Skip to main content

Η αμυντική συνέπεια το μεγαλύτερο κέρδος του Παναθηναϊκού

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει την νίκη του Παναθηναϊκού επί της Βαλένθια εστιάζοντας στην επιστροφή των «Παπ» και την επίδραση Κάτας που έχει απελευθερώσει αρκετούς αθλητές των «πρασίνων».

Είναι δεδομένα η καλύτερη φετινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού και η καλύτερη «απάντηση» σε έναν αντίπαλο που στο πρώτο γύρο κέρδισε με σχετική ευκολία και με το ρόστερ να παραμένει άθικτο από τότε.

Τι άλλαξε;

Κυρίως το κομμάτι της ψυχολογίας. Δεν είναι εύκολο να πούμε ότι μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα που βρίσκεται ο Όντεντ Κάτας στην Ελλάδα, κατάφερε να μεταμορφώσει τον Παναθηναϊκό. Αρχίζει να προσθέτει τις αρχές του, οι παίκτες τις αντιλαμβάνονται, αλλά κυρίως έχει δώσει ελευθερίες σε όλους με κυριότερο όλων τον Λευτέρη Μποχωρίδη που λαμβάνει την εμπιστοσύνη του προπονητή του ίσως περισσότερο από κάθε άλλον αυτή τη στιγμή. Και μιλάμε πέρα από κάθε άλλον αντιλαμβανομένου το χρόνου που είχε ο εν λόγω αθλητής με το προηγούμενο προπονητή του.

Αυτό που δεν άλλαξε είναι η επικέντρωση στην άμυνα και ως προς αυτού έχω εκπλαγεί ευχάριστα από τον coach Κάτας. Εμμένει στις αμυντικές αρχές περισσότερο από το επιθετικό κομμάτι, ενώ πάντα τον είχα στο μυαλό μου ως προπονητή που εστιάζει μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας του στην επίθεση. Χωρίς να είναι απαραίτητα κακό, αλλά η Χάποελ δεν ήταν ποτέ η δυνατότερη αμυντικά ομάδα, αλλά έπαιζε εξαιρετικά επιθετικό μπάσκετ.

Αυτή τη στιγμή βλέπουμε από τον Παναθηναϊκό ορισμένα στοιχεία

  • Τρανζίσιον, ανεξαρτήτως αντιπάλου.
  • Ροή στην επίθεση, κανείς δεν μένει στατικός με τη μπάλα.

  • Επίθεση στο ριμπάουντ.
  • Προστασία στο ζωγραφιστό και καλύτερη λειτουργεία στο αμυντικό ριμπάουντ.

Ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύεται περισσότερο από ποτέ το μέγεθος του και αν είχατε διαβάσει για τη φιλοσοφία του Όντεντ Κάτας θα ήσασταν ήδη προετοιμασμένοι γι’ αυτό που θα ακολουθούσε.

 

Από εκεί και έπειτα είναι σημαντικό ότι θα επιτεθεί στο τρανζίσιον με κάθε τρόπο για να βάλει πίεση στην άμυνα. Ο Παναθηναϊκός του πρώτου γύρου που προσπάθησε να τρέξει «έφαγε» τα μούτρα του και σε άλλα παιχνίδια απλά σταμάτησε να επιτίθεται κατά αυτό το τρόπο. Ο Παναθηναϊκός του Κάτας θα τρέξει στο τρανζίσιον σε κάθε πιθανή ευκαιρία, είτε για να παίξει ένα γρήγορο pick-n-roll, είτε θα δούμε το playmaker να επιτίθεται με coast to coast στην αρχή του motion, είτε θα δούμε γρήγορα κλειδώματα από το πρώτο ψηλό που κόβει κλπ.

Ο Παναθηναϊκός διαθέτει ορισμένους παίκτες τους οποίους στηρίζεται όλη τη χρονιά (βλ. Νέντοβιτς, Παπαγιάννης, Παπαπέτρου, Μήτογλου κλπ). Όταν αγωνίζεται χωρίς το βασικό του ψηλό και το βασικό του φόργουορντ εδώ και κάποιες αγωνιστικές είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν περισσότερα δομικά προβλήματα. Η επιστροφή του Παπαγιάννη αφενός έδωσε τεράστια ώθηση στο επιθετικό κομμάτι με τα ριμπάουντ που άρπαξε και τις φάσεις που τελείωσε, αλλά κυρίως κάλυψε με το μέγεθος του τη ρακέτα των «πρασίνων» και εξασφάλισε τα αμυντικά ριμπάουντ που τα είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Ο Παπαπέτρου από την άλλη έδωσε την απαραίτητη ηρεμία στην εκτέλεση, αλλά και την αμυντική ισορροπία που προσφέρει όλη τη χρονιά.

Ένα ακόμη παιδί που άρπαξε ξανά την ευκαιρία του από τα μαλλιά ήταν ο Ζακ Όγκαστ που μας εξέπληξε ευχάριστα με την αμυντική του παρουσία. Είναι δεδομένο ότι επιθετικά είναι ένας πολύ αδικημένος αθλητής. Μπορεί να δημιουργήσει τη δική του προσπάθεια κυρίως μέσα από την ευελιξία και το χειρισμό που διαθέτει, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι και αυτός έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση.

Το βλέπεις στο τρόπο που κινείται. Το βλέπεις στο τρόπο που τελειώνει τις φάσεις. Το βλέπεις παντού. Ο ομογενής ψηλός είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τους «πράσινους» γιατί πρέπει να σκεφτούμε ότι βοηθάει τον Ντίνο Μήτογλου να παίζει στη φυσική του θέση και να αποδίδει καλύτερα.

Και κλείνουμε με τον Λευτέρη Μποχωρίδη που εξαργύρωσε την εμπιστοσύνη του προπονητή του κάνοντας το δικό του απόλυτο ρεκόρ. Ο Έλληνας γκαρντ είχε πάντα σπουδαία προοπτική. Μαζί με τον Ιωάννη Παπαπέτρου και τον Δημήτρη Αγραβάνη υπήρξαν τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς των ‘94’. Βάσει λοιπόν αυτού του ταλέντου ο Έλληνας γκαρντ μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ σταθερά να βρίσκεται σε αυτή τη τροχιά στην επίθεση και στην άμυνα. Ένας αθλητής με μεγάλο μέγεθος για τη θέση, βελτιωμένα διαβάσματα και αποφάσεις, που θα μπορεί να σκοράρει μέσα από drive αποτελεσματικά και φυσικά να εκτελεί με καλά νούμερα από τη περιφέρεια. Το κακό με τον Λευτέρη είναι ότι δεν έχει και το πιο γρήγορο πρώτο βήμα, αναγκαστικά σε κάθε επίθεση του στο καλάθι θα έχει ενδεχομένως αντίπαλο πάνω του είτε το προσωπικό του, είτε κάποιο παίκτη βοήθειας, οπότε είναι απαραίτητο να βελτιώσει τα τελειώματα με επαφή. Δεν συζητάμε καν τα φαινομενικά εύκολα τελειώματα… Ο Λευτέρης πάντως είναι ένα παιδί που πιστεύω πάρα πολύ και εύχομαι να συνεχίσει να έχει αντίστοιχε εμφανίσεις.