Γιάννης Ιωαννίδης - Το αντίο των Λυπηρίδη,Παπαγεωργίου και Ρωμανίδη

Οι Βασίλης Λυπηρίδης, Χάρης Παπαγεωργίου και Μιχάλης Ρωμανίδης μίλησαν στο web radio της ΕΟΚ για τον μεγάλο Γιάννη Ιωαννίδη.

Αναλυτικά οι δηλώσεις τους:

Ο Βασίλης Λυπηρίδης μίλησε:

Για τον Γιάννη Ιωαννίδη: «Πρώτα απ’ όλα, να δώσω συλλυπητήρια στην οικογένειά του, πενθεί μαζί και το ελληνικό μπάσκετ και ο ελληνικός αθλητισμός. Ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν ήταν απλά ένας προπονητής που πέρασε κι έφερε κάποιες επιτυχίες. Ήταν ένας προπονητής που άλλαξε και τη νοοτροπία στον επαγγελματικό αθλητισμό. Κατάφερε με τους αθλητές που είχε στην ομάδα, κυρίως τον Νίκο Γκάλη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη, να φέρει κι ένα νέο πνεύμα στον αθλητισμό, αυτό της πίστης στη νίκη, του ασυμβίβαστου με την ήττα, της πολύ σκληρής προπόνησης, της πολλής προσπάθειας. Άλλαξαν πράγματα στον αθλητισμό, τα οποία συνεχίστηκαν απ’ τους διάδοχους προπονητές, αθλητές».

Για τη συνεργασία του με τον Γιάννη Ιωαννίδη: «Πάντα ήταν πολύ σκληρός, αλλά ήταν και δίκαιος. Αυτό κρατούσα κυρίως, το αίσθημα δικαιοσύνης που είχε, ήθελε ν’ ανταμείβει τους ανθρώπους που προσπαθούσαν. Η σχέση μας ήταν πάντα πολύ έντονη, αλλά ήταν και μια σχέση πατέρα-γιου. Όπως «μαλώνει» ο πατέρας το παιδί του καλοπροαίρετα για να βελτιωθεί και να γίνει καλύτερο, έτσι ήταν και εδώ κι έτσι το εισέπραττα πάντα. Χαιρόμουν όταν δεχόμουν κάποια σχόλια και πίστη, γιατί αυτό έδειχνε ενδιαφέρον για την εξέλιξή μου».

Για το ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν κατέκτησε έναν ευρωπαϊκό τίτλο: «Θα ήταν ευχής έργον να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά εγώ δε στέκομαι ποτέ σ’ αυτό. Ξέρω το πόσο άλλαξε ο αθλητισμός και οι αθλητές. Εγώ ήρθα 18 χρονών στον Άρη και κάτω απ’ τις οδηγίες του έκανα μια καριέρα. Κοιτάω το δάσος, όχι το δέντρο. Μιλάμε για μια παρακαταθήκη τεράστια, την οποία τη συνέχισαν κι άλλοι προπονητές και αθλητές στην Ελλάδα, αλλά ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για μια ανοδική πορεία του ελληνικού μπάσκετ και τις επιτυχίες της Εθνικής ομάδας».

Για το τι κρατάει απ’ τα λόγια του Γιάννη Ιωαννίδη: «Τρία πράγματα έχω κρατήσει: Δουλειά, δουλειά και δουλειά. Αυτά».

Για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Άρη: «Τα βίωσα σαν ένα… σφίξιμο στο στομάχι. Όσα χρόνια αγωνίστηκα είχα το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Δεν υπήρχε για ‘μας διαφορά για το πώς αντιμετωπίζαμε έναν αντίπαλο, ποτέ δεν υποτιμήσαμε κάποια ομάδα. Ήταν ένας συνεχής αγώνας. Ακόμη και μετά τη μεγαλύτερη νίκη, τα πανηγύρια κρατούσαν μισό λεπτό. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, με το που πανηγυρίζαμε σκεφτόμασταν το επόμενο παιχνίδι».

Ο Χάρης Παπαγεωργίου είπε:

Για τη συνύπαρξή του με τον Γιάννη Ιωαννίδη: «Θα πάμε πίσω πάνω από 5 δεκαετίες, το 1971, όταν εγώ ως έφηβος υπέγραψα στον Άρη. Ο Γιάννης ως αρχηγός του Άρη και ο Ανέστης Πεταλίδης ως πατριάρχης του Άρη με υποδέχτηκαν στη μεγάλη οικογένεια του Άρη. Από τότε, είμαστε συνοδοιπόροι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που ξεπερνάει τα 50 χρόνια. Ο Γιάννης αποτελεί ένα μεγάλο και πάρα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου. Μαζί πορευτήκαμε για όλη τη δεκαετία του 1970 ως συμπαίκτες, μέχρι το 1978 που ξεκίνησε την προπονητική. Ο Άρης ήταν η πρώτη του επιλογή. Όλοι συμφωνήσαμε τότε ότι ήταν ο πλέον κατάλληλος να ηγηθεί της ομάδας ως τεχνικός πλέον. Τα έφερε έτσι η τύχη και οι συγκυρίες, ώστε την πρώτη του χρονιά ως προπονητής ο Άρης θα κατακτούσε το πρώτο του πρωτάθλημα μεταπολεμικά. Εκείνο ήταν το καλύτερο “διαβατήριο” για να καθιερωθεί με την πρώτη του κιόλας χρονιά ως κορυφαίος κόουτς».

Για το «πιστεύω» του Γιάννη Ιωαννίδη ότι θα φτάσει με τον Άρη στην κορυφή: «Αυτό ήταν πεποίθηση και δική μου και του Άρη. Η Αθήνα πρωταγωνιστούσε για δεκαετίες. Συνηθίζω να λέω ότι ακόμη και το δικαίωμα στο όνειρο την πολύ δύσκολη δεκαετία του ’70 ήταν απαγορευμένο, δε μπορούσες καν να ονειρευτείς ένα πρωτάθλημα τότε. Υπό αυτήν την έννοια, η κατάκτηση του πρώτου τίτλου ήταν μεγάλος σταθμός στην ιστορία του Άρη, αλλά και της Θεσσαλονίκης. Η δεκαετία του ’80 είναι αυτή που γνωρίζουν καλύτερα όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι, γιατί ο Άρης μεσουρανούσε τότε με τα μεγάλα του “αστέρια” και τον “μαέστρο” Γιάννη Ιωαννίδη».

Για το πώς θα τιμήσει ο Άρης τον Γιάννη Ιωαννίδη: «Ο Γιάννης ήταν μια τεράστια προσωπικότητα και απόλυτα επιδραστική. Άφησε το δικό του αποτύπωμα στο ελληνικό μπάσκετ και θα πρέπει να υπάρχει ένα κεφάλαιο «Γιάννης Ιωαννίδης» στο μεγάλο «βιβλίο» του ελληνικού μπάσκετ. Ήδη απ’ την πρώτη μέρα της προεδρίας μου, με δεδομένο ότι είχε τιμηθεί ήδη και ο Νίκος Γκάλης, ο Γιάννης ήταν το επόμενο μεγάλο όνομα που έπρεπε να το τιμήσουμε και θα ήθελα πάρα πολύ να το συνδέσω με την προεδρία μου. Υπήρξαμε φίλοι εκτός γηπέδων, τον θεωρώ σαν μεγάλο μου αδερφό. Δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του δεν επέτρεπε να τιμηθεί και έμεινε μετέωρο αυτό. Χθες επικοινώνησα με τη σύζυγό του, της μετέφερα την απέραντη θλίψη και τη δική μου, αλλά και της διοίκησης και όλης της μεγάλης οικογένειας του Άρη, και της υποσχέθηκα ότι ο Γιάννης θα τιμηθεί όπως πραγματικά τού αξίζει. Θα το δούμε με ψυχραιμία, ας περάσει αυτή η δύσκολη μέρα και η αυριανή και, από ‘κει και πέρα, σύντομα θ’ αποφασίσουμε. Όπως υποσχέθηκα και στη σύζυγό του, θα κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνει ο Άρης για να τιμήσει τον μεγάλο Γιάννη Ιωαννίδη».

Για το αν ο Άρης θα καταφέρει να ξαναζήσει τις μεγάλες στιγμές του παρελθόντος: «Η απώλεια του Γιάννη σημαίνει κι ένα τέλος εποχής. Οι στιγμές που περάσαμε είναι ανεπανάληπτες. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Μπορεί να επαναληφθεί ως πορεία του συλλόγου, αλλά τα πρόσωπα αυτά είναι αναντικατάστατα. Στον Άρη γίνεται ένας μεγάλος, πολυμέτωπος αγώνας εδώ και αρκετά χρόνια, προσπαθούμε να επανακάμψουμε. Γίνεται μια τεράστια προσπάθεια. Πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο, αλλά θέλει μεγάλη προσπάθεια και συνεχή επαγρύπνηση. Πιστεύω ότι ο Άρης θα φτάσει και θα παραμείνει εκεί που του αξίζει να είναι, στις κορυφαίες θέσεις. Σίγουρα θέλει συνέπεια, σοβαρότητα, επιμονή και υπομονή».

Ο Μιχάλης Ρωμανίδης αναφέρθηκε:

Στον χαμό του Γιάννη Ιωαννίδη: «Είναι πολύ δύσκολο, διότι χάσαμε έναν άνθρωπο που μάς είχε σαν παιδιά του. Κι εγώ ήμουν πάρα πολύ μικρός όταν ανέλαβε προπονητής ο Γιάννης. Ζήσαμε μια δεκαετία πολύ έντονη, κοντά σ’ έναν άνθρωπο, σπουδαίο προπονητή, έναν άνθρωπο που ήταν πάντα δίπλα μας. Μπορεί να ήταν σκληρός, αλλά ήταν δίκαιος, μπορεί να μάς φώναζε, να μάς γκρίνιαζε, αλλά μάς έκανε πολύ πιο δυνατούς πρώτα απ’ όλα στο γήπεδο, στο να μπορούμε να κερδίζουμε και μάς μετέφερε τη νοοτροπία του νικητή. Αυτό που ζήσαμε μαζί του μάς έκανε και πιο δυνατούς μετέπειτα στη ζωή. Δυστυχώς χάσαμε τον κόουτς μας, είναι δύσκολη μέρα για όλους μας».

Στο τι άφησε ο Γιάννης Ιωαννίδης στο ελληνικό μπάσκετ: «Ο Γιάννης Ιωαννίδης άφησε πίσω του πρώτα απ’ όλα τη δουλειά του, μας έκανε όλους να δουλεύουμε σαν επαγγελματίες. Το μετέφερε αυτό και στις υπόλοιπες ομάδες μελλοντικά. Φυσικά άφησε σπουδαίο έργο και με τον Άρη, δε χρειάζεται να πω περισσότερο για το πόσο σπουδαία ομάδα έκανε τον Άρη, με τα δικά του παιδιά όπως έλεγε. Και στις άλλες ομάδες που δούλεψε άφησε σπουδαίο έργο πίσω του και μεγάλες επιτυχίες με οποιαδήποτε ομάδα. Ο καημός του, βέβαια, ήταν ένα ευρωπαϊκό, το ήθελε πάρα πολύ ο ίδιος, το θέλαμε κι εμείς, αλλά δεν τα κατάφερε. Άφησε τόσες πολλές επιτυχίες και πρωταθλήματα στις ομάδες που δούλεψε, το οποίο είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο ρεκόρ, ασύλληπτο και δύσκολο να καταφέρει κάποιος άλλος προπονητής τόσο σπουδαίες επιτυχίες».