Skip to main content

Το βραβείο στον Λάσο!

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει τη δεύτερη νίκη της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Εφές και βγάζει το καπέλο στον Πάμπλο Λάσο.

Στις συζητήσεις για το προπονητή της χρονιάς ο κόσμος κατά μεγάλο ποσοστό θα μιλούσε για τον Τρινκέρι. Δικαίως. Ίσως τον Κοκοσκόφ. Επίσης δικαίως. Και φυσικά τον Πασκουάλ. Πάμπλο Λάσο;

Έχασε το βασικό του playmaker και έναν εκ των κορυφαίων, αν όχι το κορυφαίο βάσει επίδοσης. Έχασε το βασικό του φόργουορντ που έκανε τρομαχτικές εμφανίσεις. Έχασε το βασικό του τεσσάρι και μέσα σε όλα αυτά τερμάτισε έκτος, έδωσε χρόνο στους νεαρούς Γκαρούμπα και Αλοθέν που τους έψηνε όλο αυτό το διάστημα και φυσικά έπρεπε να αντιμετωπίσει, για πολλούς το φαβορί για το τίτλο ή καλύτερα τη πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρώπη.

Και ενώ παρατάχθηκε ακόμη και ΧΩΡΙΣ το βασικό του ψηλό στα δύο παιχνίδια στην Ισπανία, όχι μόνο τα κέρδισε, αλλά επέστρεψε και τις δύο φορές από πολύ μειονεκτική θέση. Και αν την Τρίτη ήταν όντως υπεροπτική η Εφές, αυτή τη φορά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο.

Και παρότι το παιχνίδι ξεκίνησε με τους Τούρκους υπνωτισμένους η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη και μάλιστα η συγκέντρωση που έδειξαν μέχρι το 34’ με το σκορ στο 59-72 ήταν εξαιρετική. Ωστόσο πάλι ο διακόπτης έπεσε και η Ρεάλ όχι απλά το εκμεταλλεύτηκε, αλλά πάει με ελπίδες στη Τουρκία να διεκδικήσει ότι μπορεί. Η φανέλα ζυγίζει τόνους… Και όσο υπάρχουν παιδιά σαν τον Γιουλ και τον Κάρολ να παίζουν για αυτή τη φανέλα, τότε πάντα θα υπάρχει ελπίδα.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ξεκίνησε με τρομαχτική ενέργεια το παιχνίδι. Αμέσως μετά από καλάθι εφάρμοσε τη ζώνη 1-2-2, όπου γινόταν man to man στα κοψίματα ή όσο κάποιος χειριστής πλησίαζε προς το τρίποντο. Η ζώνη όχι απλά μπέρδεψε τους Τούρκους, αλλά για πέντε λεπτά περίπου δεν είχαν αντίδοτο, όπως δεν είχαν και τη Τρίτη. Από την άλλη η Ρεάλ με ένα Κάρολ από άλλο πλανήτη έκανε ένα εξαιρετικό 17-0 για να δηλώσει παρών και αυτή τη φορά.

Οι Τούρκοι με τον Σιμόν βρήκαν κάποιες διόδους κυρίως με την είσοδο της δεύτερης και γηραιότερης πεντάδας.

Το δεύτερο δεκάλεπτο βέβαια ήταν άλλη ιστορία. Η Εφές εκμεταλλεύτηκε τα αργά πόδια των Ισπανών και με τον Λάρκιν να δίνει ένα ξέφρενο ρυθμό με την εκρηκτικότητα του ακολούθησε ο μαγευτικός Μπομπουά που έβλεπε το καλάθι σαν βαρέλι. Η ομάδα του Αταμάν ξαφνικά διάβαζε τη ζώνη καλύτερα, ενώ οι Ισπανοί είχαν αρχίσει να τα χάνουν. Επιθετικά ένιωθαν τη πίεση πάνω στη μπάλα και την δύναμη με την οποία άρχιζαν να παίζουν οι Τούρκοι.

Παρότι η Εφές έφτασε τη διαφορά μέχρι το +13 στο τρίτο δεκάλεπτο, η πετυχημένη συνταγή του πρώτου δεκαλέπτου επανήλθε για τη Ρεάλ. Η πρώτη πεντάδα έβγαλε απίστευτη ενέργεια ξανά, πίεσε τη μπάλα και οδήγησε τους Τούρκους σε πολύ δύσκολα σουτ. Παράλληλα με τον Κάρολ να ευστοχεί σε περίτεχνες ενέργειες, το μομέντουμ ανήκε και πάλι στην ομάδα του Λάσο.

Με το σκορ στο 51-55 ο κόουτς Αταμάν καλεί time out για να ξυπνήσει την ομάδα του. Επανερχόμενη από αυτό τα πράγματα φάνηκαν να δουλεύουν. Η Εφές έπιασε πάλι μεγάλες ταχύτητες στην επίθεση με μπροστάρη τον Λάρκιν που παρότι δεν πήρε προσπάθειες σε εκείνο το διάστημα μοίραζε το παιχνίδι εξαιρετικά. Από την άλλη η Ρεάλ Μαδρίτης κολλούσε τη μπάλα, δυσκολεύτηκε να διαβάσει τις αλλαγές των Ισπανών και υπέστη ένα μεγάλο σερί μια ακόμη φορά.

Η Έφες συνέχισε με την ίδια ενέργεια και στο πρώτο τετράλεπτο του τετάρτου δεκαλέπτου, ωστόσο με το σκορ στο 59-72 τα πράγματα άλλαξαν. Ο ρυθμός έπεσε κατακόρυφα, οι επιθέσεις έγιναν στατικές, μονότονες και κατέληγαν πάντα σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός, όπου φαινομενικά υπερτερούσαν οι Τούρκοι. Ωστόσο όταν ξεκινάς με αυτή τη τακτική από το ‘34’ είναι δεδομένο ότι η κατάληξη μπορεί να μην είναι τόσο καλή. Αυτό που φάνηκε ήταν ότι η ομάδα του Αταμάν άρχιζε να παίζει με το ρολόι και χαμήλωσε σε τεράστιο βαθμό το παιχνίδι της πράγμα που κόστισε, καθώς η Ρεάλ Μαδρίτης ένιωθε το τέλος να πλησίαζε και κέρδισε ενέργεια από την αμυντική της επίδοση.

Οι Ισπανοί εκμεταλλεύτηκαν την καλή τους άμυνα και κέρδιζαν εμπιστοσύνη στην επίθεση κάθε φορά που έβλεπαν ότι οι Τούρκοι δεν μπορούν να εκτελέσουν, όπως έγινε στο Game 1. Το play που έβγαλε ο Λάσο ήταν εξαιρετικό, ενώ φαινομενικά άρχιζε για τον Κάρολ κατέληγε σε pick-n-roll με μια επιλογή με σκριν μακριά από τη μπάλα στη δυνατή πλευρά. Ήταν σημαντικό ότι έμεινε ο Ντάνστον μακριά από αυτές τις ενέργειες, καθώς είχε αλλάξει πάνω στο Κάρολ ο οποίος τον είχε τραβήξει μαζί του στην αδύναμη πλευρά. Όλοι έχουν μείνει πάνω στη μπάλα και το σκριν του Ρούντι κάνει όλη τη δουλειά για τον Αμπάλντε.

Aφήνω αυτό το βίντεο παρακάτω και προσπαθήστε να κάνετε συγκρίσεις με ποιον ή ποιους Αμερικανούς μοιάζει ο τρόπος που κάνει poke στη μπάλα ο Ουσμάν Γκαρούμπα.

19 ετών, MVP σε τέτοιο παιχνίδι με 24-12… Τρομαχτικό…