Η επιτυχία της Εθνικής Νέων Ανδρών πρέπει επιτέλους να αξιοποιηθεί!
Το «Shot Clock» γράφει για την 3η θέση της Εθνικής Νέων Ανδρών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U20 και την ανάγκη να μην πάει χαμένη και αυτή η ευκαιρία για το Ελληνικό μπάσκετ.
Μετά από αρκετά χρόνια, η Εθνική Under 20 κατάφερε να έχει μια μεγάλη διάκριση. Η 3η θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αποκλείοντας μάλιστα την ισχυρή Τουρκία στους «8» άνοιξε δρόμους ενθουσιασμού για την επόμενη μέρα του ελληνικού μπάσκετ. Ωστόσο, αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εγγύηση. Άλλωστε, η τελευταία φορά που υπήρξε διάκριση ήταν στο παγκόσμιο του 2015 στην κατηγορία U19 που μια πολύ ταλαντούχα Ελληνική ομάδα με παίκτες όπως ο Τάιλερ Ντόρσει, ο Γιώργος Παπαγιάννης, ο Μιχάλης Λούντζης και ο Ντίνος Μήτογλου κατάφερε να φτάσει μέχρι τους «4».
Η ομάδα του coach Παπαδόπουλου κέρδισε σε ένα θρίλερ το Βέλγιο και έγραψε έτσι ιστορία . Άλλωστε, μιλάμε για ένα επίτευγμα που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμάμε. Όταν ξεκίνησε η διοργάνωση δεν υπήρχε η πίεση για ένα τέτοιο αποτέλεσμα και αυτό φέρνει ακόμη μεγαλύτερα χαμόγελα.
Όμως, βλέποντας το μπασκετικό κομμάτι αυτής της επιτυχίας, η επόμενη μέρα είναι πολύ πιο σημαντική. Η παραδοσιακή λογική των δύο μεγάλων του Ελληνικού μπάσκετ είναι να παίρνουν αυτά τα παιδιά και να τα έχουν στο ρόστερ τους ως 12ους παίκτες. Αυτό αποτελεί μια διαχρονική πληγή του Ελληνικού μπάσκετ. Στην ηλικία των 19 και 20 ετών είναι κρίσιμο να αγωνίζεσαι, να κάνεις λάθη, να παίρνεις προσπάθειες και να εξελίσσεσαι. Δείτε την περίπτωση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου: ο σταρ των μικρών εθνικών έπαιξε ως ρολίστας στον ΠΑΟ, δε πήρε ποτέ την ευκαιρία να εξελίξει το all around παιχνίδι που παρουσίασε όντας έφηβος και τελικά πέρσι έκανε την πρώτη του μεστή επαγγελματική καριέρα στα 27 του! Αυτό δεν είναι παρά μια φωτογραφία της διαδικασίας εξέλιξης στο ελληνικό μπάσκετ!
Σήμερα, τίθεται σε ΟΣΦΠ και ΠΑΟ, η μεγάλη ανάγκη για ποιοτικούς Έλληνες παίκτες που θα καλύψουν κενά του σχεδιασμού με βάση και το διαβατήριό τους. Αυτό δεν είναι μια διαδικασία που πρέπει να κάνει τις ομάδες να βλέπουν τον «ένα παικταρά» και να τον κάνουν δικό τους, αλλά θα πρέπει να τις βάλει σε διαδικασία συνεννόησης για το ελληνικό μπάσκετ με γνώμονα την επένδυση πόρων στα αναπτυξιακά προγράμματα που θα βγάλει τελικά και τους δύο κερδισμένους – όπως και κάθε ομάδα.
Ο Λευτέρης Μαντζούκας είναι ένας έτοιμος παίκτης. Ένας παίκτης που μπορεί να παίξει στο 3 και το 4, που είναι εξαιρετικός αμυντικός και έχει πλούσιο επιθετικό ταλέντο. Ποιος θα είναι άραγε ο ρόλος του, όταν ο ΠΑΟ κινείται για νέο τεσσάρια; Ο Ζούγρης ήταν η έκπληξη του τουρνουά δείχνοντας ότι μπορέι να γίνει ένας εξαιρετικός undersized Center. Τί σημαίνει για το μέλλον του η ενδεχόμενη υπογραφή του στον Ολυμπιακό; Πώς θα ανπτυχθεί και θα γίνει παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας; Ποιος θα είναι ο ρόλος του Οικονομόπουλου σε μια ομάδα Basket League και πόσο χρόνο μπορεί να βρει ο Μπαζινας;
Αυτά είναι τα ερωτήματα της επόμενης μέρας για το ελληνικό μπάσκετ. Η επιτυχία της 3ης θέσης είναι επιτυχία των παιδιών και του προπονητή. Η επόμενη μέρα όμως δυστυχώς δεν εξαρτάται από αυτούς, αλλά από ένα κακό σύστημα αξιοποίησης ταλέντων που έχει εγκαθιδρυθεί χρόνια τώρα στη χώρα μας.