Τζήμας: «Ο Κώστας Σκρέτας είχε θυσιάσει τα πάντα στον βωμό του τρικαλινού μπάσκετ»
Το ελληνικό μπάσκετ θρηνεί τον χαμό του Κώστα Σκρέτα, με τον Γιάννη Τζήμα να μιλά για τον αδικοχαμένο πρόεδρο του ΑΟ Τρίκαλα Basket.
Αναλυτικά ο GM της Μυκόνου μίλησε:
Για τον Κώστα Σκρέτα: «Ήταν ένα παιδί των Τρικάλων, ένα παιδί που ζούσε για το μπάσκετ, ένας άνθρωπος που ήταν σε όλο το φάσμα του Τρικαλινού μπάσκετ, από ομάδες όπως τα Τρίκαλα 2000, τον Αίολο Τρικάλων, τους Ικάρους που τους μετέτρεψε σε Α.Ο. Τρίκαλα. Σε ένα σημείο που δε φανταζόταν κανένας ότι θα μπορούσε να υπάρχει τρικαλινό μπάσκετ με τόσα οικονομικά προβλήματα, βρήκε τον τρόπο μόνος του, βοηθούμενος από φίλους και οικογένειες, να έχει μια ομάδα και πάλι στην Elite League. Ήταν μια εμβληματική προσωπικότητα, η οποία πέρασε απ’ όλα τα στάδια του τρικαλινού μπάσκετ, αφήνοντας το στίγμα του και στο τρικαλινό μπάσκετ και στο θεσσαλικό μπάσκετ, με τεράστιο κόστος για τον ίδιο και την οικογένειά του. Πραγματικά είναι ένας άνθρωπος που στα 58 του είχε θυσιάσει τα πάντα γύρω απ’ τον εαυτό του και την οικογένειά του στον βωμό του τρικαλινού μπάσκετ».
Για τις αναμνήσεις του απ’ τον Κώστα Σκρέτα: «Εμείς ζήσαμε τις μεγάλες στιγμές της ανόδου. Στον 1ο γύρο στο ματς Τρίκαλα-Μύκονος που με βράβευσαν για την προσφορά μου στο τρικαλινό μπάσκετ, ήταν μια πρωτοβουλία του Σκρέτα. Στις 19 Μαρτίου παίζουμε με τα Τρίκαλα στην Μύκονο και θέλαμε να τους ανταποδώσουμε τη φιλοξενία. Τα έφερε έτσι η ζωή να μη μπορέσουμε και να ανταποδώσουμε τη φιλοξενία. Με τον Κώστα ζήσαμε τρομερές και ευχάριστες στιγμές. Πανηγυρίσαμε άνοδο με τα Τρίκαλα 2000. Ήταν ένας άνθρωπος που “έτρεχε” για όλα, θυσίαζε την οικογένειά του στον βωμό τού να πετύχει η ομάδα. Ήταν φοβερές στιγμές για μια επαρχιακή πόλη να ζήσει την αίσθηση της τότε Α1, που ήταν απ’ τα καλύτερα πρωταθλήματα. Ο Κώστας ήταν μια προσωπικότητα που κινούταν όλη μέρα μέσα στον χώρο, κυνηγώντας λεφτά, χορηγίες, έστω μια ταμπέλα, ψάχνοντας τους παίκτες. Φοβερές στιγμές. Στη σχέση μας είχαμε πολλές εντάσεις, δύσκολες συνεργασίες, δύσκολα χρόνια οικονομικώς, αλλά μέσα από αυτά τα προβλήματα οι σχέσεις γιγαντώνονται και κρατιούνται στον χρόνο, όπως και κρατήθηκαν. Μόνο φοβερές στιγμές γέλιου έχω να θυμάμαι. Ακόμη και στα αγγλικά δε μπορούσε να συνεννοηθεί με τους Αμερικάνους, αλλά πάντα έβρισκε τρόπο με τις παντομίμες του και τα “tomorrow” του».
Για το ποιο ήταν το όραμα του Κώστα Σκρέτα: «Ειλικρινά δεν υπήρχε όρμα για τον Κώστα. Στη Γ’ Εθνική στα… διαλυμένα Τρίκαλα, που δεν ξέραμε αν θα κατεβούν στο πρωτάθλημα, έλεγε “Σε δύο χρόνια θα είμαι στην Α1 εύκολα. Έχω φτιάξει το σχέδιο, έχω βρει τον προπονητή”. Χαριτολογώντας έλεγα στους δικούς μου ανθρώπους ότι ο Σκρέτας και όλη η παρέα του δε μας άφηνε ποτέ άνεργους. Δηλαδή κάθε φορά που δε θα είχαμε δουλειά θα μας έπαιρνε τηλέφωνο και θα μας έλεγε “Ελάτε, σας έχω χορηγούς, σας έχω λεφτά και θα πάμε στην Α1 σε δύο χρόνια”. Το όραμά του ήταν πως ό,τι και να γίνει τα Τρίκαλα θα έχουν ομάδα μπάσκετ ψηλά, θα την “τρέχει” αυτός και οι Τρικαλινοί και επίσης δε θα φύγει από τα Τρίκαλα ποτέ. Το άσχημο με τον Κώστα ήταν πως η οικονομική του επιφάνεια δεν ήταν τέτοια που όταν η ομάδα έφτανε Α1 δε μπορούσε να αντέξει να συνεχίσει το βάρος της κατηγορίας. Μοιραία υπήρχε πάντα ένα πρόβλημα μεταβίβασης. Αν αυτός ο άνθρωπος είχε την οικονομική επιφάνεια, σίγουρα τα Τρίκαλα θα ήταν ομάδα μοντέλο στην GBL, όπως είναι τώρα η Καρδίτσα, και χωρίς κανέναν φραγμό στα όνειρά του. Και προς τιμήν του είναι φοβερό να προσπαθείς απ’ το τοπικό να φτάσει μια ομάδα στη GBL γνωρίζοντας ότι δε θα είσαι εσύ εκεί να το υποστηρίξεις. Παρ’ όλα αυτά, κάναμε τα πάντα για να φτάνουμε εκεί».
Για το ότι αυτό το μοντέλο διοίκησης δεν υπήρχε πουθενά αλλού: «Ήταν απίστευτα πράγματα. Είναι ένα μοναδικό μοντέλο, ανεξήγητο, δεν υπάρχει άλλος στο ελληνικό μπάσκετ που να μπορεί να κρατηθεί 30 χρόνια σε ένα αθλητικό γεγονός μαζεύοντας με οποιονδήποτε τρόπο λεφτά. Ξεκινούσαμε αποστολή και λέγαμε πως η ομάδα δεν έχει να φάει στον δρόμο και εμφανιζόταν 2 λεπτά πριν ξεκινήσει η αποστολή με 20 σακούλες από τα Goody’s. Πηγαίναμε στο ξενοδοχείο, δεν είχαμε να πληρώσουμε, αλλά ερχόταν ο Κώστας έχοντας βρει λεφτά με κάποιον τρόπο και επιβίωνε η κατάσταση. Είναι τρομερό το ότι επιβίωνε μια ομάδα που αντίστοιχα σε άλλες πόλεις με εκατομμύριά λεφτά χαμένα δε μπόρεσαν άλλες να επιβιώσουν, όπως, για παράδειγμα, η Λάρισα, το Ηράκλειο, η Λήμνος, το Ρέθυμνο με διοικήσεις “κολοσσούς”».