Η υπεροχή του Ολυμπιακού στα σημεία – κλειδιά με την Φενέρμπαχτσε

Ο Μιχάλης Στεφάνου αναλύει τα επερχόμενα παιχνίδια του Ολυμπιακού με την Φενέρ, για τα προημιτελικά της Euroleague.

Με την κατάκτηση της πρώτης θέσης στην regular season ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Η αξία πιστοποιείται από την τριβή της διάρκειας, από την αντοχή και την επανάληψη κι οι “ερυθρόλευκοι” παρουσίασαν μακράν το πιο σταθερό, το πιο αποτελεσματικό και πάνω απ΄ όλα το πιο ελκυστικό πακέτο της φετινής διοργάνωσης.

Η πρωτιά άφησε προίκα στους “ερυθρόλευκους” το πλεονέκτημα έδρας και περισσότερο απ’ όλα το σεβασμό με τον οποίο θα σταθεί απέναντι τους η επόμενη αντίπαλος. Η Φενέρ στην προκειμένη περίπτωση. Μια ομάδα που στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν βρίσκονταν σε τροχιά πρώτης τετράδας, αλλά δεν έκανε το φίνις που φανταζόταν. Το σύνολο του Δημήτρη Ιτούδη μέτρησε μόλις τρεις νίκες στις τελευταίες εννέα αγωνιστικές κι αν, μάλιστα, ο Ολυμπιακός δεν είχε επικρατήσει της Μπασκόνια στο ΣΕΦ, τώρα θα ήταν εκτός διοργάνωσης! Η ουσία είναι ότι επιβίωσε, κι από τη στιγμή που βρίσκεται στους “8” έχει κάθε λόγο και κάθε δικαίωμα να ονειρεύεται.

Η συνέχεια είναι εντελώς ανεξάρτητη από τα πεπραγμένα των επτά τελευταίων μηνών, αφού οι ομάδες που προκρίθηκαν θα στηθούν στην ίδια αφετηρία. Από δω και πέρα, ο μαραθώνιος δίνει τη θέση του στο σπριντ, η αντοχή στην έκρηξη και η ψυχραιμία στην εγρήγορση. Κι ο Ολυμπιακός καλείται τώρα να ξαναρχίσει από το μηδέν. Να το κάνει κύκλο και εκεί μέσα να… χορέψει, που λέει και το τραγούδι. Μόνο που σε αντίθεση με τους ορίτζιναλ στίχους του, εκείνος ξέρει και τι γυρεύει και πού πηγαίνει…

Πηγαίνει στο επόμενο παιχνίδι. Τόσο απλά και τόσο κλισέ, αφού τη δεδομένη στιγμή δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα από το να κοιτάξει κανείς πέρα από εκεί που επιτρέπεται. To 1-0 στις 26 Απριλίου στο ΣΕΦ αποτελεί το μοναδικό στόχο για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα (μιλώντας μόνο για την Ευρωλίγκα αφού εν τω μεταξύ μεσολαβούν τα ελληνικά playoffs) και τίποτε απώτερο δεν πρέπει να την αποπροσανατολίσει. Ούτε οι προσδοκίες του κόσμου, ούτε η βιασύνη των media, ούτε φυσικά η ψευδαίσθηση από τις θριαμβευτικές νίκες επί της Φενέρ που προηγήθηκαν.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΘΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΦΕΝΕΡ

Όταν έχεις απέναντί σου τη Φενέρ, το πρώτο που πρέπει να αποφασίσεις είναι πώς θα αντιμετωπίσεις το μοναδικό καθαρό της πόιντ γκαρντ. Ο Νικ Καλάθης αρέσκεται να τρέχει το γήπεδο με την μπάλα, εφόσον μπορεί να την ντριμπλάρει μπροστά του και όχι πλάι του. Για να το κάνει αυτό πρέπει να υπάρχει χώρος και δεν φαίνεται καλή ιδέα για καμία άμυνα να του τον δώσει, αφού με το πόδι στο γκάζι γίνεται πραγματικά επικίνδυνος τόσο εκτελεστικά όσο και δημιουργικά.

Η πίεση σε όλο το γήπεδο είναι η προφανής και πιθανότατα η ενδεδειγμένη λύση για τον περιορισμό του ομογενή άσου, κάτι που φυσικά γνωρίζει και ο Ιτούδης και ως εκ τούτου προσπαθεί να ανταπεξέλθει με κάποια special plays. Σε περιπτώσεις full court press ο Καλάθης δέχεται κάποια σκριν (συνήθως από τον Μότλεϊ), τα οποία στήνονται στο ύψος του κεντρικού logo και τον βοηθούν είτε να πηγαίνει κάθετα προς το καλάθι, είτε ανάλογα με τη βοήθεια που θα στείλει αντίπαλος να βρίσκει την ελεύθερη πάσα για κάποιο σποτ σουτ.

Ο διεθνής γκαρντ τον Οκτώβρη σούταρε με 53% στο τρίποντο, αλλά τον Μάρτη μόνο με 15%, γεγονός, πάντως, που δεν τον εμπόδισε να πάρει οκτώ σουτ πίσω από τα 6μ.75 στο πολύ κρίσιμο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα. Γενικά, τον “ψυχαναγκασμό” του Καλάθη με το μακρινό σουτ ο Ολυμπιακός μπορεί να τον εκμεταλλευτεί παίζοντας με το μυαλό του και δίνοντας του σουτ που θα σκεφτεί πριν εκτελέσει.

Χρέη δεύτερου πλέι μέικερ εκτελεί ο Μάρκο Γκούντουριτς, τον οποίο η Φενέρ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί με κάποιες δράσεις κυρίως από τις γωνίες τοποθετώντας στο short roll τον εξαιρετικό πασέρ, Τζόναθαν Μότλεϊ. Ο Γκούντουριτς σε αντίθεση με τον Νικ που όσο κλείνουν τα ματς χάνει την επαφή του με τον αντίπαλο καλάθι, είναι παίκτης που προϊόντος του χρόνου παίρνει όλο και περισσότερες ευθύνες.

Φυσικά, η Φενέρ επιτίθεται πάρα πολύ από το ποστ, τόσο με τον Πιέρ που έχει την ικανότητα να γυρίζει προς το καλάθι και από δεξιά και από αριστερά, όσο και με τον Χέιζ, που αυτή τη στιγμή είναι το πιο βαρύ “όπλο” της στην επίθεση. Φανταστείτε ότι στο πρόσφατο ματς με την Εφές, η πρωταθλήτρια Τουρκίας χρησιμοποίησε στις 24 από τις 77 κατοχές της το συγκεκριμένο τρόπο επίθεσης. Εδώ ο Ολυμπιακός θα πρέπει καλό βαθμό στην προσωπική άμυνα κάτι που σημαίνει ότι ο ρόλος του Παπανικολάου (και του Βεζένκοb προφανώς) θα είναι από τους πιο κομβικούς στη σειρά. Η λογική λέει ότι ο αρχηγός του Ολυμπιακού θα πάρει πολύ χρόνο στο παρκέ, αφού το ίδιο συμβαίνει και με τους δύο επικίνδυνους φόργουορντ της Φενέρ που σπανίως αποσύρονται.

Ο Μπούκερ μοιάζει από δύσκολο έως απίθανο να προλάβει τη σειρά, ενώ σαφώς περισσότερες ελπίδες έχει ο Γουίλμπεϊκιν. Δεν αποκλείεται πάντως η πορεία της σειράς να οδηγήσει τον Δημήτρη Ιτούδη να βασιστεί πολύ περισσότερο στο επιθετικό ταλέντο του Κάρσεν Έντουαρντς και του Τάιλερ Ντόρσεϊ. Να τους δώσει δηλαδή την μπάλα για να επιτεθούν στο 1vs1.

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός μοιάζει να ματσάρει ιδανικά την Φενέρ, είτε με το μέγεθος στους φόργουορντ, είτε με τον Φαλ που μικραίνει το γήπεδο στις αλλαγές είτε με τον Γουόκαπ ή και τον Κάνααν που μπορούν να πιέσουν στην περιφέρεια.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΘΑ ΒΡΕΙ ΠΟΛΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΟΥΤ

Στην απέναντι πλευρά του γηπέδου ο Ολυμπιακός φαίνεται και πάλι να έχει τις απαντήσεις για κάθε πρόβλημα που θα επιχειρήσει να του βάλει η Φενέρ. Η βασική της άμυνα είναι οι αλλαγές, τις οποίες αποδέχεται σχεδόν αυτόματα -χωρίς δηλαδή να παλεύει στα σκριν- και οι “ερυθρόλευκο騔 διαθέτουν ίσως τον παίκτη που ξέρει να τις χτυπάει περισσότερο από κάθε άλλον. Ο Κώστας Σλούκας θα έχει την ευκαιρία να κάνει τη διαφορά στη σειρά με τα pull up του από μέση απόσταση και με την ευχέρεια του να επιτεθεί πάνω στον ευάλωτο Τζεκίρι. Γενικά η Φενέρ είναι από τις χειρότερες ομάδες στην προστασία του backcourt της.

Η τουρκική ομάδα συνηθίζει να δίνει βοήθειες από τις γωνίες, πράγμα που εφόσον το εφαρμόσει και κόντρα στον Ολυμπιακό θα του προσφέρει αρκετά σποτ σουτ, τα οποία δεν πρέπει να μείνουν ανεκμετάλλευτα. Ο Ολυμπιακός με τον τρόπο που λειτουργεί επιθετικά δεν φαίνεται ότι θα χρειαστεί κάποιου είδους υπέρβαση στο παιχνίδι του, παρά μόνο συνέπεια στις βασικές του δράσεις. Πρόκειται για ένα σύνολο με μεγαλύτερη συνοχή που μπορεί να χτυπήσει την αντίπαλό του ακριβώς εκεί που πονάει και ταυτόχρονα να φρενάρει τις μεγαλύτερες πηγές κινδύνου της.

Τακτικές εκπλήξεις σίγουρα θα πρέπει να περιμένουμε, όμως η ερυθρόλευκη ανωτερότητα, τουλάχιστον στη θεωρία, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η Φενέρ μπορεί να διαθέτει πιο… τρομακτικό όνομα από την Μπασκόνια και τη Ζαλγκίρις τα τελευταία χρόνια, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερή τους με βάση την εικόνα της στο παρκέ. Ίσως τελικά από τις τέσσερις που τερμάτισαν στις θέσεις 5-8, να αποτελεί για τον Ολυμπιακό την πιο ελκυστική επιλογή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναμένεται σκληρή μάχη που απαιτεί απόλυτη ετοιμότητα σε κάθε επίπεδο.