Skip to main content

Παναθηναϊκός: Μια επιβράβευση της υπομονής

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μιλάνο και τονίζει τα λόγια του coach Βόβορα στην ανάπαυλα που έδωσαν ηρεμία και ενέπνευσαν τους παίκτες. 

Βλέποντας το πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης το πρώτο πράγμα που σου ερχόταν στο μυαλό ήταν, ότι ο Παναθηναϊκός επαναλαμβάνει μια ακόμη εμφάνιση όπως οι τελευταίες που πραγματοποίησε εκτός έδρας. Με σχετική ενέργεια στην άμυνα, αλλά χωρίς να μπορεί να εξασφαλίσει το αμυντικό ριμπάουντ και στην επίθεση επιρρεπής στο λάθος, βγαίνοντας πολύ εύκολα από το πλάνο και το προσανατολισμό του και καταλήγοντας σε επιλογές που εξυπηρετούσαν τον αντίπαλο. 

5198286

Ωστόσο με βάση την εικόνα που είχε ο Παναθηναϊκός, η Αρμάνι δεν έδειχνε ότι τον είχε τιμωρήσει όπως έκανε η Βιλερμπάν και ήρθε ο coach Βόβορας στο ημίχρονο να το επιβεβαιώσει μιλώντας τόσο πράα που σε έκανε να πιστέψεις στο πλάνο. Οι «πράσινοι» ήταν πίσω με δώδεκα πόντους και όμως ο προπονητής μίλησε για μικρές λεπτομέρειες που ως τότε είχαν κάνει τη διαφορά. Λεπτομέρειες όπως τα χαμένα επιθετικά ριμπάουντ και η άμυνα της Αρμάνι που έβγαλε τον Παναθηναϊκό από το παιχνίδι του πολύ εύκολα χαλώντας τις αποστάσεις και απομονώνοντας το παιχνίδι σε καταστάσεις απομόνωσης. Και όμως ακουγόταν τόσο απλό και τόσο δύσκολο να πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα. 

Παρόλα αυτά οι «πράσινοι» στην επανάληψη μπήκαν ακριβώς με αυτό το στόχο. Να βελτιώσουν αυτές τις λεπτομέρειες και να διεκδικήσουν το παιχνίδι. Η αρχή έγινε με την άμυνα, όπου ο Παναθηναϊκός βελτιώθηκε σε μεγάλο βαθμό στο 1v1. Πίεσε περισσότερο τη μπάλα και τις εισαγωγικές πάσες και κατάφερε να διώξει τη μπάλα από τα χέρια του Ντιλέινι περισσότερο και του Πάντερ όσο ήταν δυνατόν, αφήνοντας στην ουσία τις επιθέσεις του Σίελντς που έκανε τη ζημιά, αλλά δεν ήταν αρκετοί όσο τα μεγάλα πιστόλια είναι άσφαιρα. 

Έχω γράψει πολλές φορές ότι ο Λευτέρης Μποχωρίδης είναι ο ικανότερος δημιουργός μισού γηπέδου που διαθέτει ο Παναθηναϊκός, ωστόσο οι άμυνες που έβγαλε χθες και αυτό το τρίποντο ίσως ήταν η αρχή για να κατανοήσουν οι παίκτες ότι μπορούν να μπουν στο παιχνίδι. Ναι, είναι μακρινό, αλλά αν δει κανείς την εικόνα του παιχνιδιού, κάθε φορά που προσπαθούσαν να πλησιάσουν οι «πράσινοι», οι Ιταλοί ξέφευγαν, οπότε είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι από εκείνο το σημείο και μετά ο Παναθηναϊκός βρισκόταν πάντα κοντά στο σκορ. Ο Μποχωρίδης μπορεί να γίνει ένας ιδιαίτερα ικανός two-way facilitator(=δεύτερος οργανωτής με επιθετικές και αμυντικές αρετές) για το μέλλον και ο coach Βόβορας πρέπει να αισθάνεται τυχερός που τον έχει.

Αυτό που φυσικά πρέπει να αναγνωριστεί είναι η ραγδαία ανάπτυξη του Γιώργου Παπαγιάννη στο αμυντικό κομμάτι. Ο νεαρός σέντερ παρουσιάζεται σε κάθε παιχνίδι και πιο βελτιωμένος και πλέον είναι κοινή παραδοχή ότι αποτελεί το καλύτερο αμυντικό ψηλό στο pick-n-roll που διαθέτουν οι «πράσινοι». Δεν είναι μόνο η πλευρική ταχύτητα που έχει βελτιωθεί και του δίνει τη δυνατότητα να βγαίνει στις αλλαγές αμυνόμενος σε περιφερειακό, αλλά το γεγονός ότι κατάλαβε ότι με αυτό το μέγεθος και αυτό τα φυσικά προσόντα μπορεί να γίνει από τους καλύτερους shot contesters της λίγκας. 

Όλοι γνωρίζουν την αξία του Σέλβιν Μακ, αλλά οι «πράσινοι» είχαν τόσο πολύ ανάγκη ένα playmaker που είδαμε πως ακόμη και οι εκλάμψεις του Σάικς ήταν αρκετές για να δώσουν αυτό το κάτι παραπάνω και να επίσης να προσδώσουν μια δόση ηρεμίας στον Σαντ-Ρος που προσπαθεί ακόμη να προσαρμοστεί στο νέο του ρόλο. Φυσικά ο Σαντ-Ρος που «πιέστηκε» να καλουπωθεί σε ένα νέο ρόλο βλέπουμε πως συνειδητοποίησε τις πραγματικές του δυνατότητες σε αυτή τη θέση. Ο προπονητής του το έβλεπε πάνω του, από τη στιγμή που το συνειδητοποίησε και ο ίδιος ο παίκτης βγαίνουν οι ευεργετικές του ικανότητες. Βέβαια όσο υπάρχει ένας ικανός χειριστής που μπορεί να διαβάσει το παιχνίδι θα είναι όλα πιο εύκολα για τον Κουβανό. Σίγουρα ο Μακ δεν είναι αυτό που έχει συνηθίσει ο Παναθηναϊκός επί Καλάθη, είναι όμως ο καλύτερος δημιουργός από τα τρία γκαρντ που έφεραν οι «πράσινοι» και το σημαντικό είναι ότι μπορεί να παίξει καλή άμυνα και έχει το μέγεθος και τη γνώση να το κάνει. 

Ο Νέντοβιτς έχει αυτή τη νοοτροπία και το πνεύμα νικητή που έχει να συναντήσει χρόνια ο Παναθηναϊκός σε γκαρντ. Αυτή τη know how νοοτροπία που ξέρεις πως υπάρχει ένας παίκτης για τα μεγάλα σουτ. Ο coach Βόβορας έχει τις σταθερές του και γνωρίζει πως όταν θέλει σίγουρους πόντους ή όταν η μπάλα καίει η μπάλα ΠΡΕΠΕΙ να πάει στο Σέρβο με κάθε τρόπο. Στη συγκεκριμένη φάση και ο coach Μεσίνα είναι προετοιμασμένος για το Νέντοβιτς παίζοντας άρνηση στο σκριν στέλνοντας τον στη baseline, ωστόσο ο Σέρβος θα πάρει τη μπάλα με διαφορετική έξοδο και θα τιμωρήσει την πρώην ομάδα του. Είναι σημαντικό να μπορείς να πας τη μπάλα εκεί που θες, παρά την άμυνα του αντιπάλου. 

Ο Παπαπέτρου μέχρι να ευστοχήσει σε αυτό το τεράστιο σουτ είχε μεγάλη αστοχία και πολύ γκρίνια. Η μπάλα ζυγίζει τόνους, έχει χέρι κολλημένο στο πρόσωπο του και όμως παίρνει ένα τεράστιο σουτ. Εξάλλου αυτό που μετράει δεν είναι πόσα έχασες, αλλά να βάζεις τα σουτ που μετράνε πραγματικά, μια νοοτροπία που γαλούχησε όσους συνεργάστηκαν με το Βασίλη Σπανούλη και ο Ιωάννης δεν αποτελεί εξαίρεση. 

Υ.Γ Είναι άσχημο και για τον Όγκαστ και για τον Φόστερ που είναι εκτός ροτέισον και αν για τον πρώτο δεν χάνεις και πολλά γιατί ο Παπαγιάννης κάνει τρομερές εμφανίσεις, ενώ βοηθάνε και οι Μήτογλου, Μπεντίλ, για τον Αμερικανό που ξεκίνησε τόσο δυνατά είναι σίγουρα στενάχωρο. Δεν ξέρω αν είναι ο τραυματισμός ή ο ρόλος που τον έχει επηρεάσει, αλλά είναι ένα γκαρντ ιδιαίτερα αξιόπιστο επιθετικά και το απέδειξε. Αν οι «πράσινοι» δεν βρουν και στους δύο τρόπο να γίνουν λειτουργικοί, τότε η λύση είναι μονόδρομος…