Μερικές στιγμές μένουν για πάντα χαραγμένες

Το «Shot Clock» γράφει για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης και το σουτ του Γιουλ που… σφράγισε μια ολόκληρη γενιά,  αλλά και για τον κύκλο του Ολυμπιακού, που όχι μόνο δεν έχει κλείσει, όπως μπορεί να ισχυρίζονται αρκετοί, αλλά παραμένει ορθάνοιχτος.  

Αν κάποιος σκεφτεί γιατί το μπάσκετ είναι το άθλημα που μας κάνει να χάνουμε τον ύπνο μας χρόνια τώρα, σίγουρα θα πρέπει να βάλει τον τελικό μεταξύ Ρεάλ και Ολυμπιακού στο μυαλό του. Οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν τον θαυμασμό όλης της Ευρώπης για μια ολόκληρη σεζόν και 38 λεπτά τελικού. Και όταν στο πίσω μέρος του μυαλού του μπήκε η σκέψη ότι θα σηκώσουν την κούπα, χάνοντας για λίγο τη συγκέντρωσή τους, τότε αυτοί που ξέρουν να εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες σου όσο κανείς, χτύπησαν. Το τρίποντο του Σέρχιο Ροντρίγκεθ ήταν μια υπενθύμιση του τί σημαίνει να έχεις απέναντί σου τη Ρεάλ με το παιχνίδι στη κόψη του ξυραφιού. Το δίποντο του Σέρχιο Γιουλ όμως, ήταν η υπογραφή μιας ολόκληρης γενιάς, μιας ολόκληρης μπασκετικής σχολής.

Είναι δύσκολο κανείς να αναλύσει το χθεσινό ματς, χωρίς να κάνει σκέψεις που να αφορούν όλη της σεζόν. Τί θα γινόταν αν η Ρεάλ δεν είχε προκαλέσει το χάος στο Game 2 απέναντι στη Παρτιζάν; Πόσο πιο τρομακτική θα ήταν η χρονιά του Ολυμπιακού αν ο Αϊζάια Κάνααν είχε το ρόλο που είχε στα τελευταία 4 παιχνίδια της σεζόν; Πότε είναι καλή στιγμή κάποιος να πει ότι οι βετεράνοι της Ρεάλ τελείωσαν, χωρίς να εκτεθεί -όπως εμείς- λίγους μήνες μετά;

Ο Ματέο πέρασε πλέον για τα καλά στο Πάνθεον της ιστορίας. Τα λόγια του Έντι Ταβάρες ήταν αρκετά για να εξασφαλίσουν ότι αυτός ο προπονητής πρέπει να μείνει. Σκεφτείτε λίγο το πλαίσιο του χθεσινού αγώνα: η Ρεάλ χωρίς 2 από τους 4 καλύτερους παίκτες της (Ντεκ, Γιαμπουσελέ), χωρίς αναπληρωματικό Center (!) και με τον καλύτερο παίκτη της όλη τη σεζόν να τελειώνει το ματς με 6 πόντους κέρδισε μια από τις πιο δυνατές και συγκροτημένες ομάδες της δεκαετίας! Ο Ματέο μετά από αυτή τη νίκη, όχι απλά ανεβάζει τον πήχη που πρέπει να τον βλέπουμε ως προπονητή, αλλά η επιρροή του στον αγώνα με τις συνεχείς παρεμβάσεις και την εισαγωγή της ζώνης -πιο σύνθετης όμως προσέγγισης από ότι λέγεται- ήταν καθοριστική.

Κι όμως, ο Ολυμπιακός ήλεγχε τον αγώνα, δείχνοντας ότι είναι η καλύτερη ομάδα. Παρά το φόρτωμα των φάουλ στους ψηλούς και την πολύ κακή -ξανά- δεύτερη περίοδο, η ομάδα του coach Μπαρτζώκα έδειχνε ότι θα βρει τρόπο να πάρει το ματς. Η παρουσία του Βεζένκοβ αποτέλεσε εγγύηση για αυτό για σχεδόν όλο το ματς με τον MVP της Ευρωλίγκας να κάνει μια από τις καλύτερες εμφανίσεις σε τελικό στην ιστορία της Ευρωλίγκας με 29 πόντους, 9 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 11/21 σουτ. Ο Σάσα μπορεί να μην οδήγησε την ομάδα του στη νίκη, όμως έδειξε ότι το επόμενο επίπεδο για το οποίο συζητούσαμε δεν το περιμένει, αλλά είναι ήδη εδώ – και πλέον το ερώτημα είναι αν θα το δείξει παίζοντας στον Ολυμπιακό ή στο ΝΒΑ.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να έχει το ματς ακριβώς όπως το θέλει παρά την μέτρια παρουσία του Σλούκα και την κακή του Γουόκαπ. Είναι τέτοια η ποιότητα της ομάδας που μπορούσε να κρατήσει. Όμως, ένα αρκετά κρίσιμο στοιχείο απέναντι στη ζώνη έμελλε να είναι καθοριστικό. Οι δύο Leading guards του Ολυμπιακού είχαν μαζί 1/10 τρίποντα στον τελικό, πράγμα που απέναντι στη ζώνη είναι απαγορευτικό.

Ο coach Μπαρτζώκας έδειξε πώς μπορεί να εκθέσει την ζώνη του Ματέο, αλλά σε ένα τέτοιο παιχνίδι ίσως δε πρέπει να πας με το ανοιχτό rotation: απέναντι σε αυτή τη ζώνη, ο Βεζένκοβ (όπως και έγινε) έπρεπε να είναι για πάνω από 35 λεπτά στο παρκέ και εκεί κοντά να είναι και ο ολόκαυτος Κάνααν. Όμως, οι ερυθρόλευκοι και ο ίδιος ο coach χθες, δεν πλήρωσαν κάτι που έκαναν λάθος στον αγώνα, αλλά ένα μικρό ( ; ) προπονητικό φάουλ όλης της σεζόν: από την αρχή της σεζόν αναλύσαμε στα podcast μας ότι ο Κάνααν θα είναι καταλύτης στα κρίσιμα ματς και πρέπει να παίρνει περισσότερο χρόνο και ρόλο στα κρίσιμα σημεία των αγώνων. Χθες, παρά την ολοφάνερη ετοιμότητά του, ήταν δύσκολη επιλογή ο coach να τον έχει μέσα στον αγώνα για 30 λεπτά, πολύ απλά γιατί δε το είχε ξανακάνει. Σε μια ήττα του Ολυμπιακού με 1 πόντο, ο Αμερικάνος είχε 21 πόντους, 7/10 σουτ σε 21 λεπτά με την ομάδα του να είναι στο ασφαλέστατο +8 με αυτόν μέσα (μεγαλύτερο σε όλη την ομάδα του Ολυμπιακού). Στο τελευταίο του ίσως παιχνίδι με την ερυθρόλευκη έδειξε ότι ίσως είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας. Ο Κάνααν πήγε από τη μέτρια regular season, στην πολύ καλή ως καταλυτική παρουσία απέναντι στη Φενέρ, στην καταπληκτική παρουσία με τη Μονακό και στην εκκωφαντική εμφάνιση απέναντι στη Ρεάλ, όντας μαζί με το Βεζένκοβ οι παίκτες που αύξησαν τα λεπτά τους σε σχέση με τη regular season και στο χθεσινό ματς η επίθεση του Ολυμπιακού στο τέλος ίσως έπρεπε απλά να απλοποιηθεί σε ένα pick and roll μεταξύ των δύο μεγάλων απειλών της ομάδας!

Κι όμως, όλα αυτά πλέον ανήκουν στην ιστορία. Η Ρεάλ κατάφερε με ένα σουτ του Γιούλ -το μοναδικό του εύστοχο στο ματς- να πάρει άλλη μια Ευρωλίγκα και ο Ολυμπιακός έχασε στο σουτ την κορυφή – ή την προσέγγισή της- για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. «Αυτός ο κύκλος έκλεισε» θα τολμήσουν να πούνε πολλοί. Με τον coach Μπαρτζώκα στον πάγκο του Ολυμπιακού εμείς θα τολμήσουμε να πούμε ότι ο κύκλος είναι ακόμη ορθάνοιχτος. Γιατί μπορεί ο Σάσα να είναι τεράστιος παίκτης, επιπέδου ΝΒΑ, μπορεί ο Σλούκας να μην έχει ανανεώσει και ο Κάνααν να μην μείνει στην ομάδα. Όμως, ο αρχιτέκτονας αυτή της πραγματικά σπουδαίας ομάδας είναι ο back to back προπονητής στην Ευρωλίγκα – και σίγουρα κάτι θα έχει στο μυαλό του.