Ολυμπιακός: Οι ελιγμοί του Μπαρτζώκα και η ζωή χωρίς Μιλουτίνοφ

Λίγο πριν δούμε τον Ολυμπιακό σε συνθήκες Ευρωλίγκας επί ισπανικου εδάφους, ο Μιχάλης Στεφάνου αναλύει το πώς δημιουργήθηκε το ερυθρόλευκο ρόστερ μέσα από την οπτική της αποχώρησης του Σέρβου, που αποτελούσε εδώ και καιρό το σημείο αναφοράς του

Η προσαρμοστικότητα είναι μια ιδιότητα επιβίωσης και αφορά όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Σύμφωνα, άλλωστε, με την γνωστή θέση του Δαρβίνου "δεν επιβιώνει το δυνατότερο είδος, ούτε το ευφυέστερο, αλλά το πιο ευπροσάρμοστο στις αλλαγές"

Οι ψυχολόγοι ισχυριζονται ότι στον άνθρωπο, η ικανότητα της προσαρμογής εξαρτάται από ένα είδος ψυχοσυναισθηματικής ευφυΐας, η οποία του προσδίδει ευελιξία, τον καθιστά ικανό να ανταπεξέρχεται αποτελεσματικά σε νέες προκλήσεις, καθώς και να επανακάμπτει ταχύτερα μετά από δύσκολες καταστάσεις. Του επιτρέπει δηλαδή να συνεχίζει όταν τα δεδομένα της ζωής τους αλλάζουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμβιβάζεται ή ότι προδίδει τα πιστεύω του. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα χάρισμα, που δεν διαθέτουμε όλοι (συχνά ακούμε ανθρώπους να λένε "εγώ αυτός είμαι, έτσι έχω μάθει" κλπ).

Επιστρέφοντας στον Ολυμπιακό, ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρήκε προφανώς μια ομάδα χτισμένη και στελεχωμένη... μακριά από την δική του μπασκετική κουλτούρα και αισθητική. Μια ομάδα με φτωχή περιφέρεια και σημείο αναφοράς τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, έναν τύπο ψηλού που με βάση τα όσα μας έχει δείξει έως τώρα ο coach B δεν θα... καιγόταν ποτέ να υπογράψει στις ομάδες του. Οχι φυσικά ότι δεν αναγνωρίζει τα τεράστια προσόντα του 25χρονου Σέρβου, αλλά ας πούμε ότι ως ένθερμος υπερασπιστής του εξελικτικού μπάσκετ, δύσκολα θα προχωρούσε σε μια επένδυση τέτοιου διαμετρήματος για έναν σέντερ που ουσιαστικά εκφράζει το αρχέτυπο της θέσης.

Παρ' όλα αυτά, ο 55χρονος κόουτς προσαρμόστηκε. Τόσο ως προς τον Μιλουτίνοφ όσο και ως προς τους υπόλοιπους. Βελτίωσε γρήγορα και σημαντικά την πρώτη ύλη που παρέλαβε, ανασύροντας αυτά που είχε να του δώσει κι όχι προσπαθώντας να τη στριμώξει στα δικά του καλούπια.  Επιπλέον, όταν ήρθε το καλοκαίρι δεν απέρριψε ολόκληρο το ερυθρόλευκο κάδρο, όπως ίσως είχε το δικαίωμα και το περιθώριο, αλλά προσπάθησε να ταιριάξει τη δική του φιλοσοφία του με τα αντικειμενικά ενδιαφέροντα στοιχεία που υπήρχαν σε μια ομάδα άλλης λογικής.

Ούτε καν "βολεύτηκε" από την δεδομένη συμφωνία του Μιλουτίνοφ με την ΤΣΣΚΑ, αλλά επιχείρησε με μια γενναία πρόταση στον Σέρβο να ανατρέψει την κατάσταση, αναγνωρίζοντας και τον χαρακτήρα του και την επιρροή του στην ομάδα και το δέσιμο του με αυτή. Εστω κι αν ο ίδιος ξεκάθαρα προτιμάει τους πιο "mobile" ψηλούς, έστω κι αν μια τέτοια υπέρβαση θα του στερούσε πολύτιμο μέρος του μπάτζετ από την περιφέρεια. Κι όταν διαπίστωσε ότι για τον "Νικολάκη" δεν υπήρχε επιστροφή, προσαρμόστηκε ξανά. Πλαισίωσε τον Οκτάβιους Ελις με έναν επίσης ρούκι, τον Χασάν Μάρτιν -έχοντας εμπιστοσύνη στο μάτι του- κι αποφάσισε να κυνηγήσει το διπλό χτύπημα με Σλούκα και Καλάθη, όντας διατεθειμένος να "κόψει" από παντού για να το καταφέρει.

Οι Αγγελόπουλοι έφεραν τον Νικ μια ανάσα από το να... διαβεί τον Ρουβίκωνα, η Μπαρτσελόνα κέρδισε τελικά την υπογραφή του στο νήμα και ο Μπαρτζώκας αναδιοργάνωσε ξανά τα πλάνα του. Βλέποντας τις προοπτικές της ομάδας του, και την κατάσταση στην αγορά, υπέγραψε τον Χάρισον προτού μαζευτούν μνηστήρες (όσοι γνωρίζουν το αντικείμενο, μιλούν για μεγάλο κόλπο του Ολυμπιακού). Ανανέωσε τον Βεζένκοφ δημιουργώντας του χώρο ώστε να καθιερωθεί ως βασικό κομμάτι του κορμού της επόμενης μέρας  και θωράκισε το ρόστερ του με Τζένκινς και Λιβιό. Αν μη τι άλλο, δεν έμεινε αμετακίνητος σ' ένα αγωνιστικό δόγμα. Αποδέχτηκε κάθε νέα κατάσταση και διέκρινε -όποτε χρειάστηκε- την ανάγκη αλλαγής πλεύσης.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διαφοροποίηση της ερυθρόλευκης front line θα μας προσφέρει κάτι καινούργιο. Το κέντρο βάρους του Ολυμπιακού μετατοπίζεται έπειτα από μια μακρά περίοδο... μονολόγου του Μιλουτίνοφ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Αγωνιστικά, μιλάμε για τον καλύτερο ριμπάουντερ στην Ευρώπη σε άμυνα και επίθεση. Για έναν τρομακτικό rim protector με καλή αθλητικότητα και τεράστιο άνοιγμα φτερών, ικανό να αναχαιτίσει ή να εκφοβίσει κάθε drive ή προσπάθεια κοντά στο καλάθι. Και φυσικά, για έναν πολύ αξιόπιστο finisher, ειδικότερα όταν πρέπει να πιάσει την μπάλα και να τελειώσει γρήγορα τη φάση. Έχει πολύ καλά βυθίσματα στο pick&roll, ενώ διαθέτει την εξυπνάδα να βρει εύκολα κοψίματα που θα του επιτρέψουν να σκοράρει με άνεση.

Από την άλλη το επιθετικό του παιχνίδι είναι αρκετά μονοδιάστατο και περιορίζεται στις βασικές καταστάσεις. Έχει πολύ υψηλά ποσοστά όταν πρόκειται για προσπάθειες πάνω από το στεφάνι (καρφώματα, alley oop, χαστούκια μετά από άστοχα σουτ), αλλά αρκετά χαμηλά σε χουκ και σουτ μέσης απόστασης. Δυσκολεύεται στο παιχνίδι με πλάτη παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές έχει αρκετά κοντύτερους αντιπάλους. Δεν μπορεί να "ανοίξει" το γήπεδο, ούτε να δημιουργήσει, ενώ η ακτίνα δράσης του δεν είναι και τόσο... ανεκτή στο σύγχρονο μπάσκετ, αφού επηρεάζει αρνητικά το spacing. Τρώει εύκολα την προσποίηση και παρά το γεγονός ότι είναι γρήγορος για το μέγεθός του, υστερεί προφανώς σε ταχυδύναμη σε σχέση με έναν διαφορετικού τύπου ψηλό.

Είναι ο Μιλουτίνοφ, ένας κορυφαίος σέντερ; Αδιαμφισβήτητα ναι, αρκεί ο τρόπος που θα αγωνιστείς και θα τον περιβάλλεις να ταιριάζει στα χαρακτηριστικά του. Με λίγα λόγια δεν ...πάει με όλα σαν την coca cola. Αυτό σημαίνει ότι από την φυγή του ο Ολυμπιακός θα χάσει σε κάποιους τομείς, αλλά θα κερδίσει σε κάποιους άλλους. Ελις, Μάρτιν και Ζαν Σαρλ μπορούν θεωρητικά να υποστηρίξουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα την επιθετική άμυνα του Ολυμπιακού, όντας πιο ευκίνητοι στις αλλαγές και πιο εκρηκτικοί στα χετζ άουτ. Μπορούν να αποβούν πιο υποστηρικτικοί για τους Σλούκα και Σπανούλη και φυσικά να συνεργαστούν καλά μαζί τους στην επίθεση. Ακόμα και στο τέλος της περσινής σεζόν, όταν ο Ολυμπιακός ήθελε να πιέσει στο παρκέ βρισκόταν ο Ελις και όχι ο Μιλουτίνοφ.

Στο δια ταύτα. Η απάντηση στο ερώτημα αν ο Ολυμπιακός θα βγει χαμένος ή κερδισμένος από την αποχώρηση Μιλουτίνοφ μοιάζει αρκετά σύνθετη, καθώς το άθλημα είναι ομαδικό και η παρουσία του καθενός επηρεάζει και τους υπόλοιπους. Μέσα σε όλα πρέπει να συνοπολογίσουμε και το...κυριολεκτικό κέρδος. Το περιθώριο δηλαδή που δημιουργήθηκε στο μπάτζετ ώστε να υπογράψουν οι Πειραιώτες έναν γκαρντ επιπεδου Σλούκα, αλλά και να ικανοποιήσουν τις υπόλοιπες ανάγκες του (δεν έχουν γίνει όλες γνωστές ακόμα...), με σχετική άνεση. Για τα υπόλοιπα θα πρέπει να περιμένουμε.

ΥΓ. Τα φιλικά στη Βαλένθια δεν είναι τεστ ετοιμότητας για τον Ολυμπιακό, αλλά κορύφωση της προετοιμασίας του, καθώς είναι η πρώτη φορά που οι ερυθρόλευκοι θα αντιμετωπίσουν ένα πρώτο δείγμα των ομάδων που θα βρουν μπροστά τους μέσα στη σεζόν. Εκείνο που περισσότερο από όλα θα μετρήσουν είναι η σκληράδα τους. Αντίθετα η οικοδέσποινα Βαλένθια έχει ήδη δώσει πιο δυνατά παιχνίδια ως τώρα, καθώς οι εγχωριοι αντίπαλοι προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα.