Κλιγκοπούλου-Καλέντζου: «Η Εθνική Γυναικών είναι η ομάδα της καρδιάς μας» (vid)
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει απόψε την Σλοβενία (20:00), για το δεύτερο παιχνίδι των «παραθύρων» Νοεμβρίου, των προκριματικών του Eurobasket 2021 και η παράδοση δεν είναι με το μέρος της Εθνικής μας ομάδας, καθώς σε πέντε παιχνίδια μετρά μόλις μία νίκη.
Αυτή η μία και μοναδική νίκη σημειώθηκε στις 23 Μαΐου 1999, όταν και η Ελλάδα επικράτησε στην Τρίπολη με 82-60 της Σλοβενίας, σε παιχνίδι για τα προκριματικά του Eurobasket. Στην αναμέτρηση της Τρίπολης είχαν αγωνιστεί τόσο η Σοφία Κλιγκοπούλου, όσο και η Δήμητρα Καλέντζου, με την team manager της Εθνικής και την συνεργάτιδα του Βασίλη Μασλαρινού, να θυμούνται τις προ 21 ετών στιγμές.
«Για να πω την αλήθεια εγώ δεν θυμάμαι και πάρα πολλά από εκείνη τη διοργάνωση. Θυμάμαι μόνο πως είχαμε κάνει μια νίκη με αρκετούς πόντους διαφορά. Ήταν στη διαδικασία του challenge round και ότι είχε γίνει στη χώρα μας και συγκεκριμένα στην Τρίπολη», υποστήριξε η Κλιγκοπούλου, ενώ Καλέντζου έρχεται να συμπληρώσει:
«Δεν είχε ξανατύχει να παίξουμε πάλι στην Ελλάδα και είχαμε ένα νικηφόρο αποτέλεσμα με μεγάλη διαφορά. Ήταν μια διαφορετική διαδικασία τα challenge round τα τότε με τα παράθυρα τα σημερινά και πολύ περισσότερο με τη φούσκα που βρισκόμαστε τώρα. Επίσης σε σε εκείνη την ομάδα ήταν παίκτριες που ακολούθησαν ως το 2004 όπως η Σοφία, η Σαρέγκου, η Παπαηλία, η Δελή, η Βασιλείου και μετά η Μάλτση που είχε ουσιαστικά πρωτομπεί, η Κωστάκη κι εγώ συμπληρώναμε την ομάδα δίπλα στις πιο έμπειρες παίκτριες».
Κλιγκοπούλου και Καλέντζου παραμένουν στην Εθνική ομάδα, όμως αυτή τη φορά από άλλο πόστο, με τις διαφορές να είναι πολλές.
«Είναι λίγο διαφορετικό», θα ξεκινήσει η Κλιγκοπούλου: «Όταν είσαι αθλητής έχεις να προετοιμαστείς, να κάνεις την προπόνησή σου, να προσέχεις τη διατροφή σου, το σώμα σου και να μπεις να παίξεις. Δεν σε απασχολούν πολλά πράγματα. Ο ρόλος που έχει και η Τούλα ως βοηθός προπονητή κι εγώ ως team manager είναι πολύ διαφορετικός. Είναι το διαδικαστικό διαφορετικό. Ειδικά τώρα με την κατάσταση που επικρατεί με τη φούσκα έχει πάρα πολύ τρέξιμο, το οποίο βέβαια πάντα θα θέλεις να προσφέρεις στο γυναικείο μπάσκετ και γενικότερα, γιατί πάντα ένας αθλητής θέλει να βρίσκεται εδώ».
Από την πλευρά της η Καλέντζου συμφωνεί με τα λόγια της πρώην συμπαίκτριας της.
«Όταν είσαι μέλος της Εθνικής Ομάδας, από όποιο πόστο κι αν βρίσκεσαι, είναι μόνο περηφάνεια και τιμή. Θεωρώ πως είναι κάτι που το νιώθουμε από την team manager ως τον φροντιστή. Όλοι θέλουμε να προσφέρουμε και να συμμετέχουμε σε μια διοργάνωση, σε μια Εθνική Ομάδα και να προσπαθούμε γι’ αυτό. Από εκεί και πέρα σε ότι αφορά τις θέσεις που έχουμε, είναι τελείως διαφορετικό κομμάτι το να είσαι αθλητής, γιατί έχεις να προπονηθείς, να είσαι ξεκούραστος, να είσαι έτοιμος, προσφέρεις 2-4 ώρες την ημέρα ανάλογα τι υποχρεώσεις έχει η αθλήτρια μέσα στην ημέρα. Η team manager και οι προπονητές είναι σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο διαθέσιμοι, ιδίως όταν είναι τα βίντεο, τα παιχνίδια, το scouting, οι πληροφορίες που πρέπει να μεταφέρεις στα κορίτσια. Είναι τελείως διαφορετικό».
Αμφότερες πάντως, συμφωνούν πως θα προτιμούσαν να είναι μέσα στο παρκέ. «Αν μας ρωτούσες τι θα προτιμούσαμε ως ρόλο και οι δύο θα προτιμούσαμε να είμαστε αθλήτριες», απάντησαν με μία φωνή οι δύο πρώην αθλήτριες.
Τα πράγματα, πάντως, έχουν αλλάξει από την δική τους εποχή.
«Το μπάσκετ έχει αλλάξει έτσι κι αλλιώς λόγω ταχύτητας», παρατηρεί η Κλιγκοπούλου για να συνεχίσει: «Δεν έχω προλάβει τα 24’’’ ή τη μικρότερη μπάλα, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι τελείως διαφορετικό. Με τα 24’’ πρέπει να πάρεις πολύ πιο γρήγορα μια απόφαση είτε στην άμυνα, είτε στην επίθεση, πρέπει να είσαι έτοιμος και σίγουρα πρέπει να είσαι πιο καλός αθλητής ή αθλήτρια».
Η επόμενη κουβέντα της Καλέντζου είναι λίγο… μαχαιριά στην καρδιά όπως παραδέχεται γελώντας η πρώην συμπαίκτριά της: «Από το 1999 κι εκείνον τον αγώνα έχουν περάσει 21 χρόνια! Οι αλλαγές στους κανονισμούς και στη διεξαγωγή του αγώνα, στους κανονισμούς διαιτησίας, στην μπάλα… Όλες αυτές οι αλλαγές πρέπει να μεταφερθούν και στον αγωνιστικό χώρο. Στο προπονητικό κομμάτι κατ’ επέκταση έχουν αλλάξει πολλά. Από το πως στήνεται στο παρκέ μια ομάδα, το πως οι αθλητές θα πρέπει να κινούνται πιο γρήγορα, αλλά και να σκέφτονται πιο γρήγορα».
Παρά τις αλλαγές με την πάροδο των χρόνων, μερικά πράγματα έχουν μείνει ανέγγιχτα, όπως τονίζει η Κλιγκοπούλου.
«Το να παίζεις στην Εθνική Ομάδα είναι κάτι μοναδικό. Κάθε άνθρωπος θέλει να προσφέρει από το πόστο που βρίσκεται. Και στις ομάδες μας παλιότερα και στην Εθνική Ομάδα υπήρχε αυτό το παρεϊστικο. Και τώρα υπάρχει αυτό. Όπως στην Εθνική του 1999 υπήρχαν κάποιες μεγάλες και κάποιες μικρές έτσι γίνεται και αυτή τη φορά. Έχουμε τέσσερις κοπέλες κάτω των 18, υπάρχει αυτό το χάσμα, αλλά παρόλα αυτά το κλίμα πολύ καλό. Σ’ αυτό θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στις μεγαλύτερες, γιατί οι μικρές πολλές φορές έχουν άγνοια κινδύνου που λέμε, αφού κατάφεραν να τις ενσωματώσουν. Ανάμεσα σε αθλήτριες και σταφ υπάρχει πολύ καλό κλίμα, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε με την κατάσταση αυτή την πρωτόγνωρη παγκοσμίως. Παρόλα αυτά νομίζω πως θα είμαστε ανταγωνιστικοί».
Η Καλέντζου βλέπει κάτι διαχρονικό σε αυτή την κατάσταση: «Η καλή κατάσταση και όλη αυτή η υγεία που βγάζει η Εθνική Ομάδα, αυτή η σκυταλοδρομία από γενιά σε γενιά που γίνεται με επιτυχία είναι κάτι που έχει μια συνέχεια. Η γενιά της Σοφίας για παράδειγμα το μετέφερε σε εμάς, η δική μας γενιά σε αυτή της Σπανού… Όλο αυτό το μαθαίνεις μέσα στην ίδια την Εθνική Ομάδα. Είναι μια πολύ ωραία παρέα για τις λίγες αυτές μέρες που είμαστε μαζί».
Στον επίλογο τους οι δύο πρώην αθλήτριες δεν κρύβουν την αγάπη τους για την Εθνική ομάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά:
«Νομίζω πως για τις περισσότερες από εμάς η Εθνική ομάδα είναι πάντα η ομάδα της καρδιάς μας».
*Για την ιστορία, η σύνθεση εκείνου του αγώνα για την Ελλάδα ήταν: Καλέντζου 8, Κωστάκη 2, Βαρδάκη 9, Παπαηλία 16, Βασιλείου 6, Δελή 2, Σαρέγκου 13, Καββαδία 11, Νικολαϊδου, Πρασσά, Μάλτση 13, Κλιγκοπούλου 2. Προπονητής ήταν ο Παναγιώτης Βαφειάδης.