Ολυμπιακός - Σκληρός και πνευματικά έτοιμος

Ο “Manolo” σχολιάζει την μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ρεάλ Μαδρίτης με οδηγό την άμυνα 

Το πρώτο σοβαρό φετινό τεστ για τον Ολυμπιακό, απέναντι σε ένα δυνατό αντίπαλο όπως η Ρεάλ, έληξε νικηφόρα, μέσα σε ένα ΣΕΦ από τα παλιά και παρόλο που οι ερυθρόλευκοι ήταν σε μέτρια βραδιά επιθετικά, δεν είχαν τα καλά νούμερα προηγούμενων αγώνων και υπολείπονταν σε αρκετές στατιστικές κατηγορίες. Ενδεικτικά, η Ρεάλ υπερίσχυσε στο ομαδικό PIR με 81 έναντι 73, είχε καλύτερο δείκτη ασίστ/λαθών (18/13 έναντι 15/13 του Ολυμπιακού) και υπήρχαν στιγμές, που κυριαρχούσε στη ρακέτα με τους Tavares, Poirier και φάνηκε να ελέγχει το παιχνίδι.

Παρόλα αυτά, οι ερυθρόλευκοι με ένα ξέσπασμα από τα μέσα του 3ου δεκαλέπτου, μέσα από τον «οδηγό» τους φέτος, την άμυνα, και βρίσκοντας λύσεις από μακρινή απόσταση, σε αντίθεση με την «κρύα» Ρεάλ, μπήκε στην τελική ευθεία με σημαντικό προβάδισμα, το οποίο κατάφερε να διατηρήσει, παρά τις άστοχες βολές και κάποια λάθη στο φινάλε.

Η ειδοποιός διαφορά, λοιπόν, σε σχέση με τα τελευταία χρόνια, έγκειται στο ότι ο Ολυμπιακός είναι ΟΜΑΔΑ, με όλη τη σημασία της λέξης, με παίκτες που έχουν συγκεκριμένο ρόλο και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν μέσα στο παρκέ, με αγωνιστικό πλάνο, που ακόμη και αν εξουδετερωθεί, σε ένα βαθμό, από τον αντίπαλο, υπάρχουν «σταθερές» στις οποίες μπορεί να ακουμπήσει, υπάρχει δίψα για τη νίκη και αγωνιστική συνοχή, που τον βοηθάει να ξεπεράσει τις δυσκολίες.

Γιατί μη μου πείτε ότι με τέτοια εμφάνιση στο 1ο δεκάλεπτο επιθετικά, με ενεργητικό μόλις 13 πόντους, χωρίς ένα εύστοχο τρίποντο και με τα μεγάλα περιφερειακά «όπλα», τους Βεζένκοφ, Ντόρσει με κακό ξεκίνημα, πολλοί περιμέναμε την ομάδα όχι μόνο να είναι ανταγωνιστική, αλλά και να προηγείται με +3! Τα τελευταία χρόνια, σε ανάλογες βραδιές, οι ερυθρόλευκοι ήδη ήταν πίσω με διψήφιες διάφορες και έπρεπε να κυνηγάνε τον αντίπαλο, ψάχνοντας να βρουν momentum μέσα από την επίθεση και όχι την άμυνα τους.

Άμυνα, λοιπόν, τόσο υποτιμημένη κάποιες φορές, αλλά τόσο σημαντική για μια ομάδα με σοβαρούς αγωνιστικούς στόχους. Αυτή τη στιγμή, έστω σε δείγμα 2 μόλις αγώνων στην Euroleague, ο Ολυμπιακός έχει την καλύτερη αμυντική επίδοση, δεχόμενος μόλις 59 πόντους κατά μ.ο. Η ένταση που έβγαλε, όπως σας είχαμε πει και στο pre game, αποδείχθηκε καθοριστική, μη αφήνοντας τη Ρεάλ να κάνει το παιχνίδι της και να βρει επιθετικό ρυθμό. Σε αυτό βοήθησε σίγουρα και η αστοχία των Μαδριλένων σε κάποια ελεύθερα τρίποντα και η δίκη τους συνολικά μέτρια εικόνα επιθετικά. Όμως σε αυτό συνετέλεσε κυρίως το αμυντικό effort των ερυθρολεύκων, η πίεση πάνω στην μπάλα και γενικά η ένταση όλων των παικτών της ομάδας, που δεν άφηναν τους αντιπάλους να πετύχουν εύκολα καλάθια.

Όλα αυτά άλλαξαν όταν μπήκε στο παιχνίδι ο Ταβάρες, με τον γιγαντόσωμο σέντερ να επικρατεί κατά κράτος και να κάνει τη διαφορά σε άμυνα και επίθεση. Ουσιαστικά ο Ολυμπιακός δεν βρήκε το αντίδοτο απέναντι του, ούτε καν με τον Φαλλ, την ίδια ώρα που και ο Γκος άρχισε να βρίσκει ρυθμό. Στο 2ο δεκάλεπτο, ο Ολυμπιακός βρήκε το πρώτο του τρίποντο μετά από 3´ παιχνιδιού, όμως παρόλα αυτά οι βασικοί πρωταγωνιστές του, των προηγούμενων αγώνων, δεν ήταν όπως τους έχουμε συνηθίσει, ειδικά οι Ντόρσει και Γουόκαπ. Το βασικό πρόβλημα εντοπιζόταν στην επίθεση και στην αδυναμία να ανοίξει η άμυνα της Ρεάλ, με μακρινά σουτ. Όσο όμως η άμυνα ήταν υψηλού επιπέδου, οι ερυθρόλευκοι δεν έχαναν επαφή με το σκορ, με το ημίχρονο να λήγει 35-36.

Όπως είπαν και οι εκφωνητές της Nova, η εικόνα του παιχνιδιού έδειχνε ότι όποια ομάδα έκανε πρώτη το επιθετικό ξέσπασμα, θα ήταν εκείνη το μεγάλο φαβορί για τη νίκη. Και πράγματι ήταν οι τρεις αριστερόχειρες του Ολυμπιακού αυτοί που έδωσαν το σύνθημα της αντεπίθεσης! Ο Σλούκας μπήκε «ζεστός» στην επανάληψη, θυμίζοντας την περσινή του εμφάνιση με την Αρμάνι, όπως είχαμε αναφέρει στο pre game, πετυχαίνοντας σερί mid range jumpers, με την άμυνα της Ρεάλ να τον «νιώθει» για τα καλά. Ο Παπανικολάου, με μέγα πάθος και 2 συνεχόμενα τρίποντα (στο ένα κέρδισε και το φάουλ), έδωσε την απαραίτητη ώθηση και σε ψυχολογικό επίπεδο, για να πάρει «μπρος» η ομάδα. Αλλά και ο Βεζένκοφ, εκτός από το πρώτο του τρίποντο, βρήκε χώρους στη ρακέτα της Ρεάλ και την»τρύπησε», πετυχαίνοντας εύκολα καλάθια.

Τη σκυτάλη από αυτούς πήρε ο Ντόρσει, ο οποίος οδήγησε τον Ολυμπιακό μέχρι και το +11 (70-59), λίγα λεπτά πριν τη λήξη. Η Ρεάλ πλησίασε στο -3 (71-68), χάρις σε κάποια δικά της εύστοχα σουτ, εκμεταλλευόμενη λάθη των ερυθρολεύκων και τις 0/2 βολές του Γουόκαπ, όμως αυτό το παιχνίδι δεν γινόταν να χαθεί. Το τελικό 74-68 έφερε ευφορία στις τάξεις των φίλων του Ολυμπιακού και έδειξε ότι φέτος η ομάδα έχει την ποιότητα και τις αγωνιστικές αρχές, να πετύχει κάτι καλό, «σβήνοντας» τις μέτριες προηγούμενες χρονιές.

Εκτός από την άμυνα, το άλλο θετικό ήταν ότι ο Ολυμπιακός έδειξε πνευματική ετοιμότητα και σκληράδα. Σε μια βραδιά όπου ήταν άστοχος από μακριά (29% στο τρίποντο) και δεν μπόρεσε να βγάλει συνεργασίες, όπως στα προηγούμενα παιχνίδια, έμεινε ζωντανός, έδειξε υπομονή και δεν «εκβίασε» τη νίκη μέσω της επίθεσης. Έχτισε momentum μέσα από την άμυνά του και περίμενε την κατάλληλη στιγμή, όταν θα έρθουν οι εύκολοι πόντοι και θα μπουν κάποια μακρινά σουτ, για να δώσει το τελικό χτύπημα! 

Σε αυτό το παιχνίδι σημαντική ήταν η συμβολή και του κόουτς Μπαρτζωκα, μεταδίδοντας ηρεμία και ξέροντας ποτέ να ζητήσει τάιμινγκ αουτ και ποτέ να χρησιμοποιήσει τον κάθε παίκτη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η είσοδος του Λούντζη για λίγα δευτερόλεπτα, προκειμένου να κάνει φάουλ, μη επιτρέποντας στη Ρεάλ, να πετύχει καλάθι στα λίγα δευτερόλεπτα που είχε, αλλά και η συνετή χρησιμοποίηση του McKissic, ο οποίος αγωνίστηκε λίγο, καθώς ήταν τέτοιο το tempo και η εικόνα του παιχνιδιού, που δεν χρειαζόταν περισσότερο. Μάλιστα στο τέλος μπήκε ξανά, προκειμένου να παίξει το αγαπημενο του iso και να κάνει drive, κερδίζοντας φαουλ, όπως και έγινε.

Αυτή είναι σίγουρα μια καλή αρχή, για να γίνει και πάλι η ομάδα των παλαιότερων ετών, εκείνη της τριετίας 2014-17, ένα σκληροτράχηλο σύνολο, που θα μοχθεί για τη νίκη, σε οποία κατάσταση και αν βρίσκεται. Και μην ξεχνάμε ότι ίσως αυτό το χρωστάει η ιστορία στον κόουτς Μπαρτζώκα, γιατί εκείνος έβαλε τις βάσεις και ουσιαστικά δημιούργησε το ρόστερ της σεζόν 2014-15, με το οποίο μόλις σε έναν επίσημο αγώνα, πρόλαβε να καθίσει στον πάγκο…

Φυσικά η χαρά της νίκης δεν γίνεται και δεν πρέπει να «κρύψει» και κάποια αρνητικά, θα έλεγα καλύτερα κενά της ομάδας. Παρόλο που ο Ολυμπιακός μετά από χρόνια διαθέτει μια ποιοτική και υπερπλήρη περιφερειακή γραμμή, ενώ και ο Παπανικολάου έχει ξεκινήσει δυνατά, κάνοντας την κουβέντα, για απόκτηση SF, να κοπάζει, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη front line. Ο Φαλλ, χθες δεν μπόρεσε να κοιτάξει τον Ταβάρες στα μάτια και γενικά στα μέχρι τώρα παιχνίδια, δεν φαίνεται να κεφαλαιοποιεί την υψομετρική διαφορά υπέρ του σε αντίστοιχη κυριαρχία σε άμυνα και επίθεση. Χθες τα βρήκε δύσκολα, ειδικά στην άμυνα, με τον κινητικό Poirier, ενώ και απέναντι στην ΑΕΚ, ο Γέλοβατς του έβαλε «δύσκολα». 

Ο Martin φαίνεται ότι ακόμη δεν είναι έτοιμος, αν και χθες πέτυχε κάποια δύσκολα καλάθια και πήρε καθοριστικά ριμπάουντ. Στην άμυνα, όμως, μπορεί να εκτεθεί και αυτό είναι ένα ζήτημα που θα ζητάει λύση, όσο προχωράει η σεζόν. Την ίδια ώρα ο Λιβιό είναι μεν ένας εργάτης, ένας tweener, ο οποίος μπορεί να δώσει συγκεκριμένα πράγματα, κυρίως στην άμυνα και στο transition, δεν έχει σταθερότητα δε και περιορίζει την ομάδα, όσον αφορά το επιθετικό κομμάτι.

Σε κάθε περίπτωση, η αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού είναι πολύ καλή για την εποχή και αφήνει παράθυρο αισιοδοξίας για μια καλύτερη συνέχεια, δεδομένης της βελτίωσης που θα υπάρξει, μέσα από τους συνεχείς αγώνες πλέον και την καλύτερη χημεία. Και ας μην ξεχνάμε ότι η ύπαρξη 5 ξένων, αφήνει περιθώρια ελιγμών, ανάλογα με τη φόρμα κάποιων παικτών, την αγωνιστική κατάσταση τους ή ακόμη και κάποιο απρόσμενο τραυματισμό, προκειμένου να γίνει η καλύτερη δυνατή επιλογή την κατάλληλη στιγμή. 

Highlights: