΝΥ, Sacramento και Brooklyn με σημαντικό ρόλο, αλλά σε ομάδες δίχως φιλοδοξίες. Μετά την περίοδο 2018 – 19, ο Acy δοκίμασε για λίγο την εμπειρία της Κίνας, χωρίς πάντως να στεριώσει στην CBA, επιλογή που αποδείχθηκε σωστή, καθώς στη συνέχεια εντάχθηκε στη Maccabi, αφήνοντας το στίγμα του σε ένα σύνολο (όπου αγωνιζόταν και ο Tyler Dorsey), το οποίο είχε εντυπωσιάσει και αν δεν σταματούσε απότομα η σεζόν, μπορεί να είχε μεγάλη επιτυχία. Έκτοτε ο Acy δεν έχει αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι, ούτε συμμετείχε στο SL ή σε training camp κάποιας ομάδας του ΝΒΑ. Το καλοκαίρι «ακούστηκε» για Ευρωπαϊκές ομάδες, χωρίς να υπογράψει κάπου και έτσι έφθασε ο Νοέμβριος, για να φορέσει τα ερυθρόλευκα.

Οι αναμνήσεις από τη θητεία του στη Maccabi είναι ακόμη νωπές. Ο Quincy Acy είναι ένας πολυδιάστατος ψηλός, με ύψος 2.02 μ., βάρος 104 κιλά και εντυπωσιακό wingspan, το οποίο φθάνει στα 2.18 μ., όπως μετρήθηκε στο NBA Draft Combine του 2012. Στο ΝΒΑ καθιερώθηκε ως ένας energy guy στη front line, ερχόμενος κυρίως από τον πάγκο και δίνοντας face up game στην επίθεση και ένταση στην άμυνα. Ο λόγος που δεν σταδιοδρόμησε σύμφωνα με το ταλέντο και τα προσόντα του, ήταν ότι δεν είχε αναπτύξει σε elite επίπεδο κάποιο στοιχείο του παιχνιδιού του, κάτι το οποίο είναι σχεδόν προαπαιτούμενο στο σύγχρονο ΝΒΑ, καθώς ειδικά όσοι έρχονται από τον πάγκο είναι ρολίστες με ανεπτυγμένα ένα-δύο χαρακτηριστικά συνήθως, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορούν να κάνουν τη διαφορά μόνο με αυτά.

Αυτό, πάντως, που είναι κατάρα για το ΝΒΑ, είναι ευχή για την Ευρώπη, όπου πολυσύνθετοι παίκτες με πλούσιο skillset, έχουν τη δυνατότητα να το μεταφράσουν καλύτερα στο εδώ στυλ παιχνιδιού. Ξεκινώντας από την άμυνα, που εκτιμώ ότι είναι ο τομέας όπου κρίθηκε τελικά η επιλογή του, ο Acy διαθέτει ένα συνδυασμό «ωμής δύναμης» και ανεκτής αθλητικότητας, ο οποίος του επιτρέπει να μαρκάρει τόσο μέσα στη ρακέτα, όσο και στην περιφέρεια. Το καλό του footwork, όπως τον είχαμε δει τελευταία φορά στη Maccabi και τα μακριά του χέρια τον βοηθάνε στις αλλαγές, ενώ και ο δυνατός κορμός του κάνει δύσκολο το έργο των αντιπάλων του στο post. Άλλος ένας τομέας με σημαντική προσφορά είναι τα αμυντικά ριμπάουντ, χάρη στις τοποθετήσεις και τα καλά box out του. Αν έχουμε ως σημείο αναφοράς την Euroleague 2019 – 20, όλα αυτά είναι εμφανή από τα τότε στατιστικά του. Σε περίπου 20’ συμμετοχής ανά παιχνίδι,

ο Acy είχε ικανοποιητικό δείκτη DRtg (104.1), 2.6 ριμπάουντ μ.ο. (περίπου 5 σε αναγωγή 36’) με DReb% 16 (αρκετά καλό νούμερο αν σκεφτούμε τους υπόλοιπους παίκτες της front line της Maccabi με ικανότητα επίσης σε αυτό το κομμάτι), 0.6 κλεψίματα (1.7 Stl%) και 0.8 κοψίματα (4.7 Blk%). Ο Σφαιρόπουλος συνήθισε να παίζει switch defense και είχαμε δει τον Acy να είναι αρκετά αποτελεσματικός σε αυτό το είδος της άμυνας, ενώ ακόμη και μέσα στο ζωγραφιστό είχε σημαντική επιρροή.

Επιθετικά ο Acy δεν είναι το ίδιο επιδραστικός, κάτι που απεικονίζεται σε ένα βαθμό από τον προ διετίας «φτωχό» δείκτη ORtg (94). Ενώ διαθέτει σουτ από μέση και μακρινή απόσταση (ειδικά από τις γωνίες) δεν είναι σταθερός, ούτε αυτό είναι το μεγάλο του όπλο, τόσο σε spot up, όσο και off dribble συνθήκες. Ωστόσο, μπορεί να απειλήσει με πρόσωπο στο καλάθι, κυρίως με drive (βέβαια αυτό δεν είναι κάτι που θα δούμε πολλές φορές στην Euroleague), καθώς διαθέτει ικανοποιητικό χειρισμό για τη θέση του, ενώ γενικά είναι παίκτης με off ball δράση, κινούμενος καλά χωρίς την μπάλα και δεχόμενος πάσες κοντά στο καλάθι, τις οποίες τελειώνει συνήθως με θεαματικά καρφώματα. Στην επίθεση εκτιμώ ότι θα έχει αντίστοιχο ρόλο στον Ολυμπιακό, καθώς δεν είναι ούτε ο τυπικός p’n’r man, ούτε μπορεί μια ομάδα να στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό πάνω του σε set παιχνίδι. Αντίθετα, είναι πολύ αποτελεσματικός στο transition και μη σας κάνει εντύπωση αν παίρνει χρόνο σε small line ups, κυρίως μαζί με τον Jean-Charles, με έμφαση στην καλή άμυνα, που θα οδηγεί σε εύκολα καλάθια. Παρόλα αυτά, ο Acy δεν είναι ο παίκτης που θα κάνει παραπάνω από όσα του ζητήσει η ομάδα στην επίθεση, ούτε θα έχει κακές επιλογές. Στην Euroleague είχε μόλις 26% στα τρίποντα (σε 2.5 προσπάθειες ανά αγώνα), αλλά και ένα ικανοποιητικό 57% στα δίποντα (σε 3.3 προσπάθειες) με γενικά υψηλό ποσοστό efficiency (63 TS% και 61 eFG%).

Επίσης, η πάσα μπορεί να μην είναι το δυνατό του σημείο (0.7 μ.ο. πρόπερσι με 5 Ast%), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν την έχει καθόλου στο παιχνίδι του, ή δεν αντιδρά καλά σε double teams.

Συνολικά, ο Acy είναι μια καλή επιλογή για την εποχή, διότι ενισχύει τον Ολυμπιακό στο ήδη δυνατό κομμάτι του, την άμυνα. Στο ρόστερ και δη στη front line μπαίνουν στοιχεία όπως η σκληράδα, το hustling, η ένταση και η ικανότητα στις αλλαγές. Οι περιορισμοί στην επίθεση μπορούν να «μακιγιαριστούν» σε ένα βαθμό από την παρουσία του σε σχήματα, όπου θα βρίσκονται στο παρκέ καλοί σουτέρ όπως οι Vezenkov, Dorsey. Σε κάθε περίπτωση, ο καλός και «έτοιμος» Acy ανεβάζει πολύ το «αμυντικό ταβάνι» των ερυθρόλευκων και τους καθιστά ως μια αμυντική – μηχανή, ένα δυσκολοκατάβλητο σύνολο. Η ταυτόχρονη παρουσία του με τον Fall στην 5αδα είναι κάτι που περιμένω με ανυπομονησία να δω…

Κλείνοντας, πρέπει να αναφέρουμε ότι η απόκτηση του Acy εμπεριέχει και ρίσκο και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, με μια mid-season προσθήκη. Η πολύμηνη απουσία του από αγωνιστική δράση δεν σημαίνει μόνο απώλεια ρυθμού (θα χρειαστεί 3-4 εβδομάδες για να μπει σε full ρυθμούς), αλλά και χρόνο για να ενταχθεί στο rotation της ομάδας, τη στιγμή που οι επόμενοι 7 αγώνες (οι 5 εκτός έδρας) είναι καθοριστικοί για τη συνέχεια του Ολυμπιακού στη διοργάνωση. Επίσης, ουσιαστικά δεν φέρνει σε elite βαθμό στοιχεία που λείπουν από την ομάδα, ακόμη και με υγιή Hassan Martin, όπως ικανότητα στο p’n’r, παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη και μέγεθος.

Περιμένοντας να δούμε το νέο μεταγραφικό απόκτημα των ερυθρόλευκων στο παρκέ, αυτό που είναι δεδομένο είναι ότι εφόσον ο Acy καταφέρει να δείξει ένα δείγμα των δυνατοτήτων του και «βγάλει» στο παρκέ την ενέργεια και effort που έχουμε συνηθίσει, τότε η απόκτησή του θα είναι επιτυχημένη. Η πρόκληση για τον ίδιο είναι μεγάλη, καθώς στα 31 του έχει μια ακόμη ευκαιρία για επιτυχημένη καριέρα στην Ευρώπη. Θα είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, την ιδανική στιγμή, στην ομάδα που τον έχει ανάγκη; Ο Ολυμπιακός έχει «ακραίο» παρελθόν σε mid-season προσθήκες, για κάθε έναν Law και Dorsey, υπάρχουν οι Moon, Warrick και James αυτού του κόσμου. Ο Acy έχει όλο το πακέτο για να ανήκει στην 1η κατηγορία, αλλά μιλάμε για τον Ολυμπιακό, μια ομάδα όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν! Το μόνο σίγουρο είναι ότι φέτος δεν πρόκειται να βαρεθούμε στο λιμάνι…