Καλλινικίδης: «Το γήπεδο με τρέφει»

Για το κίνητρο που τον κάνει να συνεχίζει να ιδρώνει στα παρκέ, παρά τα 44 του χρόνια, αλλά και για την επόμενη ημέρα, μετά το μπάσκετ, μίλησε στο Web Radio της ΕΟΚ, ο πολύπειρος άσος της Μεγαρίδας, Άκης Καλλινικίδης.

Αναλυτικά ο Καλλινικίδης μίλησε:

Για το κίνητρο που τον κάνει να παίζει μπάσκετ στα 44 του χρόνια: «Αρχικά θέλω να βρίσκομαι μέσα στο γήπεδο. Αγαπάω πολύ αυτό που κάνω, το γήπεδο με τρέφει, η καθημερινότητα του αθλητή και ότι μπορώ και αισθάνομαι καλά να βρίσκομαι στο γήπεδο. Όλα ξεκινάνε πρώτα από την αγάπη μου για το άθλημα».

Για το ότι με τη μαχητικότητά του δίνει το παράδειγμα προς τους νεότερους: «Απ’ τη μία είναι καλό να μην υπάρχουν διαχωρισμοί και ο κάθε άνθρωπος να μπορεί να βρίσκεται στη δουλειά του για όσο καιρό γίνεται και όσο πιο πολύ του αξίζει. Από την άλλη, μας στενοχωρεί το γεγονός ότι δε βλέπουμε νέα παιδιά να έχουν την ίδια “δίψα” και τη νοοτροπία πρώτα του αθλητή και μετά του επαγγελματία. Είναι πολύ οι μεγάλοι σε ηλικία αθλητές που παίζουν, και μάλιστα πρωταγωνιστούν. Αυτό μας χαροποιεί εμάς, γιατί είμαστε ακόμα άξιοι να το κάνουμε».

Για το αν έχει σκεφτεί την επόμενη μέρα, εκτός γηπέδων: «Η αλήθεια είναι ότι είναι αυτό που αγαπώ, αυτό που ξέρω καλά να κάνω και θα το κάνω από άλλο πόστο. Δε μπορώ να μείνω μακριά από το γήπεδο. Όμως, το τι θα κάνω όταν σταματήσω το έχω αφήσει στην άκρη του μυαλού μου. Όταν είσαι παίκτης, είσαι αφοσιωμένος σε αυτό».

Για το τι είναι αυτό που αφήνει στην άκρη του μυαλού του: «Ενδιαφέρομαι αρκετά για το πώς θα βγούνε νέοι αθλητές. Με ιντριγκάρει ακόμα περισσότερο το πώς θα βγούνε άνθρωποι καλοί για την κοινωνία μας. Οπότε θα ήθελα ν’ ασχοληθώ με αυτές τις ηλικίες που είναι λίγο “ευαίσθητες” και με το πώς θα προχωρήσουν στον αθλητισμό, αλλά και με τη ζωή τους».

Με αφορμή την ήττα από το Παλαιό Φάληρο, για το αν κοιτάνε το πρόγραμμα της ομάδας και τα άλλα αποτελέσματα: «Δε μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουμε στο μυαλό μας τα παιχνίδια του Αιγάλεω ή το πού παίζουμε εμείς πιο μετά ή μέχρι πού θα φτάσουμε αήττητοι. Όλα υπάρχουν. Το θέμα είναι να μην αποπροσανατολιζόμαστε. Ξέραμε ότι το Παλιό Φάληρο είναι μια πολύ καλή ομάδα, ξέραμε ότι αν περάσουμε από εκεί θα ήμασταν ακόμα πιο κοντά στην άνοδο. Αλλά, ναι, κοιτάμε το πρόγραμμά μας ή το ποιος θα “στραβοπατήσει” πρώτος. Το καλό είναι ότι και με αυτήν την ήττα κρατάμε την τύχη στα χέρια μας».

Για το ότι η νυν ομάδα του παλεύει απέναντι στην πρώην ομάδα του (Αιγάλεω) για την άνοδο: «Είναι αλήθεια ότι ούτε θα ήθελα να βρεθώ αντίπαλος με το Αιγάλεω, ούτε να βρεθώ σε αυτήν την κατάσταση. Αλλά η ζωή δε σε ρωτάει για το τι θα κάνει. Αυτήν τη στιγμή όμως παίζω στη Μεγαρίδα και θέλω ν’ ανέβει η Μεγαρίδα».

Για το παιχνίδι με το Αιγάλεω, όπου στο τέλος οι οπαδοί τον τραβούσαν να χτυπήσει το τύμπανο: «Δεν ξέρω αν έχει συμβεί σε αυτές τις κατηγορίες κάτι ανάλογο. Πόσο μάλλον σε παιχνίδι που κρίνει πράγματα. Μπορεί να ήταν νωρίς, αλλά είχαν ξεχωρίσει κάποιες καταστάσεις και ξέραμε και εμείς και το Αιγάλεω ότι η Μεγαρίδα θα ήταν διεκδικήτρια. Δεν ήταν κάτι αδιάφορο δηλαδή. Οι οργανωμένοι δείξανε τη στήριξή τους προς το πρόσωπο μου καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και ξαφνικά με φωνάξανε για να χτυπήσω το τύμπανο όντας αρχηγός της αντίπαλης ομάδας. Αυτά είναι τα τρόπαιά μου εμένα. Όλα αυτά τα χρόνια που παίζω μπάσκετ αυτά είναι τα κύπελλά μου».

Για το ότι έχουν αντιπάλους στον όμιλο Ηλυσιακό και Πανιώνιο:β«Το καλοκαίρι που “κλείναμε” το ρόστερ και μιλούσα κι εγώ με τον coach Μάνταλο για να βρεθώ στην ομάδα της ΝΕΜ, γνωρίζαμε τους ομίλους. Όταν ακούς όμιλο με Αιγάλεω, Ηλυσιακό και Πανιώνιο, σε ότι κατάσταση και να είναι οι ομάδες, ξέρεις ότι μόνο εύκολος δε θα ‘ναι. Όταν παίζεις μπάσκετ θέλεις να κερδίζεις τους δυνατούς. Εγώ χαίρομαι που αντιμετωπίζω αυτές τις ομάδες ακόμη και σε αυτές τις κατηγορίες».

Για το αν ο Παπαγιάννης ήταν παρών σε κανέναν αγώνα της Μεγαρίδας:«Ναι, ήταν παρών, ήταν κοντά στην ομάδα. Ήταν και παλιός παίκτης των Μεγάρων. Γενικά υπάρχει διάθεση από τους παλιούς παίκτες, τους παλιούς παράγοντες και ειδικά τον κόσμο της περιοχής και είναι ωραίο που στην ομάδα έρχεται κόσμος. Αυτό μας δίνει έξτρα ώθηση και δύναμη για να κάνουμε το βήμα παραπάνω».