Η ανατομία μιας ήττας σε μια κερδισμένη χρονιά

Το «Shot Clock» αναλύει τον πρώτο ημιτελικό του Final Four του Βερολίνου, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Αναντολού Εφές

Το μπάσκετ είναι ένα πανέμορφο άθλημα και αν υπάρχει κάτι που μπορεί να το δείξει εύκολα δεν είναι παρά ο τρόπος με τον οποίο Μπαρτζώκας και Ataman συγχαίρονται στο τέλος του αγώνα, με τον Τούρκο προπονητή να κουνά τα χέρια του με ύφος «Έτσι πάνε τα πράγματα καμιά φορά». Αν κάποιος αφαιρέσει το συναισθηματικό κομμάτι της ελληνικής εκπροσώπησης μετά από χρόνια σε final 4 θα αντιληφθεί ότι είδαμε ένα πραγματικά σπουδαίο παιχνίδι, με εξαιρετικό ρυθμό και δύο πολύ ποιοτικές ομάδες. Και στο τέλος κέρδισε η μπαρουτοκαπνισμένη Εφές, η ομάδα που πήρε πέρσι τον τίτλο, ήταν το απόλυτο φαβορί της χρονιάς που διεκόπη και πάει ξανά στον τελικό.

Ο ΟΣΦΠ έφτασε στο final 4 ως η ομάδα-έκπληξη της διοργάνωσης, όμως έπαιξε τόσο καλά μέχρι να φτάσει που πολλοί πίστεψαν ότι πρόκειται για το καλύτερο σύνολο της Ευρωλίγκας. Με στόχο να χτυπήσει από την αρχή μέσα στη ρακέτα, ξεκίνησε δυναμικά ταΐζοντας τον Fall και έδειξε ότι μέσω αυτού μπορεί να ελέγχει το παιχνίδι. Όμως, μια ομάδα σαν την Εφές και ένας προπονητής σαν τον Αταμάν γνωρίζουν τί πρέπει να κάνουν: η απάντηση ήρθε με το usage rate του Micic και κυρίως του Larkin να ανεβαίνει κατακόρυφα, το παιχνίδι απλοποιήθηκε και το ασταμάτητο pick and roll ή και iso με αυτούς τους δύο έκανε την άμυνα του ΟΣΦΠ να πρέπει να προσαρμοστεί, να δώσει βοήθειες και τελικά να αφήσει παντελώς ελεύθερα τρίποντα στον Bryant, που μπορεί να είχε μια πολύ κακή σεζόν, αλλά δε πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι σουτέρ του 38.8% στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα.

Η στρατηγική επιλογή του coach Ataman -όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και στο χθεσινό ματς- ήταν να coachάρει σε…ΝΒΑικά πρότυπα: αυτό σημαίνει ότι βασίζεται περισσότερο στους αυστηρά καθορισμένους ρόλους στην ομάδα και στο υψηλό usage των παικτών του, παρά σε ένα πιο παραδοσιακό Ευρωπαϊκό μοντέλο. Ο Micic και ο Larkin αποτελούν ένα από τα καλύτερα δίδυμα γκαρντ στην ιστορία της διοργάνωσης, μπορούν να σκοράρουν και να δημιουργήσουν εξίσου καλά και χθες παρότι ήταν άστοχοι, ήταν φανταστικοί στην οργάνωση του παιχνιδιού, καθώς είχαν συνολικά 16 ασίστ έναντι 3 λαθών!

Spot on.

The lineup S. Larkin + V. Micic + E. Bryant + C. Singleton + B. Dunston was the best of the game.
In 43 plays with them on the floor, the score was 26-13 (+13) for Efes.#BenimYerimBurası #AnadoluEfes #OlympiacosBC https://t.co/CDDLfEvfrb

— 3StepsBasket (@3StepsBasket) May 19, 2022

Αν το παραπάνω performance, συνδυαστεί με το καταιγιστικό σε τρίποντα πρώτο ημίχρονο, καταλαβαίνουμε πώς ο ΟΣΦΠ δε κατάφερε ποτέ να πάρει κεφάλι στον αγώνα παρά το γεγονός ότι είχε μια πολύ καλή παρουσία. Το 28% για τρεις, που σημαδεύτηκε από το 1/8 του Vezenkov ήταν καθοριστικό. Ο σταρ του ΟΣΦΠ, μετά από μια καταπληκτική σεζόν, δεν έκλεισε με τον τρόπο που θα ήθελε. Σούταρε μόλις 2/10 σουτ, ενώ η Εφές τον σημάδεψε κάθε φορά που άλλαζε σε έναν από τους γκαρντ της. Όλο αυτό επηρέασε την ψυχολογία του φανερά και ίσως ο Βεζένκοφ να μην μπόρεσε να διαχειριστεί το πώς να αλλάξει το παιχνίδι, όταν όλα δεν πάνε…όπως περίμενε. Εκτιμούμε ότι θα επιστρέψει και θα επιστρέψει πολύ πιο δυνατός.

Το κρίσιμο σημείο του αγώνα είναι αναμφισβήτητα τα 4 τελευταία λεπτά. Εκεί, ο Ολυμπιακός έχει πάει το παιχνίδι στα μέτρα του. Ο Χασάν Μάρτιν ήταν φανταστικός στην 4^η περίοδο, με καθοριστική παρουσία και στις δύο πλευρές του παρκέ, αλλά η ομάδα του δεν μπορούσε να βρει εύκολους πόντους. Η Εφες είχε συμπληρώσει τα 5 της φάουλ, ο Σίνγκλετον και ο Ντάνστον είχαν από 5 και όλα έδειχναν ότι ο ΟΣΦΠ έπρεπε να επιτεθεί, να πάει στη γραμμή των βολών και να έχει εύκολους πόντους. Τίποτα από αυτά δε συνέβη και εκεί άρχισε να γεννιέται η πεποίθηση ότι εύκολα ή δύσκολα, η πιο έμπειρη ομάδα θα πάρει το παιχνίδι.

Και εκεί ξεκινά και μια συζήτηση που έχει πολλά ερωτήματα, που δύσκολα μπορούν να απαντηθούν: έπρεπε ο coach Μπαρτζώκας να βάλει ξανά το Φαλ για εύκολους πόντους, ενώ ο Μάρτιν ήταν ο κορυφαίος παίκτης στο 4^ο δεκάλεπτο; Ο καταπληκτικός Παπανικολάου, που έκανε ένα από τα καλύτερα ματς της σεζόν του, έπρεπε να είναι στο γήπεδο; Και αν ναι, γίνεται να βγάλεις τον McKissic όταν έχεις ανάγκη από ένα slasher; Γίνεται να βγάλεις τον Βεζένκοφ που είναι ο σταρ σου και ίσως σου δώσει ένα μεγάλο σουτ, όπως με τη Μονακό στο τελευταίο ματς του ΣΕΦ;

Και αν ακόμη και αν σε όλα αυτά πάρεις την σωστή επιλογή, τί κάνεις όταν το ματς είναι ισόπαλο και η μπάλα είναι στα χέρια ενός εκ των καλύτερων γκαρντ που έχουμε δει ποτέ στην Ευρώπη; Τί κάνεις ενώ ξέρεις ότι η Εφές έχει και την επιλογή του Larkin, ενός super clutch παίκτη που πυροβολεί από παντού;

Αυτά τα ερωτήματα είναι δύσκολο να απαντηθούν ακόμη και από εμάς, στο επίπεδο της ανάλυσης, ώρες μετά τα γεγονότα. Οι μεταβλητές είναι τόσες πολλές σε ένα ματς που βρίσκεται στη κόψη του ξυραφιού.

Ο coach Μπαρτζώκας πήρε τη σωστή επιλογή να μην κάνει φάουλ. Δε γίνεται όντας σε κακή μέρα να επιδιώξεις να πας σε buzzer beater κατάσταση. Έπρεπε να εμπιστευτεί την άμυνά του και καλά έκανε. Ωστόσο, η αλλαγή του Βεζένκοφ ήταν κάτι που δεν επιδίωκε. Είτε αφήνεις τον Walkup να περάσει από το σκριν (που φάνηκε να είναι η εντολή) είτε προσπαθείς να πάρεις τη μπάλα από τα χέρια του Micic.

Ο Σέρβος, όμως, βγήκε απέναντι στον power forward του Ολυμπιακού. Και εκεί είναι πολύ δύσκολο να αστοχήσει.

Αλλά στη τελική, «έτσι πάνε τα πράγματα καμία φορά». Ο coach Ataman παραδέχθηκε τα δύσκολα που του έβαλε ο Γιώργος Μπαρτζώκας και αυτός με τη σειρά του αντιλήφθηκε ότι όταν φτάνεις μέχρι το final 4, ακόμη και αν έχεις υπολογίσει τα πάντα, μπορείς να βρεθείς ηττημένος. Γιατί πολύ απλά, όταν η μπάλα είναι στα χέρια σπουδαίων παικτών όπως ο Micic, όλα μπορούν να συμβούν, αρκεί να μην έχει ακουστεί η κόρνα της λήξης.

Για εκτενέστερη ανάλυση πάνω στο τί έγινε στους αγώνες του final 4 δείτε την εκπομπή μας:

ΔΥΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΜΑΤΣΑΡΕΣ | EUROLEAGUE FINAL 4 LIVE SHOW - YouTube