Το «εμείς πάνω από το εγώ» κλειδί για την επιτυχία του Ολυμπιακού

Ο «Manolo» γράφει για το ονειρικό φινάλε στην φετινή σεζόν, τόσο των «ερυθρόλευκων», όσο, κυρίως, του Γιώργου Πρίντεζη, ενός παίκτη που έκανε τα παιδικά του όνειρα πραγματικότητα, φτάνοντας, παράλληλα, στην κορυφή της Ευρώπης.

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τη φετινή «ονειρική σεζόν» με νταμπλ, με άνετη επικράτηση με 3 – 0 επί του αιώνιου αντιπάλου στους τελικούς της Basket League, με ένα statement για τη φετινή του ανωτερότητα, με ένα τρόπο που δεν χωράει καμία αμφισβήτηση για τη δίκαιη στέψη του. Μια χρονιά που ξεκίνησε δειλά, δειλά με χαμηλά το κεφάλι, αλλά φιλοδοξίες… Μια χρονιά όπου οι ερυθρόλευκοι έβγαλαν ξανά στην επιφάνεια το χαρακτήρα τους και το «μέταλλο» τους ως σύνολο και που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, απαντώντας επιτυχώς και με εμφατικό τρόπο σε κάθε δυσκολία που τους παρουσιάστηκε, επιστρέφοντας στην κορυφή της Ελλάδας και κερδίζοντας ξανά το σεβασμό στην Euroleague, με την παρουσία τους στο F4!

Αναφερθήκαμε πολλές φορές φέτος στα στοιχεία που …έβγαλαν στον αφρό την ομάδα, στη συνεκτικότητα μεταξύ των παικτών και την καλή τους χημεία, με αποτέλεσμα η επιθετική και αμυντική λειτουργία να παρουσιάζει αξιοθαύμαστη αποτελεσματικότητα και σταθερότητα, την ποιότητα του κορμού συν τις στοχευμένες προσθήκες που έγιναν με παίκτες με ταλέντο και παραστάσεις από την Euroleague, αλλά πάνω από όλα τη νοοτροπία νικητή και το πνεύμα του «εμείς πάνω από το εγώ». Κάθε μονάδα αποδέχθηκε το ρόλο της εις βάρος καμιά φορά της προσωπικής ανάδειξης και πάντα σε όφελος του συνόλου.

Ο Σλούκας έγινε ο ηγέτης, ερχόμενος από τον πάγκο, για να καθοδηγεί τη 2^nd unit, ο Vezenkov ήταν αιχμή του δόρατος στο σκοράρισμα, προσφέροντας όμως σε πολλούς τομείς, οι Walkup, Παπανικολάου ήξεραν τι ζητάει από αυτούς ο προπονητής τους κυρίως στην άμυνα, αλλά όταν χρειάστηκε «βγήκαν μπροστά» στην επίθεση. Οι Dorsey, Fall είχαν κομβική παρουσία σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, ο Martin στηρίχθηκε στο ξεκίνημα και ανταπέδωσε στο φινάλε, ενώ ακόμη και ο McKissic χρειάστηκε να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του σε ένα βαθμό, για να μπορέσει να ανέβει level, παίζοντας πιο ουσιαστικά και αποτελώντας game changer σε αρκετούς αγώνες. Ακόμη και όσοι είχαν περιορισμένο χρόνο συμμετοχής, οι ξένοι Acy, Jean-Charles και οι γηγενείς Λούντζης, Λαρεντζάκης και φυσικά ο αρχηγός Πρίντεζης, στο κύκνειο άσμα του, είχαν αποδεχθεί το ρόλο τους, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να δουλεύει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή.

Συνέπεια όλων αυτών, ήταν ο Ολυμπιακός, στην πρώτη του «γεμάτη» χρονιά μετά το «μέχρι τέλους» και την επιστροφή του στην Basket League, να πετύχει το απόλυτο εντός συνόρων! Στο κείμενο πριν τους τελικούς είχαμε γράψει πόσο ακλόνητο φαβορί ήταν οι ερυθρόλευκοι, μετρώντας μέχρι τότε 4 σερί νίκες επί του ΠΑΟ για όλες τις διοργανώσεις και εκείνοι το επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο. Η εικόνα σε αυτά τα τρία παιχνίδια που χρειάστηκαν για να φτάσουν στον τίτλο, ήταν αδιάψευστος μάρτυρας. Απόλυτος έλεγχος του ρυθμού, νίκες με διαφορά 13 πόντων κατά μ.ο. (στις 7 φετινές νίκες ο Ολυμπιακός επικράτησε του αιώνιου αντιπάλου του με 14.3 πόντους διαφορά ανά παιχνίδι) και με εξαίρεση ένα – δύο δεκάλεπτα, επιβολή σε ατομικό επίπεδο και στις δύο άκρες του παρκέ.

Στους ηρωισμούς των Nedovic και Παπαπέτρου, οι ερυθρόλευκοι απαντούσαν με passing game και συνεργασίες, στη μόνη φορά που βρέθηκαν σε δύσκολη θέση στο ΟΑΚΑ, πάτησαν γκάζι και με σερί 2 – 23 αποκατέστησαν την τάξη και γενικά όποτε χρειάστηκε έβγαζαν άλλο πρωταγωνιστή. Είπαμε, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα συνόλου και ρόλων, η οποία δεν βασίζεται σε ένα ή δύο πρόσωπα, αλλά στη συνολική λειτουργία της. Ακόμη και έτσι, όμως, ο Μπαρτζώκας σε αυτή τη σειρά των τελικών, αλλά και σε όλα τα φετινά παιχνίδια με τον ΠΑΟ ευτύχησε να έχει το δίδυμο Σλούκα – Vezenkov σε οργιώδη κατάσταση! Σε αυτά τα 8 παιχνίδια (με ρεκόρ 7 – 1 υπέρ των ερυθρόλευκων και απολογισμό δύο τίτλους), οι δυο τους δεν έπεσαν ποτέ σε μονοψήφιο αριθμό πόντων και είχαν ασύλληπτα νούμερα…

Ο μεν Σλούκας μέτρησε 17.3 PIR, 14.3 πόντους (88% στις βολές, 45% στα δίποντα και 44% στα τρίποντα), 2,1 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και 5.1 ασίστ για μόλις 1.3 λάθη μ.ο., δηλαδή τον εντυπωσιακό δείκτη ασίστ / λαθών 3.9 (!), που αν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για ντέρμπι, δηλαδή παιχνίδια με πίεση, ένταση και ιδιαιτερότητες αγγίζει την τελειότητα! Ο δε Vezenkov, o killer του Ολυμπιακού είχε 23 PIR, 17 πόντους (63% στις βολές, 61% στα δίποντα και 56% στα τρίποντα), 8.5 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και 1.9 ασίστ για 0.4 λάθη μ.ο. Η νέα έκδοση των ερυθρόλευκων διόσκουρων έπιασε peak φέτος στα παιχνίδια απέναντι στον ΠΑΟ, δίνοντας σημαντική βοήθεια επιθετικά και δύο «σταθερές».

Πλέον, ενώ η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο, η στελέχωση του νέου ρόστερ παίρνει σειρά… Ο Ολυμπιακός θέλει 3 – 4 πινελιές, μια αναβάθμιση στη θέση των παικτών που θα αποχωρήσουν ουσιαστικά (όπως έγινε πέρυσι), για να γίνει πιο ανταγωνιστικός. Στο επόμενο διάστημα, θα γράψουμε πιο αναλυτικά για τις ανάγκες της ομάδας και με μια πρώτη όψη φαίνεται ότι ο X-factor θα είναι ο Dorsey, καθώς πιθανή παραμονή του «λύνει τα χέρια» του προπονητικού επιτελείου, λόγω και του Ελληνικού διαβατηρίου του, ενώ εφόσον δεν ανανεωθεί το συμβόλαιο, ίσως αλλάξει σε ένα βαθμό το πλάνο. Σε κάθε περίπτωση, το πιο βασικό κομμάτι είναι η ενίσχυση της front line με αθλητικότητα και μέγεθος, καθώς και η απόκτηση βάθους στους forwards και guards, ακόμη και με παίκτες από την Ελληνική αγορά.

Για το τέλος αφήσαμε το Γιώργο Πρίντεζη, τον «ζωντανό θρύλο» του Θρύλου, εκείνον που υπηρέτησε τόσα χρόνια την ομάδα, γέλασε και έκλαψε μαζί της, πέρασε μεγάλες, αλλά και δύσκολες στιγμές, έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς Ολυμπιακών. Αφήνει πίσω του ένα κενό, τον άνθρωπο που ήξερες ότι θα είναι σε ετοιμότητα όποτε χρειαστεί, εκείνον που θα δώσει και την ψυχή του για την ομάδα. Ωστόσο, αφήνει την κληρονομιά του σε καλά χέρια, στους πρώην πια συνοδοιπόρους του, που θα φροντίσουν να διατηρήσουν τον Ολυμπιακό υψηλά.

Το φινάλε ήταν ιδανικό για τον ίδιο, μέσα στο γήπεδο όπου αγαπήθηκε, με την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος και τον κόσμο να τον αποθεώνει! Η καριέρα του με τα ερυθρόλευκα τον κατέταξε ως έναν από τους κορυφαίους παίκτες της περασμένης δεκαετίας στην Ευρώπη, έναν αθλητή – οπαδό, ο οποίος πραγματοποίησε τα παιδικά του όνειρα. Και αν ήταν αυτό το περίφημο πεταχτάρι που τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις όλων μας ως τον … Άγιο Γεώργιο, είναι η τελευταία εικόνα, αυτή ενός αθλητή που κλαίει για όσα αφήνει πίσω του, ενδεικτική της αγάπης του για τον Ολυμπιακό και που μένει να μας θυμίζει το μεγαλείο του… Θα λείψεις Γιώργο Πρίντεζη!