Σεβασμός, αλλά όχι φόβος
Ο «Manolo» ξεκινάει το review των Play Offs και αναλύει το που θα κριθεί η μεγάλη σειρά του Ολυμπιακού με την Μονακό.
Μπήκε η Μεγάλη Εβδομάδα, μια εποχή που τα τελευταία 30 και βάλε χρόνια έχει συνδεθεί με τις προσπάθειες των Ελληνικών ομάδων για να φθάσουν στην κορυφή της μπασκετικής Ευρώπης! Από τους σκαπανείς της Θεσσαλονίκης Άρη και ΠΑΟΚ, μέχρι τους αιώνιους αντιπάλους της πρωτεύουσας, ο μήνας Απρίλιος είναι συνυφασμένος με μεγάλες επιτυχίες, αλλά και αποτυχίες αυτών των ομάδων.
Σε αυτό το κείμενο δεν θα κάνουμε flash back, αλλά αντίθετα θα επικεντρωθούμε στο παρόν και στα 4 ζευγάρια play off που έχουν προκύψει, με ειδική αναφορά στην παρουσία του Ολυμπιακού και τα παιχνίδια με τη Μονακό, τα οποία είναι η … τελευταία πίστα πριν το final 4 του Βελιγραδίου! Μια συμμετοχή σε Ρ/Ο, μετά από 4 χρόνια για τους ερυθρόλευκους και 3 χρόνια για Ελληνική ομάδα γενικότερα. Οι τελευταίες δύο απόπειρες, του Ολυμπιακού το 2018 απέναντι στη Ζαλγκίρις και του Παναθηναϊκού το 2019 με αντίπαλο τη Ρεάλ, συνοδεύθηκαν από αποκλεισμούς.
Οι ερυθρόλευκοι έχουν φέτος την ευκαιρία, με πλεονέκτημα έδρας μάλιστα, απέναντι στη «σταχτοπούτα» Μονακό, να επιστρέψουν σε ένα final 4, μετά το 2017 και να «γράψουν» στο κοντέρ τους την 11η συνολικά συμμετοχή στη γιορτή της κορυφαίας Ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, όπου μετρούν 3 κατακτήσεις τροπαίων και 5 ακόμη χαμένους τελικούς…
Η φετινή πορεία του Ολυμπιακού ξεκίνησε με όνειρα και έφθασε να ξεπερνά κάθε προσδοκία, με την ομάδα καθόλη τη διάρκεια της σεζόν να δείχνει αξιοθαύμαστη σταθερότητα, καταφέρνοντας τελικά να τερματίσει 2η, ένα επίτευγμα που όχι μόνο την έφερε σε θέση ισχύος στα play off αλλά έδειξε και τη δυναμική της, η οποία ήταν συνέπεια της πολύ καλής στελέχωσης, της προετοιμασίας και του αγωνιστικού πλάνου. Η παραφιλολογία σχετικά με τον αποκλεισμό των Ρωσικών ομάδων, που πιθανόν να ευνόησε τους ερυθρόλευκους, δεν λέει ούτε τη μισή αλήθεια, καθώς όχι μόνο στέρησε από τον Ολυμπιακό μια εκτός έδρας νίκη στο Καζάν, αλλά με 3 παιχνίδια απέναντι σε Unics, Zenit και CSKA στο ΣΕΦ, η τελική του θέση δεν θα μπορούσε να είναι πολύ χαμηλότερη και το πλεονέκτημα έδρας δεν θα είχε χαθεί.
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι έγραψε δεν ξεγράφει, οι ερυθρόλευκοι τερμάτισαν στη 2η θέση πίσω από την Μπαρτσελόνα, πλασάρισμα που τους έφερε αντίπαλο τη Μονακό! Η πλειοψηφία των φιλάθλων της ομάδας και η γενικότερη τάση έδειχνε προτίμηση στην … πολύ φορμαρισμένη Μακάμπι και κυρίως αποφυγή της πρωταθλήτριας Εφές, συνεπώς η μπίλια έκατσε σε μια ομάδα, που η αλήθεια είναι ότι δεν έδειχνε μερικές εβδομάδες νωρίτερα, ότι μπορεί να είναι το τελευταίο εμπόδιο του Ολυμπιακού πριν το Final 4.
Και όσο και αν το πριγκιπάτο είναι περισσότερο γνωστό «αθλητικά» για την ποδοσφαιρική του ομάδα, τα βήματα προόδου και της μπασκετικής είναι τεράστια, αν αναλογιστούμε ότι πριν 4 χρόνια αγωνιζόταν στον τελικό του BCL απέναντι στην ΑΕΚ. Και μπορεί η Ένωση να είχε κατακτήσει το τρόπαιο τότε, αλλά η πορεία των δύο συλλόγων στη συνέχεια ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη, με τη μεν ΑΕΚ να μην ξεφεύγει από τη μετριότητα, τη δε φιλόδοξη Μονακό να συνεχίζει στο Eurocup, κατακτώντας πέρυσι τον τίτλο και φέτος να προκρίνεται στην 8αδα της Euroleague. Ο ερχομός του Τζέιμς και η αλλαγή προπονητή, με τον Sasha Obradovic να αντικαθιστά τον Mitrovic, έφερε «άλλον αέρα» στο Μονακό. Σημαντική βέβαια ήταν και η συμβολή των rookie στη διοργάνωση Hall, Bacon, Lee, Diallo, Boutsielle, καθώς και των έμπειρων Motiejunas, Andjusic, Westerman, Motum και Thomas.
Με μια πρώτη ματιά, το άκουσμα αυτών των ονομάτων δείχνει ότι οι Μονεγάσκοι έχουν βάθος και ποιότητα σε όλες τις θέσεις, μαζί με περίσσεια αθλητικότητα και σκληράδα. Μια ματιά στα στατιστικά αποδεικνύουν του λόγου του αληθές, αν αναλογιστούμε ότι η Μονακό είναι 4η στα κλεψίματα και 6η στα ριμπάουντ (με τον Diallo 2ο πίσω από τον Hall με 4.8 μ.ο.). Η επιθετική της ευχέρεια είναι προφανής, τόσο από το γεγονός ότι διαθέτει την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης με 84 πόντους ανά αγώνα, όσο και από την αποτελεσματικότητά της. Με εξαίρεση τις βολές (13η και όχι 3η όπως φαίνεται στον πίνακα), είχε το 5ο καλύτερο ποσοστό στα δίποντα και το 3ο στα τρίποντα. Ο άνθρωπος ορχήστρα για το σύνολο του Ομπράντοβιτς, είναι αναμφίβολα ο Τζέιμς, 1ος σε πόντους και ασίστ για την ομάδα του.
Η αντιμετώπισή του από πλευράς Ολυμπιακού είναι αυτή που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση της σειράς, με το στόχο για το τεχνικό τιμ των ερυθρόλευκων, (εικάζω) να είναι να τον οδηγήσει σε hero ball. Πάντως, το βάθος τόσο σε back court και front line, όσο κυρίως στα φτερά, είναι μεγάλο, με τη Μονακό να μην εξαρτάται μόνο από τις ορέξεις του σταρ της. Η επίδραση των Bacon, Diallo και στις δύο άκρες του παρκέ είναι σημαντική και θα είναι «στοίχημα» για τους ερυθρόλευκους και ειδικά για τους Παπανικολάου και McKissic να κερδίσουν τις προσωπικές μάχες. Και αν οι δύο αυτοί παίκτες είναι σε καλή κατάσταση και δείχνουν έτοιμοι για τη σειρά, θα είναι απαραίτητο να δούμε ξανά τον αποτελεσματικό και μαχητικό Λαρεντζάκη, όχι το νευρικό και επιπόλαιο. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο θα χρειαστεί σε αυτόν, άλλο ένα «κορμί» στην άμυνα, αλλά και το στατικό του σουτ και έναν “x-factor” επιθετικά!
Ένας άλλος παράγοντας που θα καθορίσει την έκβαση της σειράς, θα είναι το πως θα ανταποκριθεί η γραμμή ψηλών κάθε ομάδας. Ο Ολυμπιακός έχει το δίδυμο των Βεζένκοφ και Φαλλ, στο οποίο στηρίζει μεγάλο ποσοστό της φετινής επιτυχημένης σεζόν, με τους δύο παίκτες να είναι κορυφαίοι σε πολλές στατιστικές κατηγορίες και δικαιωματικά είναι μεταξύ των MVP της ομάδας φέτος! Ωστόσο, η Μονακό δείχνει να έχει μεγαλύτερο βάθος και περισσότερες λύσεις σε μια σειρά 5 αγώνων, ειδικά στη θέση του center, οπότε η παρουσία και απόδοση του Martin, ειδικά στην άμυνα θα πρέπει να είναι σε υψηλά στάνταρ στα περίπου 15 λεπτά που θα πατάει παρκέ σε κάθε παιχνίδι. Το ίδιο ισχύει και για τον Jean-Charles, ο οποίος παίζοντας απέναντι και σε γνωστά πρόσωπα θα έχει και ένα επιπλέον ίσως κίνητρο.
Κλείνουμε με το back court, όπου οι ερυθρόλευκοι του Πειραιά έχουν ξεκάθαρα την υπεροχή. Η τριπλέτα Σλούκα-Γουόκαπ-Ντόρσει είναι όχι μόνο από τις ποιοτικότερες της διοργάνωσης, αλλά ίσως και εκείνη με την καλύτερη συνοχή, διαθέτοντας ο κάθε παίκτης elite στοιχεία σε συγκεκριμένους τομείς και συμπληρώνοντας ιδανικά ο ένας τον άλλο. Γενικά ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που στηρίζεται στα guard του, όσον αφορά στην περιφερειακή εκτέλεση και δημιουργία, αλλά και στην καλή κυκλοφορία, κάτι που είναι εμφανές τόσο από τα ποσοστά ευστοχίας στα 2ποντα (1ος με 57.6%), όσο και από το decision making, όπως δείχνει ο δείκτης ασίστ/λαθών (1.5). Αν καταφέρει, λοιπόν, να επιβάλλει το ρυθμό που θέλει, να «θωρακίσει» τη ρακέτα του και επιθετικά να είναι στα γνωστά στάνταρ του, εκτιμώ ότι θα έχει το «πάνω χέρι» στη σειρά, όχι μόνο λόγω εμπειρίας, αλλά και λόγω ατομικής ποιότητας, όσον αφορά τον κορμό των 7 – 8 παικτών, που έχουν τη μερίδα του λέοντος στο χρόνο συμμετοχής.
Συμπερασματικά, το moto πρέπει να είναι «σεβασμός, αλλά όχι φόβος». Οι ερυθρόλευκοι του Πειραιά έχουν και την ατομική ποιότητα και τη χημεία ως ομάδα να κάμψουν την αντίσταση της Μονακό, αρκεί να είναι stick to the plan, συγκεντρωμένοι και να «βγάλουν στο παρκέ» τις δυνατότητές τους ως σύνολο, όπως έχουν δείξει σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Η άμυνα είναι αυτή που κρίνει τους σημαντικούς αγώνες και ο Ολυμπιακός έχει να καυχιέται ότι είναι από τις πιο efficient αμυντικά ομάδες, με ικανότητα να «βγάζει ένταση» και hustling. Συνεπώς, η πρόβλεψη μου είναι:
OLYMPIACOS 60% vs MONACO 40%
Αύριο (19/4) θα ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα ζευγάρια των Play Offs της Euroleague.