Euroleague - Οι σειρές των Play Offs στο μικροσκόπιο (Pt 2)

Ο "Manolo" με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο αναλύει και προβλέπει την εξέλιξη των τεσσάρων ζευγαριών. Διαβάστε το δεύτερο μέρος με την ανάλυση των ζευγαριών Μπαρτσελόνα - Ζαλγκίρις και Ολυμπιακός - Φενέρμπαχτσε.

Μετά το πρώτο μέρος του αφιερώματος στα play off της Euroleague, όπου εξετάσαμε διεξοδικά τα πρώτα, χρονικά, ζευγάρια, έφθασε η ώρα και για το δεύτερο μέρος, με … ερυθρόλευκο χρώμα! Ξεκινάμε, όμως, με τη σειρά ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ζαλγκίρις, μια μοντέρνα έκδοση Kramer εναντίον Kramer.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ

Φαινομενικά το ζευγάρι ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες μοιάζει το λιγότερο αμφίρροπο και με ξεκάθαρο φαβορί τους Blaugrana, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, όχι μόνο γιατί ο Jasickevicius καλείται να κοιτάξει τον καθρέφτη του και να κερδίσει μια αντίπαλο, την οποία εκείνος οδήγησε πριν μερικά χρόνια στο F4, αλλά κυρίως γιατί η φετινή Ζαλγκίρις του Maksvytis, αξίζει που βρίσκεται εδώ, είναι ένα επικίνδυνο σύνολο με μπασκετικές αρχές και έχει πρόσθετο κίνητρο, τη συμμετοχή σε ένα F4 στην έδρα της!

Η Μπαρτσελόνα, λοιπόν, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, χωρίς να καταφέρνει να κεφαλαιοποιεί την υπεροχή της και την ποιότητα της σε αρκετά φετινά παιχνίδια και με ένα μεγάλο «πρέπει» πάνω από το κεφάλι της, τερμάτισε 2^η μεν, δεν εμπνέει σιγουριά δε. Ενδεικτικό είναι ότι η ομάδα από την Καταλονία έχει μόλις τη 10^η καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης (80.9 πόντοι μ.ο.), παρόλο που είναι η πιο εύστοχη στα τρίποντα με ποσοστό 40.3% (10.1/24.9 ανά παιχνίδι). Ένα νούμερο που προκαλεί επίσης ανησυχία είναι τα πολλά λάθη (13 μ.ο.), με τους Blaugrana να έχουν τον 4^ο χειρότερο δείκτη λαθών (16.4%) στην Euroleague. Παρόλα αυτά, η Barca δεν παύει να είναι μια από τις κορυφαίες ομάδες στο set παιχνίδι, με υψηλή αποτελεσματικότητα, ικανή να υπηρετήσει διαφορετικά είδη μπάσκετ και να στηριχθεί σε άλλους πρωταγωνιστές κάθε φορά και αυτό, σε συνδυασμό με το ταλέντο των παικτών της, την καθιστά ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του κυπέλλου.

Το reshuffling της front line δεν απέδωσε ιδιαίτερα, με τους Sanli, Tobey και DaSilva να «κουτουλάνε» μεταξύ τους, τον Vesely να προσπαθεί να αποδώσει σε ένα διαφορετικό ρόλο και τον Mirotic να είναι ξανά το σημείο αναφοράς. Ο ερχομός του Kalinic δεν είχε το αναμενόμενο impact, αλλά επειδή είναι παίκτης μεγάλων αγώνων, ο Λιθουανός προπονητής θα περιμένει τώρα την ανάκαμψη του, απέναντι σε μια ιδιαίτερα σκληροτράχηλη γραμμή forwards. Η περιφέρεια της Μπάρτσα «ψάχνεται», χωρίς απόλυτη χημεία, με τον Laprovittola να έχει «χριστεί» leading guard και τους Satornasky, Jokubaitis σε πιο facilitating ρόλους. Ο Jasickevicius έχει κατηγορηθεί για overcoaching, ότι θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο, δίχως να αφήνει αρκετές ελευθερίες στους παίκτες του και έφθασε η ώρα να δούμε αν αυτό το μπάσκετ πλέον, του μόνιμου «διαβάσματος», θα επικρατήσει. Το ρόστερ διαθέτει την ατομική ποιότητα, το βάθος, το μέγεθος και την εμπειρία να φθάσει μέχρι το τέλος, αλλά πρώτα θα πρέπει να περάσει το εμπόδιο της Ζαλγκίρις…

Τι μπορούμε να πούμε για τον άθλο της Ζαλγκίρις; Και μόνο που στην αρχή της χρονιάς συγκαταλεγόταν στα φαβορί για τις τελευταίες θέσεις και τελικά τερμάτισε 7^η, δείχνει ένα μέρος του επιτεύγματος της. Αν σε αυτό προστεθεί και η απώλεια του Evans μεσούσης της σεζόν, αυξάνει το βαθμό δυσκολίας που είχε. Ο Maksvytis κατόρθωσε να πάρει το 100% από κάθε παίκτη του και να μετατρέψει το ρόστερ σε μια «πολεμική μηχανή», χωρίς τον απόλυτο star, χωρίς ένα μεγάλο πρωταγωνιστή στο 2^ο μισό της σεζόν και με τη φιλοσοφία «όλοι για έναν / ένας για όλους», η οποία είναι εκείνη που την έφερε εδώ, τρυπώντας το ταβάνι της! Αυτή η συνθήκη θα είναι ικανή για να μπορέσει να «τρυπήσει» και τον ουρανό;

Η Ζαλγκίρις τελείωσε τη RS με την 3^η χειρότερη επίθεση (76.2 πόντοι μ.ο.), έχοντας ταυτόχρονα μια από τις χαμηλότερες επιδόσεις σε ασίστ (14.1 ανά παιχνίδι – 2^η από το τέλος), μαζί με το χειρότερο δείκτη ασίστ (52.1%). Επίσης ήταν από τις ομάδες που υπέπιπτε σε αρκετά λάθη (13 μ.ο. – 6^η από το τέλος), δείγμα της έλλειψης αξιόπιστων χειριστών στην περιφέρεια πλην Lekavicius, Taylor και των όχι ιδιαίτερα ικανών wings της όσον αφορά το playmaking. Στον αντίποδα, η έφεση της στα επιθετικά ριμπάουντ (30 OR% – 2^η καλύτερη επίδοση) και γενικά σε hustle plays (9 Stl% και 7.4 Blk%) είναι εκείνη που την «κρατάει στον αφρό» και της επιτρέπει να κοιτάζει στα μάτια κάθε αντίπαλο.

Συνολικά, η Ζαλγκίρις είναι ο ορισμός της ΟΜΑΔΑΣ, ένα σύνολο που μπορεί να κάνει ζημιές αν υποτιμηθεί. Κάτι που λογικά δεν θα κάνει η Μπαρτσελόνα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα έχει εύκολο έργο, καθώς το στυλ παιχνιδιού τους έχει αρκετές ομοιότητες, ενώ η δύναμη πυρός τους βρίσκεται στις ενδιάμεσες θέσεις. Ενδιαφέρον φυσικά θα έχει και η «μάχη των πάγκων» με τον εκλέκτορα της εθνικής Λιθουανίας, Maksvytis, να προσδοκά να κάνει το φίλαθλο κοινό της Ζαλγκίρις, να ξεχάσει τον Jasickevicius! Δύο προπονητές που γνωρίζουν ο ένας τον άλλο, δεν έχουν και πολλά περιθώρια εκπλήξεων, για να αιφνιδιάσουν τον αντίπαλο, αποτελώντας άξιους εκπροσώπους μιας παραδοσιακής σχολής μπάσκετ…

ΠΡΟΒΛΕΨΗ: Μπαρτσελόνα σε 4 αγώνες – Θα «βγει η ψυχή» της Μπάρτσα με κλειστά σκορ, αλλά θα κερδίσει η ποιότητα

ΠΟΣΟΣΤΑ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ: ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 65% – ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ 35%

NUMBERS TO WATCH: Έλεγχος ρυθμού μέσω αμυντικών ριμπάουντ / 22 DR% για την Barca και 20.8 DR% για Ζαλγκίρις

MATCH UP – ΚΛΕΙΔΙ: Laprovittola (11 πόντοι μ.ο. με 42% στα τρίποντα) vs Taylor (8.7 πόντοι μ.ο. με 50.6 FG%)

Τα ματσαρίσματα στην περιφέρεια είναι αυτά που θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πρόκριση, με την Μπαρτσελόνα να έχει σαφώς μεγαλύτερο βάθος στο back court. Υπό αυτό το πρίσμα, η παρουσία του Taylor είναι σημαντική, με τον ίδιο να έχει την ευθύνη να είναι efficient στην επίθεση, προσφέροντας λύσεις κυρίως με drives και στατικό σουτ, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να «εξαργυρώσει» τα defensive tools του, «αποκόβοντας» τον προσωπικό του αντίπαλο, είτε αυτός λέγεται Satoransky, είτε Laprovittola και κατ’ επέκταση διαταράσσοντας σε μεγάλο βαθμό την επιθετική λειτουργία των Blaugrana. Όσο για τον Αργεντίνο guard, θα πρέπει να περιορίσει τις μεταπτώσεις στην απόδοσή του και να βελτιώσει τις αποφάσεις στην crunch time, για να μπορέσει να είναι ουσιαστικός και αποτελεσματικός για την ομάδα του.

STARS: Nikola Mirotic – Edgaras Ulanovas

Ο Mirotic είναι ο απόλυτος star της Μπαρτσελόνα, ο παίκτης που θα πάρει πάνω του πολλές επιθέσεις και η επιτυχία της ομάδας του θα εξαρτηθεί κατά πολύ από το δικό του οίστρο. Φέτος σκοράρει 15.9 πόντους ανά αγώνα, σουτάροντας με 50.6% στα σουτ εντός παιδιάς και με 39.5% έξω από τα 6.75 μ., ενώ παράλληλα μαζεύει 4.7 ριμπάουντ κατά μ.ο. Στην πλευρά της Zalgiris, μπορεί ο Ulanovas να μην είναι το ίδιο επιδραστικός, αλλά η παρουσία του καθόλη τη διάρκεια της σεζόν και ειδικά στο ξεκίνημα, θύμισε παλιές καλές εποχές, πριν τη μετακίνησή του στη Φενέρμπαχτσε. Ο Λιθουανός forward έχει επανέλθει για τα καλά και θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να οδηγήσει με τους συμπαίκτες του ξανά τη Ζαλγκίρις σε ένα F4. Θα πληγώσει τον πάλαι ποτέ προπονητή και συνοδοιπόρο του, Jasickevicius;

X-FACTORS: Nikola Kalinic – Ronalds Smits

Για τον Kalinic σας είπαμε ότι ήρθε η ώρα να επιβεβαιώσει τη φήμη του, «εξαργυρώνοντας» μέρος του συμβολαίου του. Ο συνδυασμός αμυντικής έντασης και ικανότητας να «ανοίξει» το γήπεδο στην επίθεση, τον καθιστούν πολύτιμο σε «κλειστά» παιχνίδια και είναι βέβαιο ότι η Μπαρτσελόνα θα στηρίξει αρκετά πάνω του, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Abrines. Απέναντι του, θα βρει όμως, έναν πρώην Blaugrana, που και εκείνος θα έχει πολλά να αποδείξει, τον Smits! O Λετονός forward είναι από τους πλέον «αθόρυβους» παίκτες της διοργάνωσης, που κάνει τη δουλειά του και με το παραπάνω, πληγώνοντας τους αντιπάλους σε άμυνα και επίθεση. Αν η απόδοση του κινηθεί σε επίπεδα RS, η Ζαλγκίρις θα αυξήσει κατακόρυφα τις πιθανότητές της για πρόκριση!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ

Κλείνουμε με την πλέον πολυαναμενόμενη σειρά, όχι μόνο γιατί αφορά τον Ολυμπιακό, αλλά γιατί εμπλέκονται δύο από τις κορυφαίες Ευρωπαϊκές ομάδες της τελευταίας δεκαετίας. Αυτό το ζευγάρι θα μπορούσε να αποτελέσει και τον τελικό της διοργάνωσης, ειδικά αν αναλογιστούμε την εικόνα της Φενέρμπαχτσε στο ξεκίνημα της χρονιάς. Ωστόσο, η τουρκική ομάδα από ένα σημείο και έπειτα, αντιμετώπισε προβλήματα και τραυματισμών, αλλά και υποαπόδοσης κομβικών παικτών, με αποτέλεσμα να υποχωρήσει στη βαθμολογία.

Ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι, με τον Dorsey να επιστρέφει στο γήπεδο όπου πέρυσι δοξάστηκε και τον Σλούκα να αντιμετωπίζει την ομάδα, της οποίας ήταν μέλος για 5 χρόνια, κατακτώντας την Euroleague! Από τα dechue της σειράς δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στο συναπάντημα με τον Ιτούδη, ο οποίος μετράει 0/2 απέναντι στους ερυθρόλευκους σε παιχνίδια που έκριναν προκρίσεις (δύο φορές στους ημιτελικούς του 2015 και 2017) και δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Άλλος ένας παλιός γνώριμος, που έχει «φάει με το κουτάλι» το ΣΕΦ, είναι ο Νικ Καλάθης, ο οποίος και αυτός έχει πολλά να θυμάται από τις αναμετρήσεις με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Πάντως το συγκεκριμένο ζευγάρι, αν και Euroleague classic, δεν έχει εμφανιστεί πολλές φορές σε παιχνίδια ύψιστης σημασίας, με εξαίρεση τον τελικό της Κων/πολης το 2017, σε αντίθεση π.χ. με ό,τι συμβαίνει με την Εφές.

Πως έφτασαν, όμως, εδώ οι δυο ομάδες; Για τον Ολυμπιακό η φετινή ήταν η χρονιά της απόλυτης καταξίωσης. Έχουμε δει ομάδες με παρόμοιο budget να κάνουν ανταγωνιστική RS, κερδίζοντας μια θέση στην πρώτη 4αδα, έχουμε δει και σύνολα με υψηλότερο budget που είναι φαβορί, να τερματίζουν στην κορυφή, δείχνοντας σκαμπανεβάσματα. Όμως, ομάδες, με τους οικονομικούς πόρους του φετινού Ολυμπιακού, που να κυριαρχούν σε τόσο έντονο βαθμό, να δείχνουν τέτοια σταθερότητα και η κάθε τους ήττα να αποτελεί είδηση, ειλικρινά δεν νομίζω ότι έχουμε δει τα τελευταία 20 χρόνια… Αυτό, φυσικά, δεν αποτελεί εγγύηση για την κατάκτηση του 4^ου ευρωπαϊκού τροπαίου, αλλά σίγουρα είναι μια πολύ καλή αφετηρία εκκίνησης, όπως η pole position στη formula 1!

Αυτή η κυριαρχία των ερυθρόλευκων επιβεβαιώνεται τόσο από τα νούμερα, όσο και από τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, ένα συλλογικό μπάσκετ, βασισμένο στην κίνηση και στην πάσα, με την τελική απόφαση εκτέλεσης να βγαίνει μέσα από το flow και όχι μέσα από overdribbling ή τις ατομικές προσπάθειες. Οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν την 5^η πιο παραγωγική επίθεση της διοργάνωσης (84 πόντοι ανά αγώνα), ενώ είναι και η πιο εύστοχη ομάδα, σουτάροντας με 50.5% στα σουτ εντός παιδιάς. Όσον αφορά τα τρίποντα, μπορεί να βρίσκονται στην 9^η θέση, με ποσοστό 36.3%, όμως εκτελούν μακράν τις περισσότερες προσπάθειες (29.8), κάτι που είναι λογικό αν αναλογιστούμε την πληθώρα καλών σουτέρ που διαθέτουν.

Τα πιο εντυπωσιακά νούμερα, πάντως, κρύβονται στα προηγμένα στατιστικά. Ο Ολυμπιακός είναι 1^ος με διαφορά στο δείκτη Net rating (11.7), ενώ αναμενόμενα είναι στην κορυφή των πιο αποτελεσματικών επιθέσεων, με 58.9 eFG%, έχοντας μάλιστα και τον υψηλότερο δείκτη ασίστ (72.6%), με μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες… Και αν νομίζετε ότι αμυντικά οι επιδόσεις δεν είναι τόσο καλές, να σας πούμε ότι το σύνολο του Μπαρτζώκα είναι το κορυφαίο όσον αφορά το δείκτη κλεψιμάτων με 11%, ενώ καταλαμβάνει τη 2^η θέση στο δείκτη αμυντικών ριμπάουντ με 67.5%. Ο Trincheri σε μια συνέντευξη του είχε δηλώσει ότι ο Ολυμπιακός του θυμίζει τη Βραζιλία του 1970, αλλά προσωπικά μου «βγάζει» πιο πολύ σε Ολλανδία του Cruyff, με ένα είδος ολοκληρωτικού μπάσκετ.

Το πλάνο της ομάδας είναι ξεκάθαρο και δεν θα παρεκκλίνει από τις αρχές που έχει δείξει μέχρι τώρα. Μπορεί πολλοί να προβληματίζονται για την έλλειψη iso game, για το γεγονός ότι ίσως καμιά φορά το παιχνίδι να είναι προβλέψιμο, ειδικά σε «κλειστές» αναμετρήσεις, υψηλής αμυντικής έντασης, αλλά τελικά αυτός είναι ο πολιορκητικός κριός των ερυθρόλευκων, έχουν τελειοποιήσει τόσο πολύ το παιχνίδι τους, που αν και οι αντίπαλοι το γνωρίζουν, δεν μπορούν να το περιορίσουν! Και αν θέλετε να σας πω και ένα καλό νέο, οι ομάδες που φέτος τον κέρδισαν δύο φορές (Μονακό και Ερ. Αστέρας), αλλά και εκείνες που τον δυσκόλεψαν (Βαλένθια, Μακάμπι, Εφές) στηρίζονται πολύ σε κόντρα – στυλ, σε προσωπική φάση, υψηλό ρυθμό και guard based παιχνίδι. Θυμηθείτε τον James, τον Campazzo, τον Vildoza, τον Jones, τον Brown και τον Micic, αυτοί είναι που προκάλεσαν προβλήματα και η Φενέρμπαχτσε δεν έχει αντίστοιχο παίκτη στο ρόστερ της, πλην του Wilbekin, που αναμένεται να επανέλθει.

Αυτή είναι και η πρόκληση για τον Ιτούδη και τη Φενέρμπαχτσε, να κερδίσουν τη σειρά με άλλα όπλα, τα δικά τους, καταφέρνοντας ό,τι δεν μπόρεσαν άλλες κορυφαίες ομάδες στη RS. Η τουρκική ομάδα «ξεφούσκωσε» μετά το καλό της ξεκίνημα και λίγο έλειψε να αποκλειστεί, χωρίς πάντως αυτό να προκαλεί εφησυχασμό στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού, καθώς μιλάμε για ένα ποιοτικό σύνολο, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κάνει τη ζημιά.

Η επιθετική της ποιότητα φαίνεται και με το παραπάνω, δεδομένου ότι διαθέτει την 4^η πιο παραγωγική επίθεση (84.2 πόντοι μ.ο.), σουτάροντας μάλιστα με 37.2% στα τρίποντα (6^η θέση). Επίσης είναι αρκετά δυνατή στον τομέα των ριμπάουντ (30.1 ανά παιχνίδι / 9^η θέση), αλλά υπολείπεται όσον αφορά το hustling, καθώς μετράει 6.6 κλεψίματα και μόλις 1.7 κοψίματα μ.ο. (3^η χειρότερη επίδοση). Αν ψάχνουμε για σταθερές στο παιχνίδι της Φενέρμπαχτσε, θα έλεγα ότι σε πρώτο πλάνο βρίσκονται οι Guduric, Motley, ακολουθούμενοι από τους δύο ποιοτικούς combo forwards, Pierre και Hayes, με τον Καλάθη να είναι ο κινητήριος μοχλός. Ο Edwards πιο πολύ δείχνει να «μπερδεύει» την 5αδα και για αυτό ενδεχόμενη επιστροφή του καλού Wilbekin, θα είναι σημαντική για τον Ιτούδη.

Γενικά αυτή η σειρά προβλέπεται πολύ ενδιαφέρουσα και με υψηλή ένταση. Η Φενέρμπαχτσε θα κάνει ό,τι μπορεί για να βγάλει τον Ολυμπιακό από την comfort zone του, στοχεύοντας κυρίως σε Walkup και Vezenkov. Οι ερυθρόλευκοι σαφώς θα επιχειρήσουν να βγάλουν εκτός ρυθμού τον Καλάθη, τον μοναδικό αυτούσιο δημιουργό της ομάδας και ταυτόχρονα να χτυπήσουν στο post με τους Fall και Black. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν η σειρά θα είναι τόσο ψυχοφθόρα όσο η περσινή με τη Monaco, αλλά αναμένεται εξίσου δυνατή όσον αφορά το επίπεδο ανταγωνισμού.

ΠΡΟΒΛΕΨΗ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ σε 4 παιχνίδια – 2/2 στο ΣΕΦ με αγχωτικό τρόπο και ένα διπλό (όπως με Real το 2009)

ΠΟΣΟΣΤΑ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 60% – ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ 40%

NUMBERS TO WATCH: Αποφάσεις – Ολυμπιακός 1.7 Ast/Tov με 21.8 ασίστ μ.ο. και Φενέρμπαχτσε 1.5 με 18 ασίστ μ.ο.

MATCH UP – ΚΛΕΙΔΙ: Walkup vs Καλάθης

Είναι η μάχη των δύο καθοδηγητών, εκείνων που κρατάνε την μπαγκέτα για τις δυο ομάδες, με τον μεν Walkup να συνεισφέρει 5.9 ασίστ ανά παιχνίδι, τον δε Καλάθη 5.1. Ο περιορισμός του Ελληνοαμερικάνου guard είναι εκ των ων ουκ άνευ για τον Μπαρτζώκα και δεν αποκλείεται εκτός του Walkup να δούμε και τον Παπανικολάου στο μαρκάρισμά του για διαστήματα. Αν καταφέρει η ερυθρόλευκη άμυνα να τον βραχυκυκλώσει, η επιθετική λειτουργία της ομάδας του θα δεχθεί ισχυρό πλήγμα, καθώς είναι πιθανό να αχρηστευθούν σε ένα βαθμό και οι Pierre, Hayes. Το ίδιο πάντως θα επιδιώξει να κάνει και ο Ιτούδης με τον Walkup, αυξάνοντας την πίεση στην τρίπλα του και πιέζοντάς τον σε ασφυκτικό βαθμό. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναμένεται να δούμε για αρκετά λεπτά σχήματα με τον Σλούκα (και όχι τον Canaan) δίπλα του και Λαρεντζάκη ή McKissic στο 3.

STARS: Sasha Vezenkov (17.6 πόντοι, 7 ριμπάουντ μ.ο.) – Marko Guduric (12.2 πόντοι, 3.2 ριμπάουντ, 3 ασίστ μ.ο.)

Αναμφισβήτητα ο Vezenkov είναι ο MVP της RS, 1^ος σκόρερ και 3^ος ριμπάουντερ, σουτάροντας με 54.6% εντός παιδιάς σε 12.1 προσπάθειες ανά αγώνα, νούμερα επιβλητικά! Η δράση του είναι δύσκολο να περιοριστεί, καθώς κινείται μαεστρικά μακριά από την μπάλα, παραμονεύει βλέποντας πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να πάει προς το καλάθι, ενώ ποτέ δεν μπορεί καμία άμυνα να τον αφήσει αμαρκάριστο έξω από τα 6.75 μ. Οι Pierre και Hayes θα έχουν πολλή δουλειά και μένει να δούμε ποιος θα βγει νικητής από αυτές τις μονομαχίες. Εξίσου επιδραστικός, με διαφορετικό τρόπο πάντως, είναι για τη Φενέρμπαχτσε και ο Guduric, συνδυάζοντας σκορ και πάσα και αποτελώντας τον παίκτη που σε πολλά σημεία του αγώνα θα πάρει τις αποφάσεις και θα είναι ο ηγέτης της ομάδας του.

X-FACTORS: Κώστας Παπανικολάου – Johnathan Motley

Ο φετινός Παπανικολάου είναι ο ορισμός του glue guy, ο συνδετικός κρίκος περιφέρειας και γραμμής ψηλών. Γνωστός για την αμυντική του συνέπεια και το στατικό τρίποντο, φέτος κάνει και τα δύο εξαιρετικά και αν μπορέσει να διατηρηθεί στα στάνταρ απόδοσης που έχουμε συνηθίσει, το έργο του Ολυμπιακού θα είναι πιο εύκολο. Όσο για τον Motley, θα χρειαστεί να τα βγάλει πέρα με μια πλήρη ερυθρόλευκη front line και αν είναι αποτελεσματικός σε άμυνα και επίθεση, φθείροντας και κουράζοντας τους Fall και Black, τότε η Fenerbahce θα έχει βάσιμες ελπίδες πρόκρισης.

Η συνέχεια στο γήπεδο!