Ολική επαναφορά δια χειρός Σλούκα
Ο «Manolo» γράφει για την αντίδραση του Ολυμπιακού, που θύμισε… κάτι από τα παλιά και τον Κώστα Σλούκα ο οποίος έριξε στο… καναβάτσο τον κακό δαίμονα των «ερυθρόλευκων».
Άραγε ο Ιανουάριος της απογοήτευσης, με τις σερί ήττες και τα «αγκομαχητά» πέρασε και μπήκε ο Φλεβάρης της ελπίδας και της ολικής επαναφοράς του Ολυμπιακού; Δύσκολο να το πει αυτό κάποιος με βεβαιότητα, ειδικά όταν το πρόγραμμα τις επόμενες εβδομάδες είναι «βαρύ» και ειδικά όταν σε λίγες μέρες διακυβεύεται ο πρώτος στόχος της ομάδας, δηλαδή το Κύπελλο Ελλάδας, ενώ παράλληλα το rotation και οι λύσεις ολοένα και στενεύουν… Πάντως, μετά από τη νίκη επί της Μπασκόνια και την αντίδραση στα τελευταία λεπτά, οι ερυθρόλευκοι χθες, θύμισαν κάτι από τα παλιά, έχοντας να αντιμετωπίσουν μια ομάδα – «κακό δαίμονα» για αυτούς από την οποία μετρούσαν 6 σερί ήττες και είχαν να επικρατήσουν από το Δεκέμβριο του 2018.
Σαν να μην έφθανε η κακή παράδοση απέναντι στους reigning champs της Euroleague, ο Ολυμπιακός, είχε να διαχειριστεί και μια σημαντική απώλεια από την περιφερειακή του γραμμή, αυτή του Τόμας Γουόκαπ, με πρόβλημα στη μέση. Παρόλο που εκ πρώτης όψεως η απουσία του, ειδικά αμυντικά, έμοιαζε τόσο κομβική, που δεν άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι λειτούργησε συσπειρωτικά για την ομάδα, αλλά το κυριότερο έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής και χώρους δράσης για τους Σλούκα και Ντόρσει, οι οποίοι μαζί με τον Βεζένκοφ ήταν αυτοί που κράτησαν επιθετικά τους ερυθρόλευκους σε όλο τον αγώνα, σκοράροντας οι τρεις τους, 58 από τους 87 συνολικούς πόντους του Ολυμπιακού!
Το παιχνίδι ξεκίνησε για 2η μόλις φορά στη φετινή Ευρωλίγκα, με τον Ολυμπιακό να μην παρουσιάζει τη γνωστή του 5αδα (η άλλη ήταν όταν αντί του Παπανικολάου είχε ξεκινήσει ο Λαρεντζάκης). Το σχήμα με τους Σλούκα – Ντόρσει στην περιφέρεια έδωσε επιθετική πνοή, με τον Ολυμπιακό να «ανοίγει» το ρυθμό και να χτυπάει την Εφές με τα δικά της όπλα. Αμυντικά οι Παπανικολάου και Βεζένκοφ έκαναν πολλή δουλειά, με αποτέλεσμα οι ερυθρόλευκοι να ξεκινήσουν δυνατά και με μια διαφορά 9 πόντων, με τη λήξη του 1ου δεκαλέπτου (26 – 17). Η 2η περίοδος πάντως εξελίχθηκε διαφορετικά, με την Εφές να ισορροπεί το παιχνίδι και με πρωταγωνιστές τους Μίτσιτς, Σίμον και τους ψηλούς Πλάις, Ντάνστον να επικρατούν στη ρακέτα, πήραν το προβάδισμα. Η 2nd unit των ερυθρόλευκων δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματική στην επίθεση, με τον Ολυμπιακό να σκοράρει 16 πόντους και να προηγείται με το ισχνό 42 – 41 στο ημίχρονο.
Τα θετικά στοιχεία ήταν ότι οι Σλούκας και Βεζένκοφ ήταν «καυτοί» και ο Φαλ, παρά την ελάχιστη βοήθεια, για ένα ακόμη παιχνίδι από τον Μάρτιν (οι Ζαν-Σαρλ και Έισι δεν αγωνίστηκαν καθόλου), έμοιαζε ανίκητος σε κάποιες φάσεις και αποφασισμένος να μην αφήσει τους αντιπάλους του να κερδίσουν τη μάχη της ρακέτας. Παρόλα αυτά, οι λίγες λύσεις, τουλάχιστον επιθετικά (είναι αξιοσημείωτο ότι η ομάδα πήρε συνολικά μόλις 10 πόντους από τους Μακίσικ, Μάρτιν, Παπανικολάου) ήταν προάγγελος ότι ίσως αργότερα θα άδειαζε το ντεπόζιτο…
Από εκεί και έπειτα οι δύο ομάδες πήγαιναν χέρι με χέρι, με τη μέγιστη διαφορά για την Εφές να φθάνει τους 4 πόντους στο 4ο δεκάλεπτο (61 – 65) και τον Ολυμπιακό να προσπαθεί να ελέγχει το παιχνίδι, μη αφήνοντας την αντίπαλό του να ξεφύγει. Η άνοδος του Μπομπουά και το πληθωρικό παιχνίδι του Μίτσιτς (τελείωσε με 12 πόντους και 13 ασίστ) ήρθε να αντισταθμίσει την απώλεια του Σίμον, ο οποίος αποβλήθηκε με δύο τεχνικές ποινές. Τα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής περιόδου ήταν για γερά νεύρα… Ο Ντόρσει έδωσε προβάδισμα 2 πόντων (75 – 73) και είχε την ευκαιρία να σφραγίσει τη νίκη, αλλά μια καλή άμυνα του Μπράιαντ και ένα δικό του λάθος, έφεραν το παιχνίδι σε απόλυτη ισορροπία, καθώς ο Μίτσιτς με ένα drive ισοφάρισε 75 – 75. Οι ερυθρόλευκοι είχαν μια ακόμη ευκαιρία να πάρουν το ροζ φύλλο, αλλά το άστοχο τρίποντο του Ελληνοαμερικάνου γκαρντ, έφερε το παιχνίδι στην παράταση.
Στο έξτρα πεντάλεπτο είχαμε μια συγκινητική εμφάνιση από τον Φαλ, ο οποίος δέσποζε στην άμυνα, ειδικά στις αλλαγές. Δεν είναι μόνο η μία τάπα στον Μπράιαντ, αλλά γενικά η παρουσία του, μαρκάροντας τα αντίπαλα γκαρντ στην τρίπλα και στο σουτ και μειώνοντάς τους, κατά το μέγιστο, το οπτικό τους πεδίο. Το άνοιγμα χεριών του των 2.31 μ. και το standing reach των 2.93 μ., σε συνδυασμό με τη θέλησή του και τη μαχητικότητά του, έμοιαζαν με ένα ανυπέρβλητο οχυρό για την Εφές. Η Τουρκική ομάδα παρόλα αυτά φάνηκε να έχει εικόνα νικητή στην παράταση, με τους παίκτες του Ολυμπιακού εμφανώς κουρασμένους από την υπερπροσπάθεια. Το προβάδισμα των 3 πόντων με λιγότερο από 1 λεπτό έμοιαζε «βουνό» για τον Ολυμπιακό, που όμως μπόρεσε και το ανέβηκε!
Με το σκορ στο 82 – 85 και μόλις 30” στο χρονόμετρο, ο Ντόρσει προτίμησε να πάρει ένα από τα γνωστά pull up jumpers του από μέση απόσταση, αντί για τρίποντο. Ευστόχησε, κάνοντας το 84 – 85 και από εκεί και έπειτα γράφτηκε άλλη μια μεγάλη “buzzer beater” στιγμή για τον Ολυμπιακό, που μας έχει συνηθίσει σε τέτοια φινάλε… Ο Μίτσιτς αστόχησε και ο Σλούκας έκανε ένα coast to coast, δίνοντας την μπάλα στον Μακίσικ, ο οποίος με 4” να απομένουν δίστασε και βλέποντας την κίνηση του Σλούκα στη γωνία, αμέσως του ξαναέδωσε την μπάλα. Ο Έλληνας άσος (με 3 σημαντικά clutch shot στην επιστροφή του στον Ολυμπιακό, ένα με τη Βιλερμπάν πέρυσι και δύο με τις Τουρκικές ομάδες στο ΣΕΦ) είχε την ψυχραιμία να κάνει προσποίηση στον Μοερμάν και με 0.7” στο ρολόι, να πάρει ένα τρίποντο, στεκόμενος στις μύτες των ποδιών του και η μπάλα να αναπαυθεί γλυκά στο καλάθι!
Κάπως έτσι σφραγίστηκε μια τεράστια βαθμολογική και «ψυχολογική» νίκη, με τον Ολυμπιακό να επανακάμπτει και να μπαίνει στην τελική ευθεία της κανονικής περιόδου με ρεκόρ 14 – 9. Απομένουν 11 παιχνίδια, τα οποία θα κρίνουν το μέλλον του, με το ζητούμενο να είναι οι 19 νίκες, που σε μεγάλο βαθμό δίνουν την πρόκριση. Στις επόμενες εβδομάδες και με την ευκαιρία της διακοπής της Ευρωλίγκα, θα ακολουθήσει special αφιέρωμα του Superbasket για τη μάχη της 8αδας… Για την ώρα η ομάδα μπορεί να δρέψει τις δάφνες αυτής της νίκης και να αναπαυθεί σωματικά και πνευματικά, μέχρι το Φ4 του Κυπέλλου, στο οποίο θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει κάνει βήματα προόδου και σε επίπεδο τίτλων, κατακτώντας το πρώτο τρόπαιο μετά το 2016! Και ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί και κάποιου είδους ενίσχυση της ομάδας, είτε με προσθήκη παίκτη, είτε με αντικατάσταση, εφόσον οι Ζαν-Σαρλ, Μάρτιν και Έισι, εμφανώς δεν ανταποκρίνονται ή δεν υπολογίζονται. Είναι κρίμα σε μια σεζόν, όπου η ευκαιρία διάκρισης είναι μεγάλη, χωρίς κάποιο ξεκάθαρο μεγαθήριο, να μην δοθεί ένα ακόμη boost.