Το «Shot Clock» γράφει για τον λάθος τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι φετινοί «αιώνιοι» τελικοί.
Η ανάλυση των αγώνων μπάσκετ – πόσο μάλλον αυτών του υψηλότερου επιπέδου – είναι πάντα μια δυνατή, αλλά και συνάμα όμορφη πρόκληση. Από τις τακτικές των προπονητών μέχρι τις αποδόσεις των παικτών και από εκεί στο αποτύπωμα που αφήνει στον κόσμο της κάθε ομάδας ή στο μέλλον της κάθε αποτέλεσμα, όλα είναι μια σημαντική διαδικασία για τα αθλητικά δρώμενα. Κι όμως! Για άλλη μια φορά, οι τελικοί της Basket League δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από μια αφορμή για κακού επιπέδου συζήτηση περί διαιτησίας, για διάφορα…συμβάντα που είδαμε πριν το ματς και το ίδιο το μπάσκετ πάει περίπατο.
Φυσικά, το ίδιο συνέβαινε διαχρονικά: δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρξε εποχή που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ήταν ταυτόχρονα στις 3-4 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και οι Basket League κατάφερνε να μην έχει καμία απολύτως αίγλη!
Στον πρώτο τελικό, ο Ολυμπιακός πέρασε δύσκολα το πρώτο τεστ. Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε διαβασμένος και έτοιμος να κάνει μια τεράστια έκπληξη. «Δεν είπε κανείς ότι θα ήταν εύκολο» δηλώνει ο Σάσα Βεζένκοβ, που ήταν για άλλη μια φορά ο κορυφαίος παίκτης του γηπέδου. Ο ΠΑΟ είδε τους Γκριγκόνις και Παναγιώτη Καλαιτζάκη να κάνουν την καλύτερη εμφάνιση τους για τη φετινή σεζόν, ενώ Παπαγιάννης και Πονίτκα ήταν επίσης πολύ καλοί. Από την άλλη, ο coach Μπαρτζώκας είδε την ομάδα του να βρίσκεται… αλλού συναισθηματικά και σίγουρα θα πρέπει να αλλάξει η εικόνα εν όψει των επόμενων αγώνων.
Παρόλα αυτά, υπάρχει μια συνολική ατμόσφαιρα γύρω από τους τελικούς που δεν επιτρέπει στο φίλαθλο κοινό να λάβει την χαρά των τελικών της κορυφαίας λίγκας της χώρας. Ας δούμε μερικά στοιχεία:
- Οι τελικοί (και φέτος) συγκεντρώνουν μικρότερη τηλεθέαση από ένα τυπικό ματς της Ευρωλίγκας.
- Η ΕΡΤ αντιμετωπίζει το προϊόν σα να είναι κάποιου είδους φιλικό! Οι δύο ομάδες κοντράρονται για το πρωτάθλημα και δεν υπάρχει η παραμικρή ανάλυση των αγώνων σε οποιαδήποτε μορφή: ούτε post-game show, ούτε κάποια ειδική εκπομπή στο Youtube όπως σε όλα τα πρωταθλήματα του κόσμου (και όταν λέμε όλα, εννοούμε πχ το πρωτάθλημα της Ταιβάν ή του Πουέρτο Ρίκο).
- Αναπόφευκτα, η συζήτηση στα social media ελλείψει μιας σοβαρής προσέγγισης από τα main media, γίνεται σκληρά οπαδική και τα μπασκετικά πάνε περίπατο και αντικαθιστούνται από το αν έκανε φάουλ ο Αγραβάνης (που έκανε και μάλιστα πεντακάθαρο!) ή αν έκανε βήματα στον αιφνιδιασμό ο Καλαιτζάκης (που δεν έκανε, επίσης ξεκάθαρο!).
Είναι άραγε αυτό που αντιστοιχεί στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό; Αν οι φήμες περί αύξησης μπάτζετ και στις δύο ομάδες ισχύουν, είναι αυτό το πρωτάθλημα έτοιμο να δώσει μπασκετικά κίνητρα υγιούς ανταγωνισμού; Είναι έτοιμη η Basket League, η ΕΟΚ, η ΕΡΤ και κάθε αρμόδιος έτοιμη να φιλοξενήσει για παράδειγμα του χρόνου τη γιγαντομαχία ανάμεσα σε coach Μπαρτζώκα και coach Αταμάν;
Σε όλη την Ευρώπη τα play-off είναι η απογείωση του αθλήματος. Στην Ισπανία, η Μπανταλόνα πέταξε εκτός την Μπασκόνια και το συζητούσε όλη η Ευρώπη. Η Ουλμ πέταξε εκτός τη Μπάγερν με σκούπα (!) και όλος ο μπασκετικός κόσμος είδε το γεμάτο της γήπεδο να αποθεώνει τους παίκτες της. Η Εφές έχασε με 40 πόντους από την Φενέρ και επέστρεψε στο δεύτερο ματς με μια εκπληκτική ματσάρα.
Όλα τα παραπάνω είχαν αναλύσεις, κείμενα, εκπομπές, podcast και τόσα άλλα πράγματα που κάνουν το άθλημα να εξελίσσεται. Τόσα πράγματα που παίρνουν την προσπάθεια των αθλητών και προπονητών και την αναλύουν, την κάνουν ένα με το κοινό, παιδαγωγούν και καλλιεργούν ένα σύγχρονο μπασκετικό επίπεδο.
Εδώ, πόσο κοντά είμαστε σε αυτό;
