Ο διεθνής Τούρκος γκαρντ, Σινάν Γκιουλέρ μίλησε αποκλειστικά στο superbasket.gr για την εξαιρεική καριέρα του στο υψηλότερο επίπεδο των ευρωπαικών διοργανώσεων, για τις αναμνήσεις τους από τους αγώνες με τις ελληνικές ομάδες, αλλά και για τις επιτυχίες που έκανε με την Εθνική Τουρκίας.
Αναμφίβολα ο Σινάν Γκιουλέρ πρόκειται για έναν από τους πιο έμπειρους παίκτες και τα πιο μεγάλα ονόματα στις ευρωπαικές διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια. Ο διεθνής Τούρκος γκαρντ, ο οποίος έχει παραστάσεις από το πιο υψηλό επίπεδο για πολλές σεζόν σε διασυλλογικό επίπεδο και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων.
Με εξαίρεση τα χρόνια του στο κολλέγιο, ο διεθνής Τούρκος πλέι μέικερ έπαιξε μόνο σε ομάδες της Κωνσταντινούπολης. Αγωνίστηκε για την Μπεσίκτας (2001-2002, 2007-2008), για την Νταρουσάφακα (2006-2007, 2019-2022), για την Εφές (2008-2013), για την Φενέρμπαχτσε (2017-2019) και για την Γαλατασαράι (2013-2017). Ο Τούρκος πλέι-μέικερ αποχώρησε από την ενεργό δράση σε ηλικία 39 ετών, με την Νταρουσάφακα να διοργανώνει ειδικό φιλικό αγώνα με την Χάποελ Ιερουσαλήμ, για να τον τιμήσει.
Σε διασυλλογικό επίπεδο κατέκτησε ένα πρωτάθλημα με την Εφές (2009) και ένα με την Φενέρμπαχτσε (2018), σήκωσε ένα κύπελλο Τουρκίας με την Εφές (2009), πήρε τον τίτλο του Eurocup με την Γαλατασαράι (2016), αλλά και έχει τρεις τίτλους στο κύπελλο Προέδρου Τουρκίας, δύο με την Εφές (2009, 2010) και ένα με την Φενέρμπαχτσε (2017).
Σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, ο Σινάν Γκιουλέρ συμμετείχε μεταξύ άλλων σε τέσσερις διοργανώσεις του Eurobasket (2009, 2011, 2013, 2015), σε δύο Παγκόσμιο Κύπελλα (2010, 2014), αλλά και σε ένα Προ-Ολυμπιακό τουρνουά (2006). Ήταν αναντικατάστατο μέλος και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο το 2010, σε μια διοργάνωση που διεξήχθη στην Τουρκία και η γειτονική χώρα έκανε μια εξαιρετική πορεία. Έχει επίσης και ένα χάλκινο μετάλλιο από τους Μεσογειακούς αγώνες του 2009 στην Ιταλία,
Ο διεθνής Τούρκος γκαρντ συμμετείχε όπως πρωτοείπαμε, σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις με την Εθνική Τουρκίας. Πιο αναλυτικά, πολύ καλή πορεία έγινε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2014, με τους κόκκινους να πηγαίνουν μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης, εκεί που σταμάτησαν και στο Eurobasket 2009. Σε εκείνο τον αγώνα, η Εθνική Ελλάδας επικράτησε της γειτονικής χώρας στην παράταση με 76-74 σε μια αναμέτρηση με μεγάλο σασπένς. Οι δύο χώρες συναντήθηκαν και στους ομίλους του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010, με τους διοργανωτές να νικούν επί της γαλανόλευκης με 76-65. Για την ιστορία, ένας ακόμη αγώνας μεταξύ τους σε επίσημη διοργάνωση ήταν στους ομίλους του Eurobasket 2013, με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να παίρνει την νίκη με 84-61.
Η Εθνική Τουρκίας τον τίμησε στο περιθώριο της φιλικής αναμέτρησης της γειτονικής χώρας με την Εθνική Σενεγάλης, ενώ αποθεώθηκε από το κοινό που βρέθηκε στην εξέδρα του «Sinan Erdem». Συνολικά με την εθνική του ομάδα αγωνίστηκε σε 67 αγώνες, έχοντας 375 πόντους, 138 ριμπάουντ και 125 ασίστ.
Τα στατιστικά του στις διεθνείς διοργανώσεις:
Αναλυτικά όλα όσα δήλωσε ο κ. Σινάν Γκιουλέρ στο superbasket.gr και στον Άρη Κατσίδη:
Θα ήθελα να μας μιλήσετε για τον τίτλο που κατακτήσατε στο Eurocup με την Γαλατασαράι: "Σε διασυλλογικό επίπεδο η κατάκτηση του Eurocup ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα στο οποίο συμμετείχα. Φυσικά το να παίξεις Final Four της Euroleague είναι μετά από αυτό. Στα Final Four που συμμετείχα με τις ομάδες της Φενέρμπαχτσε, δεν ήμουν τόσο μέρος του ροτέισον, αλλά ήμουν μέρος της ομάδας. Το να είμαι αρχηγός της Γαλατασαράι σε μια ομάδα που ενώθηκε για να κάνει μια τέτοια επιτυχία, ήταν κάτι απίστευτο. Όλη την σεζόν, θεωρώ ότι όλοι οι παίκτες και όλα τα μέλη του προπονητικού επιτελείου ήταν συγκεντρωμένοι σε αυτόν το στόχο. Γενικά, αν παρατηρήσουμε περαιτέρω αυτήν την σεζόν, θα δούμε ότι δεν ήμασταν πλήρως επιτυχημένοι στα εκτός έδρας παιχνίδια. Οι φίλαθλοι δημιούργησαν μια μαγική ατμόσφαιρα και μας έδωσαν μια μεγαλη υποστήριξη για να το κατακτήσουμε".
Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από την παρουσία σας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις; : "Όπως πρωτοείπες, αγωνίστηκα αρκετά στις μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στα 16 χρόνια επαγγελματικής μου καριέρας στο μπάσκετ, έπαιξα δέκα χρόνια στην Euroleague. Το μόνο χρόνο που δεν αγωνίστηκα σε ευρωπαϊκή διοργάνωση ήταν η πρώτη μου χρονιά όταν επέστρεψα από το κολλέγιο. Έτσι, έζησα το πώς αναπτύχθηκε το ευρωπαϊκό μπάσκετ, όσο προχωρούσαν οι διοργανώσεις. Το να είμαι μέρος αυτής της αναπτύξης ήταν κάτι απίστευτο. Ήταν πολύ ωραίο που έπαιξα στην Euroleague. Κάθε παίκτης που δεν παίζει στο NBA, θέλει να αγωνίζεται στην Euroleague και να δίνει ματς με τους καλύτερους στην Ευρώπη. Ήμασταν πολύ κοντά με την Εφές και με την Γαλατασαράι να προκριθούμε στο Final Four, αλλά αποκλειστήκαμε από τον Ολυμπιακό (2012-2013) και από την Μπαρτσελόνα (2013-2014) αντίστοιχα. Το να είναι μέρος αυτού του journey ήταν κάτι απίστευτο. Με την Νταρουσάφακα έπαιξα μια χρονιά Eurocup και μετά μια σεζόν στο BCL της FIBA. 'Εμαθα και αυτήν την διοργάνωση και ο ανταγωνισμός εκεί ήταν επίσης μια μεγάλη εμπειρία για μένα".
Παίξατε πολλούς αγώνες κόντρα σε ελληνικές ομάδες σε ευρωπαικές διοργανώσεις. Θυμάστε κάτι ιδιαίτερο από εκείνα τα παιχνίδια; Επίσης, ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχετε αντιμετωπίσει ως παίκτης ατομικά, αλλά και ως ομάδα;
"Θεωρώ ότι ένα από τα καλύτερα πράγματα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων ήταν το να ταξιδεύουμε στην Αθήνα και να παίζουμε, είτε με τον Παναθηναϊκό, είτε με τον Ολυμπιακό. Ιδιαίτερα με τους ερυθρόλευκους πρέπει να πω. Έχτισα εξαιρετικές σχέσεις, όσο προχωρούσαν οι διοργανώσεις. Είναι ευλογία για εμένα να θεωρώ τον Παπαλουκά, τον Πρίντεζη και τον Σπανούλη ως φίλους μου, με τους οποίους έπαιξα αντίπαλος στο μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας μου. Ταυτόχρονα, καταλήξαμε να παίζουμε συμπαίκτες με τον Σλούκα, κάτι που ήταν πολύ ωραίο και είδα όλη την διαδρομή της ανάπτυξης του ως παίκτης. Οταν παίζαμε αντίπαλοι τα παιχνίδια ήταν ισορροπημένα, κάτι που συνέβαινε και μετά, όταν αγωνιζόμασταν ως αντίπαλοι και στο τουρκικό πρωτάθλημα. Αλλά, καταλήξαμε να παίζουμε μαζί και ήταν ο room-mate μου τις περισσότερες φορές στην καριέρα μου στην Φενέρμπαχτσε. Συνολικά, πρέπει να πω ότι όταν πηγαίναμε να παίξουμε είτε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, είτε στο γήπεδο του Ολυμπιακού πάντα ήταν ωραία και εξαιρετικά. Μία από τις αναμνήσεις που έχω, από αγώνα εκεί με την Γαλατασαράι ήταν στο έβδομο παιχνίδι μιας χρονιάς, στο οποίο είχαμε τον έλεγχο για μεγάλο διάστημα του αγώνα. Aλλά η αναστάτωση που έγινε με τον Πρίντεζη και με τον Μενσά Μπονσού, έκανε τους φιλάθλους της ομάδας να στηρίξουν τον Ολυμπιακό και πήραν τον έλεγχο του αγώνα. Ήταν ένα από τα πράγματα στα οποία ήμασταν άτυχοι όσον αφορά στο μπασκετικό κομμάτι. Αλλά την ίδια στιγμή, ξέρουμε όλοι ότι αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού που αγαπάμε όλοι. Κατ' εμέ αυτό που λέω σε όλους είναι ότι ο Διαμαντίδης ήταν ο καλύτερος closer. Ημασταν παρόμοιου τύπου παίκτες Του άρεσε περισσότερο η άμυνα μέσα στο παιχνίδι από την επίθεση. Πρέπει να πω ότι ένας από τους παίκτες που χάρηκα που αντιμετώπισα, αλλά δεν μπορούσα να μαρκάρω ήταν ο Σπανούλης. Ήταν ευκαιρία για εμένα κάθε φορά που παίζαμε αντίπαλοι, τόσο στους αγώνες των Εθνικών ομάδων, όσο και σε διασυλλογικό επίπεδο. Το να αγωνίζομαι απέναντι στον Σπανούλη, το να προσπαθώ να το σταματήσω ή το να προσπαθώ να το επιβραδύνω, ήταν ένα μεγάλο challenge για εμένα και αυτό ήταν που ευχαριστήθηκα περισσότερο από τους αγώνες μου με τις ελληνικές ομάδες".
/origin-imgresizer.eurosport.com/2012/10/19/901693-19974352-2560-1440.jpg)
Αγωνιστήκατε στις περισσότερες ομάδες της Κωνσταντινούπολης, στην Μπεσίκτας, στην Φενέρμπαχτσε, στην Εφές, στην Νταρουσάφακα και στην Γαλατασαράι. Θα ήθελα να μας κάνετε ένα σχόλιο για αυτές τις ομάδες:
"Η κάθε ομάδα έχει την δικιά της μεγάλη ιστορία στον αθλητισμό και γενικότερα, στο μπάσκετ. Σε αυτές τις πέντε ομάδες κατέκτησα ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, αλλά όλες έχουν κατακτήσει τουλάχιστον μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Όπως έκανε και μια άλλη ομάδα της Κωνσταντινούπολης, η Μπαχτσεσεχίρ, που πήρε τον τίτλο του FIBA Europe Cup, την σεζόν 2021-2022. H Μπεσίκτας, η Γαλατασαράι και η Φενέρμπαχτσε είναι οι μεγαλύτερες ομάδες στην αθλητική ιστορία της Τουρκίας. Έχουν την μεγαλύτερη ιστορία, τους περισσότερους φιλάθλους και την μεγαλύτερη ιστορία. Αλλά μέσα στα χρόνια, άρχισαν να καταλαβαίνουν το πώς να διαδώσουν τα μηνύματα που πρέπει μέσα από τον αθλητισμό. Αλλά, και πώς να δημιουργούν βιώσιμες επιχειρήσεις. Θεωρώ ότι είναι τα πιο σημαντικά θέματα για αυτούς αυτήν την στιγμή. Όσον αφορά την Εφές, ήμασταν κοντά στο να βρεθούμε στο Final 4 της Euroleague πολλές φορές, αλλά δεν τα καταφέραμε. Πραγματικά είμαι πολύ περήφανος που ήμουν μέλος της ομάδας, η οποία άνοιξε τον δρόμο για τις επιτυχίες που ήρθαν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Στην Νταρουσάφακα αγωνίστηκα στην αρχή της καριέρας μου, αλλά και την έκλεισα εκεί. Είμαι πολύ ευγνώμων που έκαναν το γήπεδο τους, σπίτι μου για ένα σπουδαίο μέρος της καριέρας μου".
Ήσασταν σε ομάδες με σπουδαίους προπονητές, όπως ο νέος κόουτς του Παναθηναικού, Εργκίν Αταμάν, με τον οποίο κατακτήσατε το Eurocup, αλλά και με τον νυν προπονητή της Παρτιζάν, Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για την συνεργασία σας με αυτούς τους προπονητές.:
"Για εμένα, ο κόουτς Αταμάν έχει μια σπέσιαλ θέση. Είναι σαν μεγάλος μου αδερφός. Ήμασταν μαζί στα 8 χρόνια από τα 16 της επαγγελματικής μου καριέρας. Είναι ένα πολύ σημαντικό χρονικό διάστημα. Μου έδωσε την δυνατότητα να γίνω ο παίκτης που έγινα. Είμαι πολύ ευγνώμων για όλα όσα έχει κάνει. Μου δίδαξε, τόσο εντός, όσο και εκτός παρκέ, το πώς να είμαι καλύτερος με πολλούς τρόπους. Ο κόουτς Ομπράντοβιτς έχει διαφορετικό χαρακτήρα, ενώ την ίδια στιγμή, είναι ο μεγαλύτερος πολυνίκης τροπαίων στην Ευρώπη. Όλοι το ξέρουμε αυτό. Η προσέγγιση του κόουτς Ομπράντοβιτς τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδου είναι διαφορετική από του κόουτς Αταμάν. Έχω μάθει πολλά από αυτόν σχετικά με το πώς να βλέπω τα πράγματα σε ένα παιχνίδι μπάσκετ. Είμαι ευγνώμων που πέρασα το μεγαλύτερο διάστημα στην καριέρα μου με τον κόουτς Αταμάν στην εθνική ομάδα της Τουρκίας και στις ομάδες. Αλλά θεωρώ ότι αν συναντούσα τον Ομπράντοβιτς στο ίδιο χρονικό διάστημα που συνάντησα τον Αταμάν, θα ήταν το ίδιο εξαιρετική η συνεργασία. Αλλά νομίζω το ότι τον συνάντησα ως παίκτης στην ηλικία των 34 χρονών, ήταν λίγο αργά για εμένα. Επίσης, ήταν πάντα ένα σπουδαίος αντίπαλος".
Ποιες οι αναμνήσεις σας από τις επιτυχίες με την εθνική σας ομάδα, κυρίως με το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010;
Όλο το τουρνουά, από τους αγώνες στην Άγκυρα μέχρι εκείνους στην Κωνσταντινούπολη, ήταν μαγικό. Νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του τουρκικού μπάσκετ. Είναι τόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη μου για αυτό που δεν μπορώ να την εκφράσω αρκετά για να αποδώσω τον σεβασμό μου που ήμουν μέρος αυτής της ομάδας. Οι Τούρκοι φίλαθλοι τότε το χάρηκαν περισσότερο. Ήταν πλεονέκτημα που γινόταν το τουρνουά στα γήπεδα μας. Αν και όλοι μιλάνε για το παιχνίδι με την Εθνική Σερβίας και το πώς προκριθήκαμε στον τελικό, εγώ τον να βρίσκομαι στο παρκέ ενός τελικού Παγκοσμίου Κυπέλλου, το να βλέπω το κύπελλο έξω από το γήπεδο όταν κάναμε προθέρμανση ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα. Στην καριέρα μου στην εθνική ομάδα, με εξαίρεση το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, θεωρούσαμε ότι το να βρεθούμε στα προημιτελικά, δεν είναι το μισό του ταξιδιού και ότι το πιο σημαντικό ματς ήταν είτε το ματς της φάσης των 16, είτε το ματς των προημιτελικών. Πάντα προσπαθούσαμε πολύ. Το να το καταφέρουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 2014 ήταν κάτι εξαιρετικό. Όσον αφορά για τα παιχνίδια με την Εθνική Ελλάδας, το πιο αξιομνημόνευτο είναι εκείνο του Eurobasket 2009 για τα προημιτελικά της διοργάνωσης στα γήπεδα της Πολωνίας. Στην καριέρα μου στην εθνική ομάδα, μπορούμε να δούμε τα πάντα εκτός από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, πιστεύουμε ότι το να φτάσω στους προημιτελικούς δεν είναι ούτε το μισό του ταξιδιού. Οι αγώνες για τις εθνικές ομάδες στο ευρωπαικό μπάσκετ είναι οι περισσότερο ανταγωνιστικοί. Πάντα είναι ωραίο το να είσαι στο γήπεδο, γιατί παίζεις με τους καλύτερους στην Ευρώπη. Φυσικά, το παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι κάτι διαφορετικό. Είναι ωραίο να είσαι μέρος αυτών των αγώνων".
