Ένας χρόνος από την επιστροφή Μπαρτζώκα στον Ολυμπιακό
Ηταν Κυριακή, 12 Ιανουαρίου όταν περιστοιχισμένος από τους χαμογελαστούς και αισιόδοξους αδερφούς Αγγελόπουλους, ο Γιώργος Μπαρτζώκας υπέγραφε συμβόλαιο διάρκειας 2,5 χρόνων στον Ολυμπιακό. Σηματοδοτώντας έτσι, την έναρξη της δεύτερης θητείας του στον Πειραιά σε μια συγκυρία εντελώς διαφορετική από την πρώτη, αφού οι ερυθρόλευκοι ούτε πρωταθλητές Ευρώπης και Ελλάδας ήταν, ούτε καλοφτιαγμένο ρόστερ είχαν, όπως τότε.
Τουναντίον, βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση με το ρεκόρ τους στην Ευρωλίγκα να γράφει 7-11 και την συνεργασία με τον Ντέιβιντ Μπλατ να έχει προκαλέσει κρίση ταυτότητας. Ισως για αυτό να δήλωσε "ίσως είμαι τρελός που επέστρεψα", έπειτα από την νίκη στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό μερικές εβδομάδες αργότερα και λίγο πριν η χρονιά βάλει βίαιο λουκέτα λόγω της εξάπλωσης του Covid-19.
Επιστρέφοντας στον Ολυμπιακό, ο Μπαρτζώκας έθεσε άμεσους στόχους, χωρίς καμία διάθεση να αποφύγει την πίεση του αποτελέσματος, επειδή η ομάδα είχε χτιστεί από τους προκατόχους του. "Δεν έχει σημασία που δεν είναι ένα υλικό που έχω διαλέξει, είναι το υλικό που αποφάσισα να δουλέψω μαζί του", είχε σχολιάσει με ευθύτητα στις πρώτες του δηλώσεις, λέγοντας μάλιστα ότι επειδή ο Ολυμπιακός δεν είναι καλά, το έργο του είναι σαφώς πιο εύκολο σε σχέση με το 2012. Κάτι απολύτως λογικό, όσο και... συλλεκτικό ως ατάκα, αφού η παραδοχή μιας κάποιας, οποιασδήποτε ευκολίας , είναι μάλλον απαγορευμένη ρητά από τον κλάδο των προπονητών, όλων των αθλημάτων παγκοσμίως!
Σήμερα, ένα χρόνο μετά και με την πανδημία να έχει απλώσει την κυριαρχία της υποχρεώνοντας σε πολύμηνη "παύση" τις κοινωνίες και τον αθλητισμό, ο Ολυμπιακός έχει κάνει ήδη βήματα προόδου. Εχει αναδιαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό το ρόστερ του, με παίκτες που έχουν τουλάχιστον την προοπτική να μείνουν κι όχι απλά να... περάσουν από τον σύλλογο. Είναι ολοζώντανος στη μάχη για τα πλέι οφ με θετικό πρόσημο και κυρίως ανακτά σταδιακά το χαμένο του ανταγωνιστικό προφίλ. Παλεύει στα ίσα όλα τα παιχνίδια και κερδίζει τον σεβασμό των αντιπάλων του.
Το κυριότερο; Οδηγείται με ασφάλεια, ομαλότητα και σχέδιο από την διοίκηση και τον προπονητή του στην επόμενη μέρα. Με νέο ηγέτη και νέα σημεία αναφοράς, αλλά και ιδιαίτερα σημαντικούς ρόλους σε εκείνους που κουβάλησαν την ομάδα τόσα χρόνια. Σε ένα πλήρωμα του χρόνου που συνήθως επιφυλάσσει τεράστιες δυσκολίες σε όποια ομάδα το βιώνει, ο Ολυμπιακός καταφέρνει να ισορροπεί ανάμεσα στο σήμερα και το αύριο. Να κοιτάζει μπροστά, αλλά χωρίς να κατεβάζει τον πήχη. Χωρίς να ξεχνάει την επόμενη πρόκληση, τον επόμενο αγώνα.
Θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να τα έχει πάει καλύτερα έως τώρα; Προφανώς. Θα μπορούσε να τα έχει πάει χειρότερα; Το μόνο εύκολο, σε μια διοργάνωση που συνεχώς σκληραίνει και δεν... περιμένει κανέναν. Το πώς θα κυλήσει ή θα ολοκληρωθεί αυτή η βουβή σεζόν, είναι ανώφελο να επιχειρήσουμε να προβλέψουμε. Ομως είναι αλήθεια ότι Ολυμπιακός βρίσκεται ξανά στο σωστό δρόμο. Μένει να δούμε και πόσο γρήγορα μπορεί να τον τρέξει...