Μπατίστ: «Δεύτερο σπίτι μου η Ελλάδα, θα ταίριαζε στο ΝΒΑ ο Διαμαντίδης»
Σε podcast των Ορλάντο Μάτζικ μίλησε ο Μάικ Μπατίστ, με τον ασίσταντ κόουτς του Ορλάντο να μιλά, μεταξύ άλλων, στην παρουσία του στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό.
Αναλυτικά ο Μπατίστ μίλησε:
Για το πώς βρέθηκε στον Παναθηναϊκό: "Ήμουν στο Μέμφις και έμαθα πολλά από τον Χιούμπι Μπράουν, έμαθα πολλά πράγματα. Όταν τα πράγματα δεν δούλεψαν εκεί, ήθελα να μείνω στο ΝΒΑ. Τότε ήρθε η πρόταση από την Ελλάδα και δεν ήξερα τι να κάνω. Τελικά υπέγραψα στον Παναθηναϊκό. Αν ψάξετε θα δείτε ότι είναι μία ομάδα-πυλώνας στην Ευρώπη. Όταν υπέγραψα δεν το ήξερα".
Για την παρουσία του στους πράσινους: "Πήγα Ελλάδα χωρίς την οικογένειά μου. Χρειάστηκα χρόνο για να προσαρμοστώ. Είναι όμως δεύτερο σπίτι μου πλέον. Όποτε βλέπω φωτογραφίες από την παρουσία μου εκεί, συγκινούμαι. Η εμπειρία μου εκεί ήταν σπουδαία. Από την στιγμή που μπορούσα να προσφέρω στην οικογένειά μου μέσα από το μπάσκετ ήμουν χαρούμενος. Έπαιξα 9 σερί χρονιές και μετά επέστρεψα και έκλεισα την καριέρα μου εκεί".
Για τους Ευρωπαίους φιλάθλους: "Αν έχετε ποτέ την ευκαιρία να ζήσετε ευρωπαϊκό κοινό από κοντά, πρέπει να πάτε. Η υποστήριξη είναι τρομερή. Τρεις ώρες πριν το ματς, το γήπεδο είναι γεμάτο. Η ενέργεια από τον κόσμο ήταν απίστευτη. Καμία φορά όταν είσαι πίσω στο σκορ, τρέφεσαι από αυτή την ενέργεια".
Για τον τελικό του 2007 κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ: "Στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, το ΟΑΚΑ χωρούσε 18.000, αλλά στο γήπεδο πρέπει να είχε 25.000 κόσμο. Ο αγώνας γινόταν στην Ελλάδα και ήταν σημαντικό για εμάς. Νικήσαμε με 2 πόντους στον τελικό, ήταν ένα συναισθηματικό παιχνίδι κόντρα στην ομάδα που είχε κατακτήσει το προηγούμενο τρόπαιο. Πάντα νιώθαμε όμως ότι θα νικήσουμε επειδή παίζαμε στο γήπεδό μας, κάτι που ήταν πολυτέλεια για εμάς".
Για το ότι διαδέχθηκε τον Ρόντνεϊ Μπιούφορντ: "Όταν πήγα στον Παναθηναϊκό, πριν από εμένα ήταν εκεί ο Ρόντνεί Μπιούφορντ και οι ιστορίες που άκουσα δεν ήταν καλές. Και τον ξέρω, γνωρίζω ότι είναι καλό παιδί. Όταν διαδέχεσαι μία τέτοια κατάσταση, ο κόσμος περιμένει να είσαι το ίδιο. Εγώ ήθελα να είμαι διαφορετικός και να δει ο κόσμος διαφορετικά τους Αμερικανούς, αφού στην Ευρώπη ίσως μας έβλεπαν ως τεμπέληδες και ότι θέλουμε μόνο να σκοράρουμε".
Για τις δυσκολίες προσαρμογής στον Παναθηναϊκό την πρώτη διετία, την συνύπαρξή του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και την εκτόξευση με το πέρασμά του σε θέση σέντερ: "Ήταν δύσκολα τα πράγματα στην αρχή, είχα έναν πολύ πολύ απαιτητικό προπονητή, ο οποίος αν δεν ήσουν στο σωστό σημείο στο παρκέ φρόντιζε να στο πει. Αν δεν έκανες την δουλειά σου, δεν τον ένοιαζε ακόμα και αν ήταν η γυναίκα σου στο κοινό, θα σου φώναζε. Δεν ήταν προσωπικό, για αυτό έπρεπε να το δεχθείς. Αυτό ήταν δύσκολο για εμένα στην αρχή. Στην τρίτη μου σεζόν ήξερα πλέον τι να κάνω και τι ζητούσε η ομάδα από εμένα. Στην πρώτη μου σεζόν έπαιζα πάουερ φόργουορντ, μέχρι το τέλος της δεύτερης σεζόν είχα περάσει σε θέση σέντερ. Ο κόουτς μου είχε πει "είσαι πιο γρήγορος από τους περισσότερους ψηλούς και είσαι σκληρός. Ας δουλέψουμε και θα δούμε τι θα γίνει" και εγώ του είπα ότι θα κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω την ομάδα. Από τότε και μετά η ομάδα έκανε ένα άλμα στην ελίτ της EuroLeague. Σαφώς και είχαμε και άλλους παίκτες, αλλά το πέρασμά μου σε θέση σέντερ βοήθησε. Είχαμε δυναστεία στην Ευρώπη. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει άλλη ομάδα που θα κάνει αυτό που κάναμε για 9 χρόνια".
Για το πώς αισθάνεται που άνοιξε τον δρόμο για άλλους Αμερικανούς με την επιτυχία του: "Το γεγονός ότι ήμουν από τους ακρογωνιαίους λίθους της κουλτούρας που έχτισαν οι Αμερικανοί στην Ευρώπη είναι κάτι που με κάνει να νιώθει όμορφα. Πλέον στην Ευρώπη υπάρχει ένας παίκτης, ο Κάιλ Χάινς, ο οποίος πήρε την σκυτάλη από εμένα και έχει κατακτήσει τέσσερις τίτλους EuroLeague. Για εμένα, το γεγονός ότι αρκετοί Αμερικανοί με μιμήθηκαν με κάνει να νιώθω απίστευτα".
Για το ότι στην Ευρώπη θεωρείται αστέρας: "Όταν κατακτήσαμε το πρώτο πρωτάθλημά μας, ένιωσα τι θα πει να νικάς σε υψηλό επίπεδο. Αυτό με ανέβασε σε άλλο επίπεδο και ήθελα να το ξανακάνω. Μετά την πρώτη μου σεζόν στον Παναθηναϊκό έψαξα να δω αν θα βρω δουλειά στο ΝΒΑ, αλλά αυτό δεν συνέβη και επέστρεψα και κατέκτησα και νέο πρωτάθλημα. Και μετά ακόμα ένα πρωτάθλημα. Νικούσαμε συνεχώς, μας συμπεριφέρονταν ως σταρ, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία. Ο κόσμος ήθελε αυτόγραφο και φωτογραφίες. Ένιωσα σαν να βιώσα αυτά που βίωσαν οι παίκτες των Λέικερς".
Για τους Έλληνες και το πόσο άνετα τον έκαναν να αισθάνεται: "Έχω φίλους στην Αθήνα που αγαπάω και τους βλέπω σαν οικογένεια. Όχι μόνο τους συμπαίκτες μου, αλλά όλους τους Έλληνες. Έκαναν την ζωή μου ευκολότερη. Αυτό πάντα έκανε πιο εύκολη την απόφασή μου να ανανεώνω το συμβόλαιό μου, ακόμα και αν ήθελα να επιστρέψω στο ΝΒΑ. Σκεφτόμουν ότι δεν ήθελα να χαλάσω κάτι όμορφο, αφού νικούσαμε, περνούσα καλά και ήμουν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας. Με ενδιέφερε μόνο να κατακτήσω κι άλλους τίτλους. Το γεγονός ότι είμαι θρύλος στην Ευρώπη είναι κάτι που είμαι ευγνώμων".
Για ποιος συμπαίκτη του θα μπορούσε να παίξει στο ΝΒΑ: "Ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ήταν μέλος της Ελλάδας που νίκησε τις ΗΠΑ το 2006 στην Ιαπωνία. Αν ψάξετε θα δείτε ότι ήμασταν το καλύτερο δίδυμο Πικ εν Ρολ στην Ευρώπη. Σπουδαίος αμυντικός, με ύψος 1.96 μέτρα μακριά χέρια, αριστερόχειρας και φονιάς. Δεν μιλούσε πολύ, δεν τον πρόσεχες, αλλά όταν έβαζε την φανέλα με το 13 όλοι ήξεραν ποιος θα είχε την μπάλα στα τελευταία 5 λεπτά. Εύχομαι να ερχόταν στο ΝΒΑ, πιστεύω ότι θα ταίριαζε. Ήρθε όμως από μία μικρή πόλη την Καστοριά, ένα μέρος με λίγο κόσμο. Και όταν ήρθε στην Αθήνα έπαθε σοκ. Νομίζω ότι τα πρώτα του χρόνια στην Αθήνα δεν οδηγούσε καν επειδή είχε πολύ κόσμο. Αν ερχόταν στις ΗΠΑ θα πάθαινε αντίστοιχο σοκ και θα έπρεπε να ζήσει όσα εγώ όταν πήγα στην Ευρώπη. Πιστεύω ότι θα προσαρμοζόταν, αλλά αυτά τα πράγματα είναι δύσκολα. Εύχομαι να δοκίμαζε να πάει στο ΝΒΑ ο Διαμαντίδης. Θυμάμαι να βλέπω μία συνέντευξη του Κόμπι κάποτε και είχε πει ότι παρακολουθούσε πάντα έναν παίκτη στην Ευρώπη και θα ήθελε να δει στο ΝΒΑ και αυτός ήταν ο Διαμαντίδης. Όποτε το βλέπω αυτό χαμογελάω γιατί ήταν αδελφός μου. Ίσως μπει στο Hall of Fame κάποια στιγμή".