Πλέον όλα είναι πιθανά

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει τη νίκη της Μπάγερν επί της Αρμάνι που οδηγεί τη σειρά στο τελευταίο και καθοριστικό game-5. 

Τι σου είναι όμως η τύχη ε; Μια άμυνα η Μπάγερν Μονάχου θα πανηγύριζε τη πρόκριση της στο final-4 για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μια άμυνα στο Λεντέι στο πρώτο ματς. Αυτό δεν θα το θυμάται κανείς αν εν τέλει κάνει το μεγάλο «σπάσιμο» η Γερμανική ομάδα τη προσεχή εβδομάδα, αλλά αν ηττηθεί θα είναι σίγουρα το μεγάλο “αν” της σειράς. 

Όπως και να ‘χει η αρμάδα του Τρινκιέρι κόντρα στη ροή των πραγμάτων και του αγώνα κατάφερε να επανέλθει στο παιχνίδι και να φέρει την σειρά στα ίσα. Η Αρμάνι για ένα ακόμη παιχνίδι έχει τον έλεγχο σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης, αλλά όταν βγει από τη ζώνη που αισθάνεται καλά, τότε όλα αλλάζουν, ο ήλιος μαυρίζει και η ανατροπή είναι πάντα κοντά. 

Στο πρώτο δεκάλεπτο κυριαρχούσαν οι επιθέσεις και για τις δύο ομάδες. Οι Ιταλοί ξεκίνησαν καλύτερα έχοντας τους Πάντερ και κυρίως Ντιλέινι να επιτίθενται σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός με αδύναμο κρίκο το Φλακαντόρι από πλευράς Μπάγερν. Το pressing σε όλο το γήπεδο δεν λειτούργησε σε καμία από τις φορές που χρησιμοποιήθηκε για τη Μπάγερν καθώς διασπάστηκε τόσο από τον Χάινς, όσο και από τον Ντατόμε.

Στην αντίπερα όχθη η Μπάγερν είχε καλό ρυθμό επιθετικά με το Μπόλντγουιν να κερδίζει κάθε αντίπαλο γκαρντ επίσης σε καταστάσεις απομόνωσης, αλλά πολύτιμες βοήθειες έδωσαν τόσο ο Σίλι με το κάθετο παιχνίδι του και την τρίποντη εκτέλεση, όσο και ο νεαρός Σίσκο με την ενέργεια του και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Τζόνσον για ένα ακόμη παιχνίδι ήταν καταλυτικός σκοράροντας μέσα από δεύτερες επιθέσεις.

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν μια επιθετική ραψωδία για τους Ιταλούς με τον «εγκέφαλο» Ροντρίγκεθ να ενεργοποιείται και τον Σέιβον Σίελντς να είναι εξαιρετικός τόσο σε καταστάσεις τρανζίσιον, όσο και σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός είτε ξεκίναγε από τη κορυφή, είτε από το χαμηλό post. Ο Ντιλέινι θυμήθηκε εποχές Λοκομοτίβ Κουμπάν και οι Γερμανοί δεν είχαν αντίδοτο πάνω του.

Ο Ντιλέινι είχε άξιο συμπαραστάτη τον Λεντέι ο οποίος σκόραρε με ποικίλους τρόπους και κάπως έτσι το ημίχρονο έκλεισε με διψήφια διαφορά για τους Ιταλούς.

Το τρίτο δεκάλεπτο θύμιζε αρκετά το πρώτο όσον αφορά την επιδραστικότητα και των δύο ομάδων στο σκοράρισμα. Αφενός ο Ντιλέινι συνέχισε τα μαγικά του σκοράροντας με κάθε τρόπο από τη περίμετρο, αφετέρου τόσο ο Λεντέι, όσο και ο Πάντερ συνέχισαν το ίδιο ζεστοί να του προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Το Μιλάνο έμοιαζε να βγάζει πιο πολύ ενέργεια στην άμυνα, βάζοντας επιθετικά χέρια στη μπάλα, κάνοντας παγίδες στο χαμηλό ποστ, προστατεύοντας τη ρακέτα και ρισκάροντας τα μακρινά σουτ.

Η Μπάγερν από τη μεριά της με τον Μπόλτνγουιν μπροστάρη να σκοράρει και να δημιουργεί στο τρανζίσιον και το μισό γήπεδο κατάφερε να βρίσκεται κοντά στο σκορ. Ο Λούσιτς έβγαζε ενέργεια και στις δύο άκρες του παρκέ, αλλά την ουσιώδη διαφορά την έκανε ο Ζίψερ με τα μεγάλα σουτ που ευστόχησε και φυσικά το πρώτο poster κάρφωμα σε επίθεση στη close out. Παρά το μεγάλο σουτ του Σιλντς η κατάσταση έμοιαζε αναστρέψιμη.

Το τέταρτο δεκάλεπτο ξεκίνησε με επιθετική άμυνα πάνω στο Ντιλέινι στο pick-n-roll, ώστε να περιοριστεί η δράση του, παρόλα αυτά το Μιλάνο με καλές αποστάσεις και κυκλοφορία μπάλας βρήκε ελεύθερα σουτ και ευστόχησε με τον Πάντερ. Ωστόσο ο Ζίψερ είχε μόλις ζεσταθεί. Το κάρφωμα στον Χάινς είναι ίσως το καλύτερο της σεζόν, αλλά ας πάμε στην ουσία. Μπόλντγουιν και Λούσιτς ευστόχησαν στις προσπάθειες τους, την ώρα που η Αρμάνι άρχισε να επιτίθεται σε απομονώσεις πάνω στις αλλαγές των Γερμανών. Ξαφνικά το παιχνίδι τους έγινε στατικό, η άμυνα της Μπάγερν πιο δυνατή και το στεφάνι έγινε πιο μικρό για τους Ιταλούς.

Το τρίποντο του Ζίψερ στο 73-77 ίσως ήταν η απόλυτη μαχαιριά, εκείνη που έδωσε μεγαλύτερη πίεση στους Ιταλούς, καθώς δεν νιώθουν ποτέ άνετα με τη διαφορά να μικραίνει. Οδηγούνται σε πολλές προσπάθειες ένας-ένας και αν η άμυνα είναι καλή τα πράγματα δυσκολεύουν.

Ο Ρέινολντς που ήταν άφαντος σε όλο το παιχνίδι ευστόχησε στα δύο κρισιμότερα σουτ για την ομάδα του μέχρι εκείνη τη στιγμή και η Μπάγερν είχε προσπεράσει.

Με το σκορ στο 80-80 ο Ντιλέινι κέρδισε σε μονομαχία τον Σίλι ο οποίος έκανε πολύ κακή δουλειά πάνω του αμυντικά, ωστόσο στη κρισιμότερη επίθεση ο εξαιρετικός αμυντικά Σίσκο του έβαλε στοπ και το τρανζίσιον παιχνίδι του Ζίψερ με τον Λούσιτς είχε επιτυχή κατάληξη για το προσπέρασμα των Γερμανών.

Πλέον όλα είναι πιθανά στο 5ο ματς μιας συναρπαστικής σειράς!

Υ.Γ Η αλλαγή απόφασης από αμυντικό σε επιθετικό φάουλ μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί και τίποτα. Ωστόσο η αντιμετώπιση που είχε η Εφές απέναντι στη Ρεάλ μέσα στην Ισπανία πράγματι μπορεί να λέει κάτι! Μια λίγκα με αξιοκρατία και δικαιοσύνη, μπορούμε να την έχουμε; 

Υ.Γ2 Τρία game 5, όλα με μικρή απόσταση το ένα με το άλλο…