Οι μεγάλοι παίκτες κρίνονται στα μεγάλα παιχνίδια
Το «Shot Clock» γράφει για τον άνθρωπο που έκρινε το Game 3 της Κωνσταντινούπολης και έβαλε εκ νέου τον Ολυμπιακό σε… τροχιά Final Four.
Το τελευταίο διάστημα ο Κώστας Σλούκας έδειχνε να μην είναι ο εαυτός του. Ίσως ο τραυματισμός που τον ταλαιπώρησε μέσα στη σεζόν, ίσως τα ποσοστά στο σουτ του που δεν είναι τόσο υψηλά όσο έχει συνηθίσει ή διάφοροι άλλοι λόγοι να τον κράτησαν πίσω. Με την αρχή της 4ης περιόδου του δεύτερου παιχνιδιού όμως, αυτό άλλαξε. Και χθες είδαμε ένα πραγματικό, μπασκετικό αριστούργημα. Μέσα σε μια συνθήκη που η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα φαινόταν εγκλωβισμένη, ο Σλούκας έδειξε τί σημαίνει να είσαι ένας από τους καλύτερους παίκτες της τελευταίας δεκαετίας στην Ευρωλίγκα.
Στο προηγούμενό μας άρθρο αναλύσαμε την αναγκαιότητα ο Σλούκας να βρεθεί με σουτέρ στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό δε συνέβη ούτε χθες, αλλά ο Έλληνας σταρ πήρε τη κατάσταση στα χέρια του, παραδίδοντας μαθήματα ηγετικής παρουσίας μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Τα δύο βασικά στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίσει ήταν:
- Η άνεση με την οποία έφτανε στο καλάθι, συστατικό στοιχείο το οποίο λείπει αυτή τη στιγμή από τον Ολυμπιακό
- Η εξαιρετική του δημιουργία μετά το pick and roll, όπου διαβάζοντας την αλλαγή έβρισκε συνεχώς τον Black σε κατάσταση miss match με έναν περιφερειακό της Φενέρ.
Σε γενικές γραμμές, ο coach Ιτούδης πήγε το ματς εκεί που επιθυμούσε. Για άλλο ένα παιχνίδι, η motion offense του Ολυμπιακού δεν ήταν αποτελεσματική με τους διαδρόμους να είναι κλειστοί και η κυκλοφορία κακή. H Φενέρ οδηγεί τον Τόμας Γουόκαπ σε δύσκολα για αυτόν μονοπάτια, αφήνοντάς τον οριακά αμαρκάριστο. Έτσι, ο Αμερικάνος guard χάνει την ταυτότητά του μπασκετικά, οδηγείται σε overdribbling και κακές αποφάσεις, παίζοντας καθοριστικό ρόλο -ως ο βασικός άσσος της ομάδας – στην επιθετική δυσλειτουργία και χάνοντας τον ρυθμό στην άμυνα. Στο χθεσινό ματς, η κακή παρουσία τόσο του Γουόκαπ , όσο και των Κάνααν (ωσεί παρών), αλλά και Παπανικολάου (1 εύστοχο τρίποντο ως τώρα στη σειρά), ανάγκασε τον Ολυμπιακό να ψάξει για…ήρωα.
Σε ένα ρόστερ όμως που είναι δομημένο να μη βασίζεται σε ήρωες είναι δύσκολο να βρεις έναν τέτοιο και αυτό το ρόλο έπαιξε ο Κώστας Σλούκας – ο παίκτης με την εμπειρία και την ποιότητα να πάρει τέτοιο ρόλο. Οι 25 πόντοι και οι 6 ασίστ του με 9/12 σουτ μιλάνε από μόνοι τους. Άξιος συμπαραστάτης του ήταν -πάλι ο Βεζένκοβ- που αν και δεν έκανε το καλύτερο του ματς, έχει βρει τον τρόπο να παράγει για την ομάδα του υπό οποιαδήποτε συνθήκη.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται εκτός ρυθμού και ο coach Ιτούδης έχει καταφέρει να πάει τα ματς εκεί που θέλει. Ο Ολυμπιακός, όμως, έχει βρει απαντήσεις μέσα από την ποιότητά του (στο 1ο ματς ο Κάνααν, στο 3ο ο Σλούκας), αλλά έχει μια σειρά από αδυναμίες που είναι κρίσιμες:
- Η κατάσταση του Τόμας Γουόκαπ και του Μουστάφα Φαλ, δύο εκ των κορυφαίων παικτών στην Ευρώπη. Οι δύο starters του Ολυμπιακού έχουν χάσει το ρυθμό τους μέσα από την πιεστική άμυνα της Φενέρ και δεν παρουσιάζονται αντάξιοι της ποιότητάς τους.
- Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης σταδιακά χάνει τη θέση του στο ροτέισον, καθώς τα κορμιά της Φενέρ τον έχουν δυσκολέψει αφάνταστα σε άμυνα και επίθεση.
- Η Φενέρ κυριαρχεί στη θέση «5» με τον Μότλεϊ να φαίνεται να είναι ένα επίπεδο πάνω από τους αντιπάλους του και τον Τζεκίρι να έχει κρίσιμο ρόλο.
Κι όμως, με όλες αυτές τις συνθήκες να είναι εις βάρος του, ο Ολυμπιακός απέχει ένα ματς από το final 4, έχοντας κερδίσει πάλι το πλεονέκτημα έδρας. Αυτό δείχνει πνευματική ετοιμότητα της ομάδας για να παίξει στα κρίσιμα ματς. Εμείς επιμένουμε ότι για να κερδίσει ο Ολυμπιακός πρέπει να ανοίξει το γήπεδο και αυτό απαιτεί περισσότερο Κώστα Σλούκα στον «1» και τους σουτέρ γύρω του. Όλα αυτά όμως ελάχιστη σημασία έχουν. Άλλωστε, η σειρά συνεχίζεται την Παρασκευή και εκεί αναμένουμε ακόμη ένα μεγάλο ματς.