Pau Gasol - Μια κληρονομία που μένει στο μπασκετικό πάνθεον

Ο Pau Gasol ανακοίνωσε το φινάλε της τεράστιας καριέρας του, σε ηλικία 41 ετών και το Shot Clock γράφει για την μπασκετική κληρονομιά που αφήνει πίσω του, ο Ισπανός θρύλος.

«Αν εξαιρέσεις τον Kobe, ο δεύτερος αγαπημένος μου παίκτης ήταν ο Pau. Δεν παίζαμε ίδια θέση και όμως πάντα έβλεπα τί έκανε γιατί έπαιζε τόσο έξυπνα και σωστά. Τον λάτρευα». Αυτά τα λόγια δεν ανήκουν σε κάποιο νεαρό Ευρωπαίο, ούτε σε κάποιον ψηλό του ΝΒΑ. Ανήκουν σε έναν από τους καλύτερους Point Guard της λίγκας, στον MVP της λίγκας το 2016-2017, στον Russell Westbrook. Ναι, τόσο μεγάλη ήταν η ακτινοβολία του Πάου Γκασόλ που έκανε νεαρούς υπεραθλητικούς guard να κοιτάνε το παιχνίδι του και να παίρνουν στοιχεία από το πώς ο Pau Gasol αναδείκνυε τον εαυτό του ως τον πιο έξυπνο παίκτη μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Η μεγάλη καριέρα του Ισπανού θρύλου τελείωσε και τον βρίσκει στο πρώτο ράφι των σπουδαιότερων παικτών όλων των εποχών και φυσικά στο πάνθεον του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, δίπλα στον μεγάλο Ντιρκ Νοβίτσκι. Αν κανείς επιχειρήσει να καταμετρήσει τις συλλογικές και προσωπικές επιτυχίες του θα ζαλιστεί, αλλά ενδεικτικά: Rookie της χρονιάς, 6 φορές All Star, 4 All NBA, δύο φορές πρωταθλητής NBA και μέσοι όροι των 17 πόντων και 9 ριμπάουντ στη καριέρα του στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου είναι μόνο λίγα από αυτά που πέτυχε. Αν πάμε στην Εθνική Ισπανίας το μέτρημα ίσως χαθεί: o Pau ήταν το ακριβότερο και ποιοτικότερο στολίδι μιας σπουδαίας μπασκετικής γενιάς που τρομοκράτησε την Ευρώπη και τον κόσμο κατακτώντας σχεδόν τα πάντα. Το γράψιμο μερικές φορές είναι υπερβολή, ας πάμε κατευθείαν στη Wikipedia για λόγους ευκολίας. Ευκολίας όχι για τον γράφων του κειμένου, αλλά για το μάτι του αναγνώστη. Αυτά έχει κάνει με την εθνική Ισπανίας:

Αν μη τι άλλο η λίστα είναι απολαυστική. Όμως είπαμε, ο Pau είναι πέρα από αριθμούς και μετρήσιμες ποσότητες. Είναι μια βαθιά μπασκετική ποιότητα. Είναι μια ανθρώπινη αξία ξεχωριστή. Και ως τέτοιο υποκείμενο θα τον αξιολογήσουμε: ως φορέα όμορφων μπασκετικών και ανθρώπινων στιγμών.

O μύθος ξεκινά

Σε ένα ταλέντο σαν αυτό δε χρειάστηκε καν πολύς χρόνος για να είναι σπουδαίος στην Ευρώπη. Ήδη σε ηλικία 21 ετών ήταν στη 2^η καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας και MVP των Ισπανικών τελικών. Ένα μοναδικό skillset που ήθελε ένα παίκτη των 213 εκατοστών να μπορεί να τρέχει με τη μπάλα στο γήπεδο, να σουτάρει για τρεις και να παίζει από τη θέση «2» μέχρι τη θέση «5». «Πώς είναι καν δυνατόν αυτό;» ήταν η ερώτηση των scouter του ΝΒΑ βλέποντας τον να έχει 18.5 πόντους μέσο όρο στην Ευρωλίγκα με 66% fg και 50% για τρεις! Έτσι, επιλέγεται στο νούμερο 3 του draft του 2001 από τους Atlanta Hawks, με το pick να ανήκει στους τότε Vancouver Grizzlies. Δεν ήταν καν δύσκολο να ξεχωρίσει με τη φανέλα των Grizzlies κάνοντας έπειτα από λίγα χρόνια την πρώτη παρουσία του σε All Star Game σε μια Δύση που στη θέση του είχε ονόματα όπως ο Tim Duncan, o Kevin Garnett, o Dirk Nowitzki κ.α.

Η ανταλλαγή και το πέρασμα στο επόμενο επίπεδο

Μετά από χρόνια στο Μέμφις ήταν φανερό ότι για να περάσει στο επόμενο επίπεδο έπρεπε να παίξει σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Ήδη η λίγκα είχε αρχίσει να μιλά για τον Gasol ως stat padder, παίκτη δηλαδή που παίζει για τα στατιστικά του, αλλά δε κάνει καλύτερη την ομάδα του. Και όσο και αν μπορεί κάποιος να το υποστηρίξει αυτό, υπάρχουν πράγματα που δε ξεγελούν: οι Grizzlies δεν είχαν ιδιαίτερα καλό ρόστερ και βασίζονταν στο mid και low post παιχνίδι του Ισπανού. Κάθε φορά θα πήγαιναν μέχρι όσο έφτανε αυτός. Και αυτό δεν ήταν παρά 3 σκούπες στο πρώτο γύρο των πλει οφ από διαφορετικό αντίπαλο κάθε φορά. Την ίδια στιγμή στο Los Angeles, οι Lakers δε μπορούν να περιμένουν άλλο τον Kwame Brown να αναπτυχθεί. Ο παίκτης που επιλέχθηκε στο νούμερο 1 του ντραφτ στη χρονιά του Pau, έκανε κάθε τόσο πασιφανές ότι είναι ένα τεράστιο ταλέντο και μια υπερφυσική δύναμη. Όμως για κάθε ματς που θα είχε 25 πόντους και 15 ριμπάουντ, θα είχε 10 στα οποία θα ήταν non-factor στο παιχνίδι. Έτσι λοιπόν ο Kwame μπήκε παρέα με κάποια μικροανταλλάγματα ( ένα εκ των οποίων μετατράπηκε στο pick του Marc Gasol, μετέπειτα θρύλο των Grizzlies και φυσικά μικρό αδερφό του Pau) και πήγε στο Μέμφις φέρνοντας τον Pau στο πλευρό του Kobe Bryant και του Phil Jackson. Εκεί ο Pau μετατράπηκε σε μια από τις καλύτερες δεύτερες επιλογές που έχουμε δει στο ΝΒΑ. Η αρμονική του συνεργασία με τον Kobe, ο σεβασμός του ενός για τον άλλον και φυσικά η θέλησή τους για τη νίκη τους έδεσε και τους έφερε δύο πρωταθλήματα και μια ακόμη συμμετοχή σε τελικό. Πλέον, είχε γίνει Center, αν και δεν είχε ιδιαίτερη σημασία η θέση του. Εξαιρετικός rebounder, πανέξυπνος δημιουργός, μοναδικός σκρίνερ, παίκτης που έπαιρνε 3.6 επιθετικά ριμπάουντ ανά αγώνα και φυσικά ένας από τους καλύτερους midrange και post παίκτες στο ΝΒΑ. Ο Gasol απέκτησε για χρόνια τη φήμη του καλύτερου παίκτη που είναι 2^η επιλογή στην ομάδα του και ο Kobe έλεγε ότι «μοιραζόμαστε ίδιες σκέψεις. Είναι πιο πολλά από το μπάσκετ για μένα». Το μεγαλείο του μετράει 136 παιχνίδια πλέι οφ στο ΝΒΑ με 70 νίκες, 2 πρωταθλήματα, 3 συμμετοχές σε τελικούς και σε όλα ήταν πρωταγωνιστής.

Η Εθνική Ισπανίας

Την ίδια στιγμή, κάθε καλοκαίρι φανέρωνε ότι είναι ίσως ο καλύτερος FIBA παίκτης που έχουμε δει, όντας ο ηγέτης της εθνικής Ισπανίας και έχοντας 3 MVP σε διοργανώσεις εθνικών ομάδων (!) και φυσικά φτάνοντας την Εθνική των ΗΠΑ τόσο το 2008 όσο και το 2012 στα όρια της στη διεκδίκηση το χρυσού των Ολυμπιακών Αγώνων. Η Εθνική Ισπανίας είναι με διαφορά η καλύτερη εθνική ομάδα μετά τις ΗΠΑ και ο Pau είναι ο αγωνιστικός και φυσικός ηγέτης μιας αξέχαστης μπασκετικής γενιάς που περιείχε μεταξύ άλλων θρύλους όπως οι Marc, Navarro, Jose Calderon, Rudy Fernandez, Ricky Rubio (μετέπειτα MVP σε παγκόσμιο!), Reyes κ.α. Αν ποτέ βρεθείτε λοιπόν με κάποιον νεότερο ή μη μπασκετικό και σας ρωτήσει πόσο καλός ήταν ο Pau Gasol μπορείτε κάλλιστα να του δείξετε αυτή την εικόνα:

Oι αριθμοί ζαλίζουν και γράφουν πάνω τους: ηγετική φυσιογνωμία, νικητής, ικανότητα και συλλογικό επιτυχία. Είναι όμως μόνο αυτά;

Ο Pau Gasol είναι άλλη ποιότητα ανθρώπου από αυτό που έχουμε συνηθίσει

Πολλοί παίκτες κάνουν φιλανθρωπικές πράξεις και αυτό δεν είναι λίγο. Άλλωστε, δεν είναι ούτε δεδομένο ούτε εύκολο κάποιος να βγάζει λεφτά από την τσέπη του χωρίς να περιμένει ανταπόδοση. Βέβαια, συχνά οι φιλανθρωπίες συνδέονται και με τη δημιουργία ενός κοινωνικού προφίλ. Δε θα σχολιάσουμε όμως εμείς καμία από τις δύο πτυχές. Γιατί ο Pau Gasol, όπως και ο Marc, δεν είναι «φιλάνθρωποι» με την έννοια των δωρεών. Είναι ενεργά υποκείμενα στην προσπάθεια αλλαγής της ανθρώπινης κοινωνίας σε ένα πιο όμορφο μέρος. Από το άρθρο του Pau για την αναγκαία ισότητα ανδρών-γυναικών στον αθλητισμό με αφορμή την υποψηφιότητα της Becky Hammon για τη θέση του head coach στο ΝΒΑ, μέχρι το πρόγραμμα που έχει ιδρύσει μαζί με το Μαρκ για την καταπολέμηση της φτώχειας και της παχυσαρκίας και φυσικά με την ενεργή ακτιβιστική τους δράση στο μεταναστευτικό ζήτημα παλεύοντας για τα δικαιώματα των προσφύγων.

Ο Pau Gasol είναι ένας από τους καλύτερους Forward στην ιστορία του ΝΒΑ. ‘Ενας από τους καλύτερους FIBA παίκτες που έχουν υπάρξει. Ένας εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων μπασκετμπολίστων και ένας παίκτης με μοναδικές ικανότητες και IQ. Μέσα στη δόξα της επιτυχία του και στην καλλιτεχνική αρτιότητα του παιχνιδιού στο ποστ όμως, δεν ξέχασε ποτέ ότι το σημαντικότερο είναι να είσαι άνθρωπος. Για αυτό δεν αξίζει απλά αποθέωση και σεβασμό. Αξίζει υπόκλιση.