Κεχαγιά: «Να επαναφέρουμε τον Αθηναϊκό εκεί που ανήκει»

Ο Αθηναϊκός ξεπέρασε το εμπόδιο των Δαναών με 3-2, μετά από ένα συγκλονιστικό τελευταίο παιχνίδι που κρίθηκε στην 2η https://www.superbasket.gr/greece/a2-women/99163-2-play-off.htmlπαράταση και συνεχίζει την προσπάθεια του για επιστροφή στα σαλόνια της Α1 Γυναικών. Μεγάλη πρωταγωνίστρια στην πρόκριση απέναντι στην ομάδα του Άργους, η Ζωή Κεχαγιά, η οποία πέτυχε συνολικά 70 πόντους σε αυτά τα τρία παιχνίδια στην φάση των Play Offs.

Η πρώτη σκόρερ της ομάδας του Βύρωνα μίλησε στο EOK WEB Radio για την σειρά με τους Δαναούς και τα ματς που ακολουθούν με τον Ιωνικό Ν.Φ, τον στόχο του Αθηναϊκού, αλλά και συνολικά το πρωτάθλημα της Α2 Γυναικών.

Αναλυτικά η Κεχαγιά μίλησε:

Για το παιχνίδι με τους Δαναούς: «Ήταν ένα απ’ τα καλύτερα παιχνίδια που ‘χω παίξει ποτέ στη ζωή μου. Είχε πολύ πάθος, το σκορ είχε αυξομειώσεις και εναλλαγές, το ματς είχε ένταση, είχαμε δύο καλούς διαιτητές, το γήπεδο ήταν γεμάτο. Νομίζω ότι χρειάζεται το μπάσκετ γυναικών τέτοια παιχνίδια και ιδιαίτερα η Α2, η οποία έχει πολλές αθλήτριες σε μικρές ηλικίες που μπορούν σιγά σιγά να πρωταγωνιστήσουν και να βοηθήσουν την Α1».

Για τον Ιωνικό Ν.Φ., αντίπαλο του Αθηναϊκού στη Β’ Φάση των play-offs: «Είναι μια δύσκολη ομάδα, γρήγορη. Εμείς πρέπει να ξεπεράσουμε την καταπόνηση όλων αυτών των αγώνων με τους Δαναούς και νομίζω θα σταθούμε την Τετάρτη (29/03) καλά στο εκτός έδρας ματς. Θα ‘ναι δύσκολη σειρά».

Για το φετινό στόχο του Αθηναϊκού: «Δεν ξεκινήσαμε για πρωτάθλημα, ξεκινήσαμε με τη λογική να κάνει μια καλή σεζόν η ομάδα και του χρόνου, αν όλα πάνε καλά, να φτιαχτεί κάτι καλύτερο. Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, είμαστε υποχρεωμένοι να παλέψουμε, αλλά αν δεν πάρουμε τελικά την άνοδο και κάτι δε μπορεί κάποιος να μάς το χρεώσει. Είναι κάτι που μάς βγαίνει σιγά σιγά και θα φτάσουμε στο στόχο μας, είτε φέτος, είτε του χρόνου».

Για τη στήριξη του κόσμου: «Μετά το χθεσινό (22/03) παιχνίδι έχω δεχθεί πάρα πολλά μηνύματα απ’ τον κόσμο του Βύρωνα. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα, γιατί ο Αθηναϊκός μετά την κατάκτηση του EuroCup είχε μια φθίνουσα πορεία και δεν είχε καλή εικόνα στο μπάσκετ γυναικών. Χθες ήταν γεμάτο το γήπεδο, δέχθηκα πολλά μηνύματα και ξέρω ότι θα στηρίξει τον Αθηναϊκό στα επόμενα παιχνίδια».

Για το αν υπάρχει κάποιος μακροχρόνιος στόχος στην ομάδα: «Πάμε βήμα-βήμα. Έχουμε άλλα τρία παιχνίδια να παίξουμε με τον Ιωνικό Ν.Φ.. Κάνοντας κάθε βήμα «ψηλώνεις» περισσότερο τα όνειρά σου. Αν πεις από τώρα ότι ο στόχος του Αθηναϊκού είναι να επιστρέψει στην Α1, να πάρει το πρωτάθλημα, να παίξει Ευρώπη και τα λοιπά θα είσαι τουλάχιστον τρελός. Το πας σιγά σιγά, δε βάζεις «ταβάνι» εννοείται και λες «όπου πάει». Εγώ και η Μαίρη Ρεντζεπέρη που είμαστε οι μεγάλες της ομάδας προσπαθούμε να περάσουμε αυτό ακριβώς στα υπόλοιπα παιδιά, όπου είναι όλα καταπληκτικοί χαρακτήρες και αθλήτριες, να μη βάζουμε δηλαδή «ταβάνι», να κοιτάμε παιχνίδι με παιχνίδι. Νομίζω ότι αυτό το περνάμε και στον κόσμο και τη διοίκηση το Αθηναϊκού».

Για το αν τους δημιουργεί «βάρος» η ιστορία του Αθηναϊκού: «Εμένα προσωπικά δε μού δίνει έξτρα βάρος. Εγώ θέλω να φτιαχτεί κάτι, να γίνει η επανεκκίνηση και να ξεκινήσει κάτι όμορφο όπως ήταν τότε. Προσπαθώ και εγώ και η ομάδα και η διοίκηση να φτιάξουμε κάτι που θα ‘ναι αντάξιο εκείνης της εποχής. Σίγουρα δε μπορούμε να το ξεπεράσουμε, αλλά θεωρώ ότι η ομάδα αυτή πηγαίνει βήμα-βήμα και δεν έχει στις «πλάτες» της βάρος ή άγχος για την ιστορία που είχε πριν. Πάμε σιγά-σιγά και θα τα καταφέρουμε, είμαστε καλά. Δεν υπάρχει έξτρα βάρος, ίσα ίσα είναι κίνητρο αυτό για ‘μας».

Για τη φετινή Α2 Γυναικών: «Η Α2 φέτος είναι διαφήμιση για το μπάσκετ γυναικών και έχει πάρα πολλές αθλήτριες οι οποίες μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στην Α1. Αυτό πρέπει να το δούμε, να το ψάξουμε όλοι για ν’ ανεβάσουμε το επίπεδο του μπάσκετ γυναικών».

Για το τι της έχει μείνει απ’ το ευρωπαϊκό του Αθηναϊκού το 2010: «Εγώ μέσα μου έχω κρατήσει όλο αυτό το ταξίδι, τις αναμνήσεις. Ήταν μια τρομερή εμπειρία. Θεωρώ και εύχομαι να το ζήσουν κάποια στιγμή κάποια κορίτσια εδώ στην Ελλάδα μ’ ένα σύλλογο. Μένει μόνο χαρά, εμένα μου μένουν μόνο «γλυκές» αναμνήσεις και χαρά. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που το έζησα, ήταν μοναδικό».