Μια ματιά στα πεπραγμένα του Ολυμπιακού στην Euroleague
Το Superbasket και ο «Manolo» σας προσφέρουν μια κορυφαία ανάλυση για την μέχρι τώρα πορεία, αλλά και τη συνέχεια των «ερυθρολεύκων» στην Ευρωλίγκα.
Η φετινή Regular Season της Euroleague πλησιάζει στο τέλος της, άλλη μια περιπετειώδης χρονιά, που δημιούργησε νέα δεδομένα και απρόοπτες καταστάσεις. Και αν την προηγούμενη διετία ήταν η διαχείριση της πανδημίας, το μείζον ζήτημα της διοργανώτριας αρχής, φέτος ο πόλεμος στην Ουκρανία έφερε τα «πάνω – κάτω» με την αποβολή των Ρωσικών ομάδων.
Ωστόσο, λίγο πριν τη γραμμή του τερματισμού, η ιστορία έγραψε, ο Ολυμπιακός μετά από 4 χρόνια επιστρέφει στα play off, όπου στα 21 χρόνια της Euroleague, έχει δώσει μοναδικές και αξέχαστες παραστάσεις. Και μάλιστα όχι μόνο επέστρεψε, αλλά φώναξε δυναμικά «παρών», εξασφαλίζοντας το πλεονέκτημα έδρας! Πριν προχωρήσουμε στην εξέταση των πεπραγμένων των ερυθρόλευκων, ας ρίξουμε για τελευταία φορά μια ματιά στο πως έχει διαμορφωθεί η κατάταξη και ποια είναι τα δεδομένα στη μάχη του πλασαρίσματος στις θέσεις 2 – 4 και κυρίως στο κυνήγι των δύο τελευταίων εισιτηρίων, που οδηγούν στην 8αδα (καθώς η Μακάμπι είναι με το 1,5 πόδι πλέον σε αυτή)…
Πίσω από το «τρένο» της Μπαρτσελόνα, η αιώνια αντίπαλός της, Ρεάλ, φάνηκε τις τελευταίες εβδομάδες να μένει από καύσιμα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει ακόμη και η 2η θέση. Η «Βασίλισσα» αυτή τη στιγμή υπερτερεί της Αρμάνι στην ισοβαθμία, αλλά θα χρειαστεί τον ίδιο αριθμό νικών με την Ιταλική ομάδα για να καταλάβει τη 2η θέση. Το πρόγραμμα των δύο «μονομάχων» είναι παρόμοιο, με τη Ρεάλ να έχει ένα εύκολο εκτός έδρας παιχνίδι (ΠΑΟ) και ένα εντός έδρας με αντίπαλο που «καίγεται» (Μπάγερν). Αντίστοιχα, η Αρμάνι φιλοξενεί τη Μονακό (η οποία με νίκη σφραγίζει την πρόκριση) και ταξιδεύει την τελευταία εβδομάδα στη Λυών. Πάντως, αν το σύνολο του Μεσίνα (που μέσα σε όλα έχει να αντιμετωπίσει και εσωτερική κρίση με τα κρούσματα ντόπινγκ των Μήτογλου και Μορασκίνι), κάνει μια ήττα κινδυνεύει να απωλέσει και την 3η θέση από τον Ολυμπιακό, εφόσον αυτός νικήσει την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ. Είναι προφανές ότι οι σημερινοί και αυριανοί αγώνες θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την τελική βαθμολογία, αν και φαίνεται ότι δύσκολα θα αλλάξει η σειρά όπως είναι τώρα (εκτός αν οι ΠΑΟ, Μονακό έχουν άλλη γνώμη)!
Μετά την πρώτη 4αδα, ακολουθούν οι Εφές και Μακάμπι, οι οποίες είναι τα φαβορί για την 5η και 6η θέση αντίστοιχα. Το σύνολο του Αταμάν, χωρίς τον Μίτσιτς για δύο εβδομάδες, χρειάζεται 2 νίκες στα 3 τελευταία του παιχνίδια, για να εξασφαλίσει την 5η θέση. Η ομάδα του Λαού δύσκολα θα καταφέρει να ξεπεράσει την Εφές (χρειάζεται μία παραπάνω νίκη από αυτήν, καθώς δεν ευνοείται σε διπλή ισοβαθμία), αλλά ουσιαστικά ψάχνει έστω μία για να τερματίσει 6η (υπερτερεί της Μονακό στο goal average). Το χειρότερο δυνατό (αλλά ακραίο) σενάριο, θα είναι μια τριπλή ισοβαθμία με την Εφές και τους Μονεγάσκους, στις 15 νίκες, που θα τη ρίξει στην 7η θέση (λόγω των δύο ηττών από την Τουρκική ομάδα).
Η Μονακό, πάντως, ακόμη και με 1 νίκη θα νιώθει ασφάλεια, καθώς ο «μαγικός αριθμός» των 14 νικών, όπως σας είχαμε αναφέρει ξανά, δίνει πρόκριση! Παρά το ότι ακόμη και με ήττα στην Ιταλία, θα έχει ακόμη μια ευκαιρία στην έδρα της, απέναντι στην Άλμπα, θα ήθελε να αποφύγει ένα πιθανό do-or-die αγώνα με τη Γερμανική ομάδα, όπου πιθανή ήττα ίσως την έφερνε εκτός 8αδας. Ωστόσο, στην κατάσταση που είναι η Μονακό, δείχνει ικανή να κάνει τουλάχιστον 1 νίκη σε αυτές τις αναμετρήσεις και να καταφέρει μια ιστορική πρόκριση, που θα τη στείλει και του χρόνου στην Euroleague! Μιας και μιλάμε για παιχνίδια «δίχως αύριο», ένα τέτοιο είναι αυτό ανάμεσα σε Μπάγερν και Ερ. Αστέρα, καθώς οι ερυθρόλευκοι του Βελιγραδίου, αναζητάνε μόνο νίκη, που θα τους καθιστά φαβορί για την 8η θέση. Αν η ομάδα του Ράντονιτς κερδίσει στο Μόναχο, θα μπορεί να φθάσει τουλάχιστον στις 13 νίκες (με παιχνίδι μέσα στο Κάουνας) και να ελπίζει σε διπλή ισοβαθμία με τους Βαυαρούς.
Αυτό που δεν επιθυμεί ο Ερ. Αστέρας, είναι την άνοδο της Άλμπα, από την οποία «κουβαλάει» 2 ήττες. Η ομάδα του Γκονζάλεθ είναι πολύ αξιόμαχη φέτος, αλλά το δύσκολο της πρόγραμμα (Εφές, Μονακό εκτός), προτού φιλοξενήσει τον Παναθηναϊκό, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Η Άλμπα έχει μαθηματικές ελπίδες ουσιαστικά, αλλά μια πιθανή νίκη της στο Μονακό, μπορεί να αλλάξει άρδην τα δεδομένα στην υπόθεση πρόκριση. Κάτι, πάντως, που δεν πρόκειται να συμβεί για τις Μπασκόνια (με ταβάνι τις 12 νίκες) και Φενερμπαχτσέ, η οποία αν και μαθηματικά μπορεί να φθάσει τις 13 νίκες, είναι τέτοια η εικόνα παράδοσής της, που μάλλον θα τη στείλει στη 12η θέση…
Στο διήμερο 31 Μαρτίου – 1 Απριλίου, θα καθοριστούν πολλά. Ειδικά τα παιχνίδια Αρμάνι – Μονακό και Μπάγερν – Ερ. Αστέρας, αν λήξουν με επικράτηση των γηπεδούχων, τότε η κατάσταση θα έχει ξεκαθαρίσει. Σε μια τέτοια περίπτωση (και με δεδομένο ότι η Αρμάνι δεν θα στραβοπατήσει με τη Βιλερμπάν), οι Ρεάλ και Αρμάνι θα είναι στη 2η και 3η θέση, ενώ ο Ολυμπιακός στην 4η. Αν η Ιταλική ομάδα κάνει έστω μία ήττα, τότε θα εξαρτάται από το αποτέλεσμα του αγώνα Ολυμπιακού – Μπαρτσελόνα για την τελική της κατάταξη. Πάντως, η επιστροφή του Σιλντς και η καλή ψυχολογία, αγωνιστικά, μετά τη νίκη επί της Μπάγερν, της δίνουν άλλο αέρα, εκτός και αν ο Τζέιμς, πάρει προσωπικά την κόντρα του με τον Μεσίνα…
Η 5η θέση θα καταλήξει στην Εφές κατά τα φαινόμενα και πίσω της θα είναι η Μακάμπι, με το επικό ντεμαράζ και την «εύνοια» που είχε από την αποβολή των Ρωσικών ομάδων. Για την 7η θέση θα πόνταρα στη Μονακό, ενώ η Μπάγερν είναι το ακλόνητο φαβορί για την 8η, εφόσον επικρατήσει του Ερ. Αστέρα σε ένα αγώνα «αίμα και άμμος»! Και εδώ πάντως έχουμε εκκρεμείς υποθέσεις, με τον Ράντονιτς, πρώην προπονητή των Βαυαρών, κάτι να … χρωστάει στην παλιά του ομάδα. Πρόκειται για ένα παιχνίδι ανάμεσα σε δύο physical ομάδες, με παρόμοιο αγωνιστικό στυλ, το οποίο θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η εικόνα της βαθμολογίας και τα πιο πιθανά σενάρια των τελευταίων αγωνιστικών. Τα υπόλοιπα θα κριθούν στο παρκέ, σε μια εβδομάδα – κόλαση, με αρκετές ομάδες να διατηρούν ελπίδες για κάτι καλύτερο, αλλά να κοιτάνε και πίσω τους, μη βρεθούν σε δυσμενή θέση. Ο παρακάτω πίνακας, με το υπολειπόμενο πρόγραμμα θα σας βοηθήσει να βγάλετε και τα δικά σας συμπεράσματα, όσον αφορά την πιθανή τελική κατάταξη:
Όμως, όπως σας αναφέραμε και προηγουμένως, το μεγάλο κέρδος φέτος ήταν η πορεία του Ολυμπιακού, ο οποίος επιστρέφει δριμύτερος στα play off από θέση ισχύος και με το βλέμμα ψηλά. Θα προσπαθήσουμε, πέραν των εμφανών στοιχείων που έφεραν την αγωνιστική του μεταμόρφωση φέτος (ποιοτικές μεταγραφές, κορμός και καλή χημεία, αμυντική προσήλωση και επιθετική αποτελεσματικότητα), να δούμε ποιες ήταν οι μικρές λεπτομέρειες, οι οποίες άλλαξαν τους ερυθρόλευκους προς το καλύτερο, ειδικά σε σχέση με την περασμένη σεζόν. Στα στατιστικά περιλαμβάνονται και οι αναμετρήσεις με τις Ρωσικές ομάδες.
Άξιο αναφοράς είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι 2ος, μετά την πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα, στο δείκτη Net Rtg, με +7.8, έχοντας να παρουσιάσει μια πολύ καλή ισορροπία σε επίθεση (Off Rtg 116.2 – 5ος) και άμυνα (Def Rtg 108.4 – 5ος). Αυτή είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος, γιατί μιλάμε για ένα καθαρά 2-way σύνολο, το οποίο δεν βασίζεται κυρίως στην άμυνα (όπως π.χ. οι Μπάγερν, Ερ. Αστέρας) ή στην επίθεση (Εφές, Μονακό). Ο Ολυμπιακός «κοιτάζει στα μάτια» ουσιαστικά τις Ρεάλ και Αρμάνι, από τις οποίες υπερτερεί στην επίθεση, αλλά είναι οριακά λιγότερο αποτελεσματικός αμυντικά. Αυτή η συνέπεια του, στις δύο άκρες του παρκέ, ήταν λοιπόν ο βασικός παράγοντας που τον «έβγαλε στον αφρό», αν αναλογιστούμε ότι πέρυσι οι ερυθρόλευκοι είχαν αρνητικό Net Rtg (– 1.7), έχοντας αξιοπρεπή παρουσία επιθετικά, αλλά μια από τις χειρότερες άμυνες της διοργάνωσης (Def Rtg 112.8).
Και πώς να μην συμβεί αυτό, όταν φέτος ο Ολυμπιακός είχε μια πλειάδα παικτών, με την απαιτούμενη ποιότητα για αυτό το επίπεδο, αλλά και με ξεκάθαρους ρόλους, οι οποίοι απέδωσαν τα μέγιστα σε όλες τις καταστάσεις, επιδεικνύοντας σταθερότητα; Αδιάψευστο μάρτυρα αποτελεί το γεγονός ότι φέτος, όσοι παίκτες αγωνίστηκαν, πλην των Γουόκαπ και Λαρεντζάκη είχαν θετικό Net Rtg, μερικοί μάλιστα εκ των οποίων εντυπωσιακά νούμερα (Βεζένκοφ +27.2 / 5ος στην Ευρωλίγκα, Φαλλ +25.2 και Μάρτιν +18). Αντίθετα, πέρυσι, μόλις 4 είχαν θετικό δείκτη (Βεζένκοφ, Μάρτιν, Έλλις και Τζένκινς), με αρκετούς από τους υπόλοιπους να «γράφουν» απογοητευτικά νούμερα (Σπανούλης –24.1, Χάρισον –13.6), δείγμα ότι η περσινή ομάδα δεν είχε 2-way χαρακτήρα.
Δεύτερη ειδοποιός διαφορά, σε σχέση με πέρυσι, η καλή επιθετική λειτουργία, με τον Ολυμπιακό να βελτιώνεται θεαματικά. Η κυκλοφορία της μπάλας, η κίνηση στην επίθεση και οι καλές επιλογές βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη φέτος, με τους ερυθρόλευκος να φημίζονται για την ομαδικότητά τους και για το low mistake game τους! Δεύτεροι στο δείκτη ασίστ/λαθών, πίσω μόνο από την Εφές, με 1.6, έναντι μόλις 1.2 πέρυσι, όταν ήταν μόλις 15οι στη σχετική κατάταξη. Και σε αυτή την περίπτωση, ο Ολυμπιακός έδειξε ισορροπία, καθώς ήταν 7ος με 60.7 Ast% και 5ος με 14.5 Tov% στις αντίστοιχες κατηγορίες. Η παρουσία του Σλούκα, με το εντυπωσιακό νούμερο 36.6 Ast% (7ος στην Ευρωλίγκα), έχοντας 5 ασίστ για μόλις 2 λάθη μ.ο., καθώς και ο εμπλουτισμός της περιφέρειας με τους Γουόκαπ (2.7 ασίστ για 1.3 λάθη μ.ο.) και Ντόρσει ήταν βασικοί παράγοντες για αυτή την εξέλιξη. Φυσικά, δεν πρέπει να παραβλέψουμε και τη συνεισφορά των Βεζένκοφ, Φαλλ σε αυτό το κομμάτι, δύο ψηλών, οι οποίοι έχουν υψηλά στο ρεπερτόριο τους την πάσα.
Αποτελεσματικότητα στην επίθεση είχαμε όμως και στον τομέα της εκτέλεσης. Οι ερυθρόλευκοι κατατάσσονται 3οι στην κατάταξη eFG%, με 55.5, πίσω μόνο από την Μπάρτσα και την Εφές. Αλλά και σε απόλυτα νούμερα, έχουν το 3ο καλύτερο ποσοστό σε σουτ εντός παιδιάς, με 48%, πίσω από τους Μπλαουγκράνα και τους Μονεγάσκους. Αν αναρωτιέστε για τις περσινές τους επιδόσεις, ήταν 12οι σε eFG% και 11οι σε ποσοστό σουτ εντός παιδιάς. Αντίθετα, οριακή ήταν η άνοδος στην ευστοχία στα σουτ 3 πόντων, με τον Ολυμπιακό να σουτάρει 35.2% έξω από τη γραμμή των 6.75 μ., έναντι 34.8% πέρυσι, ενώ το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι των ριμπάουντ, όπου διατήρησε παρόμοια νούμερα (30 μ.ο. έναντι 29, με μικρή αύξηση στα αμυντικά ριμπάουντ).
Όσον αφορά την άμυνα, όπως είπαμε και πριν, ήταν από τις βασικές αιτίες, που οδήγησαν τον Ολυμπιακό στο να «πατάει καλύτερα στα πόδια του», ειδικά σε παιχνίδια, που μπορεί να ήταν άστοχος στην επίθεση και έπρεπε να βρει σημείο αναφοράς από τα μετόπισθεν, κάτι που δεν συνέβαινε παλαιότερα. Ενδεικτικά αυτών είναι ότι οι ερυθρόλευκοι ανάγκαζαν τους αντιπάλους να σουτάρουν με ποσοστό 44.6% στα σουτ εντός παιδιάς (5η καλύτερη αμυντική επίδοση) και μόλις 34.2% στα τρίποντα (4η καλύτερη αμυντική επίδοση). Παράλληλα, επέτρεπαν στους αντιπάλους τους μόλις 8 επιθετικά ριμπάουντ ανά παιχνίδι, επίδοση που τους φέρνει στην 6η θέση. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές, λοιπόν, με τη βοήθεια των αριθμών, ότι στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες, ο Ολυμπιακός φιγουράρει στις πρώτες θέσεις, με εξαίρεση την ευστοχία στα σουτ 3 πόντων και κάποιες άλλες επιμέρους (κοψίματα π.χ.). Συνεπώς, η τελική του θέση στη βαθμολογία και το πλεονέκτημα έδρας είναι μια δίκαιη κατάληξη των πραγμάτων, ανεξαρτήτως του τι έγινε με τις Ρωσικές ομάδες και μένει πλέον να δούμε ποια θα είναι και η συνέχεια!
Κλείνοντας την mini ανάλυση για τον φετινό Ολυμπιακό, θα λέγαμε ότι ουσιαστικά επένδυσε σε παίκτες με εμπειρία από τη διοργάνωση και fundamentals. Το ρόστερ μέχρι το 10ο του παίκτη έχει την πολυτέλεια να διαθέτει αθλητές που συνδυάζουν κατάλληλα το αγωνιστικό skillset με το mindset, το οποίο συνήθως αποτελεί συνταγή επιτυχίας. Αν στο μίξερ βάλουμε και την τακτική προσέγγιση του κόουτς Μπαρτζώκα, ο οποίος φέτος κατάφερε να πάρει το 100% από σχεδόν όλο το ρόστερ, δίνοντας στην ομάδα ταυτότητα και «σκληράδα», τότε είμαστε σε θέση να πούμε ότι το φετινό δείγμα είναι άκρως επιτυχημένο και προάγγελος για ακόμη καλύτερες ημέρες στο μέλλον.
Για την ώρα προέχει να βγει ο αντίπαλος στα play off και η ομάδα να παρουσιαστεί έτοιμη στη σειρά! Και λέγοντας για σειρές Play off, να πούμε ότι ο Ολυμπιακός, από τη σεζόν 2000 – 01 μέχρι και σήμερα, είναι από τους πλέον συνηθισμένους θαμώνες… Συνολικά έχει 13/17 παρουσίες (εξαιρούνται οι σεζόν 2001 – 02, 2002 – 03 και 2003 – 04, όπου το σύστημα διεξαγωγής του Top16 ήταν διαφορετικό και η μη ολοκληρωμένη προπέρσινη περίοδος), με μόνες απουσίες τις δύο τελευταίες και εκείνης της σεζόν 2015 – 16, στον όμιλο του «θανάτου» στο Top16 και την προηγούμενη να χρονολογείται στο μακρινό 2005! Με άλλα λόγια, οι ερυθρόλευκοι είχαν παρουσία επί 10 συναπτά έτη, έχοντας πανηγυρίσει σπουδαίες προκρίσεις σε αυτό το διάστημα… Αν υπολογίσουμε και τα χρόνια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (από την περίοδο 1991 – 92, τότε που θεσπίστηκαν για πρώτη φορά τα play off), τότε ο Ολυμπιακός έχει το ασύλληπτο 21/26 όσον αφορά τη συμμετοχή του σε τέτοια παιχνίδια! Ακολουθεί αναλυτικός πίνακας με όλες τις παρουσίες του Ολυμπιακού σε play off και τους αντιπάλους του:
Συνολικά, ο Ολυμπιακός έχει αγωνιστεί σε 24 σειρές Play off με 17 διαφορετικούς αντιπάλους! Μετράει ρεκόρ 41 – 36 και έχει πανηγυρίσει 13 φορές την πρόκριση του (είτε σε F4, είτε στην επόμενη φάση), έναντι 11 αποκλεισμών (έχοντας 10 συμμετοχές σε F4). Ο πλέον συνήθης ύποπτος είναι η Ρέαλ, με την οποία έχει μία πρόκριση και δύο αποκλεισμούς, ενώ έχει τεθεί δύο φορές αντιμέτωπος με αρκετούς αντιπάλους. Μοιρασμένες είναι οι προκρίσεις με τις ΤΣΣΚΑ, Παρτιζάν και Σιένα, ενώ αντίθετα τις δύο φορές που αντιμετώπισε την τότε Ταού, δεν τα κατάφερε. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός έχει άκρως θετική παράδοση με την Εφές, την οποία έχει αποκλείσει δις τα τελευταία χρόνια, σε δύο επικές σειρές. Για να δούμε, η ιστορία θα επαναληφθεί; Και αν ναι ως φάρσα; Αυτή όμως είναι μια ιστορία που θα την πούμε αργότερα, ή μπορεί και όχι…