Skip to main content

Ο Παναθηναϊκός αποκτά αρχές στο παιχνίδι του (vids)

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει την επιβλητική νίκη του Παναθηναϊκού έναντι της Μακάμπι εστιάζοντας στην σπουδαία άμυνα που έπαιξε για μεγάλο διάστημα της αναμέτρησης, τα ψηλά σχήματα και τον Άαρον Γουάιτ. 

Σε ομάδες όπως η Μακάμπι πρέπει να κάνεις καλά τρία πράγματα. Να παίξεις καλή άμυνα στο ένας εναντίον ενός, καθώς έχει πολύ μεγάλο ταλέντο στην επίθεση τόσο στη περιφέρεια, όσο και στο χαμηλό ποστ, να έχεις καλές επιστροφές ώστε να μην σε πληγώσει στο τρανζίσιον και φυσικά χάρη στο μέγεθος που έχει από το «3» και κάτω να μην της δοθούν δεύτερες ευκαιρίες. 

Στο πρώτο κομμάτι ο Παναθηναϊκός ήταν επιβλητικός και δεν επέτρεψε σε κανένα σημεία ειδικά τα γκαρντ της Μακάμπι να νιώσουν ότι μπορούν να κερδίσουν τόσο τους ψηλούς στις αλλαγές, όσο και τους περιφερειακούς των «πρασίνων». Από άμυνες 1v1, μέχρι close out, δεν υπήρχε «πράσινος» που να μην ήταν πολύ καλός στο μισό γήπεδο γι’ αυτό και έμειναν τόσο χαμηλά σε σκορ οι Ισραηλινοί. 

Αν εξαιρέσουμε φυσικά ένα κακό τρίτο δεκάλεπτο συνολικά, όπου η Μακάμπι σκόραρε με δεύτερες επιθέσεις και στο τρανζίσιον, το πρόσημο για τον Παναθηναϊκό είναι παραπάνω από θετικό.

Και φυσικά καταλήγουμε στο ότι αν οι «πράσινοι» δεν είχαν πληγεί από τον κορονοϊό θα είχαν έστω μια νίκη παραπάνω, αλλά η φετινή χρονιά είναι έτσι για όλες τις ομάδες. 

Όπως και να ‘χει ο Παναθηναϊκός αποκτά αρχές στο παιχνίδι του: ψηλές πεντάδες, επίθεση στο ριμπάουντ, τρανζίσιον παιχνίδι και φυσικά αλλαγές στην άμυνα και ενεργά χέρια. 

Όσον αφορά το τελευταίο οι «πράσινοι» είχαν 23 deflections, δηλαδή είκοσι τρεις φορές επενέβησαν στη πορεία της μπάλας, είτε αλλάζοντας της πορεία, είτε αλλοιώνοντας κάποιο σουτ, είτε κλέβοντας και μπλοκάροντας τη μπάλα.  

Αυτό δείχνει φυσικά πόσο βοηθάνε τα ψηλά σχήματα τους «πράσινους». Μεγαλύτερα μεγέθη, μεγαλύτερα και πιο ενεργά χέρια που δυσκολεύουν τον προσανατολισμό του εκάστοτε αντιπάλου κυρίως στο μισό γήπεδο. Ιδιαίτερα όταν αυτά τα κορμιά είναι στη περιφέρεια ο Χεζόνια και ο Παπαπέτρου μπορούμε να καταλάβουμε τη δυσκολία των αντιπάλων. 

Από εκεί και έπειτα κάτι που έχουμε επισημάνει στο παρελθόν είναι η διάθεση των «πρασίνων» να επιτεθούν στον αιφνιδιασμό ανεξαρτήτως αντιπάλου. Η Μακάμπι ανέκαθεν έβρισκε ρυθμό και σκορ από το τρανζίσιον. Είδαμε όμως ότι ο Παναθηναϊκός δεν φοβήθηκε να ανεβάσει ο ίδιος το ρυθμό. Να βγάλει εξαιρετικές συνεργασίες και να παίξει πολύ όμορφα στην επίθεση του. Όλα ξεκινούσαν από τη γρήγορη μεταφορά της μπάλας, είτε με ντρίμπλα, είτε με πάσα που φυσικά τιμώρησαν τις κακές επιστροφές των Ισραηλινών. 

Είναι δεδομένο ότι με την άφιξη του Όντετ Κάτας έχει σημειωθεί μεγάλη αγωνιστική πρόοδος ορισμένων παικτών με κυριότερα παραδείγματα τους Μποχωρίδη και Μήτογλου. Ο μεν πρώτος έχει τεράστια εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αλλά κυρίως φαίνεται από το σώμα του ότι έχει βελτιώσει άρδην τις αμυντικές του τοποθετήσεις στο pick-n-roll και στις close out(δύο φορές απόψε κέρδισε το Ντόρσεϊ). Ο δε δεύτερος έχει αρχίσει να θυμίζει έντονα τον Κώστα Τσαρτσαρή, ειδικά με τον τρόπο που έχει βελτιώσει το χειρισμό του και κυρίως για το εξαιρετικό καλάθι που πέτυχε από το χαμηλό post. Οι τοποθετήσεις του στο ριμπάουντ, η βελτίωση κοντά στο καλάθι, αλλά κυρίως ότι φαίνεται να δουλεύει με τη μπάλα στα χέρια θα τον καταξιώσουν. 

Τέλος θα ήθελα να επισημάνω την αγωνιστική πρόοδο του Άαρον Γουάιτ. Ο Ισραηλινός προπονητής έχει κερδίσει στο μέγιστο τον Αμερικανό που θυμίζει έντονα τον παίκτη που θαυμάζαμε στη Ζάλγκιρις. Παρότι σωματικά δεν είναι στα ίδια επίπεδα και αυτό είναι γνωστό, τα ψηλά σχήματα και κυρίως όταν αγωνίζεται στη θέση «3» τον έχει βοηθήσει να ανταπεξέλθει. Παράλληλα το γεγονός ότι χρησιμοποιείται επιθετικά ανάλογα τις δυνατότητες του – τρανζίσιον, παιχνίδι μακριά από τη μπάλα, spot up, επίθεση στο ριμπάουντ – του έχουν δώσει μεγάλη αυτοπεποίθηση.