Ο χάρτης της νέας Euroleague (pt1)

Ο «Manolo» αναλύει σε δύο μέρη τις ομάδες που θα συμμετέχουν στην Euroleague της σεζόν 2022/23. Το μεταγραφικό «πάρε – δώσε» των 18 και την εικόνα που αναμένεται να παρουσιάσουν την νέα περίοδο.

Απολαύστε το πρώτο μέρος:

Μετά την ολοκλήρωση της σεζόν στην Euroleague και των κύριων εγχώριων πρωταθλημάτων στην Ευρώπη, το μπασκετικό ενδιαφέρον πλέον στρέφεται στην off season και στο μεταγραφικό πάρε – δώσε των 18 ομάδων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Το κλείσιμο της περασμένης χρονιάς έγινε με περιπέτειες και πάλι, που προήλθαν αυτή τη φορά από τον αποκλεισμό των Ρωσικών ομάδων, μια εξέλιξη η οποία οδήγησε σε αλυσιδωτές αντιδράσεις όσον αφορά τη νέα σεζόν. Χωρίς τις «σίγουρες» CSKA, Zenit και με την Unics να αντικαθίσταται ουσιαστικά από τη Virtus, ως κάτοχος Eurocup, την ίδια ώρα που η Monaco εξασφάλιζε τη συμμετοχή της, με την είσοδό της στα Ρ/Ο της Euroleague, έμεναν δύο θέσεις κενές.

Τελικά οι δύο wild cards δόθηκαν στη φιναλίστ της ABA League, Partizan, καθώς και σε μια γνώριμη του θεσμού, τη Valencia, για την οποία μέτρησε η προϊστορία της και κυρίως οι επενδύσεις της. Συνεπώς, σε εμπορικούς και όρους δυναμικότητας, η νέα σεζόν προμηνύεται εξίσου ανταγωνιστική, με τα νέα μέλη και ειδικά τις Virtus, Partizan να εμφανίζονται φιλόδοξα.

Παράλληλα, η αποχώρηση παικτών από ρωσικούς συλλόγους «άνοιξε» την αγορά και παρουσιάζεται πληθώρα value for money ευκαιριών για ενίσχυση. Με αυτά τα νέα δεδομένα, αρκετές ομάδες έχουν ήδη ξεκινήσει δυναμικά τον προγραμματισμό τους, είτε με ανανεώσεις, είτε με προσθήκες παικτών και προπονητών. Ας δούμε, λοιπόν, με μια πρώτη ματιά, τι έχει γίνει μέχρι τώρα στους 18 μονομάχους, στο ξεκίνημα της off season…

Η back2back πρωταθλήτρια Ευρώπης ξεκινάει το οδοιπορικό της για το three peat με αέρα ανανέωσης! Αν στο ΝΒΑ ο όρος super team μας θυμίζει το GS των Curry, Thompson, Durant, τότε αναλογικά η τριπλέτα Micic, Larkin, Clyburn μπορεί να σκορπίσει αντίστοιχο τρόμο στην Ευρώπη. Όλα αυτά φυσικά, με το ενδεχόμενο να παραμείνει ο Σέρβος guard, για τον οποίο φαίνεται ότι μπορεί να υπάρξει έμπρακτο ενδιαφέρον από ομάδα του ΝΒΑ, που να ικανοποιεί τα «θέλω του». Σε διαφορετική περίπτωση, το σύνολο του Ataman θα πρέπει να μάθει να ζει χωρίς αυτόν, κάτι που δεν θα είναι εύκολο. Πάντως, η Efes φρόντισε να καλύψει το κενό στη ρακέτα της με τον Κροάτη Zizic, βάζοντας στη μηχανή της μέγεθος και mobility. Η ανανέωση του Dunston ως back up διατηρεί veteran leadership, δεδομένου ότι δεν θα βρίσκονται στο νέο ρόστερ οι Simon, Singleton, Anderson και πιθανότατα και ο Moerman. Το πείραμα με τον Petrusev δεν πέτυχε και αναζητείται ο αντικαταστάτης του, ενώ η παρουσία των Beaubois, Bryant δίνει βάθος στην περιφέρεια της ομάδας. Αν παραμείνει ο Micic, η Efes ξεκινάει ξανά από την pole position ως φαβορί!

Η φιναλίστ της περσινής Euroleague, Real, έκλεισε τη χρονιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κατακτώντας τον τίτλο στην Ισπανία από την αιώνια αντίπαλό της. Ο Laso εκ πρώτης όψεως φαίνεται να επιζητά την περαιτέρω ενίσχυση στους forwards, τη γραμμή δηλαδή όπου η Βασίλισσα είναι ήδη πολύ δυνατή. Τα ονόματα των Hezonja και Musa, αν προστεθούν δίπλα σε αυτά των Deck, Yabusele προκαλούν δέος, τόσο ως προς το μέγεθος και την αθλητικότητα, όσο και ως προς το ατομικό ταλέντο. Οι εμφανίσεις του Tavares στους τελικούς απέναντι στην Barcelona και η παρουσία του Poirier αποτελούν εχέγγυο για τη front line της νέας σεζόν. Το ίδιο ισχύει και για τους Abalde, Hanga, οι οποίοι αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους με το back court, εκεί που αναμένεται ένα σχετικό lifting. Ο Causeur ανανέωσε (δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς μετά το finish που είχε), αλλά αντίθετη διαδρομή ακολουθούν οι Heurtel, Taylor. Η έλευση του διόσκουρου του Llull, Rodriguez, θυμίζει κάτι από last dance, ενώ μια πιθανή τελευταία κίνηση στην περιφέρεια, θα εξαρτηθεί από την παραμονή ή όχι του Williams-Goss. Μετά από πολλά χρόνια, επίσης, δεν θα δούμε με τα λευκά τον Thompkins και ίσως το μεγάλο άτυχο Randolph… Ο Laso φτιάχνει την εκδοχή μιας πιο νεανικής Real και αυτό από μόνο του την καθιστά ως μια από τις πλέον υπολογίσιμες δυνάμεις.

Η Barcelona ήταν η απογοήτευση της περασμένης σεζόν από όλες τις απόψεις, καθώς δεν κατόρθωσε να συνδυάσει την ουσία (αποτελέσματα) με το θέαμα (θελκτικό μπάσκετ). Η ευθύνη βαραίνει στο μεγαλύτερο μέρος το Jasickevicius που δεν μπορεί να έχει ως ελαφρυντικό την πολύμηνη απουσία του Higgins. Ουσιαστικά, ο Λιθουανός προπονητής, γνωστός στη Zalgiris ότι έπαιρνε το 100% από κάθε παίκτη, στη διετή του θητεία στην Καταλωνία δεν το έχει πετύχει. Η επόμενη μέρα δείχνει ότι θα είναι αυτός στον πάγκο, καθώς τα νέα αποκτήματα (Vesely, Da Silva) … θυμίζουν Saras! Προ των πυλών των blaugrana είναι και ο Satoransky, εξέλιξη που μάλλον οδηγεί τον Καλάθη στην έξοδο. Αβέβαιο είναι το μέλλον των Laprovittola, Exum, ακόμη και του Kuric. Ο Abrines φαίνεται ότι θα έχει σημαντικό ρόλο στο νέο ρόστερ, εφόσον παραμείνει υγιής. Εκ πρώτης όψεως, αναζητείται περιφερειακό firepower, δίπλα στον Jokubaitis, στο ενδεχόμενο που αποχωρήσει ο Higgins, καθώς και «γέμισμα» στους forwards, λόγω αποχωρήσεων των Smits, Hayes και Oriola. Το όνομα του Kalinic «παίζει» δυνατά και ο Σέρβος μοιάζει ως ιδανική προσθήκη για να ματσάρει τα αντίστοιχα forwards της Real. Ο Jasickevicius θα έχει μια τελευταία ευκαιρία στην Καταλωνία κατά τα φαινόμενα, αλλά θα πρέπει και ο ίδιος να «αλλάξει δέρμα» για να οδηγήσει ένα club με απαιτήσεις στην κορυφή…

Η έκπληξη της περσινής Euroleague, η ομάδα που έφθασε ένα σουτ μακριά, από το να διεκδικήσει τη συμμετοχή της στον τελικό, σε μια ονειρική κατά τα άλλα χρονιά, συνεχίζει και του χρόνου να κοιτάει ψηλά! Η τριετής ανανέωση του αναμορφωτή Μπαρτζώκα και η διατήρηση του βασικού κορμού (με ένα ερωτηματικό για τον Dorsey) είναι τα καλύτερα νέα για τον Ολυμπιακό, ο οποίος βάσισε την επιτυχία του στη σταθερότητα και αποτελεσματικότητα, δηλαδή στοιχεία που πηγάζουν και από τη συνοχή του συνόλου. Η παραμονή, λοιπόν, των βασικών συντελεστών προμηνύει λίγες αλλά και στοχευμένες κινήσεις. Η απόκτηση back up center (με τα ονόματα των Milutinov και Nebo να βρίσκονται στο προσκήνιο, παρά τα διαφορετικά τους χαρακτηριστικά) και ενός PF, που θα συμπληρώνει τον MVP, Vezenkov, μοιάζουν οι προτεραιότητες, αν αναλογιστούμε ότι οι ερυθρόλευκοι δεν πήραν μεγάλη βοήθεια από τους Jean-Charles, Martin και Acy πέρυσι. Από εκεί και πέρα η παραμονή Dorsey λύνει τα χέρια, καθώς αφήνει κενή θέση ξένου για extra προσθήκη όπου χρειαστεί ανάγκη, σε διαφορετική περίπτωση ο αντικαταστάτης του θα είναι ξένος με παρόμοια χαρακτηριστικά (Bacon;). Εκ των ων ουκ άνευ, θα πρέπει να είναι και η ενίσχυση του ελληνικού κορμού με παίκτες με προοπτική, οι οποίοι θα μπορούν να δώσουν και κάποιες βοήθειες άμεσα. Θα έλεγα ότι το βασικό προαπαιτούμενο για τον Ολυμπιακό τη φετινή off season, είναι η απόκτηση βάθους στο ρόστερ, με ένεση ποιότητας, χωρίς όμως να διαταραχθούν οι ισορροπίες στο ρόστερ.

Οι ερυθρόλευκοι από το Μιλάνο, μπορεί να έκλεισαν με άσχημο τρόπο την Euroleague campaign τους, αλλά έσωσαν τη χρονιά με την κατάκτηση του Ιταλικού πρωταθλήματος απέναντι στη Virtus. Ο Mesina προχωράει σε μια ριζική ανανέωση, ειδικά στο back court, προκειμένου η ομάδα του να γίνει ξανά title contender. Η ενίσχυση της front line, με ένα ποιοτικό center, όπως ο Davies, επιτέλους δίνει άλλη μια οντότητα στο ζωγραφιστό εκτός του Hines, ο οποίος ανανέωσε το συμβόλαιο του. Το βασικό μέλημα του front office, πάντως, είναι η αναβάθμιση της περιφέρειας, όπου οι αποχωρήσεις των Delaney, Rodriguez κυρίως, δημιουργούν έλλειμμα σε προσωπική φάση και δημιουργία. Ο Pangos επιλέχθηκε ως ο νέος go-to-guy, ο Baron θα έχει το ρόλο του sharpshooter, αλλά και δευτερεύοντος χειριστή, αλλά αναζητείται ένας ακόμη guard με ηγετικά χαρακτηριστικά και ισορροπία σε σκορ – δημιουργία, με τον Μήτρου-Λονγκ να είναι ίσως ο εκλεκτός. Ο Tonut θα δώσει τα αντίθετα χαρακτηριστικά από τον πολυσύνθετο Hall, ενώ η παρουσία του κομβικού Shields στους wings θα είναι πολύ σημαντική. Η Armani διαθέτει το αμυντικό φίλτρο, την ποιότητα και την οικονομική ευχέρεια, ένα τρίπτυχο που συνήθως φέρνει την επιτυχία. Το αν η ανωτερότητά της στα «χαρτιά» τη νέα σεζόν, όπως προκύπτει από τις μεταγραφές που έχουν γίνει και όσες έρθουν, θα μετουσιωθεί στο παρκέ, είναι πλέον στο χέρι του Mesina.

Η Maccabi πέρυσι από συγκυρία (αποκλεισμός ρωσικών ομάδων και ένα δικό της πρόσκαιρα καλό διάστημα) βρέθηκε στα Ρ/Ο της Euroleague, όπου έπεσε αμαχητί από τη Real. Η κακή της εικόνα, πάντως, επιβεβαιώθηκε στο πρωτάθλημα του Ισραήλ, γνωρίζοντας αποκλεισμό στα ημιτελικά από την Bnei Herzliya. Η φετινή off season θα είναι καθοριστική, καθώς θα χρειαστεί ποιοτική ενίσχυση σε όλες τις θέσεις για να μπορέσει να κάνει το βήμα παραπάνω. Επιχείρησε να κάνει το colpo grosso με τον Pascual, αλλά κατέληξε στον Cattash, το πρώτο της μεγάλο στοίχημα. Οι απoχωρήσεις των Zizic, Nunnaly και πιθανότατα του Wilbekin αφήνουν μεγάλο κενό, ειδικά στην επίθεση. Μέχρι τώρα έχουν ανακοινωθεί οι Hilliard, Colson, οι οποίοι θα δώσουν 2-way στοιχεία στις θέσεις 2 – 3, ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται το πως θα στελεχωθεί η front line πλην του Poythress, μετά την αποχώρηση του Zizic και τη διαφαινόμενη του Reynolds. Το όνομα του Onuaku είναι ένα από τα πολλά που ακούγονται, ως back up, αλλά η ομάδα του Λαού θα χρειαστεί και ένα 7-footer με εμπειρία Euroleague. Η απώλεια του Ginat από τη Hapoel Tel Aviv ήταν ένα πλήγμα, καθώς θα έδινε βοήθεια στο 4 από τον πάγκο ως γηγενής. Όσον αφορά την περιφέρεια, στόχος είναι ο Chris Jones, η επιστροφή του οποίου θα ήταν θετικό σημάδι, συνθέτοντας ένα 2-way δίδυμο με τον Evans. Γενικά, η Maccabi δείχνει να ξεκινάει με ελπίδες και από σχετικά καλή αφετηρία, ωστόσο εκτιμώ ότι ο Cattash θα χρειαστεί πίστωση χρόνου για να εμφανίσει ένα δυνατό σύνολο, το οποίο θα «χτυπήσει» ξανά την πόρτα της 8αδας.

Η άλλη μεγάλη έκπληξη της περασμένης σεζόν ήταν η πρωτάρα Monaco, η οποία, ειδικά μετά την έλευση του Sacha Obradovic, πάτησε γκάζι και έφθασε μόλις μια νίκη από το πρώτο της Φ4, χάνοντας σε μια επική σειρά από τον Ολυμπιακό. Τα πράγματα στους Μονεγάσκους είναι ρευστά, καθώς ακόμη αγωνίζονται στα πλαίσια των τελικών της LNB, με αντίπαλο τη Villeurbanne, απέχοντας μία νίκη από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τα μόνα δεδομένα μέχρι τώρα είναι οι αποχωρήσεις των Lee (ΠΑΟ) και Motiejunas, καθώς και οι πιθανές προσθήκες των Lloyd και Blossomgame. Ο βασικός πυρήνας αναμένεται να μείνει αναλλοίωτος και ο υπόλοιπος μεταγραφικός σχεδιασμός θα εξαρτηθεί από τον James κυρίως (υπάρχει ενδιαφέρον από το ΝΒΑ) και τον Bacon (στο ραντάρ πολλών Ευρωπαϊκών ομάδων). Το βέβαιο είναι ότι η Monaco «γλυκάθηκε» στην πρώτη της συμμετοχή και διαθέτει τη ρευστότητα να αναβαθμίσει ακόμη περισσότερο το ρόστερ της. Οι κινήσεις της αναμένονται με ανυπομονησία, καθώς ίσως μιλάμε για μια μίνι – υπερδύναμη in the making!

Οι οπαδοί της Bayern βίωσαν άλλο ένα déjà vu φέτος, με την ομάδα τους να πραγματοποιεί υπέρβαση στην Euroleague, φθάνοντας την Barcelona σε game 5, αλλά να μην καταφέρνει ξανά να στεφθεί πρωταθλήτρια Γερμανίας. Ο Trincheri, πάντως, παραμένει ακλόνητος στον πάγκο και θα επιχειρήσει να «χτίσει» ένα ακόμη πιο δυνατό σύνολο. Μέχρι στιγμής έχει γίνει η συμπληρωματική κίνηση του Wimberg στους forwards, καθώς και η αποδέσμευση του Hilliard. Το περσινό μοντέλο χωρίς leading guard, με την τριπλέτα Jaramaz, Walden, Weiler-Babb να σηκώνει το βάρος, έδωσε πολυφωνία, ωστόσο και χωρίς τον Djedovic, οι Βαυαροί πρέπει να εστιάσουν στην απόκτηση ενός swingman με επιθετικές αρετές. Το σημαντικότερο νέο ήταν η πρόωρη ανανέωση του Lucic, ενώ ερωτηματικό αποτελεί το πως θα πορευθεί ο Trincheri, όσον αφορά τη στελέχωση του front court τη νέα σεζόν. Με τον ανταγωνισμό να αυξάνεται, η Bayern θα πρέπει να διατηρήσει πια τον υπάρχον κορμό της και να στοχεύσει σε ποιοτικές προσθήκες για να παραμείνει ομάδα Ρ/Ο.

Κλείνουμε το 1^ο μέρος με άλλη μια ομάδα – αίνιγμα για τη νέα σεζόν, καθώς πλην της προσθήκης νέου προπονητή στον πάγκο, στο πρόσωπο του Pennaroya, δεν υπάρχει για την ώρα κάτι άλλο στον ορίζοντα. Ο Granger φαίνεται ότι θα αποτελέσει παρελθόν, ενώ αντίθετα ο Baldwin θα παραμείνει στη χώρα των Βάσκων. Η δύναμη πυρός της Baskonia είναι η γραμμή των forwards, με τους Giedraitis, Fontecchio και Peters να δεσπόζουν, ωστόσο το περσινό πείραμα χωρίς άλλο guard με προσωπική φάση και δημιουργία στοίχισε, συνεπώς θα πρέπει να περιμένουμε και μια κίνηση – έκπληξη στο back court, από αυτές που συνηθίζει ο Cerejeta. Συνολικά, εκτιμώ ότι μιλάμε για μεταβατική χρονιά, καθώς ο Pennaroya θα χρειαστεί χρόνο για να αφήσει το στίγμα του και να παρουσιάσει ανταγωνιστικό σύνολο. Πάντως, η Baskonia διαθέτει την τεχνογνωσία και υλικό, το οποίο σε 1 – 2 χρόνια μπορεί να τη φέρει ξανά στο δρόμο των επιτυχιών!