Στη ζώνη του πράσινου λυκόφωτος

Ο “Manolo” γράφει για το ντέρμπι του ΣΕΦ που έδωσε ψυχολογικό boost στον Παναθηναϊκό κι ανέδειξε κάποια από τα προβλήματα του Ολυμπιακού 

Το πρώτο ντέρμπι αιωνίων για Ελληνική διοργάνωση, μετά από παραπάνω από 1.5 χρόνο, αναμενόταν με ανυπομονησία από όλους. Για το φορμαρισμένο Ολυμπιακό, ο αγώνας είχε και σημειολογικό ενδιαφέρον, καθώς σηματοδοτούσε τον πρώτο στη νέα εποχή, μετά το «μέχρι τέλους», ενώ για τον αγωνιστικά «πληγωμένο» Παναθηναϊκό, με τις σερί ήττες στην Ευρωλίγκα, έμοιαζε ως ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα… 

Στο παρελθόν και οι δύο ομάδες έχουν βιώσει τις ιδιαιτερότητες τέτοιων παιχνιδιών, όπου επικρατεί ο άγραφος νόμος, εκείνος που είναι θεωρητικά υποδεέστερος, ή που βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση, να συσπειρώνεται, να είναι πιο συγκεντρωμένος και να κερδίζει συνήθως ενάντια στα προγνωστικά, κάτι που επιβεβαιώθηκε και χθες. Ο Παναθηναϊκός προερχόταν από 2 συνεχόμενες ήττες από την ουραγό Ζαλγκίρις και την Μπάγερν, σε ένα παιχνίδι που έχασε μέσα από τα χέρια του στο φινάλε, ενώ οι ερυθρόλευκοι απολάμβαναν το θρίαμβο επί της Μακάμπι, που τους είχε φέρει στην 5η θέση της βαθμολογίας με ρεκόρ 7 – 4 στην Ευρωλίγκα. 

Το σκηνικό στο ΣΕΦ έμοιαζε έτοιμο να υποδεχθεί μια νίκη των Πειραιωτών, οι οποίοι με τη σταθερότητα που είχαν δείξει φέτος εντός έδρας (αήττητοι σε όλες τις διοργανώσεις), σε συνδυασμό με την ποιότητα και την καλή ψυχολογία τους, ήταν φαβορί της αναμέτρησης, κάτι που φρόντισαν να επιβεβαιώσουν από τα πρώτα λεπτά. Στο παρκέ, για την ομάδα του Μπαρτζώκα, είχαν πάρει θέση οι Γουόκαπ, Ντόρσει, Παπανικολάου, Βεζένκοφ και Φαλ, ενώ για τους φιλοξενούμενους ξεκίνησαν οι Πέρι, Μέικον, Παπαπέτρου, Ουάιτ, Παπαγιάννης. 

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με όπλο τη δυνατή του άμυνα, αναγκάζοντας τον Παναθηναϊκό σε αρκετές περιπτώσεις να κάνει προσπάθειες με τη λήξη του χρονομέτρου των 24”. Ο Μέικον δεν έβρισκε διαδρόμους στη ρακέτα, ενώ όσες φορές ο Φαλ έβγαινε στην περιφέρεια να τον μαρκάρει, δεν επιχειρούσε καν σουτ. Οι πρώτες επιθέσεις ήταν με εκφραστές τους Ουάιτ, Παπαπέτρου και Πέρι, με το τριφύλλι να δυσκολεύεται να βρει καλές επιλογές. Στον αντίποδα, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν το παιχνίδι επιβεβαιώθηκε, με τον Πρίφτη να προτιμά μια άμυνα ζώνης 2-1-2, που μετατρεπόταν σε 3-2, με τον Παπαγιάννη να βγαίνει στην κορυφή της ρακέτας, τους Ουάιτ, Παπαπέτρου στα φτερά και τα δύο γκαρντ μπροστά. 

Ο Ολυμπιακός πήρε γρήγορο προβάδισμα 12 – 5, με τον Βεζένκοφ να ξεκινά «καυτός» με ένα εύστοχο τρίποντο και ένα εύκολο καλάθι μέσα στη ρακέτα. Ο Ντόρσει είχε σκοράρει και αυτός με pull up jumper από μέση απόσταση, ενώ ο Φαλ είχε μπει δυνατά στην επίθεση, είτε σκοράροντας στο low post, είτε κερδίζοντας φάουλ. Μετά το τάιμ άουτ του Πρίφτη και την είσοδο του Σαντ-Ρόος, η εικόνα του παιχνιδιού άλλαξε. Οι ερυθρόλευκοι εγκλωβίστηκαν στη ζώνη των φιλοξενούμενων, δεν υπήρχε καλή κυκλοφορία, με αποτέλεσμα οι επιθέσεις να γίνονται υπό πίεση χρόνου, με βεβιασμένα συνήθως σουτ. Αντίθετα, οι πράσινοι στο υπόλοιπο διάστημα του 1ου δεκαλέπτου βρήκαν λύσεις με τους Παπαπέτρου και Σαντ-Ρόος και προηγήθηκαν με 14 – 15. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το τάιμ άουτ του Πρίφτη, ο Ολυμπιακός είχε βρει σκορ μόνο με δύο ελεύθερες βολές… 

Ο Παναθηναϊκός φέρνοντας το παιχνίδι στα μέτρα του και ελέγχοντας πλήρως το ρυθμό, ξεκίνησε δυνατά το 2ο δεκάλεπτο, χτίζοντας μικρές διαφορές. Ο Ολυμπιακός αναλωνόταν σε άστοχα μακρινά σουτ, ενώ δεν μπορούσε να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, στρατηγική που από τα παλιά χρόνια θεωρείται ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να διασπάσεις μια ζώνη. Τελικά ήταν η είσοδος του 2nd unit και κυρίως των Λαρεντζάκη, Μακίσικ που έδωσε πνοή στην ομάδα, ανακτώντας το προβάδισμα. Ωστόσο, ξανά ένα τάιμ άουτ του Πρίφτη, αφενός

έκοψε το ρυθμό των γηπεδούχων και αφετέρου ανασυγκρότησε την ομάδα του, η οποία μπορεί να έβλεπε τον Μέικον φορτωμένο με φάουλ και γενικά μακριά από τον καλό του εαυτό, αλλά ευτύχησε να έχει τον Νέντοβιτς σε πολύ καλή κατάσταση. 

Ο Πρίφτης άνοιξε το rotation δίνοντας χρόνο ακόμη και στον Καββαδά, ενώ κομβική στο 2ο δεκάλεπτο ήταν η παρουσία του Κασελάκη, κυρίως αμυντικά. Όσο οι ερυθρόλευκοι δεν έβρισκαν λύσεις σε set παιχνίδι, τόσο οι φιλοξενούμενοι βελτίωναν την ψυχολογία τους και είχαν momentum. Το σκορ του Α ημιχρόνου (33-36) ήταν αντιπροσωπευτικό της εικόνας του παιχνιδιού, με τους ερυθρόλευκους να έχουν 2/11 τρίποντα και μόλις 6 ασίστ για 5 λάθη. 

Στην επανάληψη, ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά, πιέζοντας ξανά στην άμυνα, ταϊζοντας σε σταθρή βάση τον Φαλ, ο οποίος ήταν κυρίαρχος στις δύο ρακέτες, βρίσκοντας πόντους στο transition και κυρίως ευστοχώντας σε 2 τρίποντα μετά από αρκετή ώρα με Παπανικολάου και Ντόρσει, που άνοιξαν την αντίπαλη άμυνα και δημιούργησαν χώρους στη ρακέτα. Ο Παναθηναϊκός σε εκείνο το διάστημα φάνηκε για πρώτη φορά στον αγώνα «πελαγωμένος» στην επίθεση και χωρίς την υπομονή που τον χαρακτήριζε. Οι ερυθρόλευκοι «έτρεξαν» δύο μεγάλα σερί και έτσι προηγήθηκαν 59-48, με τη λήξη του 3ου δεκαλέπτου, βγαζοντας εικόνα νικητή. 

Ωστόσο, ήδη είχε αρχίσει να φαίνεται η καταπόνηση των βασικών παικτών, καθώς πλην του Σλούκα, κανείς από τη 2nd unit δεν αγωνίστηκε τελικά πάνω από 10’. Ειδικά οι Μακίσικ, Λαρεντζάκης, Λιβιό, οι οποίοι είχαν μερικές καλές στιγμές στο 1ο ημίχρονο, θα μπορούσαν να είχαν μπει σε εκείνο το σημείο δίνοντας ανάσες. Παρόλα αυτά, το καλό ξεκίνημα του Ολυμπιακού ξανά και η διατήρηση διψήφιας διαφοράς (67-55 μετά από λίγα λεπτά) κάπως έκρυψε αυτό το σοβαρό ζήτημα. Κάτι που βγήκε στην επιφάνεια, όμως, στο φινάλε, όταν ο Βεζένκοφ είχε 0/2 βολές σε κρίσιμο σημείο, ενώ ο Φαλ κοντά στο καλάθι, αντί να σκοράρει, «έσπαγε» την μπάλα στην περιφέρεια. 

Από εκείνο το σημείο και μετά, η εικόνα άλλαξε άρδην, με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει στη … ζώνη του λυκόφωτος με 7/11 τρίποντα (ο Ολυμπιακός στο ίδιο διάστημα δεν ευστόχησε σε κανένα, τελειώνοντας με 4/28 και τον Γουόκαπ να χάνει 3 σερί ελεύθερα) και τον Νέντοβιτς να «ντύνεται» Σπανούλης, ευστοχώντας από κάθε σημείο του γηπέδου και πετυχαίνοντας καθοριστικά και συνάμα δύσκολα σουτ. Σημαντική ήταν επίσης η συνδρομή των Σαντ-Ρόος, Κασελάκη στο φινάλε και γενικά ο Πρίφτης, ακόμη και με τον Μέικον σε κακή βραδιά, κατάφερε να πάρει το maximum από όλους τους υπόλοιπους παίκτες του, επικρατώντας στη μάχη της προπονητικής σκακιέρας. 

Το τελικό 76-81 (επιμέρους σκορ 17-33 στο τελευταίο δεκάλεπτο) και η δίκαιη επικράτηση του Παναθηναϊκού, κόντρα στα προγνωστικά, δεν επιβεβαίωσε μόνο τον άγραφο νόμο των ντέρμπι αιωνίων, αλλά ανέδειξε και αρκετά προβλήματα του Ολυμπιακού, που αφορούν όχι μόνο την απόδοση καθεαυτή στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά τη γενική διαχείριση του ρόστερ, την εξάρτηση από κάποιους παίκτες σε άμυνα και επίθεση και την αδυναμία να αναπροσαρμοστούν τα πλάνα ανάλογα με τη στρατηγική του αντιπάλου. Γιατί μπορεί τα 4/28 τρίποντα να αποτελούν δικαιολογία για την ήττα, με πολλά εξ αυτών αμαρκάριστα, ωστόσο απόρροια της κούρασης και άλλων εναλλακτικών τρόπων επίθεσης, πλην σκορ στο low post, με τον Φαλ, ο Ολυμπιακός κατάντησε προβλέψιμος τελικά, δίχως να αλλάξει αυτό στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης. Αλλά και στην άμυνα στο φινάλε, η επιλογή Λαρεντζάκη πάνω στον Νέντοβιτς, ο οποίος δεν είχε αντίπαλο, θα ήταν λογική, καθώς θα μπορούσε να τον δυσκολέψει. 

Όσο και αν πρόκειται για ένα παιχνίδι στο ξεκίνημα της RS, ανεξάρτητα από το γόητρο, οι ερυθρόλευκοι ήδη έχουν μείνει πίσω σε ένα στόχο τους (κατάληψη 1ης θέσης) και μάλιστα με μια ήττα απέναντι σε έναν αντίπαλο, που μέχρι πριν μερικές ημέρες παρέπαιε. Μπορεί αυτή η ήττα να αποτελέσει εφαλτήριο για μια καλύτερη συνέχεια, το πιθανότερο είναι η ομάδα να βγάλει αντίδραση, όμως πρέπει να υπάρξει κριτική και κυρίως προβληματισμός για το πώς η ομάδα δεν κατάφερε (για 2η σερί σεζόν στο ΣΕΦ, μετά την περσινή αιχμαλωσία από τον Κάτας), όχι μόνο να κερδίσει, αλλά να επιβάλλει το δικό της παιχνίδι ως θεωρητικά ανώτερη.

Εκτός των άλλων, οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν σήμερα να αγωνίζονται ουσιαστικά με ένα center (Φαλ 29’) και τον Βεζένκοφ μοναδική αξιόπιστη λύση στο 4 (34’). Ο Πρίντεζης έπαιξε ελάχιστα, όσο ήταν το 2nd unit των πρασίνων στο παρκέ, ο Έισι δεν είναι ακόμη έτοιμος, ο Λιβιό προερχόταν από τραυματισμό, ενώ ο Μάρτιν είναι σε κακή κατάσταση και πρέπει να παρθούν άμεσα αποφάσεις για την περίπτωση του. Το «κερασάκι στην τούρτα» του αγώνα ήταν σίγουρα η μέτρια απόδοση των Γουόκαπ, Ντόρσει και Σλούκα, που συνδυαστικά είχαν 20 πόντους, με μόλις 6/25 σουτ (ποσοστό 24%) και 6 λάθη. Η συνέχεια για τον Ολυμπιακό δεν είναι εύκολη, με 3 σερί εκτός έδρας αγώνες και αν δεν έρθουν αποτελέσματα, τότε το καλό ξεκίνημα της ομάδας θα ξεχαστεί και θα επικρατήσει σκεπτικισμός πλέον. Πάντως ταιριάζουν τα δύσκολα στους ερυθρόλευκους και έχει έρθει η ώρα αποδείξεων για αυτούς! 

Στα του Παναθηναϊκού, πρέπει να αναγνωριστεί το άψογο διάβασμα του παιχνιδιού από τον Πρίφτη. Δεν ήταν μόνο το ρίσκο με την άμυνα ζώνης, το οποίο του βγήκε, αλλά η γενική διαχείριση του ρόστερ, ανοίγοντας το rotation. Βλέποντας τον Μέικον (που δεν εκβίασε σουτ) να είναι καλά κλεισμένος, «έπαιξε το χαρτί» του Νέντοβιτς και δικαιώθηκε, ενώ με τους Σαντ-Ρόος, Κασελάκη, όχι μόνο έδωσε μέγεθος στην 5αδα του αμυντικά, αλλά βρήκε και λύσεις στην επίθεση, με τους δυο τους να σκοράρουν 21 πόντους συνολικά με 7/11 σουτ. Οι πράσινοι πλέον μπορούν να δουλέψουν με μεγαλύτερη ηρεμία, να αφοσιωθούν στο στόχο τους, που είναι η κατάκτηση του Ελληνικού πρωταθλήματος και μέσω της Ευρωλίγκα να κυνηγήσουν τη βελτίωσή τους και να πετύχουν κάποιες σημαντικές νίκες που θα τους δώσουν ψυχολογικό boost. Τα δομικά προβλήματα του ρόστερ παραμένουν, όμως η ομάδα έδειξε ότι έχει σφυγμό και μπορεί να πάει καλύτερα στη συνέχεια. 

MAN OF THE MATCH: Nemanja Nedovic 

Ο Σέρβος αρτίστας μπορεί να αγωνίζεται πλέον σε επιλεγμένα παιχνίδια, λόγω ευπάθειας σε τραυματισμούς, αλλά όταν το κάνει είναι απολαυστικός. Χθες έδωσε μια σπουδαία παράσταση, παίρνοντας την ομάδα του από το χέρι στο 4ο δεκάλεπτο και οδηγώντας τη σε μια σπουδαία νίκη. Δεν είναι μόνο οι 24 πόντοι του (με 4/8 τρίποντα και 8/12 σουτ συνολικά), αλλά η συνολική παρουσία του, η οποία του δίνει αδιαμφισβήτητα τον τίτλο του κορυφαίου της αναμέτρησης. 

GAME HIGHLIGHTS: https://youtu.be/Es-Ikw4ylWo 

GAME STATS: