Μιχοπούλου: «Ανοίγει τον δρόμο για προβληματισμό και απενοχοποίηση το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι ελίτ αθλητές αναδεικνύουν το ζήτημα της ψυχικής υγείας»

Ο Πανερυθραϊκός θέλει να πορεύεται με τις επιταγές της νέας πραγματικότητας, για αυτό και φροντίζει οι αθλητές του να είναι καλά τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά. Η αθλητική ψυχολόγος του Πανερυθραϊκού, Αλεξάνδρα Μιχοπούλου μίλησε στο ΕΟΚ webradio, για πολύ σημαντικά θέματα  σχετικά με την ψυχική υγεία των επαγγελματιών αθλητών.

Αναλυτικά:

Ο Πανερυθραϊκός φροντίζει, μέσα από το πρόγραμμά του, να πρωτοστατεί σε όλα τα επίπεδα εντός κι εκτός παρκέ, ώστε να παρέχει τη δυνατότητα στους αθλητές του, να παρουσιάζουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, η ομάδα μας έχει δώσει βάση και στον τομέα της αθλητικής ψυχολογίας, όπου εκπροσωπείται από την ειδικό, Αλεξάνδρα Μιχοπούλου, τα τελευταία χρόνια.

Η αθλητική ψυχολόγος του Πανερυθραϊκού, με αφορμή την απόσυρση του διεθνούς Ισπανού καλαθοσφαιριστή, Ρίκι Ρούμπιο, από την ενεργό δράση για λόγους ψυχικής υγείας, μίλησε στο EOK WebRadio και ανέλυσε, τόσο την ίδια την περίπτωση του εν λόγω αθλητή όσο και το τι σημαίνουν έννοιες, όπως η ψυχολογία και η πίεση για έναν αθλητή. 

Παράλληλα, αναφέρθηκε στην εξέλιξη της αθλητικής ψυχολογίας τα τελευταία χρόνια, εξήγησε τους θετικούς λόγους, για τους οποίους όλο και περισσότεροι αθλητές του υψηλότερου επιπέδου αποφασίζουν να μιλήσουν για όσα τους ταλανίζουν εσωτερικά, και έκανε λόγο για τις μεθόδους, που χρησιμοποιούνται, ώστε ο αθλητής να καταφέρει να τα ξεπεράσει.

Αναλυτικά, όσα δήλωσε:

Για το λόγο που οι αθλητές αδυνατούν σε περιπτώσεις να διαχειριστούν την πίεση: «Το γεγονός, ότι όλο και περισσότεροι ελίτ αθλητές αναδεικνύουν το ζήτημα της ψυχικής υγείας, θεωρώ ότι ανοίγει δρόμο για προβληματισμό και απενοχοποίηση του θέματος αυτού στον τομέα του αθλητισμού, όπου οι προσδοκίες είναι πολλές. Θα χαρακτήριζα αυτή τη στάση, που διατηρούν οι αθλητές που μιλούν, ως παράδειγμα προς μίμηση για αθλητές του ιδίου ή άλλου επιπέδου. Σχετικά με την υπόθεση του Ρίκι Ρούμπιο, θα ήθελα να καταστήσω σαφές πως πέρα από το κομμάτι της πίεσης, που δέχεται ένας πρωταθλητής σε αυτό το επίπεδο, ο εν λόγω αθλητής είχε να διαχειριστεί και το ζήτημα του πένθους, που βίωνε τα τελευταία χρόνια από την απώλεια της μητέρας του. Επομένως, αυτό είναι ένα επιπλέον επιβαρυντικό γεγονός στην πίεση, που ήδη νιώθει από τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού. Πέραν του επιπλέον αυτού παράγοντα, είναι δεδομένο πως οι αθλητές αυτού του επιπέδου δέχονται μεγάλη πίεση. Μιλάμε για ανθρώπους, που αγωνίζονται με τους παλμούς στο “κόκκινο”, καλούνται να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις στο γήπεδο και, σίγουρα, επιβαρύνονται από όλα αυτά, παρότι θέτουν και οι ίδιοι στους εαυτούς τους υψηλούς στόχους και είναι ανταγωνιστικοί απέναντι στους συναθλητές τους. Όλοι αυτοί οι παράγοντες λειτουργούν συσσωρευτικά στην ψυχολογία των αθλητών. Παράλληλα, θα ήθελα να τονίσω, ότι παρότι οι αθλητές οφείλουν να λειτουργούν σαν στρατιώτες, είναι κι εκείνοι άνθρωποι. Δεν μπορούν να αποβάλουν την ανθρώπινη φύση και τα συναισθήματά τους, κάποια στιγμή μπορεί να λυγίσουν. Και το να λυγίζεις σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, όπου υπάρχει η γνωστή εικόνα για τους αθλητές και το πόσο τέλειοι πρέπει να είναι, θέλει επίσης μεγάλο ψυχικό σθένος, το να αναγνωρίσει κάποιος δηλαδή το τι συμβαίνει με τον εαυτό του και να διεκδικήσει χώρο, για να μάθει μια άλλη πτυχή της προσωπικότητάς του».

Για το τι έχει αλλάξει στην ψυχολογία των αθλητών σε επαγγελματικό επίπεδο, καθώς και την ανάγνωσή της σε σύγκριση με το παρελθόν: «Θεωρώ ευχάριστο, ότι ορισμένα κομμάτια, όπως η αθλητική ψυχολογία, έχουν προοδεύσει. Μπορεί πριν από 20 χρόνια πολλοί άνθρωποι του χώρου να μη γνώριζαν καν την ορολογία αυτή. Πολλές φορές ο όρος αυτός της ψυχολογίας χρησιμοποιείτο αρκετά καταχρηστικά, προσπαθώντας να εξηγήσουμε το τι φταίει σε μια καλή ή κακή απόδοση ενός αθλητή. Κάπως έτσι, η αδυναμία εντοπισμού της δυσλειτουργίας ενός αθλητή δημιουργούσε έναν φαύλο κύκλο, βάζοντας απλά την “ταμπέλα της κακής ψυχολογίας”, όταν η απόδοσή του ή αυτή της ομάδας δεν ήταν καλή. Η δυσλειτουργία αυτή ήταν αναπόφευκτο να φέρει και την αντίστοιχη αδυναμία βελτίωσης του αθλητή. Υπάρχει, λοιπόν, βελτίωση στον τομέα της αθλητικής ψυχολογίας τα τελευταία χρόνια και ο κόσμος γνωρίζει αρκετά, πια, για αυτό το θέμα, έχοντας ενημερωθεί περισσότερο μέσα από τα σχετικά σεμινάρια από ελίτ αθλητές, που μιλούν ανοικτά και “σπάνε” τα όποια σχετικά ταμπού υπάρχουν για την ψυχική υγεία. Τα προηγούμενα χρόνια θεωρώ, ότι η έννοια της ψυχικής υγείας μπορεί να έβρισκε περισσότερο τη μετάφρασή της ως ψυχική αφέλεια για τους αθλητές».

Για το τι πρέπει να κάνει ένας αθλητής που αναγνωρίζει πως έχει πρόβλημα ψυχικής υγείας κι αν το σημαντικότερο «βήμα» είναι να πάει στον αθλητικό ψυχολόγο: «Σαφέστατα και είναι ένα σπουδαίο βήμα, όπως και η συνεργασία μαζί του είναι το πιο βασικό μέσα από πολλές διαδικασίες ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης. Πρώτα εξετάζουμε και αναλύουμε την προσωπικότητα του αθλητή, αναγνωρίζουμε το πού δυσλειτουργεί ο ίδιος και ύστερα έρχονται η αναδόμηση των δυσλειτουργικών σκέψεων και η αποδοχή και επίλυση του προβλήματος. Ασχολούμαστε, ουσιαστικά, από την επιστήμη μας με όλο αυτό το ψυχοθεραπευτικό κομμάτι, το πώς αποδέχεται το πρόβλημα και πώς αναδομεί την προσωπικότητά του ο αθλητής».

Για το ποιο πρόβλημα ακούει συχνότερα από αθλητές: «Τα αιτήματα των αθλητών ποικίλουν. Ως επί το πλείστον έχουμε να αντιμετωπίσουμε το κομμάτι του άγχους, που περιλαμβάνει πολλές υποκατηγορίες, είτε αφορά εσωτερικές είτε εξωτερικές πιέσεις, από το να θέτεις ψηλά τον πήχη και να μπαίνεις σε ένα σκληρό ανταγωνισμό, μέχρι τα επικριτικά σχόλια, την πίεση από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας σου. Το υποστηρικτικό πλαίσιο, που θα έπρεπε να υπάρχει, είτε δεν υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις είτε είναι δυσλειτουργικό».

Για το πώς αντιμετωπίζουν τις περιπτώσεις των αθλητών με κάποιο θέμα στην ψυχική τους υγεία οι ψυχολόγοι: «Μέσα από το κομμάτι της ψυχοεκπαίδευσης, από την αποδοχή του προβλήματος έως την αναδόμηση της προσωπικότητας και των σκέψεων του αθλητή, καθώς το σημαντικό είναι να δημιουργήσουμε μια ανθεκτικότητα για αυτόν, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις και τις απαιτήσεις του χώρου, που είναι πάρα πολλές. Το άτομο πολλές φορές πρέπει να έρθει αντιμέτωπο με ποικίλες αντιξοότητες, ώστε να καταφέρει να κατανοήσει πραγματικά την έννοια της ψυχικής ανθεκτικότητας για τον εαυτό του».