Eρυθρόλευκες στιγμές του «μαχητή της ζωής» Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου (pics, vids)

Στο πένθος τύλιξε την οικογένεια του Ολυμπιακού η είδηση του θανάτου του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου σε ηλικία 76 ετών. Ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνες στο χώρο των επιχειρήσεων, ενός ανθρώπου χαμηλών τόνων με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, ενός γνήσιου Ολυμπιακού.

Ως γνωστόν, ο πατέρας των προέδρων της ερυθρόλευκης ΚΑΕ αντιμετώπιζε χρόνια και σοβαρότατα προβλήματα υγείας, όμως όποτε η κατάστασή του το επέτρεπε έδινε το παρόν στα μεγάλα μπασκετικά ραντεβού της αγαπημένης του ομάδας. Ηταν, άλλωστε, ένας μαχητής της ζωής όπως τον είχε αποκαλέσει ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος στη συνένεντευξη Τύπου του ιστορικού Back2Back στο Λονδίνο, αφιερώνοντάς του το τρόπαιο. "Ενας μαχητής της ζωής που μας έχει δώσει το παράδειγμά του για να παλεύουμε".

Ο Κώνσταντίνος Αγγελόπουλος δεν είχε καταστεί δυνατόν να συνοδεύσει την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα στο Λονδίνο, όπως είχε κάνει έναν χρόνο νωρίτερα, ζώντας μέσα από το Σινάν Ερντέμ το θρυλικό έπος της Κωνσταντινούπολης το 2012. Μάλιστα μετά από το τέλος του συγκλονιστικού τελικού πήγε στα αποδυτήρια και απευθυνόμενος στην ομάδα είπε εμφανώς συγκινημένος: "Ηρθα να σας ευχαριστήσω. Αυτό που κάνατε ήταν άθλος!". Αξίζει να σημειωθεί πως όταν ο προπονητής των Πειραιωτών Ντούσαν Ίβκοβιτς τον ρώτησε «εσείς αντέχετε τέτοιες συγκινήσεις; Να είστε τώρα εδώ;»,  ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος του απάντησε: «Αν μπορείτε και αντέχετε εσείς μέσα, τότε μπορώ κι εγώ».

Τα αποδυτήρια της ομάδας είχε επισκεφθεί και λίγες εβδομάδες νωρίτερα στο ΣΕΦ όταν οι ερυθρόλευκοι είχαν πάρει την πρόκριση για το Final Four απέναντι στη Σιένα.

Γενικά χαιρόταν με τις επιτυχίες της ομάδας και δεν δίσταζε να τα παρακολουθεί από κοντά τους πιο κρίσιμους αγώνες της ακόμα και μέσα στην καυτή ατμόσφαιρα του Σταδιού Ειρήνης και Φίλιας.  Οπως για παράδειγμα στον τελευταίο τελικό του 2012 όταν ο Ολυμπιακός επέστρεψε και στον ελληνικό θρόνο.

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος είχε βρεθεί στο Final Four του 2010 στο Παρίσι όταν ο Ολυμπιακός έφτασε στον πρώτο τελικό της σύγχρονης ιστορίας του. Ηταν άλλωστε γνωστή η συμπάθειά του για τον τότε προπονητή των Πειραιωτών Παναγιώτη Γιαννάκη, η παρουσία του οποίου στο ερυθρόλευκο τιμόνι αποτελούσε και δική του επιθυμία.

Σε συνέντευξή του στην Καθημερινή είχε τονίσει ότι η απόκτηση της ΚΑΕ έγινε μετά από παρότρυνση των παιδιών του. "Εγώ δεν είχα πάει ποτέ στο γήπεδο, ωστόσο, χαιρόμουν και χαίρομαι για τις επιτυχίες της ομάδας. Θυμάμαι ακόμη την ημέρα που είχε έρθει ο Κόκκαλης στα γραφεία της Χαλυβουργικής και δώσαμε τα χέρια για να αποκτήσουμε τον Ολυμπιακό. Μάλιστα, ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό ότι υπήρχαν τότε σκέψεις να ασχοληθούμε και με το ποδόσφαιρο, αλλά έμειναν στα χαρτιά", είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Η τελευταία του παρουσία στο γήπεδο ήταν το 2017 σε αγώνα του Ολυμπιακού με την Εφές για τα Playoffs της Ευρωλίγκας. Η κληρονομιά που αφήνει στο σύλλογο, κυρίως μέσα από την παρουσία των παιδιών του είναι μεγάλη, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τον σεβασμό, την αξιοπρέπεια και την αισθητική που οφείλει να διοικείται ένα μεγάλος αθλητικός σύλλογος...