Δύο καπνισμένες κάννες

Στο σκληρό και ακραία ανταγωνιστικό κόσμο της Ευρωλίγκας, πέντε συνεχόμενες νίκες δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση.

Όσο κι αν ακούγεται τρελό, όμως, πρόκειται για ένα σερί που πλην του Ολυμπιακού έχουν ήδη καταγράψει φέτος άλλες τέσσερις ομάδες (Μπαρτσελόνα, Μπάγερν, Παρί, Ζαλγκίρις), ενώ απόψε θα έχει την ευκαιρία να το κάνει ακόμα μία (Φενέρ). Εδώ που τα λέμε, βέβαια, το επίτευγμα των “ερυθρόλευκων” έχει άλλη βαρύτητα, καθώς η δυναμική των αντιπάλων που συμμετείχαν σ’ αυτό το ράλι, του προσέδιδε ιδιαίτερα υψηλό βαθμό δυσκολίας. Μετά την Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, τον Παναθηναϊκό και τη -μόνο στα λόγια- βατή Βιλερμπάν, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ξεπέρασε και το υψηλό εμπόδιο της Μακάμπι, σημειώνοντας, έτσι, τη δεύτερη -διαδοχική- εκτός έδρας νίκης της.

Το ματς είχε τόσες αντιθέσεις που θα μπορούσε κανείς να το παρομοιάσει με το… ρεπερτόριο του Φρέντι Μέρκιουρι. Ξεκίνησε με όπερα, πέρασε από την ελαφρότητα της pop και της disco και κατέληξε σε hard rock καταστάσεις. Σε κάθε του πτυχή πάντως, κρατούσε το ενδιαφέρον αμείωτο και αναδείκνυε πρωταγωνιστές, θετικούς και αρνητικούς, ενώ οι ραγδαίες μεταβολές στον ρυθμό του ενίσχυαν συνεχώς το στοιχείο του απρόβλεπτου.

Ο Ολυμπιακός μπήκε στο “κτήριο” με τον γνωστό γοητευτικό βηματισμό του. Πέτυχε τα πρώτα τέσσερα καλάθια του με όμορφες συνεργασίες που κατέληξαν ισάριθμες ασίστ, έβγαλε άμυνες κι έχτισε γρήγορα μια διψήφια διαφορά, υποχρεώνοντας τους γηπεδούχους σε ρόλο κομπάρσου. Ο Βεζένκοβ ξεκίνησε το ματς σαν… το intro του “Ι want it all”, καταγράφοντας pir 14 (με 11 πόντους και 3 ριμπάουντ) στα πρώτα εξίμισι λεπτά, οπότε και αντικαταστάθηκε από τον Πίτερς. Σε εκείνο το σημείο τα 4/5 της αρχικής πεντάδας είχαν πια διαφοροποιηθεί, αλλά αντί η γρήγορη εμπλοκή της 2nd unit στο παιχνίδι να τη βρει ζεστή και έτοιμη, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Το δεκάλεπτο έκλεισε με απανωτά ερυθρόλευκα λάθη σε άμυνα κι επίθεση που είχαν ως αποτέλεσμα ένα 6-0 από τη Μακάμπι και μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός λεπτού το +11 έγινε +5. Ο κατήφορος, όμως, είχε μόλις ξεκινήσει…

Η εικόνα του Ολυμπιακού στην δεύτερη περίοδο ήταν πραγματικά αποκαρδιωτική. Μπάλες και ριμπάουντ χάνονταν σωρηδόν, η άμυνα απουσίαζε και οι συνεργασίες αγνοούνταν. Στις ¨οκτώ ασίστ της πρώτης περιόδου προστέθηκε μόλις μία ως το ημίχρονο, γεγονός που μαρτυρά το ανορθόδοξο προφίλ της “ερυθρόλευκης” επίθεσης. Δέκα λεπτά μετά το επιβλητικό 18-29, το σκορ είχε γίνει 53-41 για τους Ισραηλινούς και η συνέχεια φάνταζε βουνό, βάσει της μορφής που είχε πάρει το παιχνίδι.

Οι Πειραιώτες δεν χρειαζόταν απλώς να βελτιώσουν πράγματα, αλλά να αλλάξουν εντελώς την προσέγγιση τους. Και παρότι επιστρέφοντας από την ανάπαυλα μέτρησαν τέσσερις χαμένες κατοχές από λάθος πάσες, ήταν φανερό ότι είχαν αλλάξει mindset στο αμυντικό κομμάτι. Προεξέχοντος του Φαλ που έκλεισε τους χώρους και με τους υπόλοιπους να βάζουν τα χέρια τους την μπάλα και να αναγκάζουν τους αντιπάλους τους σε όλο και πιο περίπλοκες επιλογές, οι ερυθρόλευκοι, έκοψαν την πρόσβαση στο καλάθι τους, εξασφάλισαν το ριμπάουντ και βρίσκοντας παιχνίδι στο τρανζίσιον άρχισαν να επιβάλλονται και στο επιθετικό κομμάτι

Ο Βιλντόσα έδωσε το σύνθημα προσφέροντας οκτώ μαζεμένους πόντους (δύο τρίποντα και μία ασίστ στον Φαλ). Γενικά, ο αρκετά ορεξάτος και ανανεωμένος Αργεντίνος, κερδίζει συνεχώς την εμπιστοσύνη του προπονητή του και μαζί την συμπάθεια του κόσμου. Ο Φουρνιέ ανέλαβε δράση στη συνέχεια προσθέτοντας άλλους οκτώ πόντους, ο Βεζένκοφ χτύπησε από τον κεντρικό διάδρομο είτε ως τρέιλερ, είτε στο close out και το νερό ξαναμπήκε στο αυλάκι. Γκος και Μιλουτίνοβ πήραν την σκυτάλη, ο Γάλλος σούπερ σταρ εξακολούθησε να βάζει μεγάλα σουτ και φυσικά ο MVP του ματς δεν ήταν δυνατόν να λαθέψει ξανά από την γραμμή των ελευθέρων βολών. Μια φορά γίνονται αυτά…

Κάπως έτσι, ένα ακόμα δύσκολο εγχείρημα ολοκληρώθηκε με επιτυχία, το 7-3 λέει την αλήθεια και η ζωή συνεχίζεται με περισσότερη ηρεμία, αλλά κανέναν εφησυχασμό. Ο Ολυμπιακός έχει ακόμα πράγματα να βελτιώσει, ψάχνει μια μίνιμουμ σταθερότητα απόδοσης από ακόμα περισσότερους παίκτες και πάνω απ’ όλα χρειάζεται μεγαλύτερη διάρκεια στα καλά αμυντικά του διαστήματα. Μπορεί οι φίλοι του να κάνουν πλάκα με την όντως εντυπωσιακή σύμπτωση του 94, όμως οι αριθμοί που λογικά απασχολούν τον Γιώργο Μπαρτζώκα είναι το 89, το 92 και το 91 και αφορούν στο παθητικό των “ερυθρόλευκων” στα τρία τελευταία παιχνίδια.

Εκείνο που σε καμία περίπτωση δεν κρύβεται, πάντως, είναι η συνθήκη που έχουν αρχίσει να δημιουργούν οι δύο μεγάλες μεταγραφές του φετινού καλοκαιριού. Στα πέντε τελευταία νικηφόρα παιχνίδια Βεζένκοβ και Φουρνιέ έχουν πετύχει 194 πόντους, επιδεικνύοντας αξιοσημείωτη σταθερότητα στις επιδόσεις τους (κατά μέσο όρο 20,6π. ο πρώτος και 18,2 ο δεύτερος), ενώ την εβδομάδα διπλής δράσης που ολοκληρώθηκε πέτυχαν σε αμφότερα τα ματς 21 ο ένας και 20 άλλος. Δεν είναι, όμως, μόνο οι αριθμοί που διαμορφώνουν αυτό το πραγματικά δύσκολα αντιμετωπίσιμο δίδυμο. Είναι το πώς ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, το πώς ο ένας αποφορτίζει τον άλλον, το πώς ο ένας δρα εκεί που δεν μπορεί να δράσει ο άλλος. Ο 29χρονος φόργουορντ κουβαλάει αδιάκοπα το κάρο, εκμεταλλευόμενος ακόμα και τις… κλειδαρότρυπες, κι όταν οι άμυνες κλεινουν και μοιάζει αδύνατον να βρει φάσεις μέσα από την κυκλοφορία της μπάλας, έρχεται η σειρά του Φουρνιέ να πάρει την ευθύνη με την τεράστια κλάση του.

Το παιχνίδι του ενός δεν μπαίνει στα χωράφια του άλλου, η μεταξύ τους επικοινωνία είναι ήδη σε καλό επίπεδο και όσο περνάει ο καιρό θα βελτιώνεται. Δύο…καπνισμένες κάνες, που δύσκολα “συγχωρούν” και μαζί τις άλλες σταθερές που αρχίζουν να διαμορφώνονται (Μιλουτίνοβ, Γουόκαπ, Βιλντόσα), οδηγούν τον Ολυμπιακό εκ του ασφαλούς. Και δημιουργούν στους φίλους του στερητικά σύνδρομα…