Το «ένας για όλους» δεν λειτουργεί χωρίς το «όλοι για έναν»
Αν βγήκε κάποιο συμπέρασμα από το παιχνίδι της Μόσχας, για τον Ολυμπιακό, είναι η ανάγκη να παραμείνει μέσα στη δική του αγωνιστική φιλοσοφία
Το βράδυ της 6ης Φεβρουαρίου του 2020 ο Ολυμπιακός παρατάχτηκε με όλους κι όλους εννέα παίκτες απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ για την 24η αγωνιστική της Euroleague. Ο Τέιλορ Ρότσεστι, ο Βασίλης Σπανούλης, ο Γιώργος Πρίντεζης κι ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος δεν ήταν διαθέσιμοι κι όμως αυτό δεν εμπόδισε τους ερυθρόλευκους να φτάσουν σε φαινομενικά απίστευτα, αλλά στην πραγματικότητα εντυπωσιακά επιβλητική νίκη στο ΣΕΦ με 72-59. Σε μια σεζόν με όχι καλή παρουσία και με δύο αλλαγές προπονητή κατά τη διάρκειά της, το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα έστω και αποδεκατισμένο, κατάφερε με όπλο την άμυνα και παιχνίδι αυτοθυσίας να γονατίσει την πανίσχυρη ρωσική ομάδα.
Ακόμα πιο πίσω, στις 20 Δεκεμβρίου του 2017, χωρίς Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ, Αγραβάνη και Τιλί, ο Ολυμπιακός υποχρέωσε την ΤΣΣΚΑ σε μια επίσης ήττα στο ΣΕΦ με 88-86. Καταθέτοντας για μία ακόμα φορά ψυχή, αφού προς το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου βρισκόταν πίσω με δέκα πόντους διαφορά κι όλοι πίστευαν ότι θα λυγίσει.
Στο μπάσκετ του «σήμερα», οι απουσίες, όσο σημαντικές κι αν είναι δεν αποτελούν αξεπέραστο εμπόδιο για την ομάδα που τις έχει, αλλά ούτε και εγγύηση νίκης για τον αντίπαλό της. Με το βάθος και την ποιότητα που έχουν πλέον τα ρόστερ -ειδικότερα των ισχυρών κλαμπ- το πρόβλημα μπορεί να κρυφτεί, τουλάχιστον σε ένα εύρος 2-3 παιχνιδιών. Κι αυτή τη φορά ήταν η σειρά της ΤΣΣΚΑ να το επιβεβαιώσει και του Ολυμπιακού να το υποστεί.
Παρότι οι ερυθρόλευκοι μπήκαν πολύ σοβαρά, με διάθεση κι ενέργεια στην άμυνα, η γρήγορη διαφορά που έχτισαν αποδείχτηκε παγίδα αφού δεν βασίστηκε στο επιθετικό τους πλάνο, αλλά στο εκπληκτικό κρεσέντο του Τάιλερ Ντόρσεϊ. Στην πραγματικότητα δεν βρήκαν ποτέ ρυθμό ως σύνολο και μόλις η ΤΣΣΚΑ έσφιξε την άμυνα της άρχισαν τα λάθη. Η μπάλα δεν μπορούσε να φτάσει στον Φαλ στο post up -έχουμε πει ότι Γάλλος μπορεί να εξελιχθεί σε υπερόπλο αν ο Ολυμπιακός μπορέσει να αξιοποιήσει τα χαρακτηριστικά του- και γενικότερα η γνωστή ερυθρόλευκη κυκλοφορία απουσίαζε. Γι’ αυτό ίσως και το τρίποντο ρεσιτάλ του ομογενούς γκαρντ δεν μετουσιώθηκε σε μία μεγαλύτερη διαφορά για τους φιλοξενούμενους από το +5 του πρώτου δεκαλέπτου. Δείγμα, δε, του ότι δεν υπήρχε η απαραίτητη συγκέντρωση για ένα τόσο υψηλών απαιτήσεων παιχνίδι, ήταν η αδυναμία τους να κάνουν φάουλ στην τελευταία κατοχή της πρώτης περιόδου, παρότι είχαν δύο να δώσουν και η ΤΣΣΚΑ άλλαξε τρεις πάσες μέχρι ο Μπόλομποϊ να φτάσει στο καλάθι.
Βέβαια, σε σχέση με την εικόνα που παρουσίασε στο δεύτερο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός, η εμφάνιση του πρώτου φαντάζει με μπασκετικό σεμινάριο. Αντί η 2nd unit να δώσει την ώθηση που χρειαζόταν η ερυθρόλευκη μηχανή ώστε να αναζωπυρωθεί την άφησε να σβήσει εντελώς, γκρεμίζοντας σε μια στιγμή ότι πήγαινε να χτιστεί, και ψαλιδίζοντας ουσιαστικά τις περισσότερες ελπίδες της ομάδας του Πειραιά για κάτι καλό στη συνέχεια. To 28-13 που καταγράφηκε, είναι απαγορευτικό επιμέρους σκορ αν έχεις φιλοδοξίες για διπλό στη Μόσχα και στην πραγματικότητα αρκούσε στην ΤΣΣΚΑ για να φτάσει στη νίκη. Οι γηπεδούχοι έχασαν στα τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα, όμως χάρη στο καταστροφικό εκείνο διάστημα του Ολυμπιακού κατάφεραν να φτάσουν στο στόχο τους.
Για τον Ολυμπιακό δεν λειτούργησε τίποτα σε άμυνα και επίθεση. Ο Χασάν ήταν εντελώς ανήμπορος να μαρκάρει στις αλλαγές, ο Μακίσικ ωσεί παρών κι ο Πρίντεζης εκτέθηκε από τον Κλάιμπερν στο ανοιχτό γήπεδο. Στην αντίπερα όχθη Σλούκας και Λαρεντζάκης ήταν κάτι παραπάνω από παθητικοί, κρατούσαν υπερβολικά την μπάλα και αδυνατούσαν έστω να δουν το mismatch του αρχηγού, μήπως και ισορροπούσε κάπως την κατάσταση απέναντι στον πρώτο σκόρερ της ΤΣΣΚΑ.
Στην επανάληψη η ΤΣΣΚΑ μπήκε με κεκτημένη ταχύτητα και κατάφερε να στείλει τη διαφορά ακόμα και στους 17 πόντους δείχνοντας να βάζει τέλος στο ματς. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκλεισε το ροτέισον, εμφάνισε στο παρκέ τον Λιβιό που βοήθησε να μπει τάξη στα μετόπισθεν και σιγά - σιγά οι ερυθρόλευκοι άρχισαν να επιστρέφουν. Η άμυνα του Φαλ στην περίμετρο ήταν υποδειγματική κι όσο περνούσε η ώρα ο Ολυμπιακός λειτουργούσε ορθολογικά, έκλεινε τους χώρους στην ΤΣΣΚΑ και διαμόρφωνε μια ιδανική κατάσταση για… ριφιφί. Μετά από δωδεκάμισι συνεχόμενα λεπτά στο παρκέ στο δεύτερο ημίχρονο ο Γάλλος γίγαντας ζήτησε αλλαγή και το ορθάνοιχτο 69-65 έγινε σε λιγότερο από ένα λεπτό 75-65. Ο Μακίσικ που τον αντικατέστησε είχε και πάλι κακή εικόνα με συνεχόμενες λανθασμένες επιλογές και κάπου εκεί οι κλεφτές ματιές των Πειραιωτών στη νίκη άρχισαν να ξεθωριάζουν.
Σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για χαμένη ευκαιρία του Ολυμπιακού, υπό την έννοια ότι οι ερυθρόλευκοι άφησαν το παιχνίδι να φύγει από τα χέρια τους και βάσει της εικόνας τους δεν άξιζαν κάτι περισσότερο. Όταν επιτρέπεις για τόση ώρα στην ΤΣΣΚΑ να νιώσει άνετη και να χτίσει μια καλή διαφορά τότε εύκολα η δύσκολα θα βρει τρόπο να τη διαχειριστεί. Είτε γιατί διαθέτει παίκτες με εμπειρία και ποιότητα, είτε γιατί οι διαιτητές δεν θα της αρνηθούν ένα έξτρα push, είτε γιατί πολύ απλά είναι μια ομάδα που σπανίως χάνει.
«If you don’t stick to your own plan, you will fall to someone else’s» λέει το γνωμικό, κι αν βγήκε κάποιο συμπέρασμα από το εν λόγω παιχνίδι για τους ερυθρόλευκους, είναι η ανάγκη να παραμένουν μέσα στη δική τους αγωνιστική φιλοσοφία. Μόνο με την συνέπεια και την αφοσίωση στο πλάνο θα μεγαλώσουν, όχι με ηρωισμούς. Το «ένας για όλους» που αυτή τη φορά αφορούσε τον Ντόρσεϊ δεν μπορεί να αποταμιευτεί αν δεν συνοδεύεται από το «όλοι για έναν» που πάντα αφορά και τους 12.