Μπελιάκοβα: «Mία Ελληνίδα θα μπορούσε να παίξει στην Εκατερίνμπουργκ» (pics,vid)

Η αρχηγός της UMMC Εκατερίνμπουργκ, Ευγενία Μπελιάκοβα μίλησε αποκλειστικά στο superbasket.gr τόσο για τους στόχους της ομάδας της την νέα σεζόν, όσο και για για τις τρεις κατακτήσεις της EuroLeague Women, για το πρωτάθλημα WNBA και το χρυσό μετάλλιο με την Εθνική Ρωσίας.

του Άρη Κατσίδη

Ποιοι είναι οι στόχοι της Εκατερίνμπουργκ σε πρωτάθλημα και Κύπελλο?

Ως συνήθως εμείς βάζουμε ως στόχο τα καλύτερα, τα οποία προσπαθούμε πάντα να πετύχουμε. Θέλουμε φυσικά να είμαστε η πρώτη ομάδα στο Ρωσικό πρωτάθλημα και να δίνουμε σε κάθε παιχνίδι το 100% με τον τρόπο που μπορούμε να παίζουμε και τον τρόπο που πρέπει να αγωνιζόμαστε.

https://www.instagram.com/p/B94UakwIbhG/

Η χρονική μετάθεση του Ρωσικού Κυπέλλου ήταν μια δύσκολη απόφαση για την διοίκηση μας, γιατί σύμφωνα με την Ομοσπονδία μας ο πρώτος γύρος του Ρωσικού Κυπέλλου ξεκινάει στις 10 Σεπτεμβρίου. Αυτό σήμαινε πως οι ομάδες έπρεπε να ξεκινήσουν προπονήσεις τον Αύγουστο και εξαιτίας της πανδημίας ήταν δύσκολο. Με αυτές τις συνθήκες δεν ήταν καθόλου ασφαλές να ταξιδεύουμε και να αγωνιζόμαστε, οπότε η διοίκηση της ομάδας αποφάσισε να μην συμμετέχουμε φέτος στο Ρωσικό Κύπελλο. Η ομάδα προσέχει τις αθλήτριες της και θεωρεί ότι οι ημερομηνίες για να διεξαχθεί το Ρωσικό Κύπελλο ήταν πολύ νωρίς, σε σχέση με ότι συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο σχετικά με την πανδημία.

 Ποιοι είναι οι στόχοι σας για την Euroleague Women; Τι εμπειρίες αποκομίσατε από την προηγούμενη χρονιά;

Ο στόχος μας στην EuroLeague Women είναι να παίξουμε καλά και να κάνουμε τα καλύτερα μας παιχνίδια. Πρέπει να προσπαθήσουμε να νικάμε κάθε παιχνίδι και να κατακτήσουμε το Κύπελλο, αν αυτό φυσικά είναι κάτι πιθανόν για εμάς. Αλλά, νομίζω για εμάς είναι πιο σημαντικό να φτιάξουμε μια πολύ, πολύ καλή ομάδα. Πέρσι, παίξαμε πολύ καλά και θεωρώ πως φέτος, πρώτα στόχος μας είναι να επιστρέψουμε πίσω στους αγώνες,  να παίξουμε καλά και να το αποδείξουμε αυτό με τις νίκες μας

Σχετικά με την εμπειρία (που αποκομίσαμε), όλες οι ομάδες της Euroleague μας απέδειξαν ότι είναι δύσκολες. Με όλες τις ομάδες, με τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωπες μας έδειξαν ότι έχουν δυναμική και παίζουν πολύ δυνατά κόντρα στην ομάδα μας. Τα παιχνίδια αυτά πραγματικά τα λατρεύω και νομίζω ότι μας δίνουν μια καλή εμπειρία και κίνητρο για να αποδείξουμε πράγματα. Πάντα ξέρουμε ότι τα παιχνίδια της Euroleague, θα είναι καλά παιχνίδια, ανεξαρτήτως σε ποια θέση βρίσκονται οι ομάδες και σε πια φάση στα playoffs διεξάγονται.

Μιλάμε πραγματικά για πολύ μεγάλο ανταγωνισμό και μας αρέσει πολύ όταν οι παίκτες παλεύουν και προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό. Εγώ, σαν αρχηγός, γνωρίζω ότι η ομάδα μου αγαπά να παίζει παιχνίδια της EuroLeague. Οι εμπειρίες που αποκομίζουμε όλο το χρόνο, προέρχονται από δύσκολους αγώνες, αλλά έχουν πάντα πολύ ενδιαφέρον.

Πόσο διαφορετικοί είναι οι ευρωπαϊκοί αγώνες από αυτούς του ρωσικού πρωταθλήματος;

Θα ήθελα να πω ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά, αλλά φυσικά υπάρχει όπως πρωτοείπα, γιατί τα παιχνίδια στην EuroLeague έχουν πολύ περισσότερη ένταση και νιώθω ότι κάθε ομάδα της EuroLeague θέλει να μας νικήσει. Όλες οι ομάδες είχαν κάνει εξαιρετική προετοιμασία και όλες οι παίκτριες ήταν υψηλού επιπέδου, κάτι πραγματικά αφύσικο. Για αυτό το λόγο έπρεπε να είμαστε σούπερ προετοιμασμένες για κάθε παιχνίδι της EuroLeague.

https://www.instagram.com/p/BwtyHMOhj1Z/

Τα ματς στο Ρωσικό πρωτάθλημα είναι διαφορετικά κάποιες φορές, λόγω ίσως της προπόνησης , αλλά πραγματικά δεν ξέρω, δεν θέλω να το εξετάσω τόσο βαθειά. Σε κάποια από τα παιχνίδια θα πάμε για να παλέψουμε για την νίκη, αλλά δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που μπορούν να μας εκπλήξουν. Υπάρχουν τόσες πολλές ομάδες, που παίζουν πολύ καλά, αλλά δεν έχουν τις πιθανότητες να πολεμήσουν μέχρι το τέλος. Αλλά για την ομάδα μου, οι προπονητές κάνουν την καλύτερη δουλειά έβερ, γιατί έχουν ένα συγκεκριμένο πλάνο τακτικής για κάθε EuroLeague και Ρωσικού πρωταθλήματος παιχνίδι. Μας κάνουν ένα εξαιρετικό πλάνο και έχουμε πάντα κίνητρο.

Μας μαθαίνουν ότι κάθε παιχνίδι είναι σημαντικό για το επόμενο παιχνίδι, για το πρωτάθλημα και για να αποκτήσουμε νοοτροπία νικητή. Οπότε ως παίκτες, δεν κουραζόμαστε ποτέ πριν από κάθε παιχνίδι και πάντα έχουμε κίνητρο. Για αυτό το λόγο μάλλον κάποιες ομάδες, δεν μπορούν να μας ακολουθήσουν. Ξέρουμε ότι το κάθε ματς δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, είναι ένα μικρό βήμα για το επόμενο παιχνίδι, για το επόμενο πρωτάθλημα και θέλουμε να δοκιμάζουμε κάτι καινούργιο σε κάθε παιχνίδι. Μερικές φορές πετυχαίνει και το καταφέρνουμε. Άλλες φορές δεν το καταφέρουμε, αλλά εγώ, ως αρχηγός, δεν έχω πρόβλημα να δώσω κίνητρο στην ομάδα μου στα παιχνίδια της Euroleague και του Ρωσικού πρωταθλήματος. Η ομάδα μου πάντα έχει κίνητρο, όπως σας είπα, κάτι που προέρχεται από την εξαιρετική δουλειά που έκαναν οι προπονητές μας.

 Πέρα από την πανδημία, σας υποστηρίζει ο κόσμος στο γήπεδο;

Ειλικρινά, έχουμε απίστευτο κοινό, φοβερούς ανθρώπους να μας στηρίζουν και υπάρχει ένα γκρουπ ανθρώπων που μας παρακολουθεί σε όλα τα παιχνίδια. Νιώθουμε αυτήν την υπέροχη υποστήριξη όλη την ώρα. Δεν θέλω να τους πω φιλάθλους, επειδή τους αισθανόμαστε σαν φίλους μας. Ξέρουμε από κάποιους τα ονόματα τους, ξέρουμε τις οικογένειες τους, επειδή είμαι πέντε χρόνια σε αυτήν την ομάδα. Όλα τα κορίτσια που έρχονται στην ομάδα νιώθουν καλοδεχούμενες, εξαιτίας αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μας όταν παίζουμε. Όλη την ώρα είτε είναι πριν το παιχνίδι, είτε μετά το παιχνίδι, καθόμαστε να μιλήσουμε με τους φιλάθλους και φυσικά μας σαπορτάρουν πολύ καλά. Είμαστε πολύ τυχεροί με τον κόσμο που έχουμε γύρω μας.

https://www.instagram.com/p/BiS5Xz5hCeV/

 Σε τι θεωρείτε ότι το γυναικείο μπάσκετ διαφέρει από το ανδρικό σε επαγγελματικό επίπεδο;

Είναι μια δύσκολη ερώτηση και νομίζω χρειαζόμαστε πάνω από μια ώρα για να μιλήσουμε για αυτό. Κατά την δική μου άποψη, στο γυναικείο μπάσκετ με εξαίρεση την Αμερική, είμαστε πολύ μακριά από το μπάσκετ ανδρών. Φυσικά μιλάω για την EuroLeague, μιλάω για τις ειδήσεις και για το ενδιαφέρον του κόσμου που διαφέρει σε σχέση με το ανδρικό και το γυναικείο μπάσκετ. Σαν επαγγελματίας, κάθε μπασκετμπολίστρια δεν βγάζει τόσα πολλά χρήματα, ώστε να μην χρειαστεί να δουλέψει για την υπόλοιπη ζωή της μετά το μπάσκετ ή να έχει αρκετά χρήματα για να ζήσει για παράδειγμα μια τετραμελή οικογένεια. Αυτό είναι πολύ στενάχωρο, γιατί δεν αμειβόμαστε το ίδιο όπως οι άνδρες. Φυσικά δεν λέω ότι πρέπει να παίρνουμε τα ίδια χρήματα, αλλά δεν θα πρέπει να είναι τόσο μεγάλη η διαφορά. Κάποιες αθλήτριες δουλεύουν και αλλού, ενώ παίζουν μπάσκετ κάτι που δεν είναι δίκαιο. Δεν ξέρω κάποιον άνδρα μπασκετμπολίστα που το κάνει αυτό. Οπότε, η διαφορά προέρχεται από το άθλημα, από το συναίσθημα, από τον κόσμο που παρακολουθεί. Πρέπει οι γυναίκες να ακουστούν περισσότερο για αυτό, είμαστε επαγγελματίες αθλήτριες και παίζουμε επίσης παιχνίδια με ενδιαφέρον. Νομίζω ότι αν οι παίκτριες δεν μιλήσουν για αυτό, τότε κανένας δεν θα ενδιαφερθεί. Δεν ξέρω αν οι άνδρες χρειάζεται να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά οι γυναίκες αυτή τη στιγμή πρέπει.

Αλλά νομίζω ότι γενικά υπάρχει ισότητα όσον αφορά στους ανθρώπους που έρχονται να μας δουν στο γήπεδο και ότι ισχύει για τα συμβόλαια των αθλητών. Αληθεύει πως οι άνδρες ξοδεύουν περισσότερο χρόνο για να βελτιώσουν τις δεξιότητες τους, το οποίο για εμένα μερικές φορές δεν είναι πολύ ξεκάθαρο, γιατί οι γυναίκες λόγω του σπιτιού δεν έχουν πολύ χρόνο να δουλέψουν περισσότερο τις δεξιότητες τους.

Οπότε, δεν βλέπω όλες τις γυναίκες να δουλεύουν την τεχνική τους και τα skills τους, κάτι που γίνεται κυρίως από τις μεγάλες αθλήτριες. Δεν είναι στην κουλτούρα μας και αυτό φαίνεται όταν κάνω training camps και από τα παιδιά, τα 90% είναι αγόρια και μόλις το 10% είναι κορίτσια. Είναι δύσκολο να κάνεις τα κορίτσια να έρθουν στο training camp, να βελτιώσουν τις δεξιότητες τους, γιατί είτε δεν βλέπουν κάποιον τον στόχο είτε φοβούνται μήπως κάποιος τις κοροϊδέψει, είτε φοβούνται ότι αν προσπαθήσουν δεν τόσο καλές, ώστε να παίξουν.

Αυτά συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά την ίδια ώρα βλέπω πως είμαστε σε καλό δρόμο και κάνουμε πολλά καλά πράγματα, όπως η Ισπανική Ομοσπονδία που πάντα τα προσέχει αυτά. Προσπαθούμε να είμαστε σαν αυτούς, για το πώς κάνουν ισότιμες τις ομάδες τους και νομίζω ότι μπορούμε να τα πάμε καλύτερα.

  Κατακτήσατε τρεις τίτλους Euroleague με την Εκατερίνμπουργκ. Τι κρατάτε από αυτές τις διοργανώσεις και από εκείνο το χρονικό διάστημα;

Πάντα ακόμη και σε μικρότερη ηλικία, πίστευα ότι η Εκατερίνμπουργκ θα είναι η ομάδα μου και θα έχω σπουδαίες εμπειρίες από την παρουσία μου εκεί. Νομίζω πως κάθε χρόνο, ακόμη και όταν δεν νικήσαμε, πήραμε πολλά πράγματα. Αν κοιτάξουμε πίσω, θα δούμε πόσα πολλά μάθαμε από αυτήν την ομάδα και πόσο δουλέψαμε με αυτούς τους εξαιρετικούς επαγγελματίες. Μιλάω φυσικά για τον μάνατζερ, τους προπονητές, τον επικεφαλή προπονητή, τους βοηθούς του, τους προπονητές φυσικής κατάστασης και φυσικά τις συμπαίκτριες. Βρίσκομαι ανάμεσα στις καλύτερες αθλήτριες, ίσως τις καλύτερες αυτή τη στιγμή παγκοσμίως και έμαθα από αυτές τόσα πολλά. Φυσικά και οι φίλαθλοι μας, μας δίδαξαν πολλά πράγματα. Το να κατακτάς EuroLeagues είναι μια καλή εμπειρία, αλλά για μένα είναι το κερασάκι στην τούρτα. Όταν φτιάχνεις το κέικ και όλα είναι εξαιρετικά και μετά τοποθετείς στην κορυφή το κερασάκι, για να φαίνεται αυτό το κέικ πολύ καλό και πολύ όμορφο. Έτσι βλέπω αυτές τις νίκες στην Euroleague σαν το κερασάκι, αλλά όλο αυτό τα ταξίδι, αυτή η διαδικασία, το να αγγίξεις το όνειρο σου είναι μια απίστευτη και συναρπαστική εμπειρία. Πάντα θα εκτιμώ πολύ αυτά τα χρόνια. Επίσης, έμαθα πολλά πράγματα και από τις χρονιές που δεν κατακτήσαμε το τρόπαιο. Είναι υπέροχο να νικάς, αλλά κάποιες φορές χρειάζεται να χάσεις, για να νικήσεις και να νιώσεις πολύ καλός.

https://www.instagram.com/p/BS-wXnngqN5/

Θα μπορούσε κάποια αθλήτρια από την Ελλάδα να παίξει στην ομάδα σας;

 Κατακτήσατε το WNBA το 2016. Μπορείτε να μας πείτε κάποια πράγματα για εκείνο το πρωτάθλημα; Τι κρατάτε από εκείνες τις εμπειρίες;

Το 2016 κατέκτησα το WNBA και για εμένα ήταν σαν ένα όνειρο, το οποίο έγινε πραγματικότητα, λόγω της σκληρής δουλειάς. Πάντα λέω ότι με την  UMMC,  κατακτήσαμε την Euroleague, επειδή δουλεύαμε πολύ σκληρά όλη την αγωνιστική σεζόν, που διαρκούσε μια χρονιά, δηλαδή γύρω στους εφτά με οχτώ μήνες. Κάναμε πολλά ταξίδια και γνώρισα την διαφορετική νοοτροπία των προπονητών και την κουλτούρα των παικτών. Κάθε σεζόν έχει μια μεγάλη διαδικασία και νικάμε αυτούς τους τίτλους με εξαιρετικούς συνδυασμούς. Οπότε δουλεύουμε σκληρά για οχτώ μήνες. Αλλά στο WNBA, η σεζόν είναι πολύ μικρότερη και όλα κινούνται πολύ γρήγορα, όπως ότι συμβαίνει στα παιχνίδια, τα feedbacks από τους προπονητές, οι συμβουλές τους για το τι πρέπει να κάνουμε στο παρκέ κτλ. Για αυτό παραμένει εκπληκτικό, αφού σε σύντομο χρονικό διάστημα πρέπει να φτιάξεις μια καλή ομάδα, που να έχει χημεία και μέσα σε μικρή χρονική περίοδο να φτάσεις τον στόχο σου, που αποτελεί για εμένα το κερασάκι στην τούρτα, όπως είχα εξηγήσει προηγουμένως.

https://www.instagram.com/p/BL1ttz-jWlA/

Κατ’ εμέ, μου αποδεικνύει όλο αυτό ότι όταν δουλεύεις σκληρά, όταν παίζεις καλά, όταν ξέρεις τον ρόλο σου και το αποδέχεσαι και συνεχίζει να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς, είσαι σε θέση να καταφέρεις ότι θέλεις και αυτό ισχύει για εμάς. Υποστηρίζαμε σαν τρελές την κάθε μία εντός και εκτός γηπέδου, ενώ ξέραμε ότι σε αυτήν την ομάδα δεν θα είμαστε για πολύ καιρό, για μια σεζόν, για τρεις ή τέσσερις μήνες και αυτό ήταν. Δουλέψαμε μαζί, πήρα όλα τα θετικά από αυτό. Εκμεταλλεύτηκα το κάθε λεπτό, στο να βρίσκομαι στο LA και στην να είμαστε όλες μαζί στην παραλία, στο να βλέπουμε τον ήλιο μαζί, στο να πηγαίνουμε μαζί στην προπόνηση και να διασκεδάζουμε. Εκμεταλλεύτηκα επίσης το κάθε λεπτό, το να παίζουμε παιχνίδια μαζί, επειδή δεν πρόκεται με τις περισσότερες ποτέ να ξαναπαίξουμε. Για αυτό το λόγο κάποιες φορές όταν νικούσαμε, έλεγα από μέσα μου: «Ευχαριστώ Θεέ μου, τα έκανα όλα σωστά». Αυτό είναι ένα πολύ σπουδαίο συναίσθημα. Προσπαθούμε να πετύχουμε κάτι, το παλεύουμε και το καταφέραμε. Όλοι οι παίκτες, το σταφ, ο προπονητής βρίσκονται στην ίδια σελίδα, αφήσαμε τους προσωπικούς μας στόχους, (τα καταφέραμε) και ήταν καταπληκτική εμπειρία για μένα. Μια από τις καλύτερες εβερ.

https://www.instagram.com/p/BL-Vzu4jt16/

Οι τελευταίοι μήνες ήταν δύσκολοι για όλους μας. Πως περάσατε το lockdown και την πανδημία;

Κατ εμέ ήταν δύσκολο να σταματήσουμε να παίζουμε, επειδή ήμασταν σε πολύ καλή φόρμα και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έπρεπε να σταματήσουμε και αυτό ήταν για φέτος. Πίστευα ότι μπορεί ίσως να παίξουμε τον Μάιο ή τον Αύγουστο, μου πήρε λίγο χρόνο να ηρεμήσω σχετικά με το μπάσκετ και να αφήσω τα πρωταθλήματα, τα παιχνίδια, που επιστρέφουν πολύ σύντομα. Την ίδια στιγμή, το να είσαι επαγγελματίας μπασκετμπολίστας σημαίνει ότι  πάντα είσαι μακριά από την οικογένεια σου, μακριά από αυτό που θέλει πραγματικά να κάνεις. Δεν έχεις χρόνο ή αρκετό χώρο. Μου πήρε ώρα να βρω πως θα ήθελα να ξοδέψω τον χρόνο μου με την οικογένεια μου, επειδή κατά την διάρκεια του lockdown ήταν μαζί μου στο σπίτι μου.

Ασχολήθηκα με την ζωγραφική, που επίσης η αδερφή μου ζωγραφίζει, οπότε ήταν μια ευκαιρία να μάθει κάτι περισσότερο, ενώ έμαθα και τραγούδια για το πιάνο. Το βρήκα αυτό ως μια ευκαιρία για να μάθω κάτι, να διασκεδάσω, αλλά την ίδια στιγμή, να βοηθήσω τους ανθρώπους, που μπορώ. Φυσικά, έκανα πολλά livestreams και στο instagram, για να μιλήσουμε στα παιδιά, στους fans, όπως έκαναν και πολλές συμπαίκτριες μου, γιατί ήταν το διάστημα που ήμασταν μόνοι μας, αλλά έπρεπε να είμαστε μαζί και ήθελα να κάνω πράγματα για αυτό. Οπότε δεν βαρέθηκα ποτέ. Νομίζω ότι ήταν ενδιαφέρον εμπειρία, φυσικά όχι καλή, αλλά ενδιαφέρον.

Πως είναι η καθημερινή ζωή στο Εκατερίνμπουργκ; Πως είναι η ατμόσφαιρα στο γήπεδο;

Αν έρθετε ποτέ στο Εκατερίνμπουργκ, μέσα σε μια μέρα θα ερωτευτείτε την πόλη. Η πόλη είναι φοβερή, επειδή έχει κάποια ιστορικά σημεία, αλλά και κάποια πιο μοντέρνα. Είναι μια πολύ φιλική πόλη. Πρόσφατα η αδερφή μου, με είπε ότι: «Μου λείπει το Εκατερίνμπουργκ, γιατί την είχα κάνει και δικό μου σπίτι». Κάθε φορά που πηγαίναμε για καφέ, με αναγνώριζαν άτομα και μου έλεγαν: «Εσύ δεν παίζεις στην ομάδα; Πως ήταν το παιχνίδι; Πως μπορούμε και εμείς να έρθουμε στα παιχνίδια;» και μετά γνώριζαν το άθλημα και έπαιζαν μπάσκετ. Επίσης, όταν πάω για γιόγκα, δίνω όλα τα εισιτήρια στους ανθρώπους που είναι στην τάξη και μετά έρχονται οι άνθρωποι να μας δουν. Νιώθω ότι ανήκω σε ένα πολύ καλό κομμάτι της πόλης και προσπαθώ να κάνω την πόλη ωραία και καλοδεχούμενη. Φυσικά, οι άνθρωποι που μας γνωρίζουν, προσπαθούν να μας βοηθήσουν, επειδή ξέρουν ότι παίζουμε συνέχεια μπάσκετ. Νιώθω πολύ οικεία σε αυτό το μέρος, σαν να είμαστε μέλη μιας μεγάλης οικογένειας. Αν σταματήσω οποιονδήποτε στον δρόμο και του πω: «χάθηκα μπορείς να μου πεις, που είναι αυτή η οδός κτλ», θα με ρωτήσουν γιατί χάθηκα, από πού είμαι και θα με κατευθύνουν που να πάω. Όλοι είναι σε θέση να βοηθήσουν και προτείνω όλοι να έρθετε κάποια μέρα. Δεν είναι μόνο στο γήπεδο, το Εκατερίνμπουργκ είναι μια πολύ όμορφη πόλη.

https://www.instagram.com/p/BoPPyQshyii/

Ποια είναι η άποψη σας για το NBA και την Euroleague ανδρών;

Δεν βλέπω παιχνίδια NBA, είναι πολύ αργά, εξαιτίας της διαφοράς της ώρας, αλλά και επειδή δεν ξέρω πολλούς παίκτες, δεν γνωρίζω την ιστορία και οπότε δεν μπορώ να το παρακολουθήσω για πολλά χρόνια, όπως κάνω με το ευρωπαϊκό  μπάσκετ. Οπότε για εμένα το NBA είναι κάτι πολύ, πολύ μακρινό. Φυσικά, τώρα ο Ντόντσιτς παίζει εξαιρετικά και θέλω να τον παρακολουθήσω, όχι γιατί παίζει στο NBA, αλλά επειδή είναι απίστευτα έξυπνος, έχει φοβερή τεχνική.

Όταν ο Ντόντσιτς έπαιζε για την Ρεάλ Μαδρίτης, έβλεπα κάθε παιχνίδι της «βασίλισσας» και αποτελώ μεγάλη fan της ανδρικής EuroLeague.  Με εντυπωσιάζει ο τρόπος με τον οποίο τα παιχνίδια και το φορμάτ βελτιώθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια. Επίσης, η ιστοσελίδα έχει βελτιωθεί,  αφού το κάθε παιχνίδι μπορούμε να το δούμε διαδικτυακά ζωντανά ή αργότερα, με πολύ καλούς σχολιαστές. Σόρρυ που το λέω για τα παιδιά που παίζουν στην EuroLeague, επειδή σίγουρα θα είναι κουρασμένοι εξαιτίας του προγράμματος, αλλά είμαι χαρούμενη που έχουμε τόσα πολλά παιχνίδια. Τα απολαμβάνω πάρα πολύ. Λόγω της διαφοράς ώρας, βλέπω τα μεσάνυχτα τα παιχνίδια διαδικτυακά. Είμαι πολύ μεγάλη fan παικτών όπως ο Καλάθης ή ο Πρίντεζης, δεν χάνω παιχνίδι κάποιων παικτών. Είναι απίστευτα έξυπνοι. Πραγματικά αναρωτιέμαι πώς έχουν μάθει να είναι τόσο έξυπνοι, οπότε είμαι μεγάλη fan της ανδρικής EuroLeague και για να το αναλύσουμε πιο διεξοδικά, σίγουρα θα θέλουμε μια ακόμη συνέντευξη.

Πήρατε με την Εθνική Ρωσίας το χρυσό μετάλλιο στο Eurobasket 2011. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από τότε;

Κατέκτησα το EuroBasket, στον πρώτο μου χρόνο στην Εθνική Ρωσίας και πίστευα πως έχω ακόμη πολλά EuroBasket μπροστά μου, έχω ακόμη πολλά χρυσά μετάλλια μπροστά μου. Όπως τώρα το μόνο που θυμάμαι, κοιτούσα τις συμπαίκτριες μου και έλεγα ότι μπορούμε να τα πάμε πολύ καλύτερα. Μετά από αυτό,  μέσα σε δύο χρόνια, άλλαξαν τα πράγματα και δεν είχαμε τόσες πολλές παίκτριες, ενώ πέρασαν και πολλοί προπονητές με διαφορετική νοοτροπία. Νομίζω δεν το απόλαυσα αρκετά το 2011 και μετά από αυτό, όλες οι αναμνήσεις από την Εθνική Ρωσίας με ράγισαν την καρδιά και η Ελλάδα μας πλήγωσε μια φορά, οπού χάσαμε και την αρχηγό μας. Αλλά τα πράγματα έτσι έχουν και δεν αλλάζει. Τώρα μιλώντας για αυτό το μετάλλιο, με στεναχωρεί, γιατί μπορεί να ήταν χρυσό, αλλά δεν μπορέσαμε να κατακτήσουμε και άλλα. Νιώθω ότι εκείνες οι ομάδες ήταν τόσο καλές για να νικήσουν και μετά από αυτό, δεν τα πήγαμε καλά και δεν δουλέψαμε πολύ καλά. Αυτό το μετάλλιο με κάνει να στεναχωριέμαι, επειδή δεν αποκτήσαμε κάποιο πλεονέκτημα τα επόμενα χρόνια. Παρόλα αυτά, είναι καλό να έχεις αναμνήσεις από την Εθνική ομάδα, αλλά και να μαθαίνεις από άλλους παίκτες, από διαφορετικές γενιές. Πρέπει να μάθουμε τι σημαίνει να νικάμε και να χάνουμε. Τότε κατακτήσαμε το μετάλλιο και δεν κάναμε τίποτα άλλο δυστυχώς για να βελτιώσουμε την Εθνική ομάδα.

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Ευγενία Μπελιάκοβα και την UMMC για αυτήν την συνέντευξη και τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην νέα σεζόν.