Ο Ολυμπιακός της Βαλένθια και το πραγματικό διακύβευμα

Ο Μιχάλης Στεφάνου βρέθηκε στο τουρνουά "We Are Back" και καταγράφει τις εντυπώσεις του από τους ερυθρόλευκους

H εικόνα του Ολυμπιακού στο τουρνουά της Βαλένθια ήταν όπως περίπου την περιμέναμε. Ηταν, δηλαδή, μια τυπική εικόνα ομάδας που βρίσκεται σε προετοιμασία, που δουλεύει για να βρει ομοιογένεια και που της λείπει ο αγωνιστικός ρυθμός. Ηταν μια εικόνα άστατη, ασορτί με τον καιρό της εποχής, με διαστήματα ηλιοφάνειας και κάμποσες βροχές. Αν μάλιστα αναλογιστούμε τις αλλαγές που έχει υποστεί από τον Φεβρουάριο, σε συνάρτηση με την άνευ προηγουμένου αποχή από το μπάσκετ λόγω των συνθηκών, τότε το κακό πρόσωπο του αγώνα με την Βιλερμπάν ήταν μάλλον πιο αναμενόμενο συγκριτικά με το καλό απέναντι στην Μπάγερν.

Στη συνέντευξη Τύπου μετά από το παιχνίδι της τρίτης θέσης, ο Αντρέα Τρινκιέρι είπε με τον αυθορμητισμό που τον διακρίνει, ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι να περιμένει από την έναρξη της Euroleague, ότι δεν μπορεί να κάνει καμία πρόβλεψη για το μπάσκετ που θα δούμε κι ότι η μόνη του βεβαιότητα είναι πως η φετινή σεζόν δεν θα έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. Κι εδώ που τα λέμε, πώς να πει κάτι διαφορετικό ο άνθρωπος όταν άλλες ομάδες έπαιζαν μέχρι τον Ιούλιο, κι άλλες έχουν ξεχάσει τι θα πει επίσημο παιχνίδι; Οταν ακόμα και μέσα στην ίδια ομάδα υπάρχουν μεγάλες διαφορές στη φόρμα και τη φυσική κατάσταση των αθλητών, αφού στην περίοδο της καραντίνας ο καθένας λειτουργούσε κατά το δοκούν. Αλλοι δεν έπιασαν μπάλα, άλλοι προσπαθούσαν να δουλέψουν μέσα σε ένα διαμέρισμα κι άλλοι δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Μα, το κυριότερο, τι είδους πρόβλεψη μπορεί να γίνει όταν από ένα θετικό κρούσμα μπορεί να αλλάξει όλος o προγραμματισμός, να ακυρωθούν ταξίδια, παιχνίδια κ.ο.κ.; Εδώ, ενα φιλικό προπόνησης θέλεις να κανονίσεις και δεν ξέρεις αν θα βρεις ομάδα που θα έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει τεστ.

Οι ερυθρόλευκοι μετρούν εννέα καινούργια πρόσωπα στο ρόστερ τους, δουλεύουν σε μια διαφορετική φιλοσοφία με νέα σημεία αναφοράς σε άμυνα και επίθεση κι έχουν ελάχιστα αγωνιστικά λεπτά καταγεγραμμένα το τελευταίο εξάμηνο, Το μπάσκετ του Μπαρτζώκα δεν είναι απλό να αφομοιωθεί, γιατί απαιτεί πολλές συνεργασίες, συγχρονισμένες κινήσεις και αντλεί κέρδη από μικρές λεπτομέρειες. Επιπλέον, το πνευματικό κομμάτι έχει τις δικές του δυσκολίες, καθώς η μετάβαση στο επίπεδο της Euroleague (Mάρτιν, Χάρισον, ΜακΚίσικ, Ελις, Λαρεντζάκης) είναι μια διαδικασία που δεν συμβαίνει από τη μία στιγμή στην άλλη. Ακόμα κι ο Σλούκας προσπαθεί να προσαρμοστεί και να συνειδητοποιήσει ότι επέστρεψε στον Ολυμπιακό. Επειτα από μια εξαετία, που δεν την ξόδεψε δεξιά κι αριστερά, αλλά σε έναν οργανισμό που εξελίχθηκε σε οικογένειά του, ούτε για εκείνον είναι παιχνιδάκι η μετάβαση. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, λοιπόν, δεν ξέρω ποιος νοήμον άνθρωπος μπορεί να είχε την απαίτηση να δει τους ερυθρόλευκους σε υψηλότερο βαθμό ετοιμότητας στα φιλικά του "Fondeta". Από τα οποία προέκυψαν μόνο κάποιες ενδείξεις σχετικά με τι πρόκειται να δούμε στην πορεία από τους Πειραιώτες  

Η μεγαλύτερη σταθερά των ερυθρόλευκων στα 80 λεπτά του τουρνουά, εντοπίστηκε στην άμυνα. Παρά την ελλειπή ενέργεια από την προετοιμασία, ήταν για ικανοποιητικά χρονικά διαστήματα συγκεντρωμένοι, είχαν διάθεση δούλεψαν ομαδικά, έβαλαν σωστά το σώμα τους και πήραν τα ριμπάουντ. Μάρτιν και Ελις μπορούν να συνθέσουν ένα δυναμικό δίδυμο που θα καλύπτει την περιφέρεια και θα προστατεύει το καλάθι και μαζί με τον πολύ αθλητικό Ζαν Σαρλ (δεν τον είδαμε στην Βαλένθια) να κερδίσουν μάχες και να προσφέρουν ασφάλεια στα... μετόπισθεν.

Απο κει και πέρα ο Ολυμπιακός παρουσίασε δύο διαφορετικά πρόσωπα στην επίθεση. Στο πρώτο παιχνίδι δυσκολεύτηκε πολύ να κυκλοφορήσει την μπάλα, ίσως γιατί δεν είχε παιχνίδι μακριά από αυτή, με αποτέλεσμα να μην βρίσκει χώρους και να μπλοκάρει συχνά. Παπανικολάου και ΜακΚίσικ επιχείρησαν κάμποσες φορές να παίξουν με την μπάλα στα χέρια τους στο 5 εναντίον 5, ενώ μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικοί στην αδύνατη πλευρά, ο Σλούκας δεν έβρισκε πεδίο δράσης μέσα στο συνωστισμό. Σαν να μην έφτανε αυτό, όσες φορές βγήκαν τα ελεύθερα σουτ κατέληξαν στο σίδερο.

Αντίθετα, κόντρα στην Μπάγερν (μετά τα πρώτα λεπτά που ήταν ακόμα πιο άγονα κι από τον αγώνα με την Βιλερμπάν), ο Ολυμπιακός άνοιξε το γήπεδο γύρισε την μπάλα, έτρεξε σωστά κι εκτέλεσε πολύ πιο ορθολογικά το πλάνο του. Ο Παπανικολάου ήταν εξαιρετικός μέσα στο ρόλο του, ο Βεζένκοφ μια μόνιμη απειλή για το καλάθι, ο Σλούκας εκμεταλλεύτηκε το κάθε τετραγωνικό που του έδωσε η άμυνα, ο Μάρτιν έδειξε μέρος και των επιθετικών του προσόντων. Επιπλέον η παρουσία του Λαρεντζάκη που δεν θύμιζε σε τίποτα παίκτη που δεν είχε ούτε λεπτό συμμετοχής στα φιλικά μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήταν ένα ενθαρρυντικό σημάδι. Η τεράστια επιθυμία του να φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού τον έχει οδηγήσει σε μια σοβαρή έως τώρα προσπάθεια και το μπουγέλο από τους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια ίσως να ήταν η αρχή μιας ωραίας, αναπάντεχης ιστορίας.

Ενας από τους παίκτες με κομβικό ρόλο στον φετινό Ολυμπιακό θα είναι ο Χάρισον. Για τον Αμερικανό με το τεράστιο επιθετικό ταλέντο αυτές οι πρώτες του αγωνιστικές στιγμές με τα ερυθρόλευκα μοιάζουν αναγνωριστικές. Στη Βαλένθια ήταν αρκετά συγκρατημένος, πήρε μετρημένες πρωτοβουλίες με την πάσα να κυριαρχεί στο μυαλό του. Πλαισίωσε εξαιρετικά τον Σλούκα στο ματς με την Μπάγερν και όπως έγραφαν τα παλιά ποδοσφαιρικά ρεπορτάζ, άφησε υποσχέσεις... Χρειάζεται ακόμα δουλειά στη φυσική του κατάσταση, αλλά η ποιότητά του φαίνεται από μακριά.  Εκείνος που φάνηκε αρκετά εκτός κλίματος ήταν ο Τζένκινς, ενώ κι ο ΜακΚίσικ βρέθηκε μακριά από την εικόνα με την οποία μας συστήθηκε τον περασμένο Φλεβάρη. Αλλά είπαμε,  αυτά είναι τα συμπτώματα της εποχής, σε μια σεζόν που θα χαρακτηριστεί από αστάθεια, σκαμπανεβάσματα και μόνο με θαύμα θα ξεκινήσει και θα ολοκληρωθεί κανονικά.

Οι φίλαθλοι αγωνιούν για την ομάδα τους και είναι λογικό, όμως φέτος η επιβίωση της διοργάνωσης μετράει πολύ περισσότερο από τα αποτελέσματα. Στόχος είναι να μας αντέξει το σκοινί. Να μπαίνουν οι ομάδες στα γήπεδα, υγιείς και ασφαλείς. Αυτό είναι το διακύβευμα, θα το κατανοήσουμε καλύτερα στην πορεία. Κι όσο για τον Ολυμπιακό; Βρίσκεται σε καλά χέρια.