Η αποτίμηση και το αύριο του Παναθηναϊκού

Ο coach Κωνσταντίνος Πανάς κάνει την αποτίμηση τη σεζόν για τους «πράσινους» και μιλάει για την επόμενη μέρα και τι περιμένει να δει από τον Παναθηναϊκό.

Οι «πράσινοι» πανηγύρισαν ένα ακόμη νταμπλ, το δεύτερο τίτλο της σεζόν και έκλεισαν τη χρονιά, όπως υποσχέθηκε η διοίκηση. Να είναι όσο το δυνατόν γίνεται πιο ανταγωνιστικοί στην Ευρώπη και να διατηρήσουν τα κεκτημένα στην Ελλάδα. Ο στόχος αγωνιστικά επετεύχθη, ωστόσο από άποψη σχεδιασμού τα πράγματα, τώρα αρχίζουν και γίνονται δύσκολα.

Για το αν θεωρείται επιτυχημένη ή όχι η χρονιά για τους «πράσινους»;

Κατά το ήμισυ. Ναι μεν κέρδισαν δύο τρόπαια, αλλά μια αλλαγή προπονητή, αρκετές αλλαγές παικτών, λίγο το κίνητρο και οι κακές εμφανίσεις στην Ευρώπη, αρκετές κακές εμφανίσεις τώρα που η ομάδα υποτίθεται βρισκόταν στα peak της και μιλάμε φυσικά για τα Ελληνικά playoffs.

Αυτό που πρέπει να κρατήσει ο Παναθηναϊκός είναι η ατομική βελτίωση ορισμένων αθλητών. Κυρίως των Παπαπέτρου και Μήτογλου και έπειτα των Παπαγιάννη και Μποχωρίδη. Ο Σαντ-Ρος απέδειξε το κλάση του από ένα σημείο και έπειτα, αλλά από εκεί και πέρα υπήρχε μεγάλη αστάθεια.

Ο Γιώργος Καλαϊτζάκης είχε μια σεζόν που φάνηκε ελάχιστα και έπειτα ένας τραυματισμός τον κράτησε μακριά από το παρκέ για αρκετά μεγάλο διάστημα. Ο Μαντζούκας την ώρα που ρόλαρε, τραυματίστηκε και αυτός με τη σειρά του.

Κάπως έτσι έκλεισε η χρονιά για τον Παναθηναϊκού με τη νίκη έναντι του μαχητικού Λαυρίου. Με τον Όντεντ Κάτας στο πάγκο του.

Κεφάλαιο Όντεντ Κάτας : Επιτυχημένος ή αποτυχημένος;

Το πιο εύκολο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να ασκήσουμε κριτική και να στήσουμε στο τοίχο τον Ισραηλινό τεχνικό. Το δεύτερο είναι να αποδώσουμε τις ευθύνες στο προηγούμενο προπονητή και να δώσουμε άλλοθι. Εν τέλει έκανε σωστά τη δουλειά του ο πρώην «θρύλος» του Παναθηναϊκού;

Βάσει τίτλων ναι ήταν επιτυχημένος. Βάσει ανάπτυξης παικτών ναι θεωρείται επιτυχημένος. Είδαμε ακόμη και με το Μπεν Μπέντιλ να είναι καλύτερος στο τρόπο που πάσαρε και φυσικά ΟΛΟΙ οι ψηλοί του Παναθηναϊκού, άρχισαν να πασάρουν καλύτερα. Δούλεψε με το Μποχωρίδη, το Παπαπέτρου, το Μήτογλου, το Παπαγιάννη και έδειξαν δείγματα ατομικής βελτίωσης.

Ακόμη και στην Euroleague σίγουρα μέχρι το ματς με τον Ολυμπιακό έδειξε κάτι θετικό με τα ψηλά σχήματα. Η ομάδα του είχε αρχές και αποκτούσε ταυτότητα.

Από την έλευση του Χεζόνια και έπειτα, τα πράγματα μπερδεύτηκαν για να είμαστε απολύτως ειλικρινής και το «φταίξιμο» δεν ανήκει ολοκληρωτικά στον Ισραηλινό τεχνικό. ΠΡΕΠΕΙ να χωρέσεις αυτό το παικταρά στο ρόστερ, ακόμη και με κίνδυνο να χαλάσεις λίγο τους ρόλους και το τρόπο που αγωνιζόσουν τόσο καιρό. Γιατί πριν έρθει ο Κροάτης, δεν υπήρχε ΤΟΣΟ μεγάλη χρήση ντρίμπλας. Υπήρχε μεγαλύτερη διάθεση για τρανζίσιον και καλύτερες συνεργασίες. Πλέον αυτό χάθηκε μέσα στη μετάφραση.

Να κρίνουμε τον Κάτας ως κακό προπονητή; Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Ανέλαβε μια ομάδα με τεράστιες ελλείψεις και κέρδισε το νταμπλ. Αυτό είναι επιτυχία. Το ότι πιέστηκε να χωρέσει το Χεζόνια – όπως θα έκαναν όλοι – δεν συνιστά αποτυχία. Απλά χάλασε το ρυθμό που είχε η ομάδα του τόσο καιρό. Το ότι δεν υπήρχε κίνητρο στην Euroleague θα μπορούσε να είναι ψεγάδι. Το ότι ανέλαβε το Φλεβάρη και αντί η ομάδα να ανεβάζει ρυθμούς τον Ιούνιο που κρίνονται οι τίτλοι, αντ’ αυτού ήταν σε κακή φόρμα, ναι μπορεί να χαρακτηριστεί ψεγάδι.

Μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα για τον Ισραηλινό, αλλά όχι να απομυθοποιήσουμε την αξία του. Βοήθησε σε συγκεκριμένους τομείς, βελτίωσε παίκτες, κέρδισε δύο τρόπαια με το δικό του τρόπο και σίγουρα έκανε λάθη, αφού βρέθηκε σε υψηλότερο επίπεδο για πολύ μεγάλο διάστημα.

Προσωπική μου άποψη, ότι θα ήθελα να δω κάτι διαφορετικό στους «πράσινους». Θεωρώ ότι η παμμέγιστη ελευθερία του Όντεντ Κάτας δεν ταιριάζει απόλυτα με τη φιλοσοφία του Παναθηναϊκού και δυστυχώς φάνηκε η κατάσταση από τα ελληνικά playoffs και έπειτα και ειδικότερα στις ήττες από την ΑΕΚ. Ακόμη και τον Σέιν Λάρκιν να έχεις είναι απαραίτητο να τον «μπριζώσεις» και καλώς ή κακώς αν δεν τσαλακωθείς, θα δυσκολευτείς. Η μεγάλη ελευθερία ΔΕΝ ταιριάζει στο Παναθηναϊκό και με αυτή τη πρόταση ολοκληρώνω, χωρίς να καταδικάζω οποιαδήποτε απόφαση πάρει η διοίκηση των «πρασίνων». Σαφώς γνωρίζουν καλύτερα από όλους.

Οι παίκτες της επόμενης μέρας

Σαφώς χωρίς να γνωρίζουμε τον επόμενο προπονητή του Παναθηναϊκού, όλα είναι λίγο πολύ εικασίες. Παραμονή Κάτας; Δημήτρης Πρίφτης; Αντρέα Τρινκιέρι; Το όνειρο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Πετάω σκόρπια ονόματα που κυκλοφορούν ελεύθερα.

Όπως και να ‘χει, όλοι λίγο πολύ καταλαβαίνουν ποιοι παίκτες είναι απαραίτητο να μείνουν στον Παναθηναϊκό, είτε είναι ο Κάτας, είτε ο οποιοσδήποτε.

Ο απαραίτητος ελληνικός κορμός:

Ιωάννης Παπαπέτρου

Ντίνος Μήτογλου

Γιώργος Παπαγιάννης

Λευτέρης Μποχωρίδης

Γιώργος Καλαϊτζάκης

Λευτέρης Μαντζούκας

Νίκος Δίπλαρος

Ίαν Βουγιούκας

Λεωνίδας Κασελάκης

Ζακ Όγκαστ

Ο Παναθηναϊκός καλείται να διατηρήσει τους δύο πρώτους ηγέτες που έχει. Είναι πιο βασικό ακόμη και από το να κρατήσει το Χεζόνια ή τον Νέντοβιτς. Καλούς ξένους μπορείς να βρεις, καλούς Έλληνες δυστυχώς περισσεύουν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Με την παραμονή των Παπαπέτρου και Μήτογλου, αλλά και τη δεδομένη του Γιώργου Παπαγιάννη, ο Παναθηναϊκός πρέπει να κοιτάξει πως θα ενσωματώσει τις υπόλοιπες θέσεις με ακρίβεια. Θα δώσει δεύτερη ευκαιρία στο Κασελάκη; Θα κρατήσει εκ νέου τον Ίαν; Θα αξιοποιήσει τους μικρούς; Θα κρατήσει το Μποχωρίδη σαν πέμπτο γκαρντ;

Μην ξεχνάμε ότι οι επιλογές στους Έλληνες που είτε θεωρούνται παίκτες πρώτης γραμμής ή είναι, δεν υπάρχουν. Θα δοθεί ευκαιρία στο Βασίλη Μουράτο; Στον Μιχάλη Λούντζη; Στον Νίκο Χουγκάζ; Σε κάποιον αρκετά πιο underrated, όπως ο Γερομιχαλός; Θα κοιτάξει περιπτώσεις που δεν μας πάει το μυαλό, όπως του Χρυσικόπουλου; Κάποιος Αντετοκούνμπο ίσως;

Ο Ελληνικός κορμός είναι ο πιο απαραίτητος και πρέπει να δομηθεί σωστά αρχής γενομένης από τις ανανεώσεις, είτε με το Κάτας, είτε με άλλο προπονητή.

Οι ξένοι, τα γκαρντ και οι ψηλοί:

Νεμάνια Νέντοβιτς

Μάριο Χεζόνια

Μπεν Μπεντίλ

Χάουαρντ Σαντ-Ρος

Σέλβιν Μακ

Άαρον Γουάιτ

Τι Τζέι Μπρέι

Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά πιο ξεκάθαρα. Οι παίκτες πρώτης γραμμής που πρέπει να μείνουν είναι τρεις. Ο Παναθηναϊκός καλείται από την επόμενη κιόλας χρονιά να έχει στη φαρέτρα του αρκετούς περιφερειακούς και ένα πολύ καλό ψηλό πίσω από το Παπαγιάννη. Αυτά είναι τα δύο βαρόμετρα της επόμενης χρονιάς. Το μπάσκετ περισσότερο από ποτέ το ελέγχουν οι γκαρντ και είτε φέρει άσσο με ικανότητα στη δημιουργία, είτε σκόρερ και πάλι θα είναι ανάσα. Φυσικά δεν χρειάζεται μόνο ένα παίκτη στη θέση «1», αλλά δύο!