Ολυμπιακός – Τρεις κινήσεις που του εξασφαλίζουν καλή θέση εκκίνησης

Ο «Manolo» αξιολογεί τις μεταγραφές του Μπολομπόι,του  Κάνααν και του Πίτερς και εξηγεί γιατί αυτοί οι τρεις έμπειροι παίκτες μπορούν να λύσουν τα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα, ενόψει της νέας σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ο Ολυμπιακός κινήθηκε αστραπιαία τη φετινή off season, αποκτώντας μέσα σε λίγες ημέρες τρεις παίκτες, με εμπειρία Euroleague, οι οποίοι δείχνουν ότι μπορούν να αποτελέσουν σημαντικά εργαλεία στα χέρια του coach Μπαρτζώκα τη νέα σεζόν. Μετά από ένα διάστημα αναμενόμενων αποχωρήσεων (Jean-Charles, Acy και Πρίντεζη), ακολούθησε η απόφαση του Dorsey να υπογράψει 2-way συμβόλαιο με το Dallas, καθώς και η μεταγραφή του Martin στον Ερ. Αστέρα.

Με αυτά τα δεδομένα, οι ερυθρόλευκοι φάνηκε ότι είχαν ήδη ενεργοποιήσει το plan B και οι συμφωνίες με τους Bolomboy, Canaan και Peters (κατά χρονολογική σειρά ανακοινώσεων) ήρθαν άμεσα να γεμίσουν τα κενά στο ρόστερ. Το μυστικό της στελέχωσης το περασμένο καλοκαίρι ήταν οι λίγες (αλλά στοχευμένες) μεταγραφές με γνώμονα την κάλυψη αδυναμιών που είχαν παρατηρηθεί και εκτιμώ ότι στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και φέτος το τεχνικό τιμ, με σκοπό τη διατήρηση του κορμού και άρα της συνοχής, τονώνοντας, όμως, το depth chart με παίκτες ποιοτικών χαρακτηριστικών, που έχουν παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο.

Μερικά από τα στοιχεία που έλειψαν πέρυσι στον Ολυμπιακό και ειδικά στη front line, ήταν η έλλειψη αξιόπιστων back up επιλογών, που θα έδιναν 2-way λύσεις σε σταθερή βάση, καθώς και ανάσες στους Vezenkov και Fall. Η mid season προσθήκη του Acy δεν άλλαξε την αγωνιστική εικόνα (όσο και αν εξωαγωνιστικά, ο συμπαθής Acy βοήθησε τα μέγιστα στο καλό κλίμα στις τάξεις της ομάδας), ενώ και η κατάσταση του Martin, ο οποίος ξεκίνησε τη σεζόν σε χαμηλές στροφές λόγω προβλήματος τραυματισμού, χωρίς να φθάσει ποτέ στα στάνταρ της rookie χρονιάς του, ήταν ένας ακόμη παράγοντας που επηρέασε το πλάνο της ομάδας, κυρίως όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι.  

Συνεπώς και ενώ εκκρεμεί η οριστική απόφαση του Vezenkov για το μέλλον του, η απόκτηση των Peters και Bolomboy, ήρθε να επιβεβαιώσει τα γρήγορα αντανακλαστικά, αλλά και τη «χειρουργική ακρίβεια» της ομάδας, όσον αφορά το σχεδιασμό. Θα δούμε στη συνέχεια τι παίκτες βάζει στη μηχανή του ο Ολυμπιακός, αλλά με μια πρώτη ματιά είναι εμφανές ότι οι δυο τους θα γεμίσουν τη front line, ο μεν πρώτος ως ένας ακόμη floor spacer με υψηλό δείκτη ομαδικότητας και μαχητικότητας, ο δε δεύτερος ως ένας back up center – ρόλου, με βασικά χαρακτηριστικά την αμυντική συνέπεια – hustling, την έφεση στα ριμπάουντ και το παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη.

Παρόλα αυτά, η αποχώρηση του Dorsey, ήρθε κάπως να «ταράξει τα νερά», με το back court να χάνει τον scoring guard του, τον περιφερειακό εκείνο που έδινε στην ομάδα το στοιχείο του «απρόβλεπτου» στην επίθεση, το instant scoring και γενικότερα μια διαρκή απειλή από μακρινή απόσταση. Και εδώ οι λύσεις από τη δεξαμενή της Euroleague δεν ήταν πολλές, οπότε η επιλογή του Canaan, με τις όποιες ενστάσεις, ήταν υψηλού επιπέδου και πάνω στο πλαίσιο που έθεσε η ομάδα για τον αντικαταστάτη του Dorsey. Αν το ζητούμενο ήταν η άμεση πλήρωση των κενών και η ελαχιστοποίηση του ρίσκου, τότε θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός παίρνει πολύ καλό βαθμό και φέτος! Ας δούμε, ωστόσο, αναλυτικά τι αναμένεται να προσφέρει ο καθένας από τους τρεις νέους παίκτες των ερυθρόλευκων…

ISAIAH CANAAN:

Ξεκινώντας από τον Canaan, που θα κληθεί να «μπει στα παπούτσια» του Dorsey, έχουμε να κάνουμε με ένα βετεράνο του NBA, ο οποίος αγωνίζεται ήδη για δύο χρόνια στην Ευρώπη. Η περσινή παρουσία του με την Unics στην Euroleague, ήταν θετική και αντιπροσωπευτική του αγωνιστικού του profile. Ο Canaan είναι ένας scoring guard, ένας παίκτης με ικανότητα στο τρίποντο από κάθε γωνία του γηπέδου και υπό οποιαδήποτε συνθήκη. Μπορεί να απειλήσει είτε μετά από τρίπλα, είτε σε catch ‘n’ shoot καταστάσεις, με αποτέλεσμα αφενός να βοηθάει στο spacing, αφετέρου να δίνει πολλές επιλογές στον προπονητή του, είτε για on ball, είτε για off ball δράσεις. Ο Canaan, παρά τις μεταπτώσεις στην απόδοσή του (τομέας που πέρυσι φάνηκε να έχει βελτιώσει πάντως), παραμένει ένας σταθερός και αποτελεσματικός σουτέρ 3 πόντων, όπως έχει δείξει σε όλη την καριέρα του.

Με ποσοστό καριέρας 35% σε 235 αγώνες στο ΝΒΑ (σε 4.4 προσπάθειες μ.ο.), με 41% σε 4 χρόνια παρουσίας στο NCAA, όπου μάλιστα ως senior είχε 1.37 ppp σε σουτ μετά από screen και επίσης 41% στην Euroleague πέρυσι (σε 5.8 προσπάθειες ανά παιχνίδι), έχει αφήσει τα διαπιστευτήρια του πίσω από την άρκτο. Μάλιστα πέρυσι ήταν 7^ος σε ευστοχία στα σουτ 3 πόντων στην Euroleague, μεταξύ των παικτών που έχουν εκτελέσει τουλάχιστον 4 τρίποντα ανά παιχνίδι (πίσω από τους Mirotic, Lo, Laprovittola, Eriksson, Milaknis και Walden), ενώ χαρακτηριστικό της αποτελεσματικότητάς του από τις 45^ο και τις γωνίες, είναι το υψηλό ποσοστό που έχει από αυτά τα σημεία του παρκέ (44.8%, 52/116), σύμφωνα με τη σελίδα www.3stepsbasket.com .

Γενικά, παρά το ύψος του, διαθέτει καλή μηχανική και γρήγορο release, με αποτέλεσμα το μαρκάρισμα του, ακόμη και μακριά από την μπάλα, να αποτελεί δύσκολη υπόθεση. Προς επίρρωσιν αυτού, να αναφέρουμε ότι στην πιο πλήρη σεζόν του στο ΝΒΑ (2015 – 16) με τους Sixers, είχε 36.3% στα τρίποντα με 1.06 ppp off screen. Ωστόσο, αν και πρόκειται για 3-level scorer, με ικανότητα να απειλήσει με pull up από μέση απόσταση και με drive, δεν είναι εξίσου αποτελεσματικός στο παιχνίδι 1vs1. Τα advanced stats από την ίδια περίοδο στο ΝΒΑ και ειδικά οι 0.76 ppp ως p’n’r ball handler και 0.72 ppp στο isolation, το επιβεβαιώνουν.

Επίσης, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως περιφερειακός με δημιουργικά skills, μετρώντας 1.9 ασίστ μ.ο. στο ΝΒΑ και 1.3 (10.2%) για 1.6 λάθη (13.3%) πέρυσι στην Euroleague, ενώ και το shot selection του μπορεί να είναι «τραβηγμένο» μερικές φορές. Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος και επιδραστικότητα που είχε πέρυσι στην Unics, με έναν pass first guard, όπως ο Spissu και έναν all-around άσο με μέγεθος, όπως ο Zo Brown, δίπλα του, δηλαδή παίκτες που αναλογικά θυμίζουν Σλούκα και Walkup, σε συνδυασμό με το συνολικό επιθετικό ταλέντο του, είναι στοιχεία που αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας, ότι θα αναπληρώσει με τον καλύτερο τρόπο το κενό του Dorsey στην επίθεση…

Αμυντικά, υπάρχουν τα μεγαλύτερα ερωτηματικά για τον Canaan, κυρίως όσον αφορά τις αντιδράσεις του μακριά από την μπάλα και το κατά πόσο μπορεί να απελευθερωθεί επιτυχώς από screen αντιπάλων. Όμως, παρά το μέγεθός του (1.83 μ.), ο βραχύσωμος guard διαθέτει πολύ δυνατό κορμό και ικανοποιητικό footwork, στοιχεία που τον βοηθάνε στην προσωπική άμυνα. Πιέζει πάνω στην μπάλα και γενικά μπορεί να θεωρηθεί άνω του μετρίου on ball defender, χωρίς πάντως αυτό να κεφαλαιοποιείται συνήθως με κλεψίματα (μόλις 0.5 μ.ο. στην Euroleague με 1.3%).

Οι αμφιβολίες των περισσότερων έγκεινται στην άμυνα με αλλαγές και αν θα ανταποκριθεί απέναντι σε κατά πολύ υψηλότερους αντιπάλους κοντά στο καλάθι, παρόλα αυτά εκτιμώ ότι η συνολική αμυντική λειτουργία και προσέγγιση των ερυθρόλευκων δεν θα τον φέρει συχνά αντιμέτωπο με τέτοιες καταστάσεις. Επίσης, το μέγεθος στα guards (Walkup) και στη front line (Fall, Bolomboy), θα παρέχει ασφάλεια ώστε να μην «εκτεθεί». Ο Canaan μπορεί να έχει ένα αντίστοιχο αμυντικό ρόλο με αυτόν του Σπανούλη, μαρκάροντας κάποιον off guard ή wing, που δεν έχει αρκετή ώρα την μπάλα στα χέρια και να ανταπεξέλθει επαρκώς.

Συνολικά, θα έκρινα την απόκτηση του ως αρκετά καλή, δεδομένων των συνθηκών της αγοράς και των στοιχείων που φέρνει στο ρόστερ. Εκτός από τα shooting instincts, θα δώσει veteran leadership, σε ένα σύνολο που ήδη έχει μπαρουτοκαπνισμένους και φιλόδοξους παίκτες! Έδειξε και πέρυσι σε πολλά σημεία της χρονιάς την ικανότητά του να «πάρει φωτιά» και να μπορεί να κρίνει παιχνίδια. Σε γενικές γραμμές, κάπως έτσι αναμένεται να κυμανθεί και η απόδοση του φέτος και το outcome να είναι είτε limit up, είτε limit down…

JOEL BOLOMBOY:

Συνεχίζουμε με τον Αμερικάνο F/C, με Ρωσο-ουκρανικές ρίζες, ο οποίος μετά από μια 4ετία στην CSKA με back up ρόλο και συγκεκριμένα καθήκοντα, μετακομίζει στον Πειραιά σε μια νέα πρόκληση για την καριέρα του! Ο Bolomboy υπήρξε σημαντικός παίκτης στο NCAA με το Weber State (μηχανή παραγωγής double – double), χωρίς πάντως να καταφέρει να βρει το δρόμο για το ΝΒΑ. Επιλέχθηκε στο 2^ο γύρο του NBA Draft το 2016, αλλά αγωνίστηκε κυρίως στην G League.

Πρόκειται για ένα αθλητικό ψηλό (2^ο μεγαλύτερο επιτόπιο άλμα δίχως φόρα στο NBA Draft combine του 2016, στα 0.90 μ.), με ύψος 2.09 μ. και άνοιγμα χεριών 2.17 μ. Μπορεί να δώσει σημαντικές βοήθειες στην άμυνα του Ολυμπιακού, με το καλό του footwork, τα δυναμικά hedge out και συνολικά το hustle profile που διαθέτει. Πρόκειται για άκρως αποτελεσματικό αμυντικό σε p’n’r δράσεις και γενικά σε συνεργασίες 2vs2, ο οποίος ξέρει να χρησιμοποιεί καλά το κορμί και τα χέρια του, κλείνοντας τους χώρους και περιορίζοντας το οπτικό πεδίο. Άλλο ένα στοιχείο που θα προσφέρει, είναι στα ριμπάουντ, με 3.6 μ.ο. σε 15.8’ συμμετοχής ανά παιχνίδι με την CSKA. Σε αναγωγή 36’, τα νούμερα του είναι πολύ καλά, καθώς «μετράει» 4.9 αμυντικά και 3.3 επιθετικά μ.ο.

Στον αντίποδα, δεν διαθέτει ιδιαίτερα υψηλό μπασκετικό IQ και δυσκολεύτηκε στην πρώτη του διετία στην CSKA, όσον αφορά στον τομέα της τακτικής. Οι αντιδράσεις του απέναντι σε καλά «δουλεμένες» ομάδες επιθετικά μπορεί να μην είναι πάντα ιδανικές και αυτός είναι ένας από τους λόγους, που παρά τα πλούσια φυσικά / αθλητικά προσόντα του δεν θεωρείται κορυφαίος shot blocker (0.5 μ.ο. καριέρας στην CSKA με 1.2 ανά 36’). Αυτό πάντως είναι ένα στοιχείο που υπό την καθοδήγηση του coach Μπαρτζώκα μπορεί να βελτιωθεί, εξάλλου όταν μιλάμε για ψηλούς, η αγωνιστική πρόοδος είναι μια διεργασία, που μπορεί να γίνει ακόμη και σε αυτή την ηλικία.

Κλείνοντας με την άμυνα, ο Bolomboy μπορεί να μην είναι ο πλέον δυνατός center, αλλά ο συνδυασμός length και «νεύρου», τον καθιστά ως ένα αξιόμαχο post up αμυντικό, ο οποίος δεν θα συναντήσει ιδιαίτερα προβλήματα, απέναντι στους τυπικούς back up center της Euroleague. Άρα, στο αμυντικό κομμάτι ο Bolomboy αποτελεί αναβάθμιση συγκριτικά με τον Martin, τόσο σε θέμα tools, όσο και αναφορικά με το πιο πολυσύνθετο defensive outlook του.

Στην επίθεση, παρόλο που δεν μπορείς να τον πεις περιορισμένων δυνατοτήτων, δεν παύει να είναι ένα ψηλός ετερόφωτος, που «ζει» μέσα από το παιχνίδι των guards, περιμένοντας την πάσα κοντά στο καλάθι. Γενικά, είναι αποτελεσματικός finisher πάνω από τη στεφάνη και μετά από p’n’r, ωστόσο αν χρειαστεί να κάνει 2 – 3 ντρίπλες ή δεν έχει χώρο, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Δεν διαθέτει τα τελειώματα του Martin μέσα στη ρακέτα, ενώ και το post game του σε επίπεδο Euroleague είναι μέτριο (άλλη υπόθεση το NCAA). Παρόλα αυτά είναι από τους κορυφαίους σε efficiency σε putbacks, καθώς πέραν της αθλητικότητάς του, κυνηγάει τέτοιες φάσεις και έχει καλό timing στο άλμα του. Τελευταία έχει αναπτύξει και το mid range παιχνίδι του, σε ένα βαθμό, με spot shooting, ωστόσο δεν μπορεί να θεωρηθεί stretch ψηλός, έχοντας ποσοστό καριέρας 31.5% στα τρίποντα στην Euroleague, σε κάτι λιγότερο από μία προσπάθεια ανά παιχνίδι. Πάντως με τους Vezenkov (;), Peters στους forwards και τους Canaan, Σλούκα στα guards, αυτό δεν είναι κάτι που απασχολεί τους ερυθρόλευκους.

Όπως αναφέραμε, το ζητούμενο είναι στα λεπτά που βρίσκεται στο παρκέ, να δίνει σταθερά, όσα στοιχεία είναι τα δυνατά του. Ο Bolomboy δεν θα πάρει εξεζητημένες προσπάθειες, ούτε θα μονοπωλήσει τα επιθετικά συστήματα, καθώς είναι ένας παίκτης που θα αναδειχθεί μέσα από την ομαδική λειτουργία. Σε αυτά τα 4 χρόνια στην Euroleague έχει eFG% που κυμαίνεται από 57% ως 62%, δείγμα της σταθερότητάς του, χωρίς μεγάλες μεταπτώσεις. Άξια αναφοράς είναι η αποτελεσματικότητά του μέσα στη ρακέτα, όπου πέρυσι είχε καλύτερο ποσοστό από τα 2/3 των παικτών της διοργάνωσης, σουτάροντας με 64.4%. Το τελευταίο στατιστικό είναι εκείνο που με κάνει να πιστεύω ότι δεν θα τον δούμε σε σταθερή βάση ως PF, παρά μόνο σε ειδικές συνθήκες αγώνων, σε big line ups, που θα αναζητούν αμυντική ένταση και hustling.

Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός έψαχνε ένα σκληροτράχηλο και αθλητικό back up center, ο οποίος θα δίνει συγκεκριμένα πράγματα όταν ο Fall βρίσκεται στον πάγκο. Ο Bolomboy έχει μάθει καλά αυτό το ρόλο σε επίπεδο Euroleague και συμπληρώνει τα περισσότερα κουτάκια με τα «θέλω» του προπονητικού επιτελείου, κυρίως στο αμυντικό σκέλος. Επιθετικά, παρόλο που δεν διαθέτει ιδιαίτερα skills, μπορεί να προσφέρει στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη και η συνύπαρξη του με ένα guard όπως ο Σλούκας, αναμένεται να τον κάνει να αγγίξει το full potential του. Βάσει αναγκών της ομάδας, ο Bolomboy είναι μια «τίμια» επιλογή, ειδικά όπως έχει χτιστεί το υπόλοιπο ρόστερ. Χωρίς να είμαι fan του, φρονώ ότι θα καταφέρει να ανταποκριθεί στο δευτερεύοντα ρόλο που θα του ζητηθεί, αρκεί να μην υπερεκτιμηθούν οι επιθετικές του ικανότητες. Στην CSKA ήταν ένας παίκτης των 15’ (βασικός σε 21 από τους 103 αγώνες στην Euroleague), το ίδιο θα είναι και στον Ολυμπιακό…   

ALEC PETERS:

Κλείνουμε με τον Αμερικάνο forward και γιατί ανακοινώθηκε τελευταίος χρονικά, αλλά κυρίως γιατί ο ρόλος του θα εξαρτηθεί από την έκβαση της υπόθεσης του Vezenkov. Ο Peters είναι ένας stretch PF, τον οποίο γνωρίζουμε καλά τα τελευταία χρόνια από τη θητεία του σε CSKA, Efes και Baskonia. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς σουτέρ 3 πόντων στο NCAA, έχει μεταφράσει εξαιρετικά αυτή την ικανότητά του και στο επίπεδο της Euroleague, έχοντας σε αυτά τα 4 χρόνια ποσοστό 42.4% στα τρίποντα σε περίπου 3 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Πρόκειται για εξαιρετικό σουτέρ σε catch ‘n’ shoot καταστάσεις, ο οποίος αν συνδεθεί με το καλάθι, τότε μπορεί να ευστοχήσει σε σερί τρίποντα (κάτι που το είδαμε πέρυσι στον αγώνα του Ολυμπιακού με την Baskonia στη Vitoria, αλλά και πρόπερσι στον αντίστοιχο του ΠΑΟ). Μιλάμε για έναν παίκτη με TS% στην Euroleague που δεν έχει πέσει κάτω από 58.5% σε καμία σεζόν και ο οποίος στην Efes είχε 68.5% σε 27 αγώνες!

Ο Peters, λοιπόν, καλώς εχόντων των πραγμάτων, έρχεται να βελτιώσει ακόμη περισσότερο το spacing της ομάδας, τόσο ως μέλος της 2^nd unit, όσο και σε σχήματα μαζί με τον Vezenkov. Μπορεί να μην έχει την ίδια ικανότητα με τον Sasha στην close out επίθεση, ούτε να μπορεί να απειλήσει σταθερά μετά από ντρίπλα, αλλά έχει βελτιώσει το παιχνίδι του με την πάροδο των ετών, με αποτέλεσμα να μην χαρακτηρίζεται ως ένας μονοδιάστατος σουτέρ. Διαθέτει γρήγορη εκτέλεση από υψηλό σημείο και δεν είναι εύκολο για την αντίπαλη άμυνα να τον σταματήσει αν βρει ρυθμό. Με αυτή την επισήμανση και βάζοντας στην εξίσωση το υπόλοιπο ρόστερ, συν τα άλλα νέα μεταγραφικά αποκτήματα, γίνεται κατανοητό πόσο σημαντική είναι η παρουσία του Peters, άλλη μια «δυνατή» κίνηση από πλευράς ερυθρόλευκων.

Αμυντικά, όσο και αν δεν φαίνεται με «γυμνό μάτι», ο Peters είναι καλός ριμπάουντερ (2.2 μ.ο. με 4.4 σε αναγωγή 36΄), ο οποίος στις 3 πρώτες χρονιές του στην Euroleague είχε στα προηγμένα στατιστικά, δείκτη 15 – 18 DReb%. Επίσης, έχει πάρει λίγο μυϊκό όγκο σε σχέση με τα πρώτα χρόνια, οπότε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως soft στην άμυνα. Παρόλα αυτά, του λείπει η αθλητικότητα και κάποιες φορές αντιμετωπίζει προβλήματα απέναντι σε εκρηκτικά 4αρια ή απέναντι σε γρήγορα guards στις αλλαγές.

Συνολικά και στην περίπτωση του Peters, έχουμε να κάνουμε με μία to the point κίνηση από πλευράς ερυθρόλευκων, η οποία όχι μόνο έρχεται να ενισχύσει τα ήδη δυνατά στοιχεία του ρόστερ, αλλά δίνει βάθος στη γραμμή των forwards με άλλον ένα παίκτη δοκιμασμένο σε αυτό το επίπεδο, που διαθέτει elite σουτ.

‘Έχοντας αυτά κατά νου, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι η off season για τον Ολυμπιακό έχει εξελιχθεί καλά ως τώρα και θα είναι σχεδόν ιδανική, αν παραμείνει ο Vezenkov. Η μόνη εκκρεμότητα θα είναι η προσθήκη ενός Έλληνα ψηλού για το ρόλο του 5^ου στο rotation της front line, η οποία πάντως δεν θα αλλάξει σημαντικά τα δεδομένα του ρόστερ και πιο πολύ ως επένδυση μπορεί να εκληφθεί. Σε κάθε περίπτωση, αν η ομάδα διατηρήσει τον κορμό της ως έχει, τότε εκτιμώ ότι θα είναι κατά πολύ βελτιωμένη σε σχέση με πέρυσι. Η απώλεια του Dorsey θα καλυφθεί σε ένα βαθμό από τον Canaan, ενώ οι προσθήκες των Bolomboy και Peters θα φέρουν στοιχεία που έλειψαν πέρυσι, πλην του post game, που ίσως είναι η μόνη αδυναμία επιθετικά, σε έναν μπασκετικό κόσμο, όμως, που τείνει να εκλείψει αυτό το στυλ παιχνιδιού.

Συνεπώς, αν δεν προκύψει κάποια δραματική αλλαγή στον προγραμματισμό, ο Ολυμπιακός θα ξεκινήσει από καλή θέση εκκίνησης τη νέα σεζόν και έχοντας στο οπλοστάσιό του παίκτες που αποδεδειγμένα μπορούν να προσφέρουν στους ρόλους για τους οποίους αποκτήθηκαν. Και αυτό είναι το νόημα της στελέχωσης… Οι ερυθρόλευκοι για 2^η σερί χρονιά κατάφεραν να εντάξουν στο δυναμικό τους ποιοτικούς παίκτες, οι οποίοι ταυτόχρονα είναι ιδανικά fit, τόσο βάσει αγωνιστικών χαρακτηριστικών, όσο και βάσει mindset. Η Euroleague εμπειρία είναι το extra «υλικό», που εκτός από την άμεση προσαρμογή τους, μπορεί να κάνει ένα ήδη πολύ καλό ρόστερ σε κορυφαίο!