Ζέρβα: «Το μυστικό της επιτυχίας του ΑΟΠΦ είναι ότι δεν κυνηγήσαμε την επιτυχία»

Για την σπουδαία χρονιά του Π. Φαλήρου και την άνοδο τις Εθνικές Κατηγορίες, μίλησε στην ιστοσελίδα του ΑΟΠΦ η coach της ομάδας, Αθηνά Ζέρβα.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:

Μια απίστευτη χρονιά φτάνει στο τέλος της με τον Α.Ο.Π.Φ. να καταρρίπτει όλα τα προγνωστικά και να γράφει ιστορία. Πώς θα περιγράφατε την φετινή χρονιά; Πώς θα τη σκέφτεστε μετά από πολλά χρόνια;

«Η φετινή αγωνιστική περίοδος ήταν η συνέχεια του ταξιδιού που ξεκίνησε η ομάδα μπάσκετ των γυναικών του Α.Ο.Π.Φ το 2019. Τότε που άρχισε η προσπάθεια ανασύστασης και αναδιοργάνωσης του τμήματος μπάσκετ γυναικών του Συλλόγου, με τη συμμετοχή της γυναικείας ομάδας στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΣΚΑΝΑ και -ίσως και το πιο σημαντικό- την οργάνωση και την ανάπτυξη των τμημάτων υποδομής.

Η χρονιά φέτος, ξεκίνησε με την ίδια "συνταγή". Δημιουργήσαμε εκ νέου ένα αγωνιστικό σύνολο, που θέλαμε να είναι για άλλη μια χρονιά, αξιοπρεπές και αξιόμαχο και να πορευτούμε στο πρωτάθλημα, με μια ομάδα που θα έχει: το μεράκι να ξεκινήσει, την υπομονή να αντέξει και την δίψα για να φτάσει όπου της αξίζει. Με έναν μοναδικό τρόπο, μπλέχτηκε η εμπειρία με τον ενθουσιασμό, οι κανόνες του γηπέδου έγιναν "ένα" με την αληθινή προσπάθεια και ο σεβασμός, η αλήθεια και ο αλτρουϊσμός ξεχείλιζαν στα αποδυτήρια και μετατρέπονταν σε μια απίθανη ορμή στο γήπεδο. Γιατί τελικά, αυτά τα σπουδαία κορίτσια, έβαλαν την ομάδα στην καρδιά τους, έπαιξαν η μία για την άλλη και αποφάσισαν ότι " θέλουν να κερδίζουν και δεν φοβούνται μήπως χάσουν".

Έτσι κατέρριψαν όλα τα προγνωστικά, έτσι δεν φοβήθηκαν κι έτσι τελικά αυτονομήθηκαν και δημιούργησαν τη δικιά τους "αθλητική ιστορία" που μοιραία συνάντησε την ιστορία του παρελθόντος... Για όλα αυτά ήταν απίστευτη χρονιά φέτος και έτσι θα την θυμάμαι."

Η φετινή χρονιά ήταν μία… σκυταλοδρομία υπερβάσεων. Εκεί που η ομάδα έλεγε ότι πέτυχε την υπέρβαση, ερχόταν η επόμενη. Τελικά πότε καταλάβατε ότι δεν υπάρχει ταβάνι;

«Είναι ακριβώς έτσι... μια χρονιά υπερβάσεων. Υπερβάσεις, που όμως, δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά στα playoff των τελικών  και στα νικηφόρα αποτελέσματα. Τις υπερβάσεις, τις νιώθαμε, τις βλέπαμε και τις "χτίζαμε" σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Δύσκολα μπορούσε κάποια να λείψει από την προπόνηση... Αδιανόητο να κατηγορήσει ή να κριτικάρει κάποια, μια συμπαίκτριά της... Έξω από κάθε λογική, να βάλει κάποια τα "θέλω της" πάνω από τα "πρέπει" της ομάδας... Και πάντα αναμενόμενο, το χτύπημα στην πλάτη και οι αγκαλιές στα δύσκολα...

Και όταν τελικά οι προσωπικές υπερβάσεις για σκληρή δουλειά, βελτίωση και απόρριψη του φόβου και της ατολμίας, έγιναν συνήθεια, τότε, - πρώτα οι αθλήτριες και μετά εμείς οι προπονητές -, κατάλαβαν αυτό ακριβώς...Ότι δεν υπάρχει ταβάνι... Και μετά απλά "αυτονομήθηκαν" και "πεταξαν".... Αυτό έκαναν στα play offs και εκτιμώ  ότι όσο και αν ακούγεται περίεργο, συνέβη αβίαστα, αυθόρμητα και ψύχραιμα».

Όταν το καλοκαίρι χτίζατε αυτή την ομάδα τι θέλατε να πετύχετε και που στοχεύατε;

«Η ομάδα πέρυσι, είχε μια επίσης σπουδαία πορεία, καθώς τερμάτισε 2η στη βαθμολογία, πίσω από την ομάδα του Πορφύρα που τελικά κέρδισε την άνοδο στην Α2. Αρκετές αθλήτριες, μετακινήθηκαν σε άλλες ομάδες και μάλιστα κάποιες σε Εθνικές Κατηγορίες και αυτό από μόνο του, αποτελεί τιμή και για τους προπονητές και για τον Σύλλογο . 

Με μοναδικό πυλώνα, την αρχηχό μας Αλεξάνδρα Κοτσιάφτη, να παραμένει και να περιμένει τις εξελίξεις  στην ομάδα, ξεκινήσαμε πάλι από την αρχή....

Σχεδόν 12 νέες αθλήτριες, φόρεσαν τη φανέλα του Α.Ο.Π.Φ τον Σεπτέμβρη! Το στοίχημα δεν ήταν ένα, ήταν πολλά! Να αφομοιωθούν οι ομαδικές και οι ατομικές αρχές του παιχνιδιού, να "κυνηγήσει" η κάθε μια αθλήτρια τους προσωπικούς της στόχους, να βελτιωθεί, να αναλάβει και να στηρίξει το "ρόλο της"  και να αποτελέσει ένα χρήσιμο "γρανάζι" και ένα σταθερό σκαλί στη "σκάλα της ομάδας".

Με μια φιλοσοφία ζωής και γηπέδων, που ακολουθώ πιστά, μοιράσαμε ένα κοινό όραμα: "πρώτα να αξίζουμε και μετά να κερδίζουμε"!

Θέλαμε έναν Α.Ο.Π.Φ, αξιοπρεπή, ετοιμοπόλεμο, ατρόμητο, αγαπημένο, ποιοτικό. Και αφού πρώτοι, εμείς όλοι στην ομάδα, εισπράξαμε την ικανοποίηση και την ψυχική μας ανάταση μέσα από τη δουλειά μας, τον τρόπο παιχνιδιού μας, τις συνεργασίες στην επίθεση και την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, μετά αρχίσαμε πολύ πολύ ταπεινά -σχεδόν σιωπηλά- " να κλείνουμε το μάτι στο "απίθανο"»!

Ποιο θα λέγατε πως ήταν το «μυστικό» της επιτυχίας;

«Το μυστικό της επιτυχίας είναι ότι η επιτυχία, έχει τα δικά της μυστικά. Πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας και πρέπει να την αναγκάσεις για να έρθει να σε συναντήσει και όχι να την κυνηγάς. Γιατί είναι άπιαστη... Γιατί δεν έχει ένα πρόσωπο, αλλά πολλά. Δεν είναι απαραίτητα η πρωτιά, δεν είναι το πρωτάθλημα, δεν είναι η άνοδος.

Επιτυχία είναι η "αλήθεια" της ομάδας και η τίμια προσπάθειά της στα γήπεδα, είναι η διαδρομή της στο χρόνο, είναι ο κοινός σκοπός και οι θυσίες όλων των ανθρώπων που συνεργάζεσαι και σε στηρίζουν, σε προφυλάγουν, σε προστατεύουν, σε εμπιστεύονται... Επιτυχία είναι η αναγνώριση της προσπάθειας και της αξίας.

Το μυστικό της επιτυχίας μας λοιπόν, είναι ότι δεν κυνηγήσαμε την επιτυχία. Η λέξη "άνοδος" δεν ξεστομίστηκε ποτέ στα αποδυτήρια, στην προπόνηση, στο γήπεδο.

Την αφήσαμε να αποφασίσει εκείνη αν πρέπει να μας "επισκεφθεί". Και όταν ήρθε τελικά, μοιράστηκε όπως έπρεπε σε όλους... Στη Διοίκηση, στους συνεργάτες, στις αθλήτριες, σε όλο τον κόσμο του Α.Ο.Π.Φ»!

Στους τελικούς κληθήκατε να αντιμετωπίσετε το μεγάλο φαβορί της κατηγορίας, τον Προφήτη Ηλία, που διέθετε ένα αρκετά δυνατό ρόστερ. Στο πρώτο παιχνίδι, μάλιστα, ηττηθήκατε στις λεπτομέρειες, όμως αντί να… ξεφουσκώσει η ομάδα, αντιθέτως επέστρεψε με ένα εντυπωσιακό τρόπο. Θα θέλατε να μας πείτε πως ζήσατε τη σειρά με τον Προφήτη Ηλία και πως ήρθε αυτή η εντυπωσιακή άνοδος;

«Ισχύει πάντα ότι η αξία του ηττημένου, προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αξία στον νικητή, καθώς ο Προφήτης Ηλίας, αναμφισβήτητα, διέθετε ένα πολύ δυνατό ρόστερ και προβλήθηκε από πολύ νωρίς ως το φαβορί για την άνοδο. Η εκτίμησή μου είναι ότι, εκείνο το παιχνίδι, το πρώτο μέσα στα Καμίνια, μας έδωσε ένα ιδιαίτερο κίνητρο για τη συνέχεια. Με μια κυριολεκτικά τεράστια εμφάνιση της ομάδας, πέραν των απουσιών μας και πέραν των ορίων μας, η  ομάδα "φούσκωσε" από περηφάνεια. Οι λεπτομέρειες από τις οποίες χάσαμε το παιχνίδι, όχι μόνον δεν μας έκαμψαν αλλά προκάλεσαν ακριβώς το αντίθετο... Έριξαν λάδι, στο καντήλι με τις πιο βαθιές λαχτάρες και τις ανείπωτες επιθυμίες. Η ομάδα συσπειρώθηκε, απέκτησε μια "αλλόκοτη" ψυχραιμία και με ένα ανομολόγητο πάθος, εφάρμοζε ευλαβικά και εντυπωσιακά, τα σχέδια και τις τακτικές μας μέσα στο γήπεδο. Την ίδια στιγμή αναλάμβαναν κρίσιμους ρόλους και ευθύνες, τα "χρήσιμα γρανάζια" της ομάδας, όλες εκείνες οι αθλήτριες που ήρθαν από τον πάγκο και έγιναν τελικά τα κρυφά χαρτιά μας. Και τότε ξεχώρισαν και αναδείχθηκαν οι ξεχωριστοί δεσμοί μέσα στην ομάδα, τα αληθινά και ακλόνητα συναισθήματα, η ποιότητα των χαρακτήρων, που μαζί με την γνώση, τις ικανότητες, την εμπειρία, του Μάριου Γούναρη και της Υβέτ Κοπάτσκοβα, δίπλα μου και μαζί μου στον πάγκο, έκαναν τον Α.Ο.Π.Φ, ένα "απροσπέλαστο τείχος".

Το συγκλονιστικό καλάθι της Πιτσάκη, που χάρισε την επάνοδο του Α.Ο.Π.Φ. στις Εθνικές Κατηγορίες, "ενώνει" τρεις γενιές αθλητριών και μας στέλνει το μήνυμα ότι, το παρελθόν και η λαμπρή ιστορία του μπάσκετ γυναικών του Α.Ο.Π.Φ, ίσως είναι μοιραίο να επαναληφθούν στο μέλλον και θα είναι πραγματικά τιμή για όλους, να υπηρετήσουν καινούργια όνειρα και νέες κατακτήσεις, σε υπέροχα "ταξίδια των γηπέδων».