AegeanBall Festival: «Μας λείπετε, θα επιστρέψουμε» (pic)

 Δεν ήταν εύκολο. Χρειάστηκε πάθος, μεράκι, όραμα και σπουδαίους συμπαίκτες. Τους βρήκε. Ο Δήμος Σύρου – Ερμούπολης, συνεργάτες που μοιράζονται τα ίδια ιδανικά με εκείνον, η Progame, η TCS, δεκάδες χορηγοί που από το ξεκίνημα αγκάλιασαν την προσπάθεια. Μα πάνω από όλα ο κόσμος. Έτσι, η ομάδα έγινε… πρωταθλήτρια!

Ο κόσμος της τοπικής κοινωνίας, ο κόσμος που γέμισε ξανά και ξανά τα πλοία της γραμμής και κατέστησε την Πρωτεύουσα των Κυκλάδων Μητρόπολη του ευρωπαϊκού μπάσκετ για τρία συνεχόμενα καλοκαίρια! Ποιος άλλος; Η κοινωνία των παικτών. Ελλήνων και διεθνών!

Πέρασαν τόσα μεγάλα ονόματα. Όλοι το χάρηκαν με τη ψυχή τους! Όλοι συμμετείχαν με την καρδιά τους και όταν ερχόταν η στιγμή του αποχαιρετισμού, δεν έκρυβαν τον ενθουσιασμό τους για την εμπειρία και έλεγαν, εις το επανιδείν.

Αυτό που γέννησε η αγάπη του Γιώργου Πρίντεζη για την ιδιαίτερη πατρίδα του και το άθλημα που υπηρετεί από μικρός, ήταν μοναδικό. Όπως όλες οι μεγάλες, αυθεντικές αγάπες, έφερε στον κόσμο πολλά παιδιά. Με τις σημαντικότερες αξίες της ζωής!

Οικογένεια, αθλητισμός, πολιτισμός, τουρισμός, άμιλλα, φιλανθρωπία, ψυχαγωγία, φιλία, παρέα.

Όλα τα ωραία μαζί! Σε φόντο μαγικό. Απέραντα γαλάζιο και Αιγαιοπελαγίτικο. Σε μια τοποθεσία ιστορική και όμορφη. Την κεντρική πλατεία του νησιού. Που έσφυζε από κόσμο διψασμένο να ζήσει την εμπειρία και να γίνει κοινωνός της ιδέας του Γιώργου.

Οι εικόνες, τα σωστά ερεθίσματα, τα αληθινά μηνύματα ταξίδεψαν παντού! Με την αρωγή της Δημόσιας Ελληνικής Τηλεόρασης.

Σε όλη την Ευρώπη, ακόμα και στα μεγαλύτερα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Αμερικής, όταν ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς έκανε εκείνη την απίθανη τρίπλα που έγινε Viral παγκοσμίως.

Το μπάσκετ ήταν μόνο η αφορμή σε μια ιδέα που εξελίχθηκε σε φεστιβάλ, σε γιορτή. Και ήταν όλοι εκεί. Έπαιξαν μπάσκετ! Πολύ μικροί, λίγο μεγαλύτεροι, μεγάλοι και πολλοί… μεγάλοι! Η Ευρωλίγκα ολοκλήρωσε λίγες μέρες πριν τις ανακοινώσεις για τους 10 κορυφαίους μιας ιστορικής δεκαετίας.

Αυτό το χαρισματικό μωρό, το AegeanBall πρόλαβε σε τρία μόλις χρόνια, να περπατήσει χέρι – χέρι με πέντε από αυτούς! Ο Γιώργος Πρίντεζης, ο Βασίλης Σπανούλης, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Κάιλ Χάινς, ο Μπόγκταν Μπογκντάνοβιτς…

Mamma mia, che istoria, όπως αναφώνησε ο Ιταλός sportscaster στο καλάθι που σημάδεψε μια ολόκληρη δεκαετία!!!

Ίσοι μεταξύ ίσων οι πέντε γίγαντες του ευρωπαϊκού μπάσκετ μαζί με δεκάδες διάσημους επαγγελματίες και ανθρώπους κάθε ηλικίας που πάτησαν το παρκέ του AegeanBall και το έχρισαν ένα Event που όμοιό του δεν έχει υπάρξει ακόμα.

Το AegeanBall είναι ένα από τα πιο όμορφα ταξίδια του «καπετάνιου» Γιώργου Πρίντεζη. Είναι μια μεγάλη ιδέα.

Και οι ιδέες, δεν τελειώνουν ποτέ! Έντεκα μέρες πριν ανοίξει επίσημα η αυλαία του φεστιβάλ το 2016, έπεσε εκείνη της ζωής ενός υπέροχου ανθρώπου. Του Ιωσήφ Πρίντεζη. Ο Γιώργος λύγισε. Έσπασε. Έπεσε.

Αλλά ξανασηκώθηκε! Όπως ακριβώς του δίδαξε ο πατέρας του να κάνει στη ζωή του! Δεν ανέβαλε το τουρνουά και αυτός είναι ένας από τους μύριους λόγους που έχει ο μεγάλος Καπετάνιος της φαμίλιας για να τον κοιτάζει από ψηλά περήφανος με εκείνο το ευγενικό, αξέχαστο χαμόγελο.

Το καλοκαίρι, θα επιστρέφαμε! Το AegeanΒall ήταν έτοιμο να πει, I’m Back.

Το ενδιαφέρον από όλους ήταν τεράστιο. Πολλά διαφορετικά μέρη πέρα από το φυσικό λιμάνι του φεστιβάλ, τη Σύρο, έχουν εκφράσει την επιθυμία να γίνουν κι αυτά λιμάνια – στάσεις στο ταξίδι μας! Μεγάλα ονόματα όχι μόνο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά και του ΝΒΑ περίμεναν το έναυσμα.

Για να μπολιαστούν με αυτή την μεγάλη παρέα και να περάσουν ωραία. Τεράστιοι θεσμοί, όπως, η Ευρωλίγκα έχουν εκφράσει άμεσο ενδιαφέρον για να γίνουν συμπαίκτες μας.

Στη ζωή δεν έρχονται όλα όπως τα θέλουμε. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Ο Κορονοϊός αλλάζει το κόσμο. Μας τραβάει από το αυτί και μας ζητάει επιτακτικά να επαναξιολογήσουμε τις προτεραιότητες στη ζωή μας.

Να φιλτράρουμε, να σκεφτούμε. Να προτάξουμε και να υπηρετήσουμε τις αληθινές αξίες που κάνουν τη κάθε μέρα μας να αξίζει.

Αυτές τις αξίες που υπηρέτησε με πάθος το AegeanΒall από τη πρώτη του στιγμή.

Είναι ακόμα ώρα για περισυλλογή, για ατομική και ομαδική ευθύνη. Για φροντίδα των εαυτών μας, των ανθρώπων που αγαπάμε, ακόμα και όσων δεν γνωρίζουμε.

Η εφήμερη αποστασιοποίηση, ελπίζουμε στο τέλος αυτής της σκληρής και πρωτόγνωρης διαδρομής να μας φέρει όλους πιο κοντά, για πάντα.

Μας λείπετε…

Ελπίζουμε να σας λείψαμε κι εμείς.

Θα επιστρέψουμε!»