Κάπου εδώ τελειώνει το καθημερινό δρομολόγιο. Ο προπονητής είναι καταδικασμένος για δύο πράγματα. Να φταίει και να μένει μόνος με τις μνήμες του, με τα συναισθήματά του , με τις πληγές του. Καλή συνέχεια σε όλους
Υ.Γ. Ο ξύλινος λόγος δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου.........»