Ο υποχρεωτικός κύκλος του Ολυμπιακού

Ο Μιχάλης Στεφάνου εξηγεί την παγωμένη εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Mediolanum Forum, αλλά και τον λόγο για τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» δεν ασχολήθηκαν με την περίπτωση Ντόρσεϊ.

Φέτος, οι “ερυθρόλευκοι” έφτασαν στον ιταλικό βορρά καβάλα στ᾽ άλογο, πρωτοπόροι στη διοργάνωση και προερχόμενοι από τέσσερις συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες, για να συναντήσουν την γηπεδούχο ομάδα παραπαίουσα και βαθμολογικά αδιάφορη. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο και δεν είναι καθόλου παράλογο.

Ευθεία γραμμή δεν υφίσταται. Σε όλες του τις εκφάνσεις ο αθλητισμός κάνει κύκλους. Τα νικηφόρα σερί θα διακοπούν, η κατρακύλα κάποια στιγμή θα σταματήσει, στην επιτυχία θα φωλιάσει η έπαρση και στην αποτυχία το πείσμα. Με λίγα λόγια, ο ανθρώπινος παράγοντας θα υπερισχύσει.

Εδώ και μήνες ο Ολυμπιακός εντυπωσιάζει την Ευρώπη. Κερδίζει όπου και όπως θέλει, ξεπερνάει απουσίες, αναδεικνύει πρωταγωνιστές σε κάθε στατιστική κατηγορία και σπάει τα κοντέρ με τις ομαδικές του επιδόσεις. Το μπάσκετ του ολοένα και μυθοποιείται από τα εύσημα των αντιπάλων του, που -λες και υπάρχει κάποιου είδους πρωτόκολλο- ξεκινώντας να μιλήσουν γι᾽ αυτόν, πρέπει οπωσδήποτε να τον χαρακτηρίσουν ως την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης.

Ένας τέτοιος καταιγισμός εντός και εκτός παρκέ είναι δεδομένο ότι θα επηρεάσει καταστάσεις και θα προκαλέσει μεταβολές. Οι νίκες θα φέρουν αυτοπεποίθηση και η αυτοπεποίθηση σιγουριά. Η σιγουριά θα χαλαρώσει τη συγκέντρωση και κατά συνέπεια τις αντιστάσεις. Είναι μοιραίο ότι μια ομάδα που δεν χάνει ακόμα κι όταν δίνει δικαιώματα, θα υπερεκτιμήσει κάποια στιγμή τις δυνατότητές της και σταδιακά θα απωλέσει μέρος του κινήτρου της, αφού εκ των πραγμάτων θα έχει κάθε φορά και λιγότερα να αποδείξει. Αντίθετα, για τον εκάστοτε αντίπαλό της, ακόμα και τον τελευταίο της κατάταξης, θα αποτελεί πάντα μέγιστο στοίχημα το να κερδίσει τους καλύτερους.

Όσο, λοιπόν, ένα νικηφόρο σερί μεγαλώνει, τόσο γίνεται και πιο πιθανό να διακοπεί σε θεωρητικά ανυποψίαστο παιχνίδι, ακριβώς διότι όταν ο αντίπαλος δεν σε ηλεκτρίζει -όπως η φετινή Αρμάνι– ο εφησυχασμός είναι μεγαλύτερος. Αν, συνυπολογιστεί και η δεδομένα ελλιπής διάθεση για μπάσκετ λόγω της ζοφερής ατμόσφαιρας που έχει σκεπάσει την ελληνική κοινωνία, εξηγείται μάλλον εύκολα η παγωμένη εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Mediolanum Forum.

Γνωρίζοντας ότι οι “ερυθρόλευκοι” συνηθίζουν να εμφανίζονται ιδιαιτέρως αποδοτικοί στο 1ο ημίχρονο, το σύνολο του Έτορε Μεσίνα έθεσε ως προτεραιότητα στο ξεκίνημα του παιχνιδιού τον επιθετικό αποσυντονισμό τους. Η προσοχή της ιταλικής άμυνας επικεντρώθηκε στον Σάσα Βεζένκοφ, στον οποίο δεν δόθηκε καθόλου χώρος ώστε να κινηθεί χωρίς την μπάλα και να βρει τα σημεία εκείνα που τον ευνοούν. Επιπλέον, οι γηπεδούχοι έβαζαν πολύ δυνατά τα χέρια στην μπάλα, εμποδίζοντας τη δημιουργία του Ολυμπιακού από μέσα και οδηγώντας κυρίως τους ψηλούς του σε συνεχόμενα λάθη.

Στο δεύτερο ημίχρονο τα ποσοστά ευστοχίας ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα με τον Μπάρον να κάνει τη διαφορά και την Αρμάνι να χτίζει μια διαφορά που διατήρησε ως το τέλος. Οι Πειραιώτες δεν κατάφεραν να μπουν ποτέ στο πνεύμα της αναμέτρησης για αυτό και περιορίστηκαν σε κάποιες σπασμωδικές αντιδράσεις.

Ο Μεσίνα… αρνήθηκε το σύνολο των credits αναγνωρίζοντας ότι εκτός από την καλή εικόνα της ομάδας του έπαιξε ρόλο στο αποτέλεσμα και η κακή μέρα του Ολυμπιακού, ενώ ο Γιώργος Μπαρτζώκας πολύ σωστά έσπευσε να διατρανώσει την πίστη του στους παίκτες του, κατανοώντας το αναπόφευκτο πλήρωμα του χρόνου για μια κακή εμφάνιση και πάνω απ᾽ όλα τις τόσο ιδιάζουσες συνθήκες, υπό τις οποίες έγινε το παιχνίδι.

Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει άλλωστε. Ακολουθεί διπλή αγωνιστική εβδομάδα που περιλαμβάνει ένα μεγάλο ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα. Αν ο Ολυμπιακός καταφέρει το 4-0 κόντρα σε Ρεάλ και Μπάρτσα, θα έχει σοβαρές πιθανότητες πλέον να καταλάβει μία από τις δύο πρώτες θέσεις. Φυσικά, με οκτώ ματς να απομένουν και τις ομάδες τόσο κοντά μεταξύ τους τέτοιες προβλέψεις είναι… κουβέντα να γίνεται, αλλά από την άλλη και το δείγμα των 26 αγωνιστικών μπορεί να θεωρηθεί, πια, μια αξιόπιστη πυξίδα για το πού οδεύουμε. Την ίδια ώρα Εφές, Μπασκόνια και Παρτιζάν φαίνεται να ξεχωρίζουν για τις θέσεις 6,7,8.

Ο TYLER DORSEY ΚΑΙ Η ΑΓΕΛΗ

Εκτός από αγωνιστική δράση είχαμε και εξελίξεις με έναν παίκτη που έχει απασχολήσει όσο λίγοι την ερυθρόλευκη κοινή γνώμη. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για το τάιμινγκ…

Τον Αύγουστο του 2021 κι έπειτα από ένα ντόμινο απροσδόκητων εξελίξεων, Ολυμπιακός και Τάιλερ Ντόρσεϊ είδαν τους δρόμους τους να συναντιούνται. Η αμφίδρομη ανάγκη του ενός για τον άλλον δεν προϋπήρχε, αλλά προέκυψε μέσα από μια αλληλουχία γεγονότων. Κάπως έτσι, μια συνεργασία που δύο μήνες νωρίτερα φάνταζε αδύνατη, ήρθε η στιγμή που έγινε σχεδόν επιβεβλημένη. Πήρε σάρκα και οστά, κρίθηκε επιτυχημένη στο παρκέ, αλλά όσο κι αν το ήθελαν στον Πειραιά, δεν παρατάθηκε.

Ο Ντόρσεϊ παρότι πολιορκήθηκε από την μισή Ευρωλίγκα έριξε ακόμα μια ζαριά στο όνειρο του ΝΒΑ, θυσιάζοντας την σιγουριά και τα χρήματα που του πρόσφερε η γηραιά ήπειρος. Το τράβηξε όσο δεν πήγαινε, πέρασε από χίλια κύματα και τελικά έμεινε χωρίς ομάδα. Ίσως και χωρίς απωθημένα πλέον…

Για τον Ολυμπιακό ήταν πια πολύ αργά. Όχι όμως και για τη Φενέρ που κέρδισε τους άλλους μνηστήρες και λίγο πριν εκπνεύσει η προθεσμία ανακοίνωσε την απόκτηση του με ένα παχυλό συμβόλαιο 2,5 ετών. Το περιβόητο τάιμινγκ καθόρισε εκ νέου τις εξελίξεις, αλλά αυτή φορά λειτούργησε αποτρεπτικά για τους “ερυθρόλευκους” και τον ομογενή γκαρντ.

Η αξία, το ταλέντο και το δυσεύρετο πακέτο του Τάιλερ στην Ευρώπη δεν αμφισβητούνται και δεν έχει νόημα να τα υποβιβάζουμε επειδή κατέληξε αλλού. Ακόμα κι αν η παρουσία του απογειώσει τη Φενέρ, αυτό δεν θα σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έκανε λάθος που Μάρτη μήνα επέλεξε να μην ασχοληθεί μαζί του, δείχνοντας εμπιστοσύνη στους παίκτες που του χαρίζουν μια εκπληκτική σεζόν.

Το να κλείσεις τα αυτιά σε μια τόσο μελωδική σειρήνα δεν είναι καθόλου εύκολο. Καμιά φορά, όμως, επιλέγοντας να χάσεις ένα λύκο, κερδίζεις ολόκληρη την αγέλη…

* Δημοσιεύτηκε στο Eurohoops