Σούπερ οδηγός Euroleague 21/22: Μέρος 1ο - Τα τρία μεγάλα φαβορί
Ο “Manolo” παρουσιάζει τις ομάδες της διοργάνωσης μέσα από ένα ξεχωριστό και εξαιρετικά κατατοπιστικό αφιέρωμα. Αρχή με Αναντολού Εφές, Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Μετά από απουσία λίγων εβδομάδων της στήλης, λόγω θερινών διακοπών, επανερχόμαστε με ένα super αφιέρωμα στη φετινή Euroleague και την παρουσίαση των 18 ομάδων! Στο 1ο μέρος διαβάστε για τα 3 μεγάλα φαβορί, που είναι ένα βήμα πιο μπροστά στην κούρσα του τίτλου: Τα ρόστερ, τα θετικά και αρνητικά σημεία και ποιοι θα είναι οι πρωταγωνιστές τους.
ANADOLU EFES
H Efes κατάφερε πέρυσι να φτάσει στην κορυφή, βρίσκοντας το δικό της ιερό δισκοπότηρο, 28 χρόνια μετά την παρθενική της συμμετοχή, στην κορυφαία] ]Ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση! Με πρωτομάστορα τον Ataman, ο οποίος έχτισε από το 2018 ένα ρόστερ, βασισμένο στο κορυφαίο περιφερειακό δίδυμο Larkin – Micic και συμπαραστάτες κυρίως τους Beaubois, Simon, Dunston και Singleton, η Τουρκική ομάδα συνδύασε το όμορφο μπάσκετ με την αποτελεσματικότητα όλα αυτά τα χρόνια.
Ακόμη και την περσινή σεζόν, που το ξεκίνημα ήταν μέτριο, η Efes χρειάστηκε ένα δίμηνο την άνοιξη για να «πατήσει γκάζι» και να αποδείξει εμφατικά ποιος είναι το … νέο αφεντικό της Euroleague! Και φέτος η συνταγή δεν άλλαξε, καθώς η μόνη ουσιαστική αλλαγή ήταν η αντικατάσταση του Sanli με τον ταλαντούχο rookie F/C, Filip Petrusev, ο οποίος παρά την επιλογή του στο 2ο γύρο του draft προτίμησε την Ευρώπη. Ο Musa, που ούτως ή άλλως δεν είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ataman πέρυσι, αποχώρησε για τη νοεφώτιστη, στην ACB, Breogan και έτσι η Efes θα βασιστεί για άλλη μια σεζόν στους ίδιους πρωταγωνιστές, έχοντας τον ίδιο στόχο, την κατάκτηση του τίτλου.
Φυσικά το έργο της, κάθε άλλο παρά εύκολο θα είναι, με τους βασικούς ανταγωνιστές να έχουν ενισχυθεί. Παρόλα αυτά, με όπλο την καλή χημεία και την ποιότητα του «πυρήνα» των 7 – 8 έμπειρων παικτών της, δείχνει ικανή να επαναλάβει το κατόρθωμα της. Κλειδί θα είναι η διαχείριση των μεγαλύτερων σε ηλικία, όπως ο Dunston (δεν υπάρχει άλλος ψηλός με τα στοιχεία του), η ικανότητα του νεαρού Petrusev να δώσει στο παρκέ όσα ο Sanli, αλλά και αν καταφέρει το δίδυμο Larkin – Micic να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό.
KEY PLAYER: Vasilije Micic
Μπορεί ο πυραυλοκίνητος Larkin να είναι αυτός που πολλές φορές κερδίζει τις εντυπώσεις και μοιάζει σαν το βαρόμετρο της ομάδας, όμως ο κινητήριος μοχλός είναι ο Σέρβος guard, όπως αποδείχθηκε και πέρυσι, όταν η δική του άνοδος στην απόδοση συνδυάστηκε και με το καλύτερο διάστημα της Efes. Μεγάλη επιτυχία για την Τουρκική ομάδα η διατήρηση του στο ρόστερ, παρά τις σειρήνες του ΝΒΑ.
MUST OR BUST: Filip Petrusev
Η μόνη μεταγραφή της Efes είναι ο Σέρβος F/C, ο οποίος προστέθηκε στο ρόστερ ως εκείνος που θα κληθεί να αντικαταστήσει την «έκπληξη» της περσινής σεζόν, τον Sertac Sanli, που καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς υπήρξε καθοριστικός για την επιθετική λειτουργία της Efes. Ο Petrusev διαθέτει το επιθετικό ταλέντο και την stretch ικανότητα που επιζητά ο Ataman, ενώ γενικά είναι αποτελεσματικός με πρόσωπο στο καλάθι, απειλώντας είτε με σουτ, είτε ακόμη και με p’n’r. Σίγουρα δεν διαθέτει την εμπειρία και γεννιούνται ερωτηματικά ως προς την προσαρμογή του στο υψηλότερο επίπεδο (η 1η επαγγελματική του σεζόν ήταν η περσινή ουσιαστικά), όμως το πολυσύνθετο πακέτο του και η καλή πρώτη ύλη, αποτελούν παράγοντες που δείχνουν ότι μπορεί να αποδειχθεί «λαχείο»! Τα βασικά μειονεκτήματα του είναι η αμυντική συμπεριφορά στο post και στην περιφέρεια, καθώς και τα soft physical tools. Αναμένουμε με ενδιαφέρον την παρουσία του και αν θα δικαιωθεί το hype γύρω από αυτόν. Αλλιώς το κενό του Sanli ίσως αποδειχθεί δυσαναπλήρωτο και καθοριστικό συνάμα.
MOTO: Συνταγή που κερδίζει, δεν αλλάζει
ME MIA MATIA:
BARCELONA
H περσινή φιναλίστ του θεσμού, Barcelona, επανέρχεται φιλόδοξη και δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχο την κατάκτηση του τροπαίου, του 3ου στην ιστορία της. Η πρώτη σεζόν του Jasikevicius στον πάγκο, είχε αρκετά ups and downs, με τους blaugrana, παρόλο που τα … βρήκαν σκούρα απέναντι στη Zenit στα P/O και με αντίπαλο την Armani στον ημιτελικό, να καταφέρνουν μετά το 2010 (και πολλές αποτυχημένες απόπειρες σε F4), να αγωνιστούν ξανά σε έναν τελικό. Ωστόσο, η ανωτερότητα της Efes δεν τους επέτρεψε να χαμογελάσουν, γνωρίζοντας την ήττα.
Φέτος υπήρξε ένα είδος «εξορθολογισμού» του ρόστερ, με τον Λιθουανό προπονητή να «θυσιάζει» δύο από τα αρκετά forwards που είχε η ομάδα, τους Hanga, Claver και στη θέση τους να έρχεται άλλος ένας παλιός γνωστός του, από τη θητεία του στη Zalgiris (μετά τον Davies), o Nigel Hayes! Η περιφερειακή γραμμή τονώθηκε με τους Laprovittola, Jokubaitis, με την Barcelona να είναι πλήρης, με παίκτες διαφορετικών χαρακτηριστικών. Δεσπόζει η φιγούρα του υπερπολύτιμου Cory Higgins, ενός εκ των πιο ολοκληρωμένων guards της EL, αλλά και του Νικ Καλάθη, ο οποίος με την παρουσία του Laprovittola αναμένεται να είναι ακόμη πιο φρέσκος και απελευθερωμένος.
Η Barca διατήρησε στο ρόστερ της δύο εξαιρετικούς σουτέρ, όπως οι Kuric και Abrines, ενώ περιμένει πλέον από τον super star Mirotic να «βγει μπροστά» και όταν κρίνονται οι τίτλοι. Μια επίσης σημαντική προσθήκη ήταν αυτή του Sanli, από την ανταγωνίστρια Efes, που θα έρθει να δώσει όχι μόνο βάθος στη θέση 5 (πέρυσι αγωνίστηκαν εκεί οιPustovyi, o Oriola κατά συνθήκη και στο φινάλε ο Pau Gasol), αλλά και ποιοτικά χαρακτηριστικά που έλειψαν.
Σε γενικές γραμμές, η ομάδα φαίνεται ότι παρά την κατ’ επιλογήν ποσοτική αποδυνάμωση και τη μάλλον απρόσμενη μετακίνηση (;) του Bolmaro στο ΝΒΑ, διαθέτει πλούσιο ρόστερ με ποιοτικούς παίκτες σε όλες τις θέσεις, οι οποίοι μπορούν να υπηρετήσουν τα «θέλω» του Λιθουανού προπονητή καλύτερα σε σχέση με τους αποχωρήσαντες…
KEY PLAYER: Cory Higgins
Αν είχατε αμφιβολία για το ποιος είναι ο πλέον κομβικός παίκτης της Barcelona, αρκεί να δείτε ξανά τους δύο αγώνες της στο περσινό F4. O Higgins έχει εξελιχθεί στην επιτομή του 2-way guard για τα δεδομένα της διοργάνωσης και η συνεισφορά του σε άμυνα και επίθεση είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη. Προσφέρει ισορροπία σε κάθε σχήμα και η δυνατότητα να αγωνίζεται εξίσου αποτελεσματικά με την μπάλα στα χέρια και χωρίς αυτήν, τον καθιστά ως ένα πολυεργαλείο.
MUST OR BUST: Nicolas Laprovittola
Μπορεί φαινομενικά η απόκτηση του Hayes να εμπεριέχει μεγαλύτερο ρίσκο, ωστόσο η πρότερη συνεργασία του με τον Jasikevicius, αυτόματα το μετριάζει. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον Αργεντίνο άσο, ο οποίος καλείται ουσιαστικά να καλύψει το κενό του Thomas Heurtel, που από τα μέσα της περσινής σεζόν είχε συμφωνήσει με την Real (σε μια άτυπη ανταλλαγή των δύο ομάδων). Ο Laprovittola έχει μια τελευταία ευκαιρία για να αποδείξει ότι ανήκει σε αυτό το επίπεδο. Πέρυσι με την Real έδειξε ένα μικρό δείγμα των δυνατοτήτων του, όμως αν δεν βρει το ρόλο του και κυρίως σταθερότητα στην απόδοση του, δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο θα είναι μπροστά στο rotation από τον Jokubaitis. Είναι μια μεταγραφή, που εκτιμώ ότι είτε θα βγει πολύ επιτυχημένη, είτε το αντίθετο, δεν βλέπω μέση οδό!
MOTO: We come, we see, we conquer
ME MIA MATIA:
CSKA MOSCOW
Η CSKA, μια ομάδα – τοτέμ του θεσμού, με συνεχείς παρουσίες σε F4 από το 2012 και δύο κατακτήσεις τροπαίων την προηγούμενη δεκαετία, ψάχνει την επιστροφή στην κορυφή! Η περσινή σεζόν σημαδεύτηκε αφενός από την αλλαγή φιλοσοφίας, με τον Ιτούδη να ρίχνει το βάρος της στελέχωσης στη front line, με τις μεταγραφές των Shengelia και Milutinov και αφετέρου από την οριστική αποπομπή του Mike James από το ρόστερ στα μέσα της σεζόν. Αν σ’ αυτά συνυπολογιστεί ο τραυματισμός του Σέρβου center, το ντεφορμάρισμα του Toko και η σταδιακή επανάκαμψη του Clyburn στα υψηλά του στάνταρ απόδοσης, μπορούμε να πούμε ότι το φινάλε βρήκε την CSKA ικανοποιημένη, σε ένα βαθμό, παλεύοντας μέχρι τα τελευταία λεπτά στον ημιτελικό με την Efes και κατακτώντας ξανά τον τίτλο της VTB.
Από τις διορθωτικές κινήσεις της περασμένης περιόδου, ο Lundberg διατήρησε τη θέση του και αναμένεται να έχει σημαντικό ρόλο, ενώ στο αναβαθμισμένο back court προστέθηκαν οι Shved, Grigonis. Η περιφέρεια των Μοσχοβιτών είναι ίσως η ισχυρότερη της Euroleague, σχεδόν τέλεια, με 4 ποιοτικούς guards οι οποίοι αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά. Ο Hackett παραμένει ο συνδετικός κρίκος σε άμυνα και επίθεση, ο facilitator – πολυτελείας, ο οποίος … κουμπώνει σε κάθε σχήμα και αναμένεται και φέτος να προσφέρει πολύτιμες λύσεις όταν η ομάδα θα «κολλήσει». Στις υπόλοιπες θέσεις δεν είχαμε ουσιαστικές διαφοροποιήσεις (εκτός από την προσθήκη του Ivlev σε έναν ρόλο banger – 5ου ψηλού). Προφανώς ο Ιτούδης περιμένει να δρέψει τους καρπούς των περσινών μεγάλων μεταγραφών, οι οποίοι ακόμη ψάχνουν να βρουν την απαραίτητη «χημεία», ωστόσο διαθέτουν τεράστια ποιότητα.
Και πίσω από αυτούς, ωστόσο, υπάρχουν παίκτες όπως οι Voigtmann και Bolomboy, που έκαναν σημαντικό step up πέρυσι και αποτελούν σημαντικά γρανάζια της ομάδας. Last but not least άφησα τον X-factor της CSKA, Will Clyburn, ο οποίος έχοντας ξεπεράσει για τα καλά τον τραυματισμό του, θα είναι και φέτος ο ηγέτης της ομάδας, ένας πολυδιάστατος πλάγιος που τα … κάνει όλα και συμφέρει! Μην ξεχάσουμε φυσικά και τον πολύπειρο ρολίστα Kurbanov, με τη σημαντική συνεισφορά κυρίως σε άμυνα, αλλά και επίθεση ενίοτε.
KEY PLAYER: Will Clyburn
H προηγούμενη παράγραφος ήταν η κατάλληλη γέφυρα, καθώς η εκτίμηση μου είναι ότι παρά τις πλούσιες μεταγραφές των τελευταίων ετών και τους πολυδιαφημισμένους παίκτες που υπάρχουν στο ρόστερ, ο Clyburn, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται, παραμένει ο πλέον κομβικός παίκτης της CSKA. Και παρά το γεγονός ότι αποκτήθηκαν οι Shved, Grigonis, που θα «πάρουν μπάλες» στην επίθεση, ο ρόλος του δεν θα αλλάξει, όντας ένας αυθεντικός 3&D forward, με όπλα το καλό σουτ, την αθλητικότητα και την ικανότητα του στο 1vs1.
MUST OR BUST: Alexey Shved
O Ρώσος super star δεν βρίσκεται σε αυτήν την ενότητα λόγω του ταλέντου και της αξίας του, τα οποία δεν τίθενται σε αμφισβήτηση, αλλά κυρίως επειδή περιμένουμε τη μετάβαση του σε ένα περιβάλλον όπως της CSKA και κατά πόσο θα καταφέρει να ενταχθεί ομαλά σε αυτό. Δεν μιλάμε για φαινόμενα συμπεριφοράς τύπου James, αλλά ο Shved θα πρέπει μετά από 5 χρόνια στην Khimki, να αναπροσαρμόσει το ρόλο του και τους στόχους του. Φυσικά ο λόγος που αποκτήθηκε είναι η ικανότητα του στο σκορ και στο iso και αυτά θα ζητήσει ο Ιτούδης, όμως θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός, βελτιώνοντας τις επιλογές του και περιορίζοντας, σε ένα βαθμό, το USG% του. Σε κάθε περίπτωση, ο Shved είναι ένας χαρισματικός guard και εφόσον «δέσει» με το υπόλοιπο σύνολο και ειδικά με παίκτες όπως οι Lundberg, Grigonis, με καλό περιφερειακό σουτ, είναι πιθανό να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα, κατακτώντας την 1η Euroleague της καριέρας του! Αν όχι, τότε ίσως αποτελέσει την αχίλλειο πτέρνα της φετινής CSKA, που στα χαρτιά μοιάζει με τέλεια ομάδα.
MOTO: Αναζητώντας την τελειότητα
ME MIA MATIA:
