Λευτέρης Σούμποτιτς: "Θα διεκδικήσει μετάλλιο η Ελλάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο"

Ο Λευτέρης Σούμποτιτς μίλησε σο web radio της ΕΟΚ για την εμπειρία του στην Μογγολία, για την συνύπαρξη με τον γιο του στη ίδια ομάδα καθώς και για την Εθνική Ελλάδας.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της M Garid: «Την πρώτη φορά που μου έκαναν πρόταση δεν ήμουν “ζεστός”, τους είπα να με πάρουν τηλέφωνο μετά από μία βδομάδα να το σκεφτώ. Ο γιος μου το έψαξε, μίλησε με κάποιους Αμερικάνους που έπαιξαν εδώ και πήρε πληροφορίες. Η πρόταση από οικονομικής πλευράς ήταν πολύ καλή. Αυτοί επέμεναν, δεν περίμεναν μία βδομάδα, αλλά ξαναπήραν μετά από 2-3 μέρες τηλέφωνο. Μίλησαν 2-3 φορές με τον μάνατζέρ μου, μας έδειξαν το πρότζεκτ που θέλουν, δηλαδή η ομάδα να παίξει και στην Ασία πέρα απ’ το τοπικό πρωτάθλημα. Είδα ότι υπάρχει προοπτική για να βελτιώσουν το μπάσκετ και στη χώρα, γιατί για 1η φορά έρχονται τόσοι ξένοι προπονητές. Ήταν πρόκληση. Είδα ότι η πόλη είναι πάρα πολύ καλή, το μόνο που θα μου λείπει από εδώ είναι η θάλασσα και ο ήλιος».

Για τις εντυπώσεις του μέχρι στιγμής απ’ τη χώρα: «Έχω μείνει έκπληκτος. Είναι πάρα πολύ ωραία χώρα, καμία σχέση με τη Ρωσία, την Κίνα και την Κορέα που είναι δίπλα. Έχουν τα πάντα, είναι σαν ευρωπαϊκή πόλη. Μας έχουν στα ώπα-ώπα, είναι πολύ ωραίο και το διαμέρισμά μας. Το γήπεδο είναι φανταστικό, είναι τριών χρόνων. Προς το παρόν, εδώ είμαι μία βδομάδα και περνάω πολύ όμορφα. Το μόνο που δεν έχει είναι ελληνικό ή λιβανέζικο εστιατόριο που το έχω συνηθίσει τα τελευταία χρόνια».

Για την M Garid και το μογγολικό μπάσκετ: «Δε γνωρίζω πάρα πολλά πράγματα, περισσότερα γνωρίζει ο γιός μου που έχει την ψάξει πάρα πολύ. Είναι μια ομάδα που πήρε πρωτάθλημα πριν 4 χρόνια και θέλουν να ξαναβρεθούν στην κορυφή. Είναι πολύ οργανωμένη ομάδα, έχουν κάνει πολύ καλές μεταγραφές τοπικών παικτών. Στο πρωτάθλημα εδώ επιτρέπονται μόνο 2 ξένοι, όπου μόνο ο ένας πρέπει να είναι στο γήπεδο και ο άλλος στον πάγκο. Μιλάμε για μια ομάδα που έχει όνειρα, προοπτικές και αυτό εμένα μ’ αρέσει. Είναι μεγάλη πρόκληση για ‘μένα, γιατί εγώ είμαι απ’ τους προπονητές που πάντα “κυνηγάω” να πάω μια ομάδα 1-2 βήματα παραπάνω απ’ ό,τι έχει κάνει την προηγούμενη χρονιά».

Για τη συνύπαρξη με τον γιο του, Λεόν, στην ομάδα: «Στην αρχή της καριέρας του, όταν μου είχε πει ότι θα τον ενδιέφερε ν’ ασχοληθεί με το μπάσκετ, τον είχα πάρει στον Λίβανο. Ήταν στα τέλη της χρονιάς, 2 μήνες πριν και του είπα να έρθει να κάτσει στην προπόνηση, στα παιχνίδια και στ’ αποδυτήρια ώστε να δει αν είναι αυτό που όντως θέλει. Του άρεσε, τον πήρα μαζί μου, συνεργαστήκαμε σχεδόν 3 χρόνια μαζί. Μετά χωρίσαμε, ήταν 2.5 χρόνια στην Τσιμπόνα, στην Ουγγαρία, πέρυσι στη Ντόχα και φέτος ξανά μαζί. Είμαι πολύ χαρούμενος που τον έχω μαζί μου, γιατί με βοηθάει πάρα πολύ».

Για τη σχέση τους εντός παρκέ: «Όταν περνάμε την πόρτα του γηπέδου είμαστε συνεργάτες και όταν φεύγουμε είμαστε πάλι πατέρας-γιός. Ο γιός μου ήταν πάντα μαζί μου, απ’ όταν ήταν 7 χρονών ερχόταν μαζί μου στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό, σε όποια ομάδα έχω συνεργαστεί. Είχε τη «μυρωδιά» των αποδυτηρίων και ήταν αναμενόμενο να συνεχίσει κι αυτός κάπου. Παρ’ ότι εγώ δεν τον πίεζα ποτέ, έπαιζε μέχρι τα 20 του μπάσκετ, μετά πήγε στην Αμερική για σπουδές και μετά μόνος του γύρισε και είπε στη γυναίκα μου ότι θέλει να δοκιμάσει σαν προπονητής. Μου το είπε η γυναίκα μου και από ‘κει και πέρα συνέχισε τον δρόμο αυτό».

Για το Παγκόσμιο Κύπελλο: «Πιστεύω ότι μετά από πολύ καιρό θα δούμε ένα τουρνουά που δε μπορούμε να πούμε απ’ την αρχή ποιος είναι το φαβορί για το χρυσό μετάλλιο. Είναι πάρα πολλές καλές ομάδες. Η Αμερική δεν είναι με τους γνωστούς NBAers, η Ισπανία είναι μια αξιόλογη ομάδα, θα ‘ναι ένα ενδιαφέρον πρωτάθλημα. Απ’ ό,τι έχω δει μέχρι τώρα, η Ελλάδα, παρ’ ότι δε συμμετέχει ο Γιάννης, θα είναι μες στις τέσσερις που θα διεκδικήσουν μετάλλιο. Η Σλοβενία, μετά τον τραυματισμό του Τσάντσαρ και τη μη συμμετοχή του Ντράγκιτς, δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει να πάει ψηλά, παρά το ότι έχουν ένα πολύ μεγάλο αστέρι, τον Ντόντσιτς. Η Ελλάδα και η Σερβία είναι το ίδιο, γιατί οι παίκτες που λείπουν είναι μεγάλο πλήγμα, αλλά, απ’ την άλλη, όλοι οι υπόλοιποι παίκτες έχουν κίνητρο να δώσουν το κάτι παραπάνω για να καλύψουν αυτό το κενό».

Για την Εθνική Ελλάδος: «Η ομάδα έχει πείσμα. Δεν έχει το μεγάλο αστέρι, αλλά έχει ένα πολύ ωραίο σύνολο. Την είδα στο πρώτο φιλικό με τη Σλοβενία. Δεν είναι κανένας παίκτης εγωιστής, γυρνούν τη μπάλα σωστά και αυτό που είναι πολύ σημαντικό για τέτοια τουρνουά είναι ότι όλοι παίζουν άμυνα, και όσοι ξεκινούν και όσοι έρχονται απ’ τον πάγκο. Η ομάδα έχει χαρακτήρα και στόφα πρωταθλητή. Η φανέλα είναι βαριά, δεν είναι μια ομάδα που δεν έχει κερδίσει ποτέ τίποτα».